Θέμα: «Κοινοποίηση της αριθ.126/2012 γνωμοδότησης του ΝΣΚ » Επισυνάπτεται γνωμοδότηση126/2012 "Χορήγηση ή μη πληροφοριών για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του φορολογούμενου σε τρίτο πρόσωπο, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010 – Φορολογικό απόρρητο.Ο οικονομικός έφορος υποχρεούται, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν. 3869/2010, να χορηγεί σε πιστωτή του οφειλέτη, κάθε πληροφορία και στοιχείο για την περιουσιακή κατάσταση και τα εισοδήματα του οφειλέτη- φορολογούμενου, ακόμη και αν αυτά εμπίπτουν στο φορολογικό απόρρητο, εφόσον είναι πρόσφορα για να καταστεί δυνατός ο σχετικός περιουσιακός έλεγχος του οφειλέτη εκ μέρους του αιτούντος πιστωτή, καθόσον το φορολογικό απόρρητο, επιτρεπτώς κάμπτεται εν προκειμένω από τη ρητή διάταξη του άρθρου 10 παρ.3 του Ν.3869/2010. (ομοφ.)"

Απαλλαγή ή μη από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας από τον e-ΕΦΚΑ του εκκαθαριστή, που διορίζεται από το δικαστήριο με την οριστική απόφαση δικαστικής ρύθμισης οφειλών του ν. 3869/2010, για πράξεις ή συναλλαγές που αφορούν την περιουσία του οφειλέτη, καθώς και κάθε συναλλαγή του με το Δημόσιο στο πλαίσιο της εκκαθάρισης του ν. 3869/2010.(...)Απαλλάσσεται από την υποχρέωση προσκόμισης αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας από τον e-ΕΦΚΑ ο εκκαθαριστής, που διορίζεται από το δικαστήριο με την οριστική δικαστική απόφαση δικαστικής ρύθμισης οφειλών του ν. 3869/2010, για πράξεις ή συναλλαγές που αφορούν την περιουσία του οφειλέτη, καθώς και κάθε συναλλαγή του με το Δημόσιο στο πλαίσιο της εκκαθάρισης του ν. 3869/2010 (ομόφωνα).

Παροχή διευκρινίσεων και οδηγιών σχετικά με την απαλλαγή του οφειλέτη από το υπόλοιπο των οφειλών του, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 11 του ν. 3869/2010 ΑΔΑ: ΡΕΚ146ΜΠ3Ζ-Χ6Ρ

Ερώτημα σχετικά με την επίδραση οριστικής δικαστικής απόφασης, η οποία δέχθηκε ασκηθείσα αίτηση περί υπαγωγής οφειλών στο ν. 3869/2010, σε κατάσχεση που επέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο εις χείρας τρίτου, η οποία είχε επιβληθεί σε χρόνο προ της ολοκλήρωσης της κατάθεσης της σχετικής αίτησης.

Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή

α) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου που επιβλήθηκε πριν την υποβολή αίτησης υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του ν. 3869/2010 είναι ισχυρή και έγκυρη και αναπτύσσει τις κατά το άρθρο 33 παρ. 3 του ΚΕΔΕ συνέπειες, παρά την ρύθμιση των οφειλών του καθού η κατάσχεση, σύμφωνα με το ν.3869/2010 και, επομένως, ο τρίτος οφείλει ανελλιπώς να καταβάλλει στο Δημόσιο κάθε ποσό της κατασχεθείσας απαίτησης (γεγεννημένης ή μέλλουσας), σύμφωνα με τους όρους του κατασχετηρίου (κατά πλειοψηφία). β) Τα ποσά που καταβλήθηκαν από τον τρίτο στο Δημόσιο μέχρι την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με το ν.3869/2010, και αφορούν κατασχεθείσες και γεγεννημένες, μέχρι την ημερομηνία αυτή, απαιτήσεις, ορθώς καταβλήθηκαν και η δικαστική αυτή ρύθμιση ουδεμία έννομη συνέπεια επάγεται για τις απαιτήσεις αυτές (ομόφωνα). γ) Ποσά που καταβλήθηκαν ή θα καταβληθούν από τον τρίτο στο Δημόσιο και αφορούν κατασχεθείσες μέλλουσες απαιτήσεις, οι οποίες γεννήθηκαν μετά την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3869/2010, εισπράττονται και πιστώνονται από την αρμόδια υπηρεσία, σύμφωνα με τους όρους της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη και υπό την προϋπόθεση ότι στη δικαστική ρύθμιση περιλαμβάνεται η οφειλή για την οποία επιβλήθηκε η κατάσχεση (κατά πλειοψηφία). δ) Αν μετά την κατά τα παραπάνω πίστωση απομένει υπόλοιπο ποσό (πλέον της ρύθμισης), αυτό επιστρέφεται στον οφειλέτη (όχι τον τρίτο που το κατέβαλε) ως αχρεωστήτως εισπραχθέν. Το επιπλέον αυτό ποσό μπορεί να συμψηφισθεί από την αρμόδια υπηρεσία με τυχόν οφειλές του οφειλέτη που δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο της δικαστικής ρύθμισης (κατά πλειοψηφία). ε) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου αίρεται μόνον εφόσον με τις καταβολές από τον τρίτο ή τον οφειλέτη, κατά τα παραπάνω, καλύφθηκε το ύψος της οφειλής προς το Δημόσιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε με τη δικαστική ρύθμιση και ο οφειλέτης προσκομίσει στην αρμόδια υπηρεσία τη δικαστική πιστοποίηση του άρθρου 11 παρ. 1 του ν.3869/2010 (κατά πλειοψηφία). Παραπέμφθηκε στην Α΄ Τακτική Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 189/2019 γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος. Γίνεται δεκτή πλην της παρ. 31ε από τον Διοικητή της ΑΑΔΕ.

Κοινοποίηση της Γνωμοδότησης 163/2017 του Β΄ Τμήματος του Ν.Σ.Κ. σχετικά με την επίδραση από την κατάθεση αίτησης για υπαγωγή στον ν. 3869/2010 και την έκδοση προσωρινής διαταγής «περί αναστολής καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη και διατήρησης της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του» σε κατάσχεση εις χείρας τρίτου που είχε νομίμως επιβληθεί πριν από την κατάθεση της αίτησης.(ΑΔΑ:ΨΥΛ246ΜΠ3Ζ-ΒΥΠ)

Αναστολή καταδιωκτικών μέτρων λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου.(..)Η γνωμοδότηση πραγματεύεται τα εξής ζητήματα υπό το πρίσμα των διατάξεων του ν. 3869/2010 και του ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ): α) Γενικά, περί αναστολής των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος οφειλέτη του Δημοσίου λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών του στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου, β) Ειδικότερα, περί αναστολής, λόγω υποβολής αίτησης και χορήγησης προσωρινής διαταγής, των κατασχέσεων που επιβλήθηκαν από το Δημόσιο εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων ως τρίτων, με βάση και το συγκεκριμένο περιεχόμενο της προσωρινής διαταγής, το χρόνο επιβολής των κατασχέσεων και την ύπαρξη ή μη μελλοντικών κατασχεθεισών απαιτήσεων και απαιτήσεων που εμπίπτουν στο ακατάσχετο του άρθρου 31 παρ. 2 του ΚΕΔΕ. γ) Τις περιπτώσεις μη νόμιμης λήψεως καταδιωκτικών μέτρων και, συνακόλουθα, τη συνδρομή λόγου άρσεως αυτών

Τα έξοδα εκτελέσεως βαρύνουν τον οφειλέτη ευθέως εκ του νόμου, χωρίς να απαιτείται για το λόγο αυτό η δικαστική εκκαθάριση και επιδίκασή τους. Ούτε άλλωστε μπορούσαν να εκκαθαριστούν με την τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, ως τμήμα των δικαστικών εξόδων, αφού αυτή αφορά δαπάνες της διαγνωστικής δίκης και εξορισμού δεν μπορούν να περιλάβει και έξοδα που εντάσσονται στην ακολουθούσα διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης.

Διοικητικές διαφορές ουσίας  – Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός μη ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο ή χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά έναντι απαιτήσεων οφειλέτη Δημοσίου  Δεν ανατρέπει την εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι οφειλέτες στην προθεσμία που χορηγήθηκε για εξόφληση των οφειλών τους μέσω τμηματικής καταβολής, διότι δεν διενεργείται αναγκαστική εκτέλεση, αλλά αποσβέννυνται οι εκατέρωθεν απαιτήσεις με συνυπολογισμό. Αντίθετη μψφ. Αυτεπάγγελτος συμψηφισμός απαιτήσεων οφειλετών Δημοσίου έναντι χρεών που έχουν ανασταλεί δικαστικά. Κατοχύρωση προσωρινής δικαστικής προστασίας. Οι εκατέρωθεν απαιτήσεις πρέπει να είναι βέβαιες & εκκαθαρισμένες. Να μην υπάρχει για αυτές δικαστική αμφισβήτηση, τέτοια που κατά νόμο να επιδρά στην εγκυρότητα νόμιμου τίτλου καθιστώντας αυτόν αδρανή. Απόφαση που διατάσσει αναστολή καταλογιστικής πράξης ή ταμειακής βεβαίωσης. Κωλύει τη διενέργεια συμψηφισμού, γιατί τα αποτελέσματα της εξομοιώνονται με εκείνα της οριστικής δικαστικής προστασίας. Δικαστική αναστολή καταβολής χρεών ή μέτρων εκτέλεσης για λόγους που δεν ανάγονται στην ύπαρξη οφειλής. Δεν κωλύεται ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός. Δεν αφορά την ισχύ καταλογιστικής πράξης ή πράξης αναγκαστικής εκτελέσης. Δεν επηρεάζει την κατ’ ουσία ύπαρξη υποχρέωσης προς το Δημόσιο. Αποσκοπεί στην εξασφάλιση οφειλέτη από λήψη μέτρων εκτέλεσης που επιφέρουν ανεπανόρθωτη βλάβη στη διαβίωσή του ή την οικονομική του υπόσταση. Αντίθετη μψφ. Δεν είναι υποχρεωτική η προηγούμενη έκδοση υπουργικής απόφασης για τον καθορισμό προϋποθέσεων & διαδικασίας εξαίρεσης από τον συμψηφισμό. Επιλύει θέματα συντ/τας. Παραπέμπει την υπόθεση στο ΔιοικΠρωτΘεσ/νίκης.

Παροχή υπηρεσιών υποδοχής αποβλήτων και καταλοίπων πλοίων που προσεγγίζουν τη θαλάσσια περιοχή(...) Αίτηση αναθεώρησης της 3129/2012 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Με τα δεδομένα αυτά, και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά σε προηγούμενη (υπό ΙΙ) σκέψη, το Τμήμα Μείζονος – Επταμελούς σύνθεσης άγεται στην κρίση, κατά πλειοψηφία, ότι εσφαλμένως τα περιλαμβανόμενα στη συγκεκριμένη διακήρυξη κριτήρια υπελήφθησαν από το δικάσαν Τμήμα ως κριτήρια ανάθεσης κατά την έννοια του άρθρου 46 του π.δ. 59/2007 και, συνακόλουθα, εσφαλμένως κρίθηκε ότι η διακήρυξη του ελεγχόμενου διαγωνισμού ήταν πλημμελής, συμβάλλοντας στην αλλοίωση τόσο της αξιολόγησης των προσφορών των διαγωνιζομένων όσο και στη διαμόρφωση του αποτελέσματος της δημοπρασίας. Τούτο, διότι τα εν λόγω κριτήρια  είναι πρόσφορα τόσο για τον έλεγχο της καταλληλότητας των υποψηφίων, βάσει των επαγγελματικών και τεχνικών τους γνώσεων και ικανοτήτων, όσο και για τον έλεγχο της ποιότητας των υπηρεσιών που αυτοί πρόκειται να προσφέρουν, δοθέντος ότι αφενός μεν στο άρθρο 45 του π.δ/τος 59/2007 δεν γίνεται αναφορά σε κριτήρια, τα οποία δύνανται να χρησιμοποιηθούν προκειμένου να κριθεί η καταλληλότητα των υποψηφίων και τα οποία, επομένως, προσδιορίζονται ελεύθερα από την αναθέτουσα αρχή, υπό την προϋπόθεση ότι είναι συναφή με το αντικείμενο της σύμβασης, και αφετέρου, διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση τα ίδια κριτήρια είναι εξίσου πρόσφορα για τον έλεγχο της ποιότητας των παρασχεθησόμενων υπηρεσιών. Τούτο δε διότι, η προηγούμενη εμπειρία, το απασχολούμενο προσωπικό, ο τεχνικός εξοπλισμός, η δυνατότητα υποστήριξης του έργου σε έκτακτη ανάγκη, η χρηματοοικονομική ικανότητα αποτελούν μεν πρόσφορα κριτήρια ελέγχου της τεχνικής ικανότητας του υποψηφίου, συνακόλουθα δε, ενόψει και της απολύτως εξειδικευμένης υπηρεσίας που ανατίθεται με την ελεγχόμενη σύμβαση, διασφαλίζουν και την ποιότητα εκτέλεσης αυτής. Κατά τη γνώμη, όμως, των Συμβούλων Χρυσούλας Καραμαδούκη και Μαρίας Βλαχάκη,  τόσο το δικάσαν Τμήμα όσο και το Κλιμάκιο δεν έσφαλαν κρίνοντας ότι τα τεθέντα από την οικεία διακήρυξη ως κριτήρια αξιολόγησης των προσφορών στην ομάδα Α’ και Β΄ δεν είναι πρόσφορα για τον εντοπισμό της πλέον συμφέρουσας προσφοράς, αλλά αφορούν αποκλειστικά στην εξακρίβωση της καταλληλότητας των διαγωνιζομένων να εκτελέσουν τη σύμβαση και επομένως μη νομίμως τέθηκαν από τη διακήρυξη ως επιμέρους κριτήρια ανάθεσης της σύμβασης και ως εκ τούτου ο σχετικός λόγος περί αναθεωρήσεως πρέπει να απορριφθεί. Πλην όμως η γνώμη αυτή δεν κράτησε. Ενόψει των ανωτέρω και εφόσον ο ως άνω λόγος αναθεώρησης παρίσταται βάσιμος, παρέλκει η εξέταση των λοιπών προβαλλόμενων λόγων.Αναθεωρεί την 3129/2012 απόφαση του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Διαταγή πληρωμής(..}σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 30 του ν.2789/2000, εξαιρούνται από τη ρύθμιση του εν λόγω άρθρου και συναφώς και από την προβλεπόμενη από αυτό απαγόρευση της έναρξης ή συνέχισης των πράξεων της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, εκτός των άλλων, και απαιτήσεις που καίτοι θα περιλαμβανόταν κατ' αρχή στη ρύθμιση του άρθρου 30 παρ.1 του Ν.2789/2000 κρίθηκαν οποτεδήποτε τελεσίδικα έως τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου, έως δηλαδή την 11-2-2000, εκτός εάν η υπόθεση κατά την ημερομηνία ψήφισης αυτού εκκρεμεί στον ' Αρειο Πάγο. Στην εξαίρεση αυτή εμπίπτει όχι μόνο η έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης για την απαίτηση, αλλά και η επιδίκαση της απαίτησης με διαταγή πληρωμής, εφόσον αυτή απέκτησε ισχύ δεδικασμένου αφού, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 631, 632 παρ.1, 633 παρ.2, 904 παρ.2, 933 παρ.3 και 330 του ΚΠολΔ, η κατά τα άρθρα 623 επ. του ΚΠολΔ εκδιδόμενη διαταγή πληρωμής, μολονότι δε φέρει χαρακτήρα δικαστικής απόφασης, αλλ' αποτελεί απλώς τίτλο εκτελεστό, αποκτά εντούτοις ισχύ δεδικασμένου και ισοδυναμεί συνεπώς με τελεσίδικη επιδίκαση της απαίτησης, μετά την τελεσίδικη απόρριψη της ανακοπής που ασκήθηκε κατ' αυτής ή μετά την άπρακτη πάροδο των προθεσμιών, προς άσκηση ανακοπής των άρθρων 632 παρ.1 και 633 παρ.2 του ΚΠολΔ, οπότε δεν μπορεί να προσβληθεί πλέον, παρά μόνο με αναψηλάφιση ... Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής της ρυθμιστικής εξαίρεσης της παρ.8 του άρθρου 30 του Ν.2789/2000 στις περιπτώσεις εκείνες οφειλών προς Τράπεζες, από πιστωτικές συμβάσεις, που κατά τα προαναφερόμενα δεν υπαγόταν καθόλου στις ρυθμίσεις του άρθρου 30 παρ.1 του Ν.2789/2000 και 47 παρ.1 του Ν.2873/2000 μέχρι την 9-5-2001, που άρχισε να ισχύει ο Νόμος 2912/2001, δηλαδή εκτός άλλων ειδικότερα και για οφειλές από συμβάσεις δανείων που έληξαν με καταγγελία μέχρι την 15-4-1998 και η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης για την ικανοποίησή τους είχε ολοκληρωθεί μέχρι την 9-5-2001...