Η απόφαση 435 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των φορολογικών ετών 2019, 2020 και 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν στη διαπίστωση αποκρυβείσας ύλης (αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας) μέσω της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας μόνο για το φορολογικό έτος 2019, αναγνωρίζοντας λάθη στον υπολογισμό των προσωπικών δαπανών, μειώνοντας έτσι τη μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη από 53.605,17€ σε 39.209,86€ και το συνολικό φόρο για το 2019 από 30.219,25€ σε 20.739,91€. Οι πράξεις για τα έτη 2020 και 2021 επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 35/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για το φορολογικό έτος 2019. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε λογιστικές διαφορές και την προσαύξηση περιουσίας λόγω τραπεζικών πιστώσεων. Βάσει συμπληρωματικών ελέγχων, η ΔΕΔ δέχτηκε εν μέρει τους ισχυρισμούς του, μειώνοντας τις λογιστικές διαφορές (κυρίως μη εκπιπτόμενες δαπάνες λόγω πληρωμής μετρητοίς εισαγωγών) και αναγνωρίζοντας επιπλέον αιτιολογημένες τραπεζικές καταθέσεις. Συγκεκριμένα, το εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα διαμορφώθηκε σε €121.586,39 (μείωση από €147.241,20) και η προσαύξηση περιουσίας σε €66.871,91 (μείωση από €94.595,99). Ως αποτέλεσμα, το συνολικό ποσό φόρων, τελών και εισφορών για καταβολή μειώθηκε από €155.129,89 σε €118.907,05.

Η απόφαση 957/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ, με ημερομηνία 20-05-2025, αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019, που επιβλήθηκαν σε ατομική επιχείρηση (πρατήριο καυσίμων) από τη Δ.Ο.Υ. Βόλου. Η προσφεύγουσα επικαλέστηκε ανωτέρα βία (πλημμύρα ΙΑΝΟΣ και σοβαρά προβλήματα υγείας) για τη μη προσκόμιση φορολογικών στοιχείων και αμφισβήτησε την εφαρμογή της έμμεσης τεχνικής ελέγχου «ανάλυσης ρευστότητας». Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί ανωτέρας βίας και εσφαλμένης υπαγωγής στις έμμεσες τεχνικές (η οποία επιβεβαιώθηκε για το 2019 λόγω ανεπαρκούς δηλωθέντος εισοδήματος). Ωστόσο, έγινε μερική αποδοχή λόγω προσκόμισης νέων παραστατικών αγορών/δαπανών (συνολικής καθαρής αξίας 1.397,15€ για το 2018 και 1.898,70€ για το 2019). Η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού εισοδήματος 2019 επικυρώθηκε, ενώ οι πράξεις για το 2018 (εισόδημα και ΦΠΑ) και ΦΠΑ 2019 τροποποιήθηκαν, μειώνοντας τις καταλογιζόμενες διαφορές φόρου.

Η απόφαση 399/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των φορολογικών ετών 2018, 2019 και 2020, οι οποίες βασίστηκαν σε διαπίστωση προσαύξησης περιουσίας από τραπεζικές πιστώσεις. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι οι λογαριασμοί της χρησιμοποιούνταν για την είσπραξη εσόδων και πληρωμή εξόδων των εταιρειών της. Η ΔΕΔ, μετά από επανεξέταση, δέχθηκε εν μέρει τον ισχυρισμό της για ανάλωση κεφαλαίου προηγούμενων ετών, μειώνοντας τις καταλογιζόμενες οφειλές για το φορολογικό έτος 2018. Ωστόσο, απέρριψε τους λοιπούς ισχυρισμούς της για τα έτη 2019 και 2020, επικυρώνοντας τις αρχικές πράξεις για αυτά τα έτη, ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων και βάσει της αρχής της μη χειροτέρευσης της θέσης του προσφεύγοντος (non-deterioration principle).

Η απόφαση 445/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο φυσικού μελιού) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Το βασικό αντικείμενο της διαφοράς ήταν η μη αναγνώριση δαπανών συνολικής καθαρής αξίας άνω των 173.000 € που αφορούσαν αγορές μελιού από τον σύζυγο της προσφεύγουσας, με την αιτιολογία ότι δεν εξοφλήθηκαν μέσω τραπεζικού μέσου. Η ΔΕΔ δέχθηκε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι μεταφορές χρηματικών ποσών από τους εμπορικούς λογαριασμούς της επιχείρησης σε κοινούς λογαριασμούς με το σύζυγο-προμηθευτή πληρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης εξόφλησης. Συνεπώς, η ΔΕΔ προχώρησε στην τροποποίηση των πράξεων, μειώνοντας δραστικά τις λογιστικές διαφορές και τις καταλογιζόμενες φορολογικές υποχρεώσεις.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020, που εκδόθηκαν βάσει της έμμεσης τεχνικής της αρχής των αναλογιών λόγω ανεπάρκειας δηλούμενου εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς για παράνομη εφαρμογή έμμεσων τεχνικών, τον κανόνα ne bis in idem, την επιβολή ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για το 2019, και τις πράξεις Φ.Π.Α. Έγινε μερική αποδοχή μόνο στον ισχυρισμό περί μη νόμιμης προσθήκης λογιστικών διαφορών για το 2019, αναγνωρίζοντας δαπάνες €10.309,20 ως εκπιπτόμενες. Ως αποτέλεσμα, η συνολική καταβολή για το 2019 μειώθηκε από €80.837,36 σε €72.950,81, ενώ οι πράξεις του 2020 και οι πράξεις Φ.Π.Α. επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 320/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμου για τις περιόδους 01.10.2021 έως 30.06.2023. Η εταιρία αμφισβήτησε την επιβολή ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις, εξαγωγές και πωλήσεις υπηρεσιών, επικαλούμενη νέα αποδεικτικά στοιχεία (CMR, τραπεζικά έγγραφα, ΕΔΔΑ) τα οποία εξετάστηκαν με αναπομπή στη Δ.Ο.Υ. Η ΔΕΔ αποφασίζει τη μερική αποδοχή της προσφυγής. Ακυρώνει την πράξη της περιόδου 2021/4ο τρίμηνο (αναγνωρίζοντας έκπτωση ΦΠΑ 1.173,90€) και τροποποιεί ανάλογα την πράξη του 2022, μειώνοντας τον συνολικό φόρο καταβολής από 50.348,82€ σε 48.587,97€. Επικυρώνει ωστόσο την πράξη της περιόδου 01.01.2023 – 30.06.2023, καθώς έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε η νόμιμη απαλλαγή των συναλλαγών από ΦΠΑ για τις εν λόγω περιόδους.

Η απόφαση 644/22.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού φόρων (εισοδήματος, ΦΠΑ) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις της ΔΟΥ Κομοτηνής βασίστηκαν στη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων εσόδων και στην εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου λόγω προσαύξησης περιουσίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε τα πρόστιμα για μη έκδοση στοιχείων και τις πράξεις ΦΠΑ, ωστόσο τροποποίησε τις πράξεις φόρου εισοδήματος, μειώνοντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό. Η μείωση αυτή προήλθε κυρίως από τη μερική αναγνώριση δαπανών που είχαν απορριφθεί ως λογιστικές διαφορές και τη διόρθωση του φορολογητέου εισοδήματος λόγω παράλειψης συμψηφισμού ζημιάς χρήσης.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς για το έτος 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον αρχικό καταλογισμό συνολικού ποσού €14.792,16 (φόρου και προστίμου). Κύριος ισχυρισμός του ήταν ο λανθασμένος υπολογισμός της αξίας μιας επαγγελματικής στέγης στη Θεσσαλονίκη, καθώς η φορολογική αρχή δεν είχε εφαρμόσει συντελεστή παλαιότητας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) έκανε δεκτό αυτόν τον ισχυρισμό, καθώς ο προσφεύγων προσκόμισε οικοδομική άδεια του 1964, μειώνοντας την αντικειμενική αξία του ακινήτου. Κατόπιν αυτής της μείωσης, μειώθηκε επίσης η τεκμαρτή αξία της οικοσκευής, με αποτέλεσμα η συνολική οφειλή του προσφεύγοντα να μειωθεί στα €8.944,66.

Η απόφαση 443/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΥΠΑ και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε για μη έκδοση φορολογικών στοιχείων πώλησης ανταλλακτικών που προμηθεύτηκε και τοποθέτησε σε οχήματα. Η ΔΕΔ, κατόπιν αναπομπής για συμπληρωματικό έλεγχο, διαπίστωσε ότι μία πράξη πώλησης του 2020 είχε νομίμως τιμολογηθεί. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκαν όλες οι πράξεις του 2019, ενώ για το 2020 τροποποιήθηκαν, μειώνοντας τη διαφορά χρεωστικού υπολοίπου φόρου εισοδήματος από €632,97 σε €496,29, τον ΦΠΑ που καταλογίστηκε, καθώς και το πρόστιμο μη έκδοσης από €1.357,92 σε €1.175,70.