Λήψη απόφασης σχετικά με τις γενικές απαιτήσεις εφαρμογής βάσει του άρθρου 5.4 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1447 [HVDC] της Επιτροπής για τη θέσπιση Κώδικα Δικτύου όσον αφορά τις απαιτήσεις για τη σύνδεση με το δίκτυο των συστημάτων συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης και των συνδεόμενων σε συνεχές ρεύμα μονάδων πάρκων ισχύος.

Λήψη απόφασης για τον καθορισμό των ενιαίων κριτηρίων χορήγησης παρεκκλίσεων σύμφωνα με τα: άρθρο 61 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/631 για τη θέσπιση κώδικα δικτύου όσον αφορά τις απαιτήσεις για τη σύνδεση ηλεκτροπαραγωγών με το δίκτυο (RfG), άρθρο 51 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/1388 για τη θέσπιση κώδικα δικτύου όσον αφορά τη σύνδεση ζήτησης (DCC), άρθρο 78 του Κανονισμού (ΕΕ) 2016/1447 για τη θέσπιση κώδικα δικτύου όσον αφορά τις απαιτήσεις για τη σύνδεση με το δίκτυο των συστημάτων συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης και των συνδεόμενων σε συνεχές ρεύμα μονάδων πάρκων ισχύος (HVDC).

Λήψη απόφασης σχετικά με τις γενικές απαιτήσεις εφαρμογής βάσει του άρθρου 6.4 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/1388 [DCC] της Επιτροπής για τη θέσπιση Κώδικα Δικτύου όσον αφορά τη σύνδεση ζήτησης.

Κανονισμός υποβολής περιοδικών αναφορών των παρόχων σχετικά με την πορεία υλοποίησης των δικτύων πρόσβασης NGA στο πλαίσιο της διαδικασίας εισαγωγής της τεχνολογίας VDSL Vectoring στο δίκτυο πρόσβασης βάσει της ΑΠ ΕΕΤΤ 792/07/22.12.2016 (ΦΕΚ 4505/Β’/30.12.2016).

Η απόφαση 378/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από ομόρρυθμο εταίρο εταιρείας, στρεφόμενη κατά της αλληλέγγυας ευθύνης της για οφειλές που καταλογίστηκαν στην εταιρεία (Φ.Π.Α., Φόρος Εισοδήματος και πρόστιμα) για τα φορολογικά έτη 2019 έως 2021. Οι πράξεις καταλογισμού εκδόθηκαν λόγω μη ανταπόκρισης της εταιρείας στην προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα ζητούσε επανεξέταση της ευθύνης της βάσει του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, για τους ομόρρυθμους εταίρους, δεν εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του Κ.Φ.Δ. περί ευθύνης διοικούντων, αλλά οι ειδικότερες διατάξεις του άρθρου 249 και επόμενων του Ν. 4072/2012, οι οποίες θεσπίζουν απεριόριστη και εις ολόκληρον ευθύνη για τα χρέη της εταιρείας προς το Δημόσιο. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Ζητήματα που εγείρονται σχετικά με τις θέσεις Συντονιστών Διευθυντών των Νοσοκομείων του ΕΣΥ.

Κατάσταση : ( Μη αποδεκτή ) Στις μεταθέσεις Συντονιστών Διευθυντών, βάσει του άρθρου 43 παρ.4 του ν. 1759/1988, όπως ισχύει μετά το άρθρο 29 του Ν. 4461/2017, διερευνώνται και εφαρμόζονται οι ορισμοί και οι προϋποθέσεις που τίθενται με τις εν λόγω διατάξεις, τα δε καθήκοντα της θέσης, στην οποία γίνεται η μετάθεση, εκτελούνται από το Συντονιστή Διευθυντή, αδιαφόρως αν προβλέπεται η εκτέλεσή τους από ιατρό κατώτερου βαθμού.

Με την προδικαστική προσφυγή, η προσφεύγουσα εταιρία αιτείται την ακύρωση της απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής της Αναθέτουσας Αρχής, η οποία παρέλειψε να απορρίψει όλες τις προσφορές εκτός από τη δική της, και να κηρυχθεί ως προσωρινή ανάδοχος του έργου με τίτλο «...» και εκτιμώμενης αξίας ... ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά την κατασκευή του συγκεκριμένου έργου, με κριτήριο ανάθεσης την πλέον συμφέρουσα από οικονομική άποψη προσφορά βάσει τιμής (χαμηλότερη τιμή). Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Αναθέτουσα Αρχή δεν αξιολόγησε σωστά νομικές απαιτήσεις για τον αποκλεισμό άλλων προσφορών, ενώ έπρεπε να τη διατάξει να διευκρινίσει στοιχεία σχετικά με εθνικούς λόγους αποκλεισμού.

Απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων:Στην υπόθεση C‑215/17, με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Vrhovno sodišče (Ανώτατο Δικαστήριο, Σλοβενία) με απόφαση της 11ης Απριλίου 2017, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 25 Απριλίου 2017, στο πλαίσιο της δίκης(....)Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) αποφαίνεται: Το άρθρο 1, παράγραφος 2, στοιχείο γʹ, τρίτο εδάφιο, της οδηγίας 2003/98/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Νοεμβρίου 2003, για την περαιτέρω χρήση πληροφοριών του δημόσιου τομέα, και το άρθρο 432, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΕ) 575/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με τις απαιτήσεις προληπτικής εποπτείας για πιστωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις επενδύσεων και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 648/2012, έχουν την έννοια ότι δεν εφαρμόζονται σε εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία επιβάλλει σε τράπεζα που τέλεσε υπό τη δεσπόζουσα επιρροή προσώπου δημοσίου δικαίου την υποχρέωση να δημοσιοποιεί δεδομένα που αφορούν συμβάσεις παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών, δικηγορικών υπηρεσιών και υπηρεσιών διανοητικής φύσεως τις οποίες συνήψε το διάστημα κατά το οποίο τελούσε υπό τη δεσπόζουσα αυτή επιρροή, χωρίς να αναγνωρίζεται καμία εξαίρεση για την προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου της τράπεζας αυτής, και, ως εκ τούτου, οι ανωτέρω διατάξεις δεν αντιτίθενται σε μια τέτοια εθνική κανονιστική ρύθμιση.

ΣΤΕ –αίτηση ασφαλιστικών μέτρων – δημόσια έργα –διακήρυξη –διαγωνισμός –ανάθεση –προσφυγή –προσφορές – ένσταση –κοινοτικό δίκαιο.

Επειδή, παρά τους συγκεκριμένους ισχυρισμούς που είχαν προβάλει οι αιτούσες με τις διοικητικές προσφυγές τους, δεν διευκρινίζονται επαρκώς τα οικονομοτεχνικά δεδομένα, βάσει των οποίων η Διοίκηση προέβη στον υπολογισμό του κόστους των επιμάχων εργασιών, εν σχέσει προς τις ανάγκες του καθ’ου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου. Ως εκ τούτου, προκαλείται ασάφεια των προπαρατεθέντων όρων της διακηρύξεως, δεδομένου ότι δεν προκύπτουν σαφώς οι απαιτήσεις της υπηρεσίας, βάσει των οποίων υπολογίσθηκε το κόστος του αντικειμένου του διαγωνισμού....Επειδή, στο άρθρο 7 της διακηρύξεως.. ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι, προκειμένου να διαπιστωθεί η χρηματοπιστωτική και οικονομική γενικότερα κατάσταση του προσφέροντος, λαμβάνεται υπ’όψιν η οικονομική επιφάνεια της επιχειρήσεως..Επειδή, τέλος, οι αιτιάσεις σχετικά με το άρθρο 21 της διακηρύξεως, το οποίο καθορίζει τα δικαιολογητικά που θα πρέπει να προσκομίζει ο ανάδοχος για την πληρωμή του κατά την εκτέλεση της συμβάσεως, απαραδέκτως προβάλλονται, γιατί αμφισβητούν τη νομιμότητα όρου της διακηρύξεως που δεν συνδέεται με την διαδικασία διεξαγωγής του διαγωνισμού και αναθέσεως της εκτελέσεως των επιμάχων εργασιών, αλλά αφορούν το μεταγενέστερο στάδιο της εκτελέσεως της συμβάσεως..Διατάσσεται  η αναστολή της προόδου της διαδικασίας του διαγωνισμού.

Προμήθεια ειδών...ζητείται η ανάκληση της 119/2020 Πράξης του ΣΤ΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου...Περαιτέρω, η αιτούσα ισχυρίζεται ότι, παρόλο που δεν διαθέτει την πιστοποίηση ISO 22000, που απαιτούσε η διακήρυξη, εντούτοις πληροί τις προδιαγραφές αυτοελέγχου, βάσει των αρχών HACCP, οι οποίες (αρχές HACCP) εφαρμόζονται κατά νόμο με ευθύνη της ίδιας της επιχείρησης και πρέπει να θεωρηθούν ισοδύναμες του προτύπου ISO 22000, συνεπώς, κατά τους ισχυρισμούς της, κατ’ ουσίαν πληροί τις προϋποθέσεις που τίθενται από τον σχετικό όρο της διακήρυξης. Εντούτοις, ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος διότι, ανεξαρτήτως του αν κατά νόμο η εφαρμογή και διατήρηση πάγιων διαδικασιών βάσει των αρχών Ανάλυσης Κινδύνων και Κρίσιμων Σημείων Ελέγχου (Hazard Analysis Critical Control Points – HACCP) επιβάλλεται για τη διασφάλιση της ποιότητας των τροφίμων και για τη νόμιμη λειτουργία επιχειρήσεων που εμπλέκονται στην αλυσίδα τροφίμων και ποτών (βλ. άρθρο 5 Καν. ΕΚ 852/2004, αποφάσεις Υπουργού Υγείας Υ1γ/ΓΠ/οικ.96967/8.10.2012 – ΦΕΚ Β΄ 2718, Υ1γ/ΓΠ/οικ.47829/21.6.2017 – ΦΕΚ Β΄2161), εντούτοις, στη διακήρυξη του ελεγχόμενου διαγωνισμού απαιτείται, επί ποινή απόρριψης της προσφοράς, η πιστοποίηση της συμμόρφωσης αυτής. Συνεπώς, ισοδύναμο της πιστοποίησης βάσει του προτύπου ISO 22000 (που εκπονήθηκε από τον Διεθνή Οργανισμό Τυποποίησης, ενσωματώνοντας τις απαιτήσεις του HACCP, και προδιαγράφει τις απαιτήσεις που πρέπει να ικανοποιούν οι επιχειρήσεις που εμπλέκονται στην αλυσίδα τροφίμων, ανεξαρτήτως μεγέθους, ώστε να καταδεικνύουν την ικανότητά τους στον έλεγχο των κινδύνων βλ. https://www.iso.org/standard/65464.html), δεν αποτελεί η απλή δήλωση του οικονομικού φορέα ότι τηρεί τις αρχές συστήματος HACCP, αλλά η πιστοποίηση από ανεξάρτητο διαπιστευμένο φορέα για την προσήκουσα ανάπτυξη, εφαρμογή και τήρηση του συστήματος αυτού, τέτοια δε πιστοποίηση η αιτούσα συνομολογεί ότι δεν διαθέτει. Εξάλλου, η τιθέμενη με την διακήρυξη υποχρέωση (ήτοι, της πιστοποίησης), η οποία επιβάλλεται για την εξυπηρέτηση του προαναφερθέντος δημόσιου σκοπού, είναι συνήθης σε αντίστοιχου αντικειμένου διαγωνισμούς προμηθειών, εύλογη και δεν περιορίζει υπέρμετρα τη συμμετοχή οικονομικών φορέων στο διαγωνισμό, δοθέντος άλλωστε ότι η αναθέτουσα αρχή δεν διαθέτει άλλα μέσα για τη διαπίστωση της συμμόρφωσης των τελευταίων στις ανωτέρω προδιαγραφές. Τέλος, ανεξαρτήτως του ότι, κατ’ άρθρο 102 του ν. 4412/2016, δεν επιτρέπεται η μεταγενέστερη υποβολή εγγράφων σε συμμόρφωση προς τους όρους της διακήρυξης, σε κάθε περίπτωση, η προσκόμιση πιστοποιητικών ISO 22000 που αφορούν σε άλλες, πλην της αναδόχου, επιχειρήσεις δεν δύνανται να υποκαταστήσουν το ζητούμενο δικαιολογητικό, επομένως, τα προσκομιζόμενα από την αιτούσα πιστοποιητικά που αφορούν σε φερόμενους προμηθευτές της, δεν είναι εν προκειμένω ουσιώδη.Απορρίπτει την αίτηση ανάκλησης.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΘΗΚΕ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΟΛΟΜ/1642/2020