Σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις 5 και 9 έως 10 η έφεση της αναιρεσείουσας πρέπει να γίνει δεκτή. Η αναιρεσείουσα δικαιούται να λάβει σύνταξη κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 2 περ. δ΄ του ν. 4387/2016, δεδομένου ότι οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που ισχύουν για τους συμπληρώσαντες από τον θάνατο του συνταξιούχου εξάμηνη χρονική διάρκεια στους εξ ανασυστάσεως γάμους τους, οι οποίοι δικαιούνται σύνταξη όταν οι τελεσθέντες γάμοι τους δηλαδή αρχικός και εξ ανασυστάσεως έχουν διάρκεια πέντε χρόνια, πρέπει, για λόγους αποκατάστασης της αρχής της ισότητας να τύχουν εφαρμογής, και στην αναιρεσείσουσα της οποίας ο εξ ανασυστάσεως γάμος της είχε διάρκεια μικρότερη των έξι μηνών. Ακολούθως μη νομίμως απορρίφθηκε με τη Σ10/9106623/536/25.9.2017 πράξη της Περιφερειακής Διεύθυνσης Συντάξεων Ν.Π.Δ.Δ. (Τμήμα Β΄) του Ε.Φ.Κ.Α. η αίτηση της ήδη αναιρεσείουσας για κανονισμό σε αυτήν σύνταξης κατά μεταβίβαση ως χήρας συνταξιούχου, με την αιτιολογία ότι ο θάνατος του συζύγου της επήλθε πριν από την πάροδο εξαμήνου από την τέλεση του εξ ανασυστάσεως γάμου της και πρέπει ως εκ τούτου να ακυρωθεί. Μετά την ακύρωση της εν λόγω πράξης η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στην αρμόδια Διεύθυνση του e – Ε.Φ.Κ.Α., προκειμένου να κανονισθεί η μηνιαία σύνταξη της αναιρεσείουσας, μετά από προσμέτρηση στη διάρκεια του εξ ανασυστάσεως γάμου της με τον αποβιώσαντα σύζυγό της και της διάρκειας του αρχικού μεταξύ τους γάμου, με βάση την πλέον των 28 ετών συνολική έγγαμη συμβίωση με τον αποβιώσαντα σύζυγό της. Η μηνιαία σύνταξή της πρέπει να ορισθεί πληρωτέα αναδρομικώς από τριετίας από την πρώτη του μήνα έκδοσης της ακυρούμενης με την παρούσα απόφαση πράξης με όριο τον χρόνο θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού της δικαιώματος, ήτοι την επομένη του θανάτου του συζύγου της (20.1.2017).