Η απόφαση 525/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Η προσβαλλόμενη πράξη επέβαλε συνολικό ποσό €46.257,13 (€27.588,05 κύριος φόρος, €13.794,03 πρόστιμο και €4.875,03 ειδική εισφορά αλληλεγγύης), βασιζόμενη σε διαπιστωμένη προσαύξηση περιουσίας ύψους €83.600,21. Η προσαύξηση προήλθε από πρωτογενείς καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς τις οποίες ο προσφεύγων δεν αιτιολόγησε. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι τα ποσά ήταν αποταμιεύσεις, εισπράξεις λιανικής που ήδη φορολογήθηκαν, ή οικονομική βοήθεια από συγγενείς. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς ως αναπόδεικτους, επικυρώνοντας την ορθότητα του καταλογισμού από τη φορολογική αρχή.

Η απόφαση 176/03.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις προέκυψαν από έλεγχο που χρησιμοποίησε έμμεσες μεθόδους (άρθρο 28 ν.4172/2013) λόγω μη έκδοσης Αποδείξεων Παροχής Υπηρεσιών (ΑΠΥ) για εισπράξεις μέσω POS, λόγω λογιστικών διαφορών, και λόγω προσαύξησης περιουσίας από πρωτογενείς καταθέσεις αγνώστου πηγής. Ο έλεγχος προσδιόρισε τα ακαθάριστα έσοδα για το 2018 σε 53.500,00€ και για το 2019 σε 156.670,00€, βασιζόμενος σε διαθέσιμα στοιχεία (ΗΔΙΚΑ). Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, θεωρώντας βάσιμες και πλήρως αιτιολογημένες τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 271/21-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι πράξεις αρχικά καταλόγισαν προσαύξηση περιουσίας (αδήλωτα εισοδήματα) από καταθέσεις μετρητών σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο προσφεύγων (εκμεταλλευτής ΤΑΞΙ) ισχυρίστηκε ότι οι καταθέσεις (2.930,00€ για το 2019 και 1.970,60€ για το 2020) προήλθαν από τις νόμιμες εισπράξεις της επιχείρησής του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι καταθέσεις αυτές καλύπτονται από τα δηλωθέντα ακαθάριστα έσοδά του, με αποτέλεσμα την πλήρη ακύρωση της πράξης του 2019 (από 1.450,35€ σε 0€). Για το 2020, η πράξη τροποποιήθηκε. Μόνο το ποσό των 233,32€ κρίθηκε ως φορολογητέο εισόδημα, οδηγώντας σε μείωση του συνολικού ποσού προς καταβολή από 1.090,94€ σε 115,50€.

Η απόφαση 770/06-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018, 2019, 2020 και 2021. Οι πράξεις εκδόθηκαν από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης λόγω της διαπίστωσης μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων για διαδικτυακές πωλήσεις (e-commerce), με την αποκρυβείσα καθαρή αξία να ανέρχεται συνολικά σε €575.224,72. Η Υπηρεσία απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί πλημμελούς αιτιολογίας, καθώς τα στοιχεία των εταιρειών ταχυμεταφορών (δηλ. οι αντικαταβολές) τεκμηριώνουν τις αποκρυβείσες συναλλαγές. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί παραγραφής του έτους 2018, καθώς και τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης νομικής βάσης, κρίνοντας ότι ο έλεγχος νομίμως δεν εφάρμοσε τις έμμεσες μεθόδους προσδιορισμού.

Η απόφαση 1335/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, φορολογικών ετών 2020 και 2021. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν βάσει του άρθρου 58Α παρ. 1 του ν. 4987/22 για μη έκδοση απροσδιόριστου αριθμού φορολογικών στοιχείων εσόδων (λιανική πώληση αγαθών), συνολικής αξίας 393.651,84€ για το 2020 και 14.557,18€ για το 2021. Ο έλεγχος διαπίστωσε τη μη έκδοση παραστατικών μετά από αντιπαραβολή των δηλωθέντων πωλήσεων με χρηματικές αντικαταβολές και εισπράξεις μέσω τραπεζικών συστημάτων/καρτών. Η απόφαση επικυρώνει τα πρόστιμα ύψους 38.095,34€ (2020) και 1.408,76€ (2021), απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα περί καταχρηστικότητας, παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, και πλάνης περί τα πράγματα, καθώς και τον ισχυρισμό περί μη σώρευσης προστίμων.

Η απόφαση 891 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της (με κύρια δραστηριότητα Λιανικό εμπόριο φαρμακευτικών ειδών) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, διατηρώντας καταλογισμό συνολικού ποσού €70.639,54 και €88.742,06 αντίστοιχα. Ο έλεγχος διαπίστωσε προσαύξηση περιουσίας, ύψους €123.412,05 (2019) και €179.276,88 (2020), από αναιτιολόγητες πρωτογενείς τραπεζικές καταθέσεις. Η προσφεύγουσα φορολογήθηκε με βάση τις γενικές διατάξεις, καθώς το προσδιορισθέν εισόδημα ήταν υψηλότερο από αυτό που προέκυψε με την έμμεση τεχνική της ανάλυσης ρευστότητας. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας για παράνομη χρήση έμμεσων τεχνικών και έλλειψη αιτιολογίας απορρίφθηκαν.

Η απόφαση 910/19.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2021. Η αρχική πράξη είχε επιβάλει συνολικό ποσό φόρου και προστίμου €75.918,15 στον προσφεύγοντα, βασιζόμενη σε προσαύξηση περιουσίας ύψους €153.370,00, η οποία προέκυψε από ανεξήγητες πρωτογενείς καταθέσεις μετρητών. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι ο τραπεζικός του λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε για τη διαχείριση της ατομικής επιχείρησης του πατέρα του (είσπραξη εσόδων μετρητών από πωλήσεις και άμεση πληρωμή υποχρεώσεων). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα στοιχεία, διαπίστωσε ότι ο λογαριασμός χρησιμοποιήθηκε εκτενώς για την κάλυψη δραστηριοτήτων της επιχείρησης του πατέρα, με τις πιστώσεις (€186.714,26) να αντιστοιχούν σε εξόφληση υποχρεώσεων (€184.115,03). Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους τους ισχυρισμούς του, ακύρωσε την πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου, και μηδένισε την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση 125/27.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, αφορώντας ατομική επιχείρηση φαρμακείου. Ο έλεγχος διαπίστωσε αφενός μη έκδοση 37 φορολογικών στοιχείων (2018: 12, 2019: 25), με επακόλουθη επιβολή προστίμου €250,00, και αφετέρου μετατόπιση εκροών ΦΠΑ από υψηλότερους σε χαμηλότερους συντελεστές, επαναπροσδιορίζοντας κατά συνέπεια τον ΦΠΑ προς έκπτωση. Ακόμη, διαπιστώθηκε αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας, ύψους €43.807,52 (2018) και €24.735,95 (2019), με βάση πρωτογενείς τραπεζικές καταθέσεις που δεν δικαιολογήθηκαν από τα δηλωθέντα εισοδήματα, οδηγώντας σε καταλογισμό συνολικών φόρων και προστίμων πέραν των €37.000 (πλέον ΦΠΑ). Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, κρίνοντας ότι ο έλεγχος εφάρμοσε νόμιμη μεθοδολογία και ότι οι δικαιολογίες της για την προσαύξηση περιουσίας ήταν αόριστες και αναπόδεικτες.

ΑΕΙ – Μέλη ΔΕΠ – Πειθαρχική διαδικασία – Ένορκη Διοικητική Εξέταση – Αναστολή.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (Ε.Δ.Ε.) διατάσσεται κάθε φορά που η Υπηρεσία έχει σοβαρές υπόνοιες ή σαφείς ενδείξεις για τη διάπραξη πειθαρχικού παραπτώματος. Η Ε.Δ.Ε. ολοκληρώνεται διαδικαστικά με τη σύνταξη και υποβολή αιτιολογημένης έκθεσης στο όργανο που διέταξε τη διενέργεια αυτής και συνοδεύεται υποχρεωτικά από όλα τα στοιχεία (καταθέσεις μαρτύρων, έγγραφα κ.λπ.), τα οποία θεμελιώνουν το περιεχόμενό της. Με το άρθρο 114 του Υ.Κ. όπως υποδηλώνει και ο τίτλος του, ρυθμίζονται οι σχέσεις μεταξύ της πειθαρχικής διαδικασίας και της ποινικής δίκης. Ειδικότερα στην παράγραφο 1 αυτού θεσπίζεται, ως κανόνας, η αυτοτέλεια και ανεξαρτησία της πειθαρχικής διαδικασίας από την ποινική δίκη, υπό την έννοια ότι δεν ταυτίζεται με αυτή ούτε και επηρεάζεται κατ’ αρχήν από τις συνέπειες αυτής. Αυτοτελής και ανεξάρτητη επίσης είναι η πειθαρχική διαδικασία και από «άλλη δίκη», ήτοι από την αστική ή τη διοικητική δίκη. Δεν επιτρέπεται η αναστολή της πειθαρχικής διαδικασίας, στην οποία εντάσσεται συστηματικά και η Ένορκη Διοικητική Εξέταση (Ε.Δ.Ε.) (Τμήμα Β’ – ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ – Κεφάλαιο Β’ – Άρθρο 126 Υ.Κ.), με αφορμή την εκκρεμοδικία προς επίλυση των αυτών πραγματικών περιστατικών ή συναφούς υπόθεσης ενώπιον των πολιτικών (αστικών) ή των διοικητικών δικαστηρίων, αφού το ζήτημα της αναστολής ρυθμίζεται κατά τρόπο ειδικό και εξαντλητικό από τις διατάξεις αυτές, που επιτρέπουν την αναστολή μόνον ένεκα ποινικής δίκης. Ο Πρύτανης του Ε.Μ.Π., υπό την ιδιότητά του ως πειθαρχικώς προϊστάμενος, δεν δύναται κατά νόμο να διατάξει την αναστολή της διαταχθείσας Ε.Δ.Ε., το μεν διότι τα εκτιθέμενα αορίστως στο έγγραφο του κ. Ι.Γ., ως περιεχόμενο της αγωγής, και αληθή υποτιθέμενα, δεν συνιστούν τους «εξαιρετικούς λόγους» της παραγράφου 2 του άρθρου 114 Υ.Κ., το δε διότι, ελλείψει οιασδήποτε διαφορετικής ειδικότερης ρύθμισης για το συγκεκριμένο ζήτημα, η πολιτική δίκη δεν αναστέλλει την πειθαρχική διαδικασία.