Η απόφαση 554 του 2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2017, συνολικού καταλογιζόμενου ποσού €286.525,81. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη και καταχώριση τριών (3) εικονικών φορολογικών στοιχείων συνολικής αξίας €318.680,00 από επιχείρηση που κρίθηκε συναλλακτικώς ανύπαρκτη. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς η διαφορά φόρου υπερβαίνει τα όρια φοροδιαφυγής (€114.053,02 για εισόδημα και €61.680,00 για ΦΠΑ), ενεργοποιώντας τη δεκαετή προθεσμία παραγραφής. Επιπλέον, απέρριψε τον ισχυρισμό περί καλής πίστης, επικυρώνοντας την εικονικότητα των συναλλαγών λόγω της ανυπαρξίας της εκδότριας εταιρείας την οποία η ΔΕΔ τεκμηρίωσε με βάση διάφορα στοιχεία όπως η έλλειψη πραγματικής έδρας, προσωπικού, εξοπλισμού και η μη τήρηση των οικονομικών όρων εξόφλησης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης κατά τεσσάρων πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (2020) και ΦΠΑ (2018, 2019, 2020). Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε και καταχώρησε εικονικά φορολογικά στοιχεία από μια συναλλακτικώς ανύπαρκτη εκδότρια επιχείρηση, για ανύπαρκτες στο σύνολο τους συναλλαγές. Οι ενδείξεις εικονικότητας περιλαμβάνουν την ανυπαρξία υλικοτεχνικής υποδομής της εκδότριας και την εξόφληση με επιταγές που εξαργυρώνονταν άμεσα από τρίτα άτομα, γεγονός που συνάδει με εικονικές συναλλαγές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό, αν και τροποποίησε τη νομική βάση για τα πρόστιμα ΦΠΑ των ετών 2018 και 2019 από το άρθρο 54 του Ν.5104/2024 στο άρθρο 58Α του Ν.4987/2022.

Η απόφαση 211/10.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου, ασκούντος ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου, ο οποίος αμφισβητούσε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018, συνολικής οφειλής €10.574,46. Οι πράξεις βασίστηκαν στη μη αναγνώριση δαπανών ύψους €9.488,40 (καθαρή αξία) από δύο εικονικά φορολογικά στοιχεία που εξέδωσε η εταιρία «.......... ............... Ι.Κ.Ε.» για ανύπαρκτες συναλλαγές. Ο έλεγχος διαπίστωσε την εικονικότητα της εκδότριας εταιρίας λόγω έλλειψης πραγματικής έδρας, προσωπικού, υποδομής αποθήκευσης/διακίνησης, και μη υποβολής δηλώσεων εισοδήματος. Ο προσφεύγων δεν ανταποκρίθηκε στις προσκλήσεις της φορολογικής αρχής, ούτε προσκόμισε στο στάδιο της ενδικοφανούς προσφυγής αποδείξεις (τραπεζικά έγγραφα εξόφλησης, αποδείξεις διοδίων μεταφοράς) που να τεκμηριώνουν την πραγματικότητα των συναλλαγών. Συνεπώς, οι ισχυρισμοί του απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι και αναπόδεικτοι.

Η απόφαση 425/19-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «.......» κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018. Η φορολογική αρχή κατέλογισε στην προσφεύγουσα συνολικό ποσό €417.585,20, κρίνοντας ότι ενέγραψε στα βιβλία της 84 εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας €959.965,97, αποκρύπτοντας έτσι ακαθάριστα έσοδα. Η κρίση περί εικονικότητας βασίστηκε σε εκτενή έκθεση ελέγχου που διαπίστωσε τη συναλλακτική ανυπαρξία της εκδότριας εταιρίας (έλλειψη υποδομής, δυσαναλογία αγορών/πωλήσεων και αμφισβητούμενο τρόπο εξόφλησης των τιμολογίων μέσω ανακύκλωσης χρημάτων). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καλής πίστης και πραγματικότητας των συναλλαγών, καθώς δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για την παραλαβή των εμπορευμάτων και επικύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση 698/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «.................» κατά των πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη τεσσάρων (4) εικονικών φορολογικών στοιχείων, συνολικής καθαρής αξίας 1.520,00€, ως προς το πρόσωπο του εκδότη. Η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε την εικονικότητα βάσει ελλείψεων στην υποδομή της εκδότριας επιχείρησης, η οποία χαρακτηρίστηκε συναλλακτικώς ανύπαρκτη. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι τα παραστατικά, που εξοφλήθηκαν με μετρητά, χωρίστηκαν τεχνητά σε ζεύγη την ίδια ημέρα, με την αξία τους να ξεπερνά τα 500€ σε κάθε ζεύγος, προκειμένου να αποφευχθεί η υποχρέωση εξόφλησης μέσω τραπεζικού μέσου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς περί καλής πίστης και επικύρωσε τον καταλογισμό φόρου και προστίμου ύψους 484,88€.

Η απόφαση 30/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου, ύψους 120.540,01€ (για την περίοδο 01.01.2016-31.12.2016), η οποία εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕΜΕΕΠ. Η πράξη βασίστηκε στη μείωση των φορολογητέων εισροών της προσφεύγουσας κατά 339.000,00€, καθώς κρίθηκαν ως εικονικά, ως προς τη συνολική συναλλαγή, πέντε (5) τιμολόγια. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η εκδότρια εταιρεία ήταν «συναλλακτικώς ανύπαρκτη», καθώς δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, πάγιο εξοπλισμό, προσωπικό) για την παροχή των τιμολογημένων υπηρεσιών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καλής πίστης, πραγματικών συναλλαγών και εξόφλησης με επιταγές, καθώς δεν προσκόμισε πλήρη αποδεικτικά στοιχεία για την πραγματοποίηση των υπηρεσιών, επικυρώνοντας έτσι τη συνολική οφειλή.

Η απόφαση 292 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης χονδρικού εμπορίου ρολογιών κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου, συνολικού ποσού €18.504,00, για τη φορολογική περίοδο 2020. Η πράξη εκδόθηκε λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση Φ.Π.Α. ύψους €12.336,00 που αντιστοιχούσε σε δύο ληφθέντα εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας €51.400,00. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου, βάσει των οποίων ο εκδότης στερούνταν των απαραίτητων υποδομών και μέσων για την πραγματοποίηση των συναλλαγών. Απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί έλλειψης αιτιολογίας, καλής πίστης, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και παραβίασης της προηγούμενης ακρόασης, καθώς το βάρος απόδειξης των συναλλαγών δεν καλύφθηκε από τα προσκομισθέντα στοιχεία, όπως παραστατικά διακίνησης, και επιβεβαίωσε την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Τεκμαιρόμενη σύμφωνη γνώμη της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ), της Μ.Κ.Ο. «Βόσπορος Πολιτιστική Συνεργία» και της εκδότριας Τράπεζας για την παρακράτηση εγγυητικής επιστολής για το πρόγραμμα ΑΝΑΠ 1-2010 – Ζητήματα περί του κύρους του προγράμματος αυτού και της επιλεξιμότητας παραστατικών εκδοθέντων στο όνομα τοπικού εταίρου της ανωτέρω Μ.Κ.Ο..(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Υφίστανται επαρκή στοιχεία όσον αφορά τα συμβαλλόμενα μέρη της ΑΝΑΠ 1-2010, ήτοι την ΥΔΑΣ και την ανάδοχο Μ.Κ.Ο., ότι αποδέχονταν την παρακράτηση της εγγυητικής επιστολής που είχε προσκομισθεί για το πρόγραμμα ΑΝΑΠ 4-2008 και για την εκταμίευση της πρώτης δόσης του προγράμματος ΑΝΑΠ 1-2010. Ναι μεν δεν μπορεί να συναχθεί από το ιστορικό του ερωτήματος η ύπαρξη ή μη τέτοιας βούλησης του εκδόντος την εγγυητική επιστολή πιστωτικού ιδρύματος, πλην όμως, λόγω της φύσης και της λειτουργίας της εγγυητικής επιστολής σε πρώτη ζήτηση και αόριστης χρονικής διάρκειας (όπως εν προκειμένω), δεν είναι αναγκαία η διάγνωση της βούλησης του πιστωτικού ιδρύματος που εξέδωσε την εν λόγω εγγυητική επιστολή για την παρακράτηση της ανωτέρω εγγυητικής επιστολής για το πρόγραμμα ΑΝΑΠ 1- 2010. Ο τοπικός εταίρος της ΜΚΟ ουδεμία συμβατική σχέση απέκτησε με την ΥΔΑΣ, παραμένει δε τρίτος ως προς τα συμβαλλόμενα μέρη της σύμβασης χρηματοδότησης ΑΝΑΠ 1-2010, όπως άλλωστε ισχύει και για την ΑΝΑΠ 4- 2008 και η εγκυρότητα των συμβάσεων αυτών ουδόλως επηρεάζεται από την μη συνυπογραφή της δήλωσης συνεργασίας από τον εκπρόσωπο του τοπικού φορέα ή από την, εκ των υστέρων, μη χορήγηση άδειας συνεργασίας της αναδόχου Μ.Κ.Ο. με τον τοπικό της εταίρο. Είναι δε άλλο θέμα ότι, ενδεχομένως, από την μη υποβολή των αντιγράφων των συμφωνιών συνεργασίας να δύναται να γεννηθεί ζήτημα ουσιώδους παραβίασης της συμβάσεως σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ.4 της ΑΝΑΠ 1-2010. Ελλείψει απόδειξης περί της ύπαρξης νόμιμης συνεργασίας μεταξύ της αναδόχου Μ.Κ.Ο. και του τοπικού της εταίρου (τουρκικής Μ.Κ.Ο.), συντρέχει περίπτωση ουσιώδους παραβίασης της συμβάσεως με αποτέλεσμα οι σχετικές δαπάνες που καλύπτονται από παραστατικά εκδοθέντα στο όνομα της τουρκικής Μ.Κ.Ο. να μην μπορούν να θεωρηθούν επιλέξιμες (ομόφ.).