Αστική ευθύνη του δημοσίου από μη καταβολή παροχής προνοιακού χαρακτήρα:..Όπως έχει κριθεί, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του ν. 993/1979, όπως κωδικοποιήθηκαν με το π.δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίστηκε σε θέση μόνιμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 του ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ, κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 του ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφόσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα (ΣτΕ 2760/1999).

Επειδή, εξάλλου, κατά την έννοια των προαναφερόμενων στην όγδοη και ένατη σκέψη διατάξεων, η προβλεπόμενη στο άρθρο 49 παρ. 4 του ν. 993/1979 εφάπαξ χρηματική αποζημίωση δεν αποτελεί μέρος των αποδοχών των μονιμοποιηθέντων υπαλλήλων ούτε «απολαβή, υπό την έννοια της παροχής που δίνεται ως αντάλλαγμα για την προσφερόμενη εργασία δυνάμει της ιδιότητας του υπαλλήλου ούτε αποτελεί αποζημίωση λόγω αδικαιολόγητου πλουτισμού, αλλά έχει το χαρακτήρα έκτακτης κατά την αποχώρηση του υπαλλήλου οικονομικής ενισχύσεώς του ενόψει της διακοπής της σχέσης του με το Δημόσιο κατά τη συνταξιοδότησή του και της επιλογής διατήρησης του δικαιώματος συνταξιοδότησής του από το ΙΚΑ. Επομένως, η αξίωση καταβολής του εφάπαξ χρηματικού αυτού προνοιακού βοηθήματος, μη δυνάμενη να θεωρηθεί ότι απορρέει από την υπαλληλική σχέση μονιμοποιηθέντος υπαλλήλου του Δημοσίου κατ’ άρθρο 1 του ν. 1476/1984, δεν υπόκειται στην διετή, αλλά στην πενταετή παραγραφή που προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 90 του ν. 2362/1995 για τη γενική παραγραφή αξιώσεων από αδικοπραξία οργάνων του Ελληνικού Δημοσίου (πρβλ. ΣτΕ 1503/2007, σκ. 8). Ορθώς δε έκρινε το ίδιο το δικάσαν διοικητικό εφετείο, αν και με κάπως διαφορετική αιτιολογία, ο δε περί του αντιθέτου μόνος παραδεκτώς προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

Αστική ευθύνη δημοσίου-καταβολή αποζημίωσης από σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου:..Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του Ν. 993/1979 όπως κωδικοποιήθηκαν με το Π.Δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίσθηκε σε θέση μονίμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 Ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συταξιοδοτήσεώς του από το Ι.Κ.Α., κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 Ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφαλίσεως και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφ' όσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 Ν. 993/1979 εφ' άπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα. 

Επειδή ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, κατά τον οποίο τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια εστερούντο δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της προκείμενης διαφοράς, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, εφ' όσον η αναιρεσίβλητη, στρεφόμενη κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ζήτησε με την ανωτέρω αγωγή της που στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρ. 105 Εισ. Ν.Α.Κ. την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από την παράλειψη των οργάνων του να της χορηγήσουν την επίμαχη αποζημίωση.Επειδή, ο λόγος αναιρέσεως περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των προπαρατεθεισών διατάξεων είναι, εν όψει της εννοίας που δόθηκε σ' αυτές στην τρίτη σκέψη της αποφάσεως, απορριπτέος ως αβάσιμος.

Αποζημίωση άρθρου 49 ν.993/79 σε καθαρίστρια λόγω συνραξιοδοτήσεως που υπηρετούσε κατά τη δημοσίευση του ανωτέρω νόμου.

Πτυχιούχοι Νομικής με δικαίωμα δικηγορίας ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Πτυχιούχος Νομικής με δικαίωμα ασκήσεως δικηγορίας, ο οποίος υπό την ισχύ των άρθρων 80 παρ.1 έως 4 του Ν 1892/1990 και 25 παρ.4 του Ν 1943/1991 προσλήφθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών ως ειδικό επιστημονικό προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υπήχθη στη συνέχεια στη ρύθμιση του άρθρου 33 παρ.1 του Ν 2190/1994, συνδέεται με το Δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με δικαίωμα παραλλήλου ασκήσεως εκ μέρους του δικηγορίας και όχι με σχέση έμμισθης εντολής. (ομοφ.)

Ιδιωτικό Προσωπικό Δημοσίου. Κατάταξη υπαλλήλου σε οργανική θέση με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Για την υπαγωγή υπαλλήλου στις διατάξεις του άρθρου 17 του Ν 2839/2000 για κατάταξη σε οργανική θέση με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν προσμετράται ο χρόνος προηγούμενης απασχόλησής του με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου σε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.

ΘΕΜΑ : Ρυθμίσεις του Ν.3320/2005 για τη σύσταση θέσεων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου

ΘΕΜΑ : Ρυθμίσεις του Ν.3320/2005 για τη σύσταση θέσεων με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου

ΘΕΜΑ: Δημοσίευση Πράξεων Πρόσληψης και Λύσης σύμβασης εργασίας του Προσωπικού με Σχέση Εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου- Εργασιακή Εφεδρεία

Θέση σε αργία υπαλλήλου Ο.Τ.Α. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Δεν χωρεί εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 154 και 155 Ν 1188/1981 στο προσωπικό που εργάζεται στους Ο.Τ.Α. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου.

Διευκρινήσεις για τη χορήγηση της άδειας σύμφωνα με το αρ.53 του Υ.Κ. στο προσωπικό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μερικής απασχόλησης .