Εάν, το προβλεπόμενο στο άρθρο 39 παρ. 1 του ν. 3996/2011 για τους ασφαλισμένους των φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, δικαίωμα αναγνώρισης πλασματικού χρόνου παιδιών (300 ημερών ασφάλισης για το πρώτο παιδί και δύο έτη ή 600 ημερών ασφάλισης για κάθε επόμενο παιδί και μέχρι το τρίτο): α) παρέχεται εξαιτίας ακριβώς του δεσμού που υφίσταται κατά το χρόνο ανατροφής του τέκνου, β) σε καταφατική περίπτωση, εάν το δικαίωμα αυτό περιορίζεται μόνο στο δεσμό κατά το χρόνο ανατροφής ή ο δεσμός αυτός πρέπει να υπάρχει και κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης αναγνώρισης, γ) σε περίπτωση αρνητικής απάντησης στο υπό στοιχείο α’ ερώτημα, να διευκρινιστεί ποια είναι η φύση του δικαιώματος αναγνώρισης του εν λόγω χρόνου και δ) εάν είναι δυνατή η αναγνώριση πλασματικού χρόνου τέκνου από γονέα που υιοθέτησε ενήλικο τέκνο.(..)
Η μόνη προϋπόθεση που θέτει η διάταξη του άρθρου 39 του ν. 3996/2011, για αναγνώριση με εξαγορά πλασματικού χρόνου παιδιών, είναι η απόκτηση από τον ασφαλισμένο παιδιών (φυσικών ή υιοθετηθέντων), ανεξαρτήτως ηλικίας (δηλαδή ενηλίκων ή ανηλίκων), κατά τον χρόνο υποβολής του αιτήματός του και συνεπώς το δικαίωμα τούτο δεν παρέχεται εξαιτίας του δεσμού που υφίσταται κατά τον χρόνο ανατροφής του τέκνου (ο οποίος συναρτάται με την ανηλικότητα των παιδιών αυτών). Πρόκειται για κοινωνικοασφαλιστικό δικαίωμα, παρεχόμενο στους ανωτέρω ασφαλισμένους ως επιβράβευση για την από αυτούς απόκτηση παιδιών, γεγονός που συντελεί στην ενίσχυση εν γένει του θεσμού της οικογένειας. Η αναγνώριση αυτή, επί υιοθεσίας ενηλίκου τέκνου, μπορεί να γίνει μόνο από τους θετούς του γονείς, αφού το τέκνο αυτό, μετά την τελεσιδικία της απαγγέλλουσας την υιοθεσία απόφασης, έχει αποκτήσει, σύμφωνα με το α΄ εδάφιο του άρθρου 1584 ΑΚ, την ιδιότητα του κοινού κατιόντα των θετών του γονέων, στην οικογένεια των οποίων έχει πλέον οριστικά ενσωματωθεί και ανήκει, και όχι από τους φυσικούς του γονείς, με τους οποίους διατηρεί μετά την υιοθεσία του, σύμφωνα με το β΄ εδάφιο του προαναφερθέντος άρθρου, απλά και μόνο τον βιολογικό (συγγένεια) και ηθικό δεσμό, που ως έννοια δεν ταυτίζεται με την ανωτέρω ιδιότητα του κοινού κατιόντα τούτων, από την οποία και μόνο μπορεί να παραχθούν εκατέρωθεν (δηλαδή μεταξύ υιοθετούντος και υιοθετούμενου) πλήρη και κατά προτεραιότητα ασκούμενα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Ενόψει τούτων, δεν είναι δυνατή η ικανοποίηση του σχετικού αιτήματος της ασφαλισμένης βιολογικής (φυσικής) μητέρας, για το υιοθετηθέν από την αδερφή της σε ηλικία 28 ετών 1ο τέκνο της, διότι η φυσική μητέρα αυτού, δεν είναι πλέον γονέας (κατά τη νομική του όρου έννοια) του εν λόγω (υιοθετηθέντος έστω και ως ενηλίκου από την αδερφή της) τέκνου της, γεγονός άλλωστε, που οδήγησε και στη διαγραφή του τέκνου αυτού από την οικογενειακή μερίδα της φυσικής του μητέρας (κατά πλειοψηφία). [αντίθετη μειοψηφία]