Η απόφαση 227/10-02-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής κτηνοτροφικής επιχείρησης (εκτροφή αγελάδων) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Οι πράξεις εκδόθηκαν λόγω λογιστικού προσδιορισμού για μη ορθή μεταφορά δεδομένων από τα λογιστικά αρχεία στις δηλώσεις, με αποτέλεσμα τη μη δήλωση αγροτικών επιδοτήσεων ύψους €33.913,61. Η προσφεύγουσα προέβαλε ισχυρισμούς περί λάθους του λογιστή, εικονικότητας τιμολογίων και μη εκπεσμό επισφαλών απαιτήσεων, οι οποίοι απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι. Η ΔΕΔ, αν και απέρριψε την προσφυγή, τροποποίησε το νομικό έρεισμα των προστίμων, εφαρμόζοντας τις διατάξεις του ν. 4987/2022 αντί του ν. 5104/2024. Η οριστική φορολογική υποχρέωση επιβεβαιώθηκε στα €22.013,77 για τον φόρο εισοδήματος και €2.439,48 για τον ΦΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των προστίμων.

Η απόφαση 858/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο Προϊστάμενος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε μειώσει τη ζημία του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας) και είχε επιβάλει φόρο και πρόστιμο, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022) από κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας και μη νόμιμου καταλογισμού προσαύξησης περιουσίας, καθώς ο καταλογισμός αφορούσε κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι προσαύξηση περιουσίας. Συνεπώς, επιβεβαιώθηκε η φορολογική υποχρέωση (φόρος/πρόστιμο €14.626,01) για το 2022.

Η απόφαση 598/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας "......................." κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το οικ. έτος 2014 (χρήση 2013) και το φορολογικό έτος 2014. Οι προσβαλλόμενες πράξεις, συνολικού ποσού περίπου 486.000€, βασίστηκαν σε έκθεση του ΣΔΟΕ Μακεδονίας που διαπίστωσε τη λήψη μερικώς εικονικών (υπερτιμολογημένων) φορολογικών στοιχείων αγοράς παγίων αξίας 1.765.178,20€. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, καθώς η παραβίαση συνιστά φοροδιαφυγή άνω των 100.000€, παρατείνοντας την παραγραφή στα δέκα έτη. Επίσης έκρινε ορθά ότι η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε επαρκώς την εικονικότητα των δαπανών και τη μη αναγνώριση των αντίστοιχων αποσβέσεων και φορολογικών απαλλαγών.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του Προϊσταμένου της ΔΟΥ Χανίων για το φορολογικό έτος 2018. Η εταιρεία προσέβαλε τον αρχικό καταλογισμό ποσού €44.826,38. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό της εταιρείας περί πενταετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου να καταλογίσει έσοδα από επιχορηγήσεις ύψους €97.769,57, καθώς τα σχετικά πάγια είχαν αποσβεστεί πλήρως πριν το 2011. Κατά συνέπεια, το ποσό αυτό διαγράφεται ως λογιστική διαφορά. Παρόλα αυτά, η ΔΕΔ διατήρησε τις διαπιστώσεις του ελέγχου σχετικά με τη μη αναγνώριση εκπεστέων αποσβέσεων ύψους €5.279,56. Μετά τη μερική αποδοχή και την τροποποίηση της πράξης, η τελική βεβαιωτέα υποχρέωση της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένου του προστίμου, μειώνεται σε €12.331,16.

Η Απόφαση 341/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής ενός εμπόρου ελαιολάδου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου Κρήτης. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του για την εκπεσιμότητα δαπανών αποσβέσεων, ύψους €6.071,12 το 2018 και €6.586,40 το 2019, καθώς υπήρχαν καταχωρημένες στα μητρώα παγίων, καθώς και δαπάνη €8.740,00 για το 2019, για την οποία προσκομίστηκε απόδειξη εξόφλησης. Απέρριψε τους ισχυρισμούς σχετικά με: την πλημμελή εφαρμογή έμμεσων τεχνικών, την έκπτωση προσωπικών δαπανών, τις διαφορές εσόδων από έλεγχο κλειστής αποθήκης (€24.431,90 το 2018, €5.338,90 το 2019) και την αναγνώριση δαπάνης €15.377,50 λόγω συνολικής εικονικότητας της συναλλαγής. Κατά συνέπεια, οι πράξεις προσδιορισμού φόρου εισοδήματος τροποποιήθηκαν, ενώ οι πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 997/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών Θεσσαλονίκης αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ζαχαρωδών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η επιχείρηση αμφισβητούσε τη μη αναγνώριση δαπανών μισθοδοσίας και αγοράς εμπορευμάτων αξίας άνω των 500€, λόγω μη εξόφλησης με τραπεζικό μέσο. Η ΔΕΔ έκρινε βάσιμους ορισμένους ισχυρισμούς, αναγνωρίζοντας προς έκπτωση: α) για το 2018, 225,06€ για επίδομα αδείας υπαλλήλου, και β) για το 2019, 1.434,51€ (καθαρή αξία) για δύο τιμολόγια αγοράς εμπορευμάτων, καθώς αποδείχθηκε η εξόφληση μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Οι λοιποί ισχυρισμοί απορρίφθηκαν ως αναπόδεικτοι ή αβάσιμοι. Κατόπιν της διόρθωσης, τα καθαρά φορολογητέα κέρδη μειώθηκαν στα 128.006,46€ για το 2018 και στα 51.869,22€ για το 2019, οδηγώντας σε τροποποίηση των αρχικών πράξεων προσδιορισμού φόρου.

Τουριστική προβολή:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, το Τμήμα άγεται στην κρίση ότι, όπως βασίμως προβάλλεται από τη διαφωνούσα Επίτροπο, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη. Τούτο διότι από το περιεχόμενο όλων των ως άνω δημοσιεύσεων προκύπτει ότι αυτές δεν αφορούσαν στην προβολή της χώρας στον εγχώριο Τύπο, όπως απαιτούν οι προπαρατεθείσες διατάξεις, αλλά στην αποκλειστική προβολή του έργου του (τότε) Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης, σκοπός που δεν εμπίπτει στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 4 του ν. 3270/2004. Τούτο δε επιβεβαιώνεται τόσο από το 50946/9.9.2008 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της εταιρείας «…..» όπου γίνεται μνεία για «καταχώριση ενθέτου αφιερώματος για τις μέχρι τώρα δραστηριότητες και τα προγράμματα του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης» καθώς και από το προπαρατεθέν περιεχόμενο αυτού, όσο και από τους τίτλους και το περιεχόμενο των πληρωμένων καταχωρίσεων με την ένδειξη «Ρεπορτάζ» στην εφημερίδα «….» οι οποίοι αφορούν: α) στην ανθεκτικότητα του ελληνικού τουρισμού παρά την κρίση (βλ. το δημοσίευμα της 9.11.2008), β) στους στόχους του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης για το έτος 2009 (βλ. το δημοσίευμα της 16.11.2008) και γ) στην ενίσχυση του «αγροτουρισμού» από το Υπουργείο ως μορφή ήπιου τουρισμού (βλ. το δημοσίευμα της 23ης Νοεμβρίου 2008). Επιπροσθέτως, από τα ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι η δαπάνη για τις επίμαχες καταχωρίσεις δεν κατέστη αναγκαία για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του Οργανισμού ούτε, άλλωστε, συντελεί άμεσα ή έμμεσα στην αποτελεσματικότερη εκπλήρωση των σκοπών του, που είναι η οργάνωση, προώθηση και ανάπτυξη του τουρισμού στην Ελλάδα, καθόσον η προβολή του έργου του ανωτέρω Υπουργείου εξυπηρετεί προεχόντως την ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού των ανωτέρω εφημερίδων και δεν συνεπάγεται αυταποδείκτως την εκπλήρωση των ως άνω νομίμων σκοπών του ....... Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, τα ελεγχόμενα χρηματικά εντάλματα δεν πρέπει να θεωρηθούν, ενώ παρέλκει η εξέταση των λοιπών λόγων διαφωνίας (υπέρβαση ευλόγου μέτρου και επιβάρυνση εσφαλμένου προϋπολογισμού) ως αλυσιτελής.

Με το δεδομένο ότι η εντελλόμενη δαπάνη αφορά κατ’ουσίαν σε προμήθεια ανταλλακτικών και εκτέλεση εργασιών συντήρησης των μονάδων αφαλάτωσης τις οποίες ήδη διαθέτει η «...» στην περιοχή …της νήσου ...., ευχερώς συνάγεται από την επίμαχη οικονομοτεχνική μελέτη ότι το χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης της επένδυσης και οι ταμειακές ροές που το αφορούν διακρίνονται από το στοιχείο της αμεσότητας, υπό την έννοια ότι το μεν η ανάθεση της προμήθειας και των συναφών εργασιών θα ακολουθήσει άμεσα, μετά τη χρηματοδότηση του επενδυτικού σχεδίου διά της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας, η δε συναφής ταμειακή ροή θα είναι  επίσης η άμεση καταβολή της συμμετοχής εκάστου των εταίρων της εταιρείας στην επίμαχη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. (..)Ο μη υπολογισμός των αποσβέσεων στο ανωτέρω ποσό κερδών, ανεξαρτήτως της υποχρεωτικότητας πρόβλεψης αυτών, δεν επιδρά ουσιωδώς στη βιωσιμότητα της εταιρείας μετά την ολοκλήρωση της επένδυσης, δοθέντος ότι η απόσβεση διαφέρει από τα  άλλα  έξοδα,  δοθέντος ότι  δεν  προκαλεί καμία εκταμίευση (βλ. και ορισμό της απόσβεσης στην παράγραφο 2.2.102 του Ε.Γ.Λ.Σ. -                 π.δ. 1123/1980, Φ.Ε.Κ. Α΄, 283- σύμφωνα με τον οποίο: «Απόσβεση είναι η χρονική κατανομή της αποσβεστέας αξίας του πάγιου περιουσιακού στοιχείου, που υπολογίζεται με βάση την ωφέλιμη διάρκεια ζωής του και, συνακόλουθα, η λογιστική απεικόνιση και ο καταλογισμός της σε καθεμία χρήση. Οι αποσβέσεις κάθε χρήσεως βαρύνουν το λειτουργικό κόστος, ή απευθείας τα αποτελέσματα χρήσεως όταν πρόκειται για αποσβέσεις που δεν ενσωματώνονται στο λειτουργικό κόστος.(…). Η  απόσβεση επηρεάζει λογιστικά το  αποτέλεσμα,  μειώνοντας  τα  κέρδη  ή  αυξάνοντας τυχόν  ζημιές (με αντίστοιχες φορολογικές συνέπειες),  χωρίς  όμως  να  μειώνεται  η  ικανότητα  της  οικονομικής  μονάδας  να ανταποκρίνεται  στις  υποχρεώσεις  της. Επιπροσθέτως, η μη αναφορά στην επίμαχη μελέτη του υπολοίπου ζημιών προηγούμενων χρήσεων δεν αντιβαίνει στα οριζόμενα στην ανωτέρω 43886/2007 υ.α. καθόσον η εν λόγω πρόβλεψη δεν περιλαμβάνεται στο εκ του νόμου απαιτούμενο περιεχόμενο της οικείας οικονομοτεχνικής μελέτης. (..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, απορριπτομένων των λόγων της αναπληρώτριας Επιτρόπου ως αβασίμων, η εντελλόμενη με το κρίσιμο χρηματικό ένταλμα δαπάνη, παρίσταται νόμιμη, συνεπώς αυτό πρέπει να θεωρηθεί.