Η απόφαση (23/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή πολίτη κατά της πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ (άρθρο 53 ΚΦΔ) από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω της εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Η προσφεύγουσα, ως κληρονόμος, ισχυρίστηκε ότι ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση της φορολογικής αρχής για διόρθωση της αξίας κληρονομιαίου ακινήτου, για το οποίο δεν έφερε ευθύνη. Η ΔΕΔ έκρινε ότι τόσο η αρχική δήλωση κληρονομίας (υποβλήθηκε 01/05/2024) όσο και η τροποποιητική (υποβλήθηκε 06/09/2024) ήταν εκπρόθεσμες, καθώς η καταληκτική ημερομηνία, λαμβάνοντας υπόψη την παράταση, ήταν η 30/09/2021. Καθώς η αρχική δήλωση ήταν εκπρόθεσμη, δεν ήταν δυνατόν η τροποποιητική να θεωρηθεί εμπρόθεσμη, επομένως το πρόστιμο επιβλήθηκε ορθά.

Η απόφαση 990/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς, ύψους 24.338,88€ (που περιλαμβάνει φόρο, τόκους και πρόστιμο 6.092,94€). Ο προσφεύγων, ως εκ διαθήκης κληρονόμος, ζήτησε ακύρωση του προστίμου, ισχυριζόμενος ότι δικαιούταν μείωση 50% αυτού, διότι υπέβαλε εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση εντός της δεκαήμερης προθεσμίας του άρθρου 23 παρ. 3 ΚΦΔ, μετά την κοινοποίηση σημειώματος διαπιστώσεων. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, διαπιστώνοντας ότι η απαραίτητη δήλωση αποδοχής πράξεων, σύμφωνα με το άρθρο 75 του ΚΦΔ και την Απόφαση Α.1192/2024, υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 27/01/2025, ενώ η προθεσμία έληξε στις 14/01/2025.

Η απόφαση 245/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς του ΚΕ.ΦΟ.Κ. Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε την επιβολή τόκων ύψους 1.379,70 € και προστίμου 100,00 € που προέκυψαν από εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Η δήλωση αφορούσε μια απαίτηση €105.000, την οποία η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι εισήχθη στην κληρονομιά σε μεταγενέστερο χρόνο (14-11-2023), και ζήτησε τη μετάθεση του χρόνου γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης (άρθρο 7θ, Ν.2961/2001). Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία ότι η απαίτηση δημιουργήθηκε μεταγενέστερα του χρόνου θανάτου, και ως εκ τούτου, η δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα. Επικυρώνεται το ποσό φόρου κληρονομιάς 10.500,00 €.

Η απόφαση 1425/08.09.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου ΚΦΔ ύψους 100,00€. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φόρου κληρονομιάς από τον προσφεύγοντα, εξ αδιαθέτου κληρονόμο του πατέρα του που απεβίωσε στις 20/01/2024. Η τροποποιητική δήλωση, που υποβλήθηκε 11/03/2025, ήταν εκπρόθεσμη καθώς η καταληκτική ημερομηνία ήταν η 20/01/2025. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν πρέπει να επιβληθεί πρόστιμο εφόσον προέκυψε φόρος προς καταβολή. Εντούτοις, η ΔΕΔ έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1α του Ν.5104/2024 και την εγκύκλιο Ε.2059/2025, επιβάλλεται πρόστιμο 100,00€ για εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων φορολογίας κεφαλαίου, ανεξάρτητα από το εάν είναι χρεωστικές, πιστωτικές ή μηδενικές, απορρίπτοντας τον ισχυρισμό του.

Η απόφαση 1172/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2024. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει εκπρόθεσμα, στις 22.10.2024, την αρχική δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9), η οποία αφορούσε ακίνητα που αποκτήθηκαν μέσω εξ αδιαθέτου κληρονομιάς (θάνατος στις 27.08.2023). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ως φορολογικός κάτοικος εξωτερικού δεν μπορούσε να υποβάλει έγκαιρα τη δήλωση. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ετήσια προθεσμία αποποίησης κληρονομιάς λόγω της κατοικίας της στο εξωτερικό, η καταληκτική ημερομηνία υποβολής της δήλωσης Ε9 ήταν η 30.09.2024. Συνεπώς, η υποβολή της 22.10.2024 ήταν εκπρόθεσμη, και το πρόστιμο επιβλήθηκε ορθώς σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1δ του ν. 5104/2024.

Η απόφαση 104 της 22/01/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 100,00€, που επιβλήθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αρχικής περιοδική δήλωσης ΦΠΑ για τη φορολογική περίοδο από 01/04/2024 έως 30/06/2024, από την οποία δεν προέκυψε φόρος για καταβολή. Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής ήταν η 31/07/2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι παρέλαβε το σχετικό τιμολόγιο αυτοτιμολόγησης αργά (23/07/2024), απουσίαζε από την έδρα του και ότι η υποβολή έγινε με καθυστέρηση μόλις δύο εργασίμων ημερών (03/08/2024). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι στοιχειοθετείται πλήρως η παράβαση σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1γ του ΚΦΔ (ν.5104/2024).

Η απόφαση 488/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου σε αίτημα ανάκλησης δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγοντας, εκ διαθήκης κληρονόμος, υπέβαλε αρχική δήλωση φόρου κληρονομιάς το 2013, καταβάλλοντας 24.592,13€. Μετά από έλεγχο, εκδόθηκε Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς το 2023, καταλογίζοντας επιπλέον 39.412,71€. Στη συνέχεια, με δικαστική απόφαση του 2023, αναγνωρίστηκε ότι η διαθήκη ήταν άκυρη, με αποτέλεσμα ο προσφεύγων να στερείται της κληρονομικής ιδιότητας. Η ΔΕΔ επιβεβαιώνει την αρχική δήλωση (λόγω παρέλευσης τριετίας και έκδοσης πριν την 1/12/2014) αλλά ακυρώνει την Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς, συνολικού ποσού 39.412,71€, αναγνωρίζοντας πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης για το ποσό αυτό (άρθρο 74 ΚΦΔ), επαναφέροντας την οριστική φορολογική υποχρέωση στο μηδέν.

Η απόφαση 16/08-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά πράξης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Η προσβαλλόμενη πράξη επέβαλε πρόστιμο εκατό (100,00) ευρώ για το φορολογικό έτος 2024, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής της δήλωσης απόδοσης τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση για την περίοδο Μαΐου 2024. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε άγνοια ως αιτία της καθυστερημένης υποβολής. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 26/07/2024, ενώ η νόμιμη προθεσμία ήταν η 01/07/2024. Δεδομένου ότι η επιβολή προστίμου είναι δέσμια αρμοδιότητα και δεν απαιτείται η ύπαρξη αμέλειας ή δόλου, το πρόστιμο κρίνεται ορθώς επιβληθέν.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της αρνητικής απόφασης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Μυκόνου, η οποία απέρριψε αίτημα για ανάκληση δήλωσης φόρου κληρονομιάς του 2013. Η προσφεύγουσα, αρχική κληρονόμος εκ διαθήκης, υπέβαλε το αίτημα ανάκλησης αφού δικαστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου του 2023 ακύρωσε την ιδιόγραφη διαθήκη, δημιουργώντας, κατ' ισχυρισμό της, πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης. Η αρχική δήλωση είχε υποβληθεί το 2013 και είχε ακολουθήσει Οριστική Πράξη Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου κληρονομιάς (2023) λόγω ελέγχου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς η τροποποιητική δήλωση (που αντικαθιστά την ανακλητική) υποβλήθηκε μετά την έκδοση της πράξης προσδιορισμού φόρου, υπερβαίνοντας τις προθεσμίες του άρθρου 23 του ΚΦΔ. Επιπλέον, κρίθηκε ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί το άρθρο 74 του ΚΦΔ (πρόδηλη έλλειψη) λόγω παρέλευσης της τριετούς προθεσμίας και επειδή η εκκαθάριση της δήλωσης έγινε πριν την 1η Δεκεμβρίου 2014.

Με την προδικαστική προσφυγή η προσφεύγουσα επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης 120/2019 της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, με την οποία κατακυρώθηκε οριστικά η ανάθεση της δημόσιας σύμβασης «...» στον οικονομικό φορέα «...». Η προσφεύγουσα αναφέρει ότι η παρεμβαίνουσα εταιρία δεν προσκόμισε επαρκή υπεύθυνη δήλωση σύμφωνα με τους όρους της διακήρυξης, καθώς η υποβληθείσα δήλωση είχε ημερομηνία 05/07/2019, προγενέστερη της πρόσκλησης υποβολής δικαιολογητικών (05/08/2019), και δεν κάλυπτε το χρονικό διάστημα έως την οριστική κατακύρωση. Επίσης, η δήλωση δεν περιελάμβανε όλους τους λόγους αποκλεισμού που απαιτούνταν. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά προμήθειες με συνολική προϋπολογισθείσα αξία 122.244,00 € (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ). Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση της κατακύρωσης και τη νόμιμη διεκπεραίωση της διαδικασίας.