Καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στον ΕΦΚΑ προσώπων που αμείβονται με Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών (τίτλος κτήσης – πρώην απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης).  

Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 55 του Ν. 4509/2017 στους απασχολούμενους συνταξιούχους του ΕΦΚΑ που αμείβονται με Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών (τίτλο κτήσης – πρώην απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης).(ΑΔΑ: ΨΖΥ7465ΧΠΙ-ΑΟΞ)

Ασφάλιση στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) των προσώπων που αμείβονται με Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών (τίτλο κτήσης – πρώην απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης) ΑΔΑ: 6ΙΛ4465ΧΠΙ-ΘΙ8

ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ  Δ.ΑΣΦ./364/1405879/2019 Ανάκληση του αριθ. Δ.ΑΣΦ/362/1401448/22-11-19 Γενικού Εγγράφου μας (ΑΔΑ:6ΙΛ4465ΧΠΙ-ΘΙ8) ΑΔΑ:78ΠΚ465ΧΠΙ-8ΘΜ 

«Παροχή διευκρινήσεων για την εφαρμογή του άρθρου 55 του ν.4509/2017 (Α΄ 201) και της υπ᾽αριθμ. Δ.15/Γ΄/67695/1825/28/28-12-2018 Υπουργικής Απόφασης (Β΄ 6182) - Καταβολή ασφαλιστικών εισφορών στον ΕΦΚΑ αμειβόμενων με παραστατικά παρεχόμενων υπηρεσιών (τίτλος κτήσης – πρώην απόδειξη επαγγελματικής δαπάνης)»(ΑΔΑ:6ΚΗΗ465Θ1Ω-ΛΚΟ)

«Συνταξιούχοι οι οποίοι αποκομίζουν έσοδα από πνευματικά ή συγγενικά δικαιώματα».(ΑΔΑ: Ψ1ΤΓ465Θ1Ω-Α5Π)

Διευκρινίσεις αναφορικά με το είδος της εργασιακής σχέσης και την ασφάλιση των διανομέων που απασχολούνται σε επιχειρήσεις ψηφιακών υπηρεσιών διαμεσολάβησης και αμείβονται με παραστατικό παρεχόμενων υπηρεσιών (πρώην τίτλος κτήσης). ΑΔΑ: 965646ΜΤΛΚ-ΒΝΚ

Ασφάλιση στον e – Ε.Φ.Κ.Α. αμειβόμενων με Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών (Τίτλοι Κτήσης – πρώην Αποδείξεις Επαγγελματικής Δαπάνης). Απεικόνιση της ασφάλισης στην Αναλυτική Περιοδική Δήλωση (Α.Π.Δ.) e – Ε.Φ.Κ.Α. Κοινών Επιχειρήσεων. ΑΔΑ:ΡΙΓΒ46ΜΑΠΣ-ΚΥΚ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 33/2022

Απεικόνιση της ασφάλισης των Αμειβόμενων με Παραστατικά Παρεχόμενων Υπηρεσιών - Τίτλοι Κτήσης.(ΑΔΑ: ΨΧ5Μ465ΧΠΙ-ΛΛ0)

Ερωτάται εάν υφίσταται δυνατότητα αναγνώρισης χρόνου απασχόλησης φωτοειδησεογράφου, πριν την ασφάλισή του στον π. Κλάδο Κύριας Ασφάλισης Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως στο π. Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Ε.Τ.Α.Π. - Μ.Μ.Ε.) (π. Τ.Α.Ι.Σ.Υ.Τ.), βάσει των διατάξεων των άρθρων 13 και 14 του π.δ. 419/1980 (Α΄115).(...)Δεν υφίσταται εκ του νόμου δυνατότητα αναγνώρισης, από τον e-ΕΦΚΑ, χρόνου απασχόλησης, πριν την ασφάλιση στον π. Κλάδο Κύριας Ασφάλισης Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως του π. Ε.Τ.Α.Π. - Μ.Μ.Ε. (π. ΤΑ.Ι.Σ.Υ.Τ.) του αιτούντα φωτοειδησεογράφου «Σ.Χ.», δεδομένου ότι με τις διατάξεις του άρθρου 40 του ν. 2084/1992, όπως αυτές αντικαταστάθηκαν από τις διατάξεις του άρθρου 5 του ν. 2355/1995 και αυτές του άρθρου 16 του ν. 2556/1997, καταργήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 13 και 14 του π.δ. 419/1980, που χορηγούσαν σχετικό δικαίωμα, ενώ ως χρόνος κατάργησης ορίσθηκε αρχικώς, η 1.1.1994 (άρθρο 47 παρ. 12 ν. 2084/1992), ακολούθως δε, η 1.1.1997 (άρθρο 5 παρ. 5 ν.2335/1995), η 1.6.1998 (άρθρο 16 ν. 2556/1997) και τέλος η 1.5.2001 (άρθρο 28 παρ. 1 ν. 2874/2000), ενώ δεν υφίσταται τέτοια δυνατότητα ούτε με τις διατάξεις του άρθρου 38 του ν. 3518/2006, με τις οποίες επαναχορηγήθηκε το δικαίωμα εξαγοράς και αναγνώρισης χρόνου προϋπηρεσίας στους ασφαλισμένους του Κλάδου Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως, γιατί το σχετικό δικαίωμά του έχει ήδη αποσβεσθεί από 21-6-2007 (ομόφωνα).

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ-ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Για να αποφανθεί επί των προδικαστικών ερωτημάτων που αφορούν στην αντίθεση των άρθρων 4 παρ. 1, 6 παρ. 1 και 4, 7, 8, 13, 14 και 15 του ν. 4387/2016 περί υπαγωγής των δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών στην ασφάλιση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) και υπολογισμού των συνταξιοδοτικών αποδοχών τους, σε υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις(...)Η Ολομέλεια θεωρεί ότι, υπό την επιφύλαξη των αναφερόμενων στη σκέψη 91, η συνταγματικότητα του συνταξιοδοτικού καθεστώτος των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων που καθορίζεται στον ν. 4387/2016 όπως τροποποιήθηκε, πρέπει να κριθεί χωρίς σύγκριση με το καθεστώς ετέρων συνταξιοδοτουμένων. Αν το νέο αυτό καθεστώς, αυτοτελώς εξεταζόμενο, ανταποκρίνεται στις ειδικές απαιτήσεις του Συντάγματος όπως προσδιορίσθηκαν ανωτέρω, ήτοι οικοδομείται επί της ιδέας της θεσμικής εγγύησης, διαρρυθμίζοντας τη σύνταξη των ανωτέρω ως συνέχεια του μισθού τους με τήρηση της εύλογης αναλογίας, με το Δημόσιο συγχρόνως, ανεξαρτήτως των οποιωνδήποτε τεχνικής φύσεως ρυθμίσεων, να παραμένει βαρυνόμενο με την υποχρέωση καταβολής  της σύνταξης αυτής, τότε το εν λόγω καθεστώς, ακόμη και αν καταλήγει να παρέχει ομοίου επιπέδου συντάξεις με αυτές άλλων καθεστώτων, δεν εγείρει προβλήματα συνταγματικότητας.(...)το Δικαστήριο συμπεραίνει ότι με τις ρυθμίσεις του ν. 4670/2020 που αναφέρονται στις σκέψεις αυτές, στις οποίες, ως εκ των επεξηγήσεων που τις συνοδεύουν, πρέπει να αποδοθεί γνησίως ερμηνευτικός χαρακτήρας προσδίδων σε αυτές αναδρομικότητα, ο νομοθέτης επιχείρησε να ευθυγραμμίσει τις ρυθμίσεις του ν. 4387/2016 στις εκ του Συντάγματος ιδιαίτερες απαιτήσεις, ως αυτές αποτυπώνονται ιδίως στη συναφή νομολογία του Δικαστηρίου, αναφορικά με το ιδιαίτερο συνταξιοδοτικό καθεστώς των δημοσίων λειτουργών, υπαλλήλων και στρατιωτικών (σκέψεις 42, 43, 52, 72, 75, 78, 82 της παρούσας). Εν όψει τούτων και υπό την επιφύλαξη όσων εκτίθενται στη συνέχεια, η Ολομέλεια θεωρεί δεδομένο ότι και στην ισχύουσα πλέον νομοθεσία αναγνωρίζεται η ύπαρξη ειδικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος της ανωτέρω κατηγορίας συνταξιούχων, ότι το καθεστώς αυτό εντάσσεται στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης για λόγους βιωσιμότητας του συστήματος και λογιστικής διαχείρισης και ότι η σύνταξη που καταβάλλεται στους ανωτέρω είναι συνέχεια του μισθού τους και όχι αναπλήρωση των αποδοχών ενεργείας.(...)Με βάση τα ως άνω γενόμενα δεκτά, η Ολομέλεια, έχοντας ανωτέρω εκθέσει το σύνολο των κανόνων που διέπουν τα επίδικα ζητήματα, κρίνει, ότι δεν πρέπει αυτή να δώσει τη συγκεκριμένη λύση στην έφεση που παραπέμφθηκε ενώπιόν της, αλλά πρέπει να αναπεμφθεί η υπόθεση στο Τμήμα προκειμένου αυτό προς οριστική εκδίκαση της εφέσεως, αφού διαπιστώσει, πρώτον, το ύψος των αποδοχών ενέργειας της εκκαλούσας κατά τον χρόνο της συνταξιοδότησής της, δεύτερον, τη σύνταξη που κανονίσθηκε σε αυτήν, και, τρίτον, το εύρος της απόστασης μεταξύ μισθού ενέργειας και σύνταξης ως αριθμητικό ποσοστό, να κρίνει στη συνέχεια, σεβόμενο την αρχή της διακρίσεως των λειτουργιών, ήτοι ασκώντας οριακό έλεγχο, αν καταδήλως, εν όψει του συνόλου των αντικειμενικών δεδομένων που επιτρέπεται να σταθμισθούν σύμφωνα με τα γενόμενα δεκτά, η αναλογία μισθού ενέργειας και σύνταξης δεν κρίνεται εύλογη.(...)Το Δικαστήριο αποφαίνεται: (i) Επί του ερωτήματος αν η ίδρυση Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης και η ανάληψη από αυτόν σύμφωνα με τον ν. 4387/2016, όπως τροποποιήθηκε, της υποχρέωσης καταβολής των συντάξεων στους δημοσίους λειτουργούς και υπαλλήλους παραβιάζει το Σύνταγμα, η κρίση του Δικαστηρίου είναι, για τους λόγους που εκτέθηκαν στις σκέψεις 138 έως 141 της παρούσας, ότι δεν υφίσταται ζήτημα αντισυνταγματικότητας των σχετικών ρυθμίσεων. (ii)  Επί του ερωτήματος αν με τον τρόπο χρηματοδότησης, ορισμού και υπολογισμού των συντάξεων των δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, όπως ορίσθηκαν στον ν. 4387/2016 όπως τροποποιήθηκε, παραβιάζεται το Σύνταγμα ή υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες, η κρίση του Δικαστηρίου είναι ότι, εφόσον η σύνταξη που προκύπτει ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της εύλογης αναλογίας όπως προσδιορίσθηκε στις σκέψεις 145 έως 152 της παρούσας, δεν τίθεται ζήτημα αντίθεσης των οικείων νομοθετικών ρυθμίσεων στο Σύνταγμα ή σε υπερνομοθετικής ισχύος κανόνες.