Εκτέλεση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων κατά του Δημοσίου κατόπιν προσκόμισης ισόποσης εγγυητικής επιστολής από Τράπεζα – Αντισυνταγματικότητα.Είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα οι ρυθμίσεις του άρθρου 326 παρ. 5 του Ν. 4072/2012, με τις οποίες προβλέπεται ότι η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων ή άλλων εκτελεστών τίτλων που υπόκεινται σε ένδικα μέσα ή βοθήματα και από τους οποίους απορρέει χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου διενεργείται ύστερα από προσκόμιση εκ μέρους του δικαιούχου ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τράπεζας. Οι ως άνω διατάξεις, που τροποποιούν το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 3068/2002, δεν είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα, καθόσον με αυτές παρεισάγονται, κατά παράβαση των άρθρων 94 παρ. 4 τελευταίο εδάφιο και 95 παρ. 5 του Συντάγματος, άσχετα με τη δίκη εμπόδια στη συνταγματικώς κατοχυρούμενη υποχρέωση εκτέλεσης τελεσίδικης και άρα εκτελεστής δικαστικής απόφασης, με συνέπεια να μην παρέχεται στον νικήσαντα διάδικο η δυνατότητα να επιδιώξει αποτελεσματικά, χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις την ικανοποίηση της τελεσιδίκως αναγνωρισθείσας αξίωσής του.

Καταβολή αποδοχών απασχολούμενων με το πρόγραμμα STAGE – Συμμόρφωση διοικήσεως σε απόφαση ασφαλιστικών μέτρων – Υποχρέωση ή μη αιτούντων για προσκόμιση μηνιαίως ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τραπέζης κατ’ άρθρ. 326 παρ. 5 Ν. 4072/2012.α) Εν όψει της δέσμευσης που απορρέει από το προσωρινό δεδικασμένο της επίμαχης απόφασης ασφαλιστικών μέτρων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, το Δημόσιο υποχρεούται σύμφωνα με τα οριζόμενα στο διατακτικό της, να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες των αιτούντων στη θέση και με τις αποδοχές που αυτοί είχαν και μετά τη λήξη των συμβάσεών τους, υπό την έννοια της διατήρησης του ίδιου μισθολογικού και ασφαλιστικού καθεστώτος που είχαν προηγουμένως, μέχρι την έκδοση οριστικής αποφάσεως επί της κύριας αγωγής τους. Η καταβολή των αποδοχών τους κατά το χρονικό αυτό διάστημα θα βαρύνει το Δημόσιο που ήταν διάδικος στη δίκη των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την οποία πιθανολογήθηκε ότι ήταν και ο πραγματικός εργοδότης αυτών, και συνεπώς καταλαμβάνεται από τα αντικειμενικά και υποκειμενικά όρια του προσωρινού δεδικασμένου της επίμαχης απόφασης (άρθρα 321-334 ΚΠολΔ, και ιδίως 325 περ. 1 ΚΠολΔ), καθώς και από τις συνέπειες της εκτελεστότητάς της (άρθρο 700 παρ. 1 ΚΠολΔ). (ομοφ.) β) Από τη γραμματική και τελολογική ερμηνεία του άρθρου 326 παρ. 5 του Ν. 4072/2012, με το οποίο προστέθηκαν τα επίμαχα εδάφια στο τέλος της παρ. 1 του άρθρου 4 του Ν. 3068/2002, δεν προκύπτει υποχρέωση των αιτούντων να προσκομίζουν μηνιαίως ισόποση εγγυητική επιστολή Τραπέζης, προκειμένου να λαμβάνουν τις αποδοχές τους από το Δημόσιο σε εκτέλεση της εν λόγω απόφασης, διότι η θεσπισθείσα με την ανωτέρω διάταξη ρύθμιση αφορά σε δικαστικές αποφάσεις ή άλλους εκτελεστούς τίτλους που υπόκεινται σε ένδικα μέσα ή ένδικα βοηθήματα και από τους οποίους απορρέει άμεσα χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου. (ομοφ.)

Είναι αντίθετες προς το Σύνταγμα οι ρυθμίσεις του άρθρου 326 παρ. 5 του Ν. 4072/2012, με τις οποίες προβλέπεται ότι η εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων ή άλλων εκτελεστών τίτλων που υπόκεινται σε ένδικα μέσα ή βοθήματα και από τους οποίους απορρέει χρηματική υποχρέωση του Δημοσίου διενεργείται ύστερα από προσκόμιση εκ μέρους του δικαιούχου ισόποσης εγγυητικής επιστολής Τράπεζας. Οι ως άνω διατάξεις, που τροποποιούν το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 3068/2002, δεν είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα, καθόσον με αυτές παρεισάγονται, κατά παράβαση των άρθρων 94 παρ. 4 τελευταίο εδάφιο και 95 παρ. 5 του Συντάγματος, άσχετα με τη δίκη εμπόδια στη συνταγματικώς κατοχυρούμενη υποχρέωση εκτέλεσης τελεσίδικης και άρα εκτελεστής δικαστικής απόφασης, με συνέπεια να μην παρέχεται στον νικήσαντα διάδικο η δυνατότητα να επιδιώξει αποτελεσματικά, χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις την ικανοποίηση της τελεσιδίκως αναγνωρισθείσας αξίωσής του.

ΘΕΜΑ: Παροχή απόψεων (αναφορικά με την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων χωρίς την υποχρέωση προσκόμισης εγγυητικής )

Εκτέλεση δικαστικής απόφασης-προσκόμιση εγγυητικής επιστολής.Κατά την συμμόρφωση της Διοικήσεως σε τελεσίδικη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου που υπόκειται σε ένδικα μέσα, διά της οποίας αναγνωρίζεται χρηματική αξίωση σε βάρος του Δημοσίου, δεν απαιτείται η κατάθεση από τον δικαιούχο εγγυητικής επιστολής, ισόποσης προς την αναγνωριζόμενη με την απόφαση αξίωση, καθόσον η προσκόμιση τέτοιων επιστολών απαιτείται μόνο σε περίπτωση εκτελέσεως δικαστικών αποφάσεων ή άλλων εκτελεστών τίτλων. Συνακόλουθα, στο πλαίσιο του κατ’ άρθρο 98 του Συντάγματος (βλ. και άρθρο 17 του Οργανισμού του Ελεγκτικού Συνεδρίου και ήδη άρθρο 28 του Κώδικος Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο) προληπτικού ελέγχου των δαπανών από το Ελεγκτικό Συνέδριο που προηγείται της εκταμιεύσεως του δημοσίου χρήματος, όταν πρόκειται για ικανοποίηση χρηματικής αξιώσεως αναγνωρισθείσης με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ακόμη και όταν αυτή υπόκειται σε περαιτέρω ένδικα μέσα, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κατά την εξέταση της υπάρξεως αξιώσεως στο πρόσωπο του φερομένου ως δικαιούχου δεσμεύεται από το δεδικασμένο της αποφάσεως αυτής που παρήχθη στο πλαίσιο διαγνωστικής δίκης (βλ. Πρακτικά Ολομ. Ελ. Συν. 7ης Γεν. Συν/σεως της 19.3.2003, Θέμα Α΄, άρθρο 17 παρ. 3 του Οργανισμού του Ελεγκτικού Συνεδρίου και ήδη άρθρο 28 παρ. 3). Συντρεχουσών δε και των λοιπών προϋποθέσεων νομιμότητος και κανονικότητος της δαπάνης το Ελεγκτικό Συνέδριο υποχρεούται σε θεώρηση του οικείου τίτλου πληρωμής, δοθέντος ότι η εκταμίευση συνιστά την αναγκαία πράξη συμμορφώσεως προς το περιεχόμενο της δικαστικής αποφάσεως κατά τα άρθρα 95 παρ. 5 του Συντάγματος και 1 του ν. 3068/2002, χωρίς να συνιστά πρόσθετο όρο νομιμότητος της δαπάνης και κανονικότητος της πληρωμής η προσκόμιση εγγυητικής επιστολής εκ μέρους του δικαιούχου της απαιτήσεως.

ΘΕΜΑ: Κοινοποίηση της αριθ. 466/2012 γνωμοδότησης του Α1 Τμήματος  Διακοπών του Ν.Σ.Κ. Με την ανωτέρω γνωμοδότηση διατυπώθηκε, κατά πλειοψηφία, η άποψη           ότι: α) οι αποφάσεις επί αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων δεν υπάγονται για συγκεκριμένους λόγους  στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παρ. 5 του άρθρου 326 του ν. 4072/2012, καθώς επίσης και οι αποφάσεις που εκδίδονται επί προσωρινών διαταγών των δικαστών και  διαταγών πληρωμής, επειδή αυτές δεν αποτελούν εκτελεστό τίτλο έναντι του Δημοσίου και δεν εκτελούνται   β) από την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων εξαιρούνται: i) οι καταψηφιστικές αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που επιδικάζουν χρηματικές απαιτήσεις σε βάρος του Δημοσίου, (με εξαίρεση καταψηφιστική απόφαση πολιτικού Εφετείου που δικάζει διαφορά από δημόσιο έργο), καθώς και οι καταψηφιστικές αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου οι εκδιδόμενες επί αγωγών κατ’ άρθρο 105 Εισ.  Ν.Α.Κ., διότι δεν τίθεται ζήτημα εκτελέσεως τους, προτού καταστούν αμετάκλητες, ii) οι τίτλοι που αναφέρονται στις περιπτώσεις γ΄ έως και ζ΄ της παρ. 2 του άρθρου 904 Κ.Πολ.Δ, (με εξαίρεση τις αποφάσεις αλλοδαπών δικαστηρίων που κηρύχθηκαν εκτελεστές), επειδή οι ως άνω τίτλοι δεν εκτελούνται κατά του Δημοσίου, iii) οι αναγνωριστικές και οι διαπλαστικές αποφάσεις των δικαστηρίων, επειδή δεν παράγουν εκτελεστότητα, iv) οι καταψηφιστικές αποφάσεις εφόσον δεν επιδικάζουν χρηματική απαίτηση.  

Εγγυοδοσία.Με τα δεδομένα αυτά και όσα ήδη εκτέθηκαν στη σκέψη που προηγήθηκε, εσφαλμένα προβάλλει η Επίτροπος ότι η εταιρεία όφειλε να προσκομίσει ισόποση της απαίτησής της εγγυητική επιστολή, σύμφωνα με το άρθρο 326 παρ. 5 του ν. 4072/2012. Τούτο προεχόντως, διότι η διάταξη αυτή καταλαμβάνει την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων ή άλλων εκτελεστών τίτλων, από τους οποίους απορρέει αποκλειστικά υποχρέωση του Δημοσίου και όχι των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, όπως είναι το ΑΤΕΙ…. Κατά συνέπεια, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και συνακόλουθα το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πληρωμής πρέπει να θεωρηθεί.

Δεκτή καταψηφιστική αγωγή για οικογενειακή παροχή. Δικαστική απόφαση αμετάκλητη. Το διατακτικό άνευ μνείας έντοκης καταβολής. Υποχρέωση ή μη του Δημοσίου για την καταβολή των τόκων, παρελθούσης απράκτου της προθεσμίας διορθώσεως της αποφάσεως.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν έχει υποχρέωση το Δημόσιο να καταβάλει εντόκως επιδικασθείσα εις βάρος του χρηματική απαίτηση, εφ’ όσον δεν προκύπτει εκ του διατακτικού της οικείας αποφάσεως ότι η επιδίκαση της παροχής αυτής γίνεται εντόκως, έστω και αν στην απόφαση περιέχεται πλήρης δικανικός συλλογισμός, με δύναμη δεδικασμένου, ως προς το έντοκο της καταβολής. Παρά ταύτα, το Δημόσιο στην περίπτωση αυτή ενδείκνυται να καταβάλει οικειοθελώς και τους τόκους της επιδικασθείσας εις βάρος του χρηματικής απαιτήσεως, καθόσον δεν έχει οικονομικό συμφέρον να αναμείνει την έκδοση καταψηφιστικής αγωγής ως προς τους οφειλόμενους τόκους.

α) Υποχρέωση ή μη του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει τα ποσά που έχουν επιδικασθεί σε βάρος του, σε εκτέλεση των αμετάκλητων αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με αριθμούς 2550, 2551, 2552 και 2556/2019, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης των είκοσι τεσσάρων τραυματισθέντων εργαζομένων της Τράπεζας «MARFIN» κατά τον εμπρησμό της στα επεισόδια της 05ης -05-2010, με την πρώτη απόφαση και λόγω ψυχικής οδύνης των οικογενειών των τριών θανόντων υπαλλήλων της ίδιας Τράπεζας στα παραπάνω επεισόδια, με τις επόμενες τρεις αποφάσεις, σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι για την ίδια αιτία ...(..)
Εισηγητές: Π. Παππάς, Νομικός Σύμβουλος του Κράτους, Α. Αναστοπούλου και Π. Παπαδάκης, Πάρεδροι ΝΣΚ. α) Το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται έναντι των δικαιούχων και δεν υποχρεούται να τους καταβάλει τα ποσά που έχουν επιδικασθεί σε βάρος του, με τις αμετάκλητες αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με αριθμούς 2550, 2551, 2552 και 2556/2019, σε περίπτωση που αποδειχθεί εξόφληση των δικαιούχων, τραυματισθέντων υπαλλήλων και συγγενών θανόντων υπαλλήλων της Τράπεζας «MARFIN», είτε από τη συνοφειλέτρια Τράπεζα «MARFIN», ήδη «CYPRUS POPULAR BANK PUBLIC LTD», είτε από άλλον συνοφειλέτη, για το σύνολο του ποσού που οφείλει για την παραπάνω αιτία. Σε περίπτωση, που αποδειχθεί μερική καταβολή από την Τράπεζα ή τυχόν άλλον συνοφειλέτη της παροχής, το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να καταβάλει τη διαφορά μεταξύ του ποσού που καταβλήθηκε και του ποσού που προσδιορίσθηκε από τα διοικητικά δικαστήρια για καθέναν από τους δικαιούχους, καθώς κατά το μέρος αυτό δεν θα έχει αποσβεσθεί η απαίτηση (ομόφωνα). β) Η έρευνα και διαπίστωση από τη Διοίκηση της, τυχόν, αποζημίωσης των δικαιούχων από την εργοδότρια Τράπεζα ή άλλον συνοφειλέτη για την ίδια αδικοπραξία, μπορεί να γίνει με τους τρόπους, τη διαδικασία και τα μέσα, που περιγράφονται στην παράγραφο 27 της γνωμοδότησης (κατά πλειοψηφία).

Συμψηφισμός ή μη χρεών οφειλέτη με απαιτήσεις κατά του Ελληνικού Δημοσίου – Εκκαθάριση απαίτησης από κατάπτωση εγγύησης Δημοσίου – Αρμοδιότητα ή μη της Υ.Δ.Ε. – Βεβαίωση σε βάρος του πρωτοφειλέτη του εγγυημένου από το Δημόσιο ποσού – Εκτέλεση δικαστικής απόφασης – Προσκόμιση ή μη εγγυητικής επιστολής.(..)Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή 
α) Αρμόδια υπηρεσία, για την εκκαθάριση και την έκδοση χρηματικού εντάλματος (Χ.Ε.Π.), κατόπιν αποστολής των οικείων δικαιολογητικών από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Οικονομικών, για το συμψηφισμό από την οικεία Δ.Ο.Υ. της απαίτησης του οφειλέτη-πιστωτικού ιδρύματος του Δημοσίου, κατά του Δημοσίου από κατάπτωση εγγύησης, που παρασχέθηκε από το τελευταίο προς το πιστωτικό ίδρυμα, έναντι χρεών αυτού προς το Δημόσιο, είναι η οικεία Υπηρεσία Δημοσιονομικού Ελέγχου. (ομοφ.) β) Οφειλές του Δημοσίου προς το πιστωτικό ίδρυμα, οι οποίες δεν αποτελούν τμήμα του εγγυημένου από το Δημόσιο ποσού, όπως είναι, στην περίπτωση του ερωτήματος, οι τόκοι επί των ήδη επιδικασθέντων με δικαστική απόφαση σε βάρος του Δημοσίου δεδουλευμένων οφειλόμενων και καθυστερούμενων τόκων υπερημερίας, τους οποίους υποχρεούται το Δημόσιο να καταβάλει στο ενάγον πιστωτικό ίδρυμα σύμφωνα με την αναφερόμενη στο ιστορικό υπ’ αριθμ. 1431/2011 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, δεν δύνανται να απαιτηθούν αναλογικώς από το Δημόσιο με βεβαίωσή τους σε βάρος του πρωτοφειλέτη. (ομοφ.) γ) Για τη διενέργεια συμψηφισμού της απαίτησης του οφειλέτη-πιστωτικού ιδρύματος του Δημοσίου κατά του Δημοσίου, που απορρέει από την υπ’ αριθμ. 1431/2011 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, έναντι χρεών αυτού προς το Δημόσιο, το τελευταίο δεν δικαιούται να απαιτήσει ισόποση εγγυητική επιστολή Τράπεζας κατ’ εφαρμογή της διάταξης της παρ. 1 εδάφιο δεύτερο του άρθρου 4 του ν. 3068/2002. (ομοφ.) ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ Α΄, Β΄, Δ΄ ΕΡΩΤΗΜΑ ΟΧΙ ΤΟ Γ'.