Πειθαρχική ποινή –Προσφυγή – Πάροδος προθεσμίας – Εκτέλεση της ποινής.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η Διοίκηση υποχρεούται να εκτελέσει την απόφαση, με την οποία επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσεως σε υπάλληλο, ενόψει του ότι από την άσκηση της προσφυγής του ενώπιον του ΣτΕ έχει παρέλθει χρονικό διάστημα 6 μηνών, χωρίς αυτή να συζητηθεί.

Ανάκληση πειθαρχικής αποφάσεως με την οποία είχε επιβληθεί η ποινή της οριστικής παύσεως.(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
1) Δεν είναι επιτρεπτή η ανάκληση, κατ’ άρθρο 141 παρ. 5 του Υ.Κ., πειθαρχικής αποφάσεως με την οποία είχε επιβληθεί η ποινή της οριστικής παύσεως, εφ’ όσον η υπαλληλική σχέση έχει λυθεί. Αν εκδοθεί ανακλητική πράξη, αυτή είναι ανυπόστατη, δεν καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητος και δεν υποχρεούται η διοίκηση να την εκτελέσει. (πλειοψ.) 2) Η διοίκηση υποχρεούται να εκτελεί τις αποφάσεις των πειθαρχικών οργάνων που εκδίδονται μετά από επανάληψη της πειθαρχικής διαδικασίας κατ’ άρθρο 143 του Υ.Κ., έστω και αν έχει προηγουμένως εκδοθεί επί υπαλληλικής προσφυγής αντίθετη κατά περιεχόμενο απόφαση του ΣτΕ. (ομοφ.)

Υπάλληλοι του ΥΠΕΞ – Ποινή οριστικής παύσης – Προσφυγή στο ΣτΕ – Εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4057/2012.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Μετά την ψήφιση του ν. 4057/2012 και την δι' αυτού αντικατάσταση της διατάξεως της παρ.5 του άρθρου 142 Υ.Κ., εφαρμοστέες για την εκτέλεση πειθαρχικών αποφάσεων είναι οι διατάξεις του τελευταίου αυτού νόμου και δη επί οιασδήποτε υποθέσεως για την οποία δεν εκδόθηκε απόφαση του ΣτΕ επί ασκηθείσας προσφυγής κατ' αποφάσεως πειθαρχικού συμβουλίου, απαγγείλαντος οριστική παύση υπαλλήλου του ΥΠΕΞ. Η Διοίκηση, δηλαδή, για την εκτέλεση αποφάσεως οριστικής παύσης υπαλλήλου του ΥΠΕΞ, ο οποίος προσέφυγε στο ΣτΕ οφείλει ν' αναμένει τη δημοσίευση της αποφάσεως του ΣτΕ επί της ασκηθείσας προσφυγής, η δε παρ.6 του άρθρου 142 Υ.Κ. ως ήδη ισχύει έχει την έννοια της έντονης προτροπής προς το ΣτΕ, όπως η εκδίκαση της προσφυγής γίνει μέσα σε οκτώ μήνες από την περιέλευση αυτής στο Δικαστήριο και κατ' ουδένα τρόπο καθιδρύει ανατρεπτική προθεσμία, έχουσα ως αυτόθροη συνέπεια την εκτέλεση της πειθαρχικής απόφασης για οριστική παύση του υπαλλήλου. (ομοφ.)

Εκτέλεση πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως, η οποία κατέστη εκτελεστή μετά την λήξη της υπηρεσιακής σχέσεως του τιμωρηθέντος υπαλλήλου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Τίθεται πρόωρα από την Υπηρεσία το ερώτημα περί του τρόπου εκτελέσεως πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως, που κατέστη εκτελεστή μετά την λήξη της υπηρεσιακής σχέσεως του τιμωρηθέντος υπαλλήλου, διότι κατά σχετικής πειθαρχικής αποφάσεως, εκκρεμεί προσφυγή του ενδιαφερομένου ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου και ανάλογα με το περιεχόμενο της αποφάσεως, που θα εκδοθεί θα αντιμετωπισθεί το σχετικό ερώτημα. (πλειοψ.)

Αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη εξαιτίας της παράνομης θέσεώς του σε αργία και της στερήσεως, για τον λόγο αυτό, του ημίσεος των αποδοχών του, καθώς και ποσό 15.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.(...)Επειδή, στο άρθρο 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999 Α΄ 19), ορίζεται ότι: «Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής παύσης. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση της πειθαρχικής αποφάσεως και λήγει την τελευταία ημέρα της προθεσμίας άσκησης προσφυγής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ή την ημέρα που δημοσιεύθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας εφόσον έχει ασκηθεί προσφυγή». Όπως έχει κριθεί, η αυτοδίκαια θέση υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας, σε περίπτωση κατά την οποία έχει επιβληθεί σε αυτόν, με απόφαση πειθαρχικού συμβουλίου η ποινή της οριστικής παύσεως, δεν επιφέρει την λύση της υπαλληλικής σχέσεως ούτε την απώλεια της οργανικής θέσεως ή του κατεχομένου από τον υπάλληλο βαθμού ούτε αποτελεί πράξη απολύσεως του υπαλλήλου από την υπηρεσία ή πράξη εκτελέσεως της σχετικής αποφάσεως του πειθαρχικού συμβουλίου, αλλά συνιστά προσωρινό διοικητικό μέτρο, το οποίο συνεπάγεται την, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, διακοπή της ενεργού ασκήσεως των υπηρεσιακών καθηκόντων των υπαλλήλων, κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της πειθαρχικής του υποθέσεως (ΣτΕ 2163/2004 7μ., επίσης πρβλ. ΣτΕ 1990/2014 Ολομ., 3622/2012, 4919/1995, 1241/1993, 140/1992, 1506/1989, 4635/1987). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα, η διάταξη αυτή δεν τροποποιήθηκε, τόσο ως προς τις διαδικαστικές, όσο και ως προς τις ουσιαστικές προϋποθέσεις θέσεως του υπαλλήλου σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας, μετά την πρόβλεψη, με τις προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 2839/2000, οι οποίες τροποποίησαν τις ανωτέρω διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, ενστάσεως κατά των πειθαρχικών αποφάσεων των πρωτοβαθμίων συμβουλίων. Το γεγονός δε αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η αυτοδίκαια αργία υπαλλήλου δεν αποτελεί, κατά τα ήδη εκτεθέντα, πράξη εκτελέσεως της πειθαρχικής αποφάσεως, αλλά διοικητικό μέτρο που αποβλέπει στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, δικαιολογεί την εφαρμογή του μέτρου αυτού, αμέσως μετά την έκδοση της αποφάσεως περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο. Εξάλλου, τυχόν αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, που θα εξαρτούσε την εφαρμογή του διοικητικού αυτού μέτρου από την προηγούμενη έκδοση αποφάσεως του δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου, θα αναιρούσε, λόγω της καθυστερήσεως, τον επιδιωκόμενο με το μέτρο αυτό σκοπό της άμεσης διασφαλίσεως του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο επιβάλλει την άμεση απομάκρυνση του διωκόμενου υπαλλήλου από την ενεργό υπηρεσία. Κατόπιν τούτων πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος ότι το δικάσαν δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τις διατάξεις των άρθρων 103 παρ. 2, 104, 121, 142, 144, 145 του Υπαλληλικού Κώδικα, δεχόμενο ότι για την αυτοδίκαιη αργία αρκεί η έκδοση αποφάσεως του πρωτοβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου, χωρίς να απαιτείται η έκδοση αποφάσεως και από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο.8. Επειδή, κατόπιν τούτων η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.Δια ταύταΑπορρίπτει την αίτηση.

Εκτέλεση πειθαρχικής αποφάσεως προσωρινής παύσεως υπαλλήλου σε περίπτωση ασκήσεως κατ’ αυτής προσφυγής σε αναρμόδιο διοικητικό δικαστήριο.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η Διοίκηση εκτελεί την πειθαρχική απόφαση επιβολής ποινής προσωρινής παύσεως υπαλλήλου, εφόσον έχει συμπληρωθεί εξάμηνο από την άσκηση κατ’ αυτής προσφυγής, η οποία δεν έχει εκδικασθεί, εντός της εξάμηνης αυτής προθεσμίας. Τούτο ισχύει και όταν η προσφυγή έχει κατατεθεί σε αναρμόδιο διοικητικό δικαστήριο, το οποίο υποχρεούται κατά νόμο, να την παραπέμψει στο αρμόδιο διοικητικό δικαστήριο.

Ιατροί σε αυτοδίκαιη αργία – Πειθαρχική ποινή οριστικής παύσης –Μεταρρύθμιση της ποινής με δικαστική απόφαση του ΣτΕ σε πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης δύο ετών – Επάνοδος στην υπηρεσία – Επιστροφή ή μη των παρακρατηθεισών αποδοχών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Στην περίπτωση της αυτοδίκαιης θέσης ιατρού σε αργία, στον οποίο αρχικώς επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης, ποινή η οποία στη συνέχεια μεταρρυθμίστηκε με δικαστική απόφαση του ΣτΕ σε πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης δύο ετών, η έκτιση της τελικώς καταγνωσθείσας ποινής θα έχει αφετηρία τη δημοσίευση της αποφάσεως. Μετά την έκτιση αυτής της ποινής ο ιατρός θα επανέλθει αυτοδικαίως στην υπηρεσία του. Το αρμόδιο υπηρεσιακό συμβούλιο είναι εκείνο που θα αποφασίσει ειδικώς και αιτιολογημένως, ως αρμόδιο όργανο, για την επιστροφή ή μη των παρακρατηθεισών αποδοχών στον ιατρό κατά τη χρονική διάρκεια της τελικώς ακυρωθείσης αργίας. (ομοφ.)

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ: (...) Υπό τα δεδομένα αυτά, εφ΄ όσον πράγματι οι αιτιάσεις της προσφυγής είναι ίδιες με εκείνες της προηγουμένως απορριφθείσης ενστάσεως, η απορριπτική της προσφυγής (112/12.9.2005) απόφαση της Δ.Ε. υιοθετεί κατ΄ ουσίαν την αιτιολογία που περιέχεται, ως προς καθεμία από τις αιτιάσεις της ενστάσεως, στην απορριπτική αυτής (107/25.8.2005) απόφαση της ίδιας Επιτροπής, η οποία πρέπει να θεωρηθεί ενσωματωθείσα στην 112/12.9.2005 απόφαση αυτής. Εν όψει τούτων, δεν πιθανολογείται σοβαρά ως βάσιμος ο ισχυρισμός της αιτούσης περί μη νομίμου αιτιολογίας της 112/12.9.2005 της αποφάσεως της Δ.Ε.

Ερμηνεία διάταξης άρθρ. 141 παρ. 2 Ν. 4057/2012, περί επιβολής πειθαρχικής ποινής σε υπάλληλο.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Στην περίπτωση επιβολής πειθαρχικής ποινής προστίμου αποδοχών τεσσάρων μηνών, από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο, ο υπάλληλος έχει δικαίωμα ενστάσεως, εφόσον κατά της αποφάσεως του πειθαρχικού συμβουλίου έχει ασκηθεί ένσταση υπέρ της διοικήσεως.

Διπλωματικοί υπάλληλοι. Υπηρεσιακή κατάσταση διπλωματικού υπαλλήλου του Υπουργείου των Εξωτερικών κατά τον χρόνο της εκκρεμοδικίας της προσφυγής, που έχει ασκήσει ενώπιον του ΣτΕ κατά των αποφάσεων περί οριστικής απολύσεώς του από την υπηρεσία.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Προεδρεύων: Ρ.Αντωνακόπουλος, Αντιπρόεδρος Εισηγητής: Σ.Σπυρόπουλος, Πάρεδρος Από της κοινοποιήσεως στον διπλωματικό υπάλληλο της πειθαρχικής αποφάσεως του Ανωτάτου Υπηρεσιακού Συμβουλίου περί οριστικής παύσεώς του από την Υπηρεσία, ούτος τίθεται αυτοδικαίως και υποχρεωτικώς με (διαπιστωτική) απόφαση του Υπουργού των Εξωτερικών σε κατάσταση αργίας, μέχρι την έκδοση αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας επί της προσφυγής, που έχει ασκήσει κατά της πειθαρχικής αυτής αποφάσεως. Είναι κατά νόμο απαραίτητο η Διοίκηση, να προβεί σε έκδοση της ως άνω διαπιστωτικής αποφάσεως του Υπουργού των Εξωτερικών, προκειμένου να επέλθει η εκ του νόμου προβλεπόμενη συνέπεια της αυτοδικαίας θέσεως του τιμωρηθέντος υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας. Κατά την διάρκεια της καταστάσεως αργίας δεν επιτρέπεται να ανατεθούν στον τιμωρηθέντα ως άνω υπάλληλο υπηρεσιακά καθήκοντα.