Έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένων υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ.Έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένων υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ(..)Η παροχή με την ονομασία «έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένου», που χορηγήθηκε σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, η οποία υπεγράφη μεταξύ ΟΤΕ ΑΕ και ΟΜΕ-ΟΤΕ, αποτελεί εισόδημα από μισθωτή εργασία και υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, τόσο υπό το καθεστώς του ΚΦΕ (ν. 2238/1994) όσο και του νέου ΚΦΕ (ν. 4172/2013), υπό την εξυπακουόμενη βεβαίως προϋπόθεση ότι οι εν προκειμένω ενδιαφέροντες όροι της εν λόγω ΕΣΣΕ είναι διαχρονικώς ενεργοί. Παρεπομένως, η ΟΤΕ ΑΕ, υποχρεούται να προβαίνει σε παρακράτηση φ.μ.υ. επί των εξόδων κινήσεως και παραστάσεως και σε απόδοσή του στο Ελληνικό Δημόσιο. Δεν δεσμεύουν το Ελληνικό Δημόσιο, αλλ’ ούτε και αποτελούν νομολογιακό δεδομένο για τη φορολογική διοίκηση οι αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, με τις οποίες επιδικάσθηκε στους ενάγοντες εργαζομένους της ΟΤΕ ΑΕ, υπό μορφή αποζημιώσεως, ο παρακρατηθείς και αποδοθείς στο Δημόσιο φόρος μισθωτών υπηρεσιών (φ.μ.υ.), ο οποίος αντιστοιχούσε στα ποσά που καταβλήθηκαν από την ΟΤΕ ΑΕ ως έξοδα κινήσεως και παραστάσεως σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών αυτού, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, με την αιτιολογία ότι τα έξοδα κινήσεως και παραστάσεως δεν υπέκειντο σε φόρο εισοδήματος και, επομένως, η παρακράτηση εχώρησε μη νομίμως. Η φορολογική διοίκηση δεν υποχρεούται σε επιστροφή στην ΟΤΕ ΑΕ, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, των ποσών που παρακρατήθηκαν ως φ.μ.υ. και αποδόθηκαν στο Δημόσιο και τα οποία η ΟΤΕ ΑΕ κατέβαλε στους ενάγοντες με βάση τις δικαστικές αποφάσεις, δεδομένου μάλιστα ότι απορρίφθηκε η προσεπίκληση-παρεμπίτουσα αγωγή αποζημιώσεως που άσκησε κατά του Δημοσίου. (ομοφ). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια με την 129/17 γνωμοδότηση Β΄ Τμήματος.

Τροποποίηση των διατάξεων της Α.Υ.Ο. ΠΟΛ.1159/2011 (ΦΕΚ 1657/Β΄), σχετικά με το Ετήσιο Πιστοποιητικό που εκδίδεται από Νόμιμους Ελεγκτές και ελεγκτικά γραφεία εγγεγραμμένα στο δημόσιο Μητρώο του N.3693/2008 (ΦΕΚ 174/Α΄).

Φορολογία εισοδήματος..Επειδή, το δικαίωμα του Δημοσίου για την έκδοση και κοινοποίηση των επίδικων πράξεων, οικονομικών ετών 2002 έως 2006, έχει υποπέσει στην προβλεπόμενη από το άρθρο 84 του ΚΦΕ (γενική) πενταετή παραγραφή, η οποία άρχισε στις 31.12.2002, 31.12.2003, 31.12.2004, 31.12.2005 και 31.12.2006 και συμπληρώθηκε στις 31.12.2007, 31.12.2008, 31.12.2009, 31.12. 2010 κ α ι 31.12.2011 αντιστοίχως, δοθέντος ότι : α. εν προκειμένω, δεν τυγχάνει εφαρμογής η δεκαπενταετής παραγραφή που επικαλείται η φορολογική αρχή. Και τούτο, διότι προϋπόθεση εφαρμογής της εν λόγω παραγραφής αποτελεί η μη υποβολή, παρά την ύπαρξη σχετικής υποχρέωσης, φορολογικής δηλώσεως, ενώ στην προκειμένη περίπτωση, ακόμη και αν ήθελε υποτεθεί ότι μεταξύ των προσφευγόντων συστήθηκε πράγματι αφανής εταιρεία, η εταιρεία αυτή δεν είχε υποχρέωση, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικά ανωτέρω, για την υποβολή Φορολογικής δηλώσεως. Β οι διατάξεις των άρθρων 11 ν. 3513/2006, 29 ν. 3697/2008, 10 ν. 3790/2009, 82 ν. 3842/2010, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 92 παρ. 3 περ. β του ν. 3862/2010, 18 παρ. 2 τ ου ν. 4002/2011 και δεύτερου παρ. 1 ν. 4098/2012, 22 ν. 4203/2013, 87 ν. 4316/2014 και 22 ν. 4337/2015, με τις οποίες παρατάθηκε διαδοχικά ο χρόνος παραγραφής φορολογικών αξιώσεων του Δημοσίου αναγόμενων σε χρήσεις προγενέστερες του προηγούμενου της δημοσιεύσεως των εν λόγω νόμων ημερολογιακού έτους, όπως είναι οι ένδικες, πέραν του ότι δεν τυγχάνουν εφαρμογής επί επιβολής κυρώσεων, επιπροσθέτως είναι ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες, ως αντιβαίνουσες, σύμφωνα με τα ήδη εκτεθέντα στο άρθρο 78 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, γ. εν προκειμένω, δεν τυγχάνει εφαρμογής η δεκαετής παραγραφή. Κ α ι τούτο διότι τα στοιχεία στα οποία βασίσθηκε η φορολογική αρχή, και δη οι δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος, στις οποίες, ανεξάρτητα από τον κωδικό στον οποίο δηλώθηκαν, συμπεριελήφθησαν, πάντως, τα τιμήματα από τις μεταβιβάσεις των ακινήτων που θεωρήθηκαν από τη φορολογική αρχή ως άσκηση εμπορικής δραστηριότητας, δεν αποτελούν συμπληρωματικά στοιχεία κατά την έννοια του άρθρου 68 παρ. 2 περ. α του ΚΦΕ ικανά να δικαιολογήσουν την επιμήκυνση της κατ άρθρο 84 παρ. 1 του ΚΦΕ πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, διότι οι δηλώσεις αυτές, είχαν περιέλθει σε γνώση της φορολογικής αρχής, εντός της ως άνω πενταετούς προθεσμίας. (...)Επειδή, κατ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση προσφυγή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη με την οποία απερρίφθη η κατά των καταλογιστικών πράξεων ασκηθείσα ενδικοφανής προσφυγή. Περαιτέρω, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στους προσφεύγοντες (άρθρο 277 παρ. 9 Κ.Δ.Δ.), ενώ, κατ εκτίμηση των περιστάσεων, πρέπει να μην καταλογισθούν δικαστικά έξοδα σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (άρθρο 275 παρ. 1 Κ.Δ.Δ).

Ημερήσια αποζημίωση: Με δεδομένα αυτά το Κλιμάκιο κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη κατά το μέρος αυτής που αντιστοιχεί στην αυξημένη ημερήσια αποζημίωση και δαπάνη διανυκτέρευσης για το φερόμενο ως δικαιούχο του χρηματικού εντάλματος πληρωμής είναι μη νόμιμη, καθόσον αυτός, ως Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Τμήματος Ανατολικής ..... του Τ.Ε.Ε., μολονότι έχει αναγκαίως και εκ του νόμου την ιδιότητα του διπλωματούχου Μηχανικού, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την εγγραφή του ως τακτικού μέλους του Τ.Ε.Ε. και κατά συνέπεια για την εκλογή του στα όργανα διοίκησης αυτού, δεν δικαιούται των αυξημένων εξόδων μετακίνησης του άρθρου 9 παρ. 3.α του ν. 2685/1999. Τούτο δε διότι, κατά τα παγίως κριθέντα από το παρόν Κλιμάκιο, για την καταβολή των αυξημένων δαπανών μετακίνησης δεν αρκεί οι μετακινούμενοι απλώς να φέρουν την ιδιότητα του Μηχανικού αλλά, επιπροσθέτως, πρέπει να συντρέχουν οι περιστάσεις εκείνες που δικαιολογούν την εξαιρετική μεταχείρισή τους, δηλαδή η άσκηση ιδιαίτερων υπηρεσιακών καθηκόντων (αυτοψίες, επιτόπιοι έλεγχοι, επίβλεψη εκτέλεσης τεχνικών έργων κλπ.) που συνδέονται αποκλειστικά με την ιδιότητα του Μηχανικού και στο πλαίσιο εκτέλεσης των οποίων καθίσταται αναγκαία η συχνή εκτός έδρας μετακίνησή τους, η οποία συνεπάγεται αυξημένα έξοδα γι’ αυτούς. Οι περιστάσεις αυτές δεν συντρέχουν όταν Μηχανικοί, μέλη των συλλογικών διοικητικών οργάνων του Τ.Ε.Ε., μετακινούνται προκειμένου να συμμετάσχουν σε συνεδριάσεις των οργάνων αυτών ή να ασκήσουν διοικητικά καθήκοντα ή εργασίες, εκτελεστικής ή συντονιστικής φύσεως, που απορρέουν από αυτή τους την ιδιότητα, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι για την απόκτησή της πρέπει να είναι διπλωματούχοι Μηχανικοί. Τούτο, διότι προέχων σκοπός της μετακίνησής τους είναι η άσκηση των προαναφερθέντων καθηκόντων σχετικών με τη λειτουργία των οργάνων στα οποία μετέχουν και όχι η άσκηση καθηκόντων Μηχανικού (πρβλ. Ε.Σ. Ι Τμ. Πράξεις 96/2009, 238/2010, Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ.. στο Ι Τμ. 104/2012, 155, 270/2013, 25, 215/2014, 91, 102, 205/2015, 74, 155/2016). Επιπλέον, η ειδική ως άνω ευνοϊκή διάταξη, την οποία επικαλείται το Τ.Ε.Ε., δεν τυγχάνει, εν προκειμένω, εφαρμοστέα για τον πρόσθετο λόγο ότι για την καταβολή αυξημένων εξόδων κίνησης σε διπλωματούχο Μηχανικό θέτει ως προϋπόθεση το διορισμό αυτού σε οργανική θέση δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στο Δημόσιο ή σε ν.π.δ.δ. ή Ο.Τ.Α., η οποία, όμως, δεν πληρείται στην υπό κρίση περίπτωση, καθόσον ο φερόμενος ως δικαιούχος μετακινήθηκε με την ιδιότητα του Προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Τμήματος Ανατολικής ..... του Τ.Ε.Ε., ήτοι βάσει θέσης που κατέχει επί θητεία, στην οποία δεν είναι διορισμένος.