«Παρακράτηση φόρου κατά την κεφαλαιοποίηση κερδών παρελθουσών χρήσεων».(ΑΔΑ:6Ρ7Σ46ΜΠ3Ζ-09Π)

Διανομή κερδών παρελθουσών χρήσεων σε μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και στο προσωπικό ανώνυμης εταιρείας με απόφαση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης.(ΑΔΑ:Ω16ΥΗ-Θ19)

Σχετικά με τον τρόπο φορολόγησης των διανεμομένων κερδών, κατά το άρθρο 47 παρ. 1 του ν. 4172/2013.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Σε περίπτωση ύπαρξης φορολογικών ζημιών παρελθουσών χρήσεων, οι οποίες, μεταφερόμενες, συνεπάγονται ζημιογόνο αποτέλεσμα σε ένα φορολογικό έτος και ταυτόχρονα διανομής κερδών (λόγω ύπαρξης λογιστικών κερδών) ή κεφαλαιοποίησης των κερδών αυτών στο ίδιο φορολογικό έτος, τα προς διανομή ή κεφαλαιοποίηση ποσά, για τα οποία δεν έχει καταβληθεί φόρος εισοδήματος, φορολογούνται ως κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων της παρ. 1, εδάφ. δεύτερο, του άρθρου 47 του ν.4172/2013, ξεχωριστά (αυτοτελώς), μη συναθροιζόμενα με τα λοιπά αποτελέσματα (κέρδη ή ζημίες), χωρίς να τίθεται ζήτημα διπλής φορολογήσεώς τους, αφού φορολογούνται για πρώτη και μόνη φορά κατά τη διανομή ή την κεφαλαιοποίηση. (ομόφ.)

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά δύο οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 01.05.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.03.2024. Οι πράξεις αυτές μείωσαν το πιστωτικό υπόλοιπο και αρνήθηκαν την επιστροφή ΦΠΑ, κυρίως λόγω μη αναγνώρισης μεταφερόμενων πιστωτικών υπολοίπων, δαπανών καυσίμων ΕΙΧ, και καταλογισμού ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις και εξαγωγές, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις ατέλειας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, επειδή η προσφεύγουσα δεν προέβαλε κανέναν συγκεκριμένο λόγο ή ισχυρισμό ακύρωσης των πράξεων, καθιστώντας το δικόγραφο αόριστο (άρθρο 72 ν.5104/2024).

Η απόφαση 927 της ΔΕΔ αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας χονδρικού εμπορίου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019 του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η φορολογική αρχή είχε απορρίψει τη μεταφορά πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ από προηγούμενες περιόδους, θεωρώντας ότι είχε παραγραφεί. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το δικαίωμα έκπτωσης πιστωτικού υπολοίπου δεν αφορά αχρεωστήτως καταβληθέντα φόρο και υπόκειται στην πενταετή γενική παραγραφή (όχι στην τριετή). Συνεπώς, εφόσον το πιστωτικό υπόλοιπο δεν είχε παραγραφεί, ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος, με αποτέλεσμα την ακύρωση της πράξης για το 2018 και την τροποποίηση της πράξης για το 2019, μηδενίζοντας τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου και προστίμου.

Η απόφαση 252 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.), με ημερομηνία 17/02/2025, αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά επτά πράξεων επιβολής προστίμου βάσει του άρθρου 53 του Ν.5104/2024. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν συνολικού ύψους 1.700,00€ για υποβολή ανακριβών πιστωτικών δηλώσεων ΦΠΑ σε διάφορες φορολογικές περιόδους μεταξύ 01.10.2018 και 30.06.2024. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι δεν προβλέπεται πρόστιμο για ανακριβείς πιστωτικές δηλώσεις ΦΠΑ από τις σχετικές διατάξεις. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό, σημειώνοντας ότι η φορολογική αρχή εφάρμοσε εσφαλμένα τις διατάξεις του άρθρου 53 του Ν.5104/2024 και ότι η περίπτωση της ανακριβούς δήλωσης ΦΠΑ με πιστωτικό υπόλοιπο δεν καλύπτεται από τις διατάξεις του άρθρου 54 του Ν.4987/2022. Συνεπώς, η Δ.Ε.Δ. ακύρωσε όλες τις προσβαλλόμενες πράξεις επιβολής προστίμου, μηδενίζοντας τη φορολογική υποχρέωση.

ΠΡΟΜΗΘΕΙΕΣ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΦΟΡΟΥ:Με τα δεδομένα αυτά και όσα εκτέθηκαν στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν,  ο προβαλλόμενος λόγος διαφωνίας πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Τούτο διότι, αφενός η φερόμενη ως δικαιούχος εταιρεία έχει την καταστατική της έδρα στην Κύπρο και συνεπώς δεν είναι φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, αφετέρου δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι αποκτά εισόδημα στην ημεδαπή μέσω μόνιμης εγκατάστασης και συνεπώς δεν υπόκειται στον ελληνικό φόρο εισοδήματος και συνακόλουθα στην παρακράτηση φόρου 4% σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 64 παρ. 2 του ν. 4172/2013..(..)το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών εκτύπωσης των συγγραμμάτων πραγματοποιείται στην έδρα της εταιρείας στην Κύπρο, μόνη η μη προσκόμιση εγγράφων εκτελωνισμού των συγγραμμάτων από την Κύπρο στην Ελλάδα δεν αρκεί για να αποδείξει ότι η φορολογική κατοικία της φερόμενης ως δικαιούχου εταιρείας βρίσκεται στην Ελλάδα υπό την έννοια ότι ο τόπος άσκησης πραγματικής διοίκησης είναι στην ημεδαπή, ούτε επιπρόσθετα αρκεί για να αποδείξει ότι η φερόμενη ως δικαιούχος αποκτά εισόδημα στην ημεδαπή μέσω μόνιμης εγκατάστασης,..

Έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένων υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ.Έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένων υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ(..)Η παροχή με την ονομασία «έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένου», που χορηγήθηκε σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, η οποία υπεγράφη μεταξύ ΟΤΕ ΑΕ και ΟΜΕ-ΟΤΕ, αποτελεί εισόδημα από μισθωτή εργασία και υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, τόσο υπό το καθεστώς του ΚΦΕ (ν. 2238/1994) όσο και του νέου ΚΦΕ (ν. 4172/2013), υπό την εξυπακουόμενη βεβαίως προϋπόθεση ότι οι εν προκειμένω ενδιαφέροντες όροι της εν λόγω ΕΣΣΕ είναι διαχρονικώς ενεργοί. Παρεπομένως, η ΟΤΕ ΑΕ, υποχρεούται να προβαίνει σε παρακράτηση φ.μ.υ. επί των εξόδων κινήσεως και παραστάσεως και σε απόδοσή του στο Ελληνικό Δημόσιο. Δεν δεσμεύουν το Ελληνικό Δημόσιο, αλλ’ ούτε και αποτελούν νομολογιακό δεδομένο για τη φορολογική διοίκηση οι αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, με τις οποίες επιδικάσθηκε στους ενάγοντες εργαζομένους της ΟΤΕ ΑΕ, υπό μορφή αποζημιώσεως, ο παρακρατηθείς και αποδοθείς στο Δημόσιο φόρος μισθωτών υπηρεσιών (φ.μ.υ.), ο οποίος αντιστοιχούσε στα ποσά που καταβλήθηκαν από την ΟΤΕ ΑΕ ως έξοδα κινήσεως και παραστάσεως σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών αυτού, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, με την αιτιολογία ότι τα έξοδα κινήσεως και παραστάσεως δεν υπέκειντο σε φόρο εισοδήματος και, επομένως, η παρακράτηση εχώρησε μη νομίμως. Η φορολογική διοίκηση δεν υποχρεούται σε επιστροφή στην ΟΤΕ ΑΕ, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, των ποσών που παρακρατήθηκαν ως φ.μ.υ. και αποδόθηκαν στο Δημόσιο και τα οποία η ΟΤΕ ΑΕ κατέβαλε στους ενάγοντες με βάση τις δικαστικές αποφάσεις, δεδομένου μάλιστα ότι απορρίφθηκε η προσεπίκληση-παρεμπίτουσα αγωγή αποζημιώσεως που άσκησε κατά του Δημοσίου. (ομοφ). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια με την 129/17 γνωμοδότηση Β΄ Τμήματος.

Έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένων υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ.  Η παροχή με την ονομασία «έξοδα κίνησης και παράστασης προϊσταμένου», που χορηγήθηκε σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών της ΟΤΕ ΑΕ, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, η οποία υπεγράφη μεταξύ ΟΤΕ ΑΕ και ΟΜΕ-ΟΤΕ, αποτελεί εισόδημα από μισθωτή εργασία και υπόκειται σε φόρο εισοδήματος, τόσο υπό το καθεστώς του ΚΦΕ (ν. 2238/1994) όσο και του νέου ΚΦΕ (ν. 4172/2013), υπό την εξυπακουόμενη βεβαίως προϋπόθεση ότι οι εν προκειμένω ενδιαφέροντες όροι της εν λόγω ΕΣΣΕ είναι διαχρονικώς ενεργείς. Παρεπομένως, η ΟΤΕ ΑΕ, υποχρεούται να προβαίνει σε παρακράτηση φόρου μισθωτών υπηρεσιών (φ.μ.υ.) επί των εξόδων κινήσεως και παραστάσεως και σε απόδοσή του στο Ελληνικό Δημόσιο. Δεν δεσμεύουν το Ελληνικό Δημόσιο, αλλ’ ούτε και αποτελούν νομολογιακό δεδομένο για τη φορολογική διοίκηση οι αποφάσεις πολιτικών δικαστηρίων, με τις οποίες επιδικάσθηκε στους ενάγοντες εργαζομένους της ΟΤΕ ΑΕ, υπό μορφή αποζημιώσεως, ο παρακρατηθείς και αποδοθείς στο Δημόσιο φ.μ.υ., ο οποίος αντιστοιχούσε στα ποσά που καταβλήθηκαν από την ΟΤΕ ΑΕ ως έξοδα κινήσεως και παραστάσεως σε προϊσταμένους υπηρεσιακών λειτουργιών αυτού, με βάση την από 16/5/1995 ΕΣΣΕ, διότι κρίθηκε ότι τα έξοδα κινήσεως και παραστάσεως δεν υπέκειντο σε φόρο εισοδήματος και, επομένως, η παρακράτηση εχώρησε μη νομίμως. Η φορολογική διοίκηση δεν υποχρεούται σε επιστροφή στην ΟΤΕ ΑΕ, ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, των ποσών που παρακρατήθηκαν ως φ.μ.υ. και αποδόθηκαν στο Δημόσιο και τα οποία η ΟΤΕ ΑΕ κατέβαλε στους ενάγοντες με βάση τις δικαστικές αποφάσεις, δεδομένου μάλιστα ότι απορρίφθηκε η προσεπίκληση-παρεμπίτουσα αγωγή αποζημιώσεως που άσκησε κατά του Δημοσίου. (ομοφ.) Παραπέμπεται στην Ολομέλεια, παρά την ομόφωνη γνώμη των μελών του Τμήματος, λόγω της μείζονος σπουδαιότητας των νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν.