Η απόφαση 2059/2024 του Συμβουλίου της Επικρατείας αφορά την αίτηση ακύρωσης του Δήμου Αθηναίων κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματός του για εξαίρεση του Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) «Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων» (Ο.Π.Α.Ν.Δ.Α.) από την αυτοδίκαιη κατάργηση των δημοτικών ν.π.δ.δ. σύμφωνα με τον ν. 5056/2023. Το δικαστήριο αναγνώρισε την αρμοδιότητα του νομοθέτη να αναδιαρθρώνει τη δομή των Ο.Τ.Α., αλλά έκρινε ότι η κρίση του Υπουργού Εσωτερικών για την εξαίρεση φορέα (βάσει εξειδικευμένου αντικειμένου, απόδοσης έργου και ευρύτερης αναγνώρισης) πρέπει να εκφράζεται με ρητή και ειδικώς αιτιολογημένη πράξη. Ως εκ τούτου, δέχθηκε την αίτηση ακύρωσης της σιωπηρής απόρριψης και ανέπεμψε την υπόθεση στη Διοίκηση για νόμιμη κρίση.

Η απόφαση αφορά την αίτηση ακύρωσης του Δήμου Θέρμης Θεσσαλονίκης κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματός του για εξαίρεση της Κοινωφελούς Επιχείρησης «Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πολιτισμού, Περιβάλλοντος και Αθλητισμού Θέρμης» (Δ.Ε.Π.Π.ΑΘ.) από την αυτοδίκαιη κατάργηση/λύση που προβλέπεται στα άρθρα 27 και 29 του ν. 5056/2023. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι ο νομοθέτης είναι αρμόδιος να καθορίζει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των ΟΤΑ, και ότι οι σχετικές ρυθμίσεις του ν. 5056/2023 δεν αντίκεινται στο άρθρο 102 του Συντάγματος. Ωστόσο, δέχθηκε την αίτηση ακύρωσης της σιωπηρής απόρριψης, καθώς ο Υπουργός Εσωτερικών όφειλε να εκδώσει ρητή και αιτιολογημένη πράξη σχετικά με την πλήρωση των κριτηρίων εξαίρεσης της Δ.Ε.Π.Π.ΑΘ. Η υπόθεση αναπέμπεται στη Διοίκηση για νόμιμη κρίση.

Τύπος και περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης φόρου σε περίπτωση κεφαλαιοποίησης ή διανομής αφορολόγητων αποθεματικών της παρ. 6 του άρθρου 8 του ν. 3299/2004 (Α’ 261), μετά την παρέλευση δέκα ετών από το χρόνο σχηματισμού τους.

Η Απόφαση 12/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά στην απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της σιωπηρής απόρριψης δήλωσης επιφύλαξης επί τροποποιητικής δήλωσης Φ.Π.Α. (03/2024). Η προσφεύγουσα προέβη εκ νέου στον διακανονισμό Φ.Π.Α. εισροών ύψους 6.439.049,55 €, που αφορούσε την κατασκευή ακινήτου το οποίο δεν είχε χρησιμοποιηθεί εντός της δεκαετούς περιόδου, η οποία, βάσει προηγούμενων δικαστικών αποφάσεων, έληξε στις 29/04/2023. Η εταιρεία υπέβαλε επιφύλαξη, ισχυριζόμενη ότι η μη χρησιμοποίηση οφειλόταν και πάλι σε λόγους αναγόμενους σε κυριαρχικές πράξεις ή παραλείψεις της Διοίκησης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η εταιρεία, ως κύριος του ακινήτου, είχε την υποχρέωση του διακανονισμού (προς τούτο υφίσταται δεδικασμένο) και ότι δεν προσκόμισε στοιχεία για την απόδειξη των ισχυρισμών της σχετικά με τα κωλύματα που επικαλείτο μετά τη λήξη της δεκαετίας, τα οποία εξάλλου δεν άπτονται του φορολογικού αντικειμένου.

Έλεγχος της προϋπόθεσης της μόνιμης και συνεχούς δεκαετούς διαμονής στην Ελλάδα των δικαιούχων πολυτεκνικών επιδομάτων, κατά τις διατάξεις των άρθρων 42 και 43 του Ν.3918/2011 – Εκκρεμείς, κατά την έναρξη ισχύος του νόμου, αιτήσεις προς χορήγηση επιδομάτων.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1. Ο έλεγχος της προϋπόθεσης της μόνιμης και συνεχούς δεκαετούς διαμονής των δικαιούχων των πολυτεκνικών επιδομάτων στην Ελλάδα, αφορά και τους δικαιούχους στους οποίους στις 2.3.2011 καταβαλλόταν οικογενειακό (πολυτεκνικό) επίδομα, προκειμένου να συνεχισθεί η καταβολή του και μετά την ημερομηνία αυτή, μόνο στους πληρούντες και την προϋπόθεση αυτή. (πλειοψ.) 2. α) Οι εκκρεμείς αιτήσεις για τη χορήγηση πολυτεκνικών επιδομάτων για μεν το προηγούμενο της 2.3.2011 χρονικό διάστημα (από την υποβολή της αίτησης μέχρι την έναρξη ισχύος του Ν.3918/2011), θα κριθούν με βάση το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς (πλειοψ.), β) για δε τη χορήγηση των επιδομάτων αυτών μετά την ημερομηνία αυτή, οι εκκρεμείς αιτήσεις κατά την 2.3.2011 για τη χορήγηση πολυτεκνικών επιδομάτων, θα κριθούν με το Ν.3918/2011, τηρουμένης της προϋπόθεσης της μόνιμης και συνεχούς δεκαετούς διαμονής των δικαιούχων. (ομοφ.)

Με την προδικαστική προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητά την ακύρωση της παράλειψης (σιωπηρής απόρριψης) του αιτήματός της για χορήγηση εγγράφων και πληροφοριών σχετικά με την εξέλιξη της διαδικασίας ανάθεσης. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά την «...» (αναφέρεται γενικά ως υπηρεσία ή προϊόν), η οποία εξετάζεται στο πλαίσιο της Πρόσκλησης του αναθέτοντος φορέα. Η προσφεύγουσα επιχειρεί να αποδείξει ότι έχει έννομο συμφέρον λόγω προηγούμενων συμβάσεων με τον αναθέτοντα φορέα και τρέχουσας δραστηριότητας στον τομέα, ζητώντας πληροφορίες για τα υποβληθέντα έγγραφα, τα αποτελέσματα δοκιμών, τις συμβάσεις που ενδεχομένως συνάφθηκαν και γενικότερα την πορεία της διαδικασίας. Ωστόσο, η ΕΑΔΗΣΥ απορρίπτει την προσφυγή λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, καθώς η προσφεύγουσα δεν συμμετείχε στη διαδικασία.

Η Απόφαση 310 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου εισοδήματος ύψους 47.249,65 ευρώ, ποσό που είχε ήδη επιστραφεί ατόμως. Ο προσφεύγων ζητούσε την έντοκη επιστροφή αναδρομικά από την ημερομηνία άσκησης της αρχικής δικαστικής προσφυγής (02-05-2012). Η απόφαση έκρινε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, η αξίωση για τόκους είναι πενταετής και διακόπτεται μόνο με ρητή υποβολή αιτήματος για καταβολή τόκων. Καθώς ο προσφεύγων δεν είχε συμπεριλάβει αίτημα τόκων στην αρχική δικαστική προσφυγή, ούτε υπέβαλε αίτημα εντός της πενταετίας, η αξίωσή του έχει παραγραφεί, και κρίθηκε ορθώς η απόρριψη του αιτήματός του.

Η απόφαση (307/12.2.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας που στρεφόταν κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος επανεκκαθάρισης δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (έτους 2020). Η εταιρεία ζητούσε την επιστροφή φόρου αλλοδαπής ύψους 478.335,27 
jevro που καταβλήθηκε στην Τουρκία για μερίσματα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός ήταν αβάσιμος, καθώς ο αναλογών φόρος (κωδ. 700) βάσει της τροποποιητικής δήλωσης ήταν μηδέν (0). Συνεπώς, σύμφωνα με το άρθρο 9 του ν.4172/2013 και τις σχετικές εγκυκλίους (Ε.2089/2021, Ε.2122/2021), δεν προέκυψε επαρκές ποσό φόρου προς βεβαίωση στο συνολικό φορολογητέο εισόδημα ώστε να αναγνωριστεί η έκπτωση και επιστροφή του φόρου που καταβλήθηκε στην αλλοδαπή.

Η απόφαση (Αριθμός 369/19-2-2025) αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «...» κατά της σιωπηρής άρνησης της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Πειραιά να αποδεχθεί αίτημα μείωσης της φορολογητέας βάσης ΦΠΑ και επιστροφής ΦΠΑ συνολικού ύψους €575.431,39 για την περίοδο 1-7-2010 έως 30-4-2017. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε ότι η απαίτηση κατέστη οριστικά ανεπίδεκτη είσπραξης (€3.587.139,12 καθαρή αξία) λόγω της επικυρωμένης συμφωνίας εξυγίανσης της οφειλέτριας εταιρείας και του ύψους των οφειλών της. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 19 παρ. 5α του ν.2859/2000, καθώς δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ρευστοποίησης των μη μεταβιβαζόμενων περιουσιακών στοιχείων της οφειλέτριας εταιρείας από τον Ειδικό Εντολοδόχο, ο οποίος μάλιστα έχει αποποιηθεί του διορισμού του. Συνεπώς, δεν διαπιστώνεται ο βέβαιος χαρακτήρας της μη είσπραξης των απαιτήσεων.

Η Απόφαση 1229 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της σιωπηρής απόρριψης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωνίας. Η προσφυγή αφορούσε τη διαγραφή του τέλους επιτηδεύματος οικονομικού έτους 2011, το οποίο είχε βεβαιωθεί στον θανόντα πατέρα της. Διαπιστώθηκε ότι ο πατέρας της είχε υποβάλει εκπρόθεσμη δήλωση διακοπής εργασιών με αναδρομική ημερομηνία την 30η Απριλίου 2009. Σύμφωνα με την πάγια πρακτική της Διοίκησης και τις σχετικές εγκυκλίους (όπως η ΠΟΛ. 1149/2012), εφόσον η διακοπή είχε γίνει πριν την 1η Ιανουαρίου 2011, δεν έπρεπε να επιβληθεί τέλος επιτηδεύματος για το οικονομικό έτος 2011. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακυρώνει τη σιωπηρή απόρριψη και διατάσσει τη διαγραφή του βεβαιωθέντος ποσού.