Η απόφαση 607/15.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), αποδέχθηκε μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ ακύρωσε τις πράξεις επιβολής προστίμου ΚΦΔ (άρθρου 53) για τα έτη αυτά, κρίνοντας μη νόμιμη την επιβολή τους για ελλιπή υποβολή καταστάσεων ΜΥΦ στη φορολογία εισοδήματος. Η ΔΕΔ τροποποίησε επίσης τις οριστικές πράξεις προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, αναγνωρίζοντας προς έκπτωση το μέρος της δαπάνης μισθοδοσίας που εξοφλήθηκε μέσω τραπεζικού μέσου (1.132,23€ για το 2018 και 27.658,26€ για το 2019), θεωρώντας λανθασμένη την απόρριψη του συνόλου. Ωστόσο, επικυρώθηκαν οι πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ 2018 και 2019, καθώς και η απόρριψη της έκπτωσης αγορών που κρίθηκε ότι κατακερματίστηκαν για να αποφευχθεί η χρήση τραπεζικού μέσου. Οι φορολογητέες υποχρεώσεις για το φόρο εισοδήματος αναμορφώθηκαν.

Η απόφαση 754 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας παροχής υπηρεσιών ενοικίασης αυτοκινήτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2023-2024) και επιβολής προστίμου. Η εταιρία αμφισβήτησε τον καταλογισμό ΦΠΑ σε προκαταβολές ύψους €206.000,00 από Ρώσους πελάτες, ισχυριζόμενη ότι αφορούν μη πραγματοποιηθείσες συναλλαγές λόγω του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και ότι επιστρέφονται. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή εσφαλμένα είχε υπολογίσει τον ΦΠΑ στο ακαθάριστο ποσό των προκαταβολών. Η ΔΕΔ εφάρμοσε την αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, προσδιόρισε νέες φορολογητέες εκροές ύψους €166.129,03 και αντίστοιχο ΦΠΑ €39.870,97. Ως αποτέλεσμα, τροποποιήθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού ΦΠΑ και μειώθηκε το επιβληθέν πρόστιμο από €24.720,00 σε €19.935,49, βάσει του άρθρου 58Α του Ν. 4987/2022.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός συνεταιρισμού κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Κέρκυρας για τις φορολογικές περιόδους 2021 έως 2023. Ο συνεταιρισμός αμφισβητούσε τη μη αναγνώριση του ΦΠΑ εισροών, ο οποίος αφορούσε δαπάνες για την κατασκευή φωτοβολταϊκών σταθμών (επενδυτικά αγαθά), με αιτιολογία κυρίως την έλλειψη συγκεκριμένης έννομης σχέσης για τη χρήση των ακινήτων. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκρινε ότι πληρούνταν οι βασικές προϋποθέσεις για τη γένεση του δικαιώματος έκπτωσης του ΦΠΑ. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε μερικώς δεκτή την προσφυγή: τροποποίησε τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (αναγνωρίζοντας πλήρως το δικαίωμα έκπτωσης), αλλά απέρριψε τον λόγο που αφορούσε την ακύρωση του προστίμου ύψους 250,00 € για μη πλήρη παροχή στοιχείων.

Η απόφαση 243/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή αλλοδαπής εταιρείας κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ/προστίμου, συνολικού ύψους €10.764,02, για τη φορολογική περίοδο 30/06/2021-31/12/2021. Η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή και τροποποίησε την πράξη. Όσον αφορά τις φορολογητέες εισροές, η ΔΕΔ αναγνώρισε το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ ύψους €23.971,60, κρίνοντας ότι, παρά τις τυπικές παραλείψεις (όπως οι εκπρόθεσμες ενάρξεις εργασιών των προμηθευτριών) οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την έκπτωση πληρούνταν. Όσον αφορά τις φορολογητέες εκροές, η ΔΕΔ έκρινε ότι η υπό εξέταση συναλλαγή (αξίας €51.196,86) αποτελούσε εσωτερική ενδοκοινοτική μεταφορά ιδίων αγαθών προς το δανέζικο ΑΦΜ της εταιρείας, η οποία απαλλάσσεται από ΦΠΑ. Καταργήθηκε ο καταλογιζόμενος φόρος και αναγνωρίστηκε συνολικό πιστωτικό υπόλοιπο προς επιστροφή ύψους €23.451,18.

Η απόφαση (494/31-03-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από την Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Οι αρχικές πράξεις βασίστηκαν στην έμμεση τεχνική της αρχής των αναλογιών, λόγω ανεπάρκειας δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη δαπανών διαβίωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας σχετικά με τον εσφαλμένο υπολογισμό του συντελεστή μικτού κέρδους και την αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας ύψους 3.610 ευρώ για το 2018. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό περί μη αναγνώρισης φύρας, αναγνωρίζοντας ποσοστό 5% αντί του αιτούμενου 15%, λόγω της φύσης των εμπορευμάτων. Ως αποτέλεσμα, επαναπροσδιορίστηκαν τα ακαθάριστα έσοδα και οι φορολογητέες εκροές, οδηγώντας σε μείωση των καταλογιζόμενων φόρων και προστίμων.

Η απόφαση 752/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ομόρρυθμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 έως 30.06.2023. Ο λόγος επιβολής του ΦΠΑ ήταν η μη αναγνώριση του δικαιώματος απαλλαγής ΦΠΑ σε φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια παροχής ενδοκοινοτικών υπηρεσιών μεσολάβησης) που εξέδωσε η ελληνική εταιρεία προς ιταλική ατομική επιχείρηση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ορθώς επιβλήθηκε ο φόρος, καθώς ο λήπτης των υπηρεσιών (η ιταλική επιχείρηση) δεν διέθετε ενδοκοινοτικό ΑΦΜ/ΦΠΑ κατά την περίοδο των συναλλαγών (πριν τις 11.04.2023), με αποτέλεσμα να μην πληρούνται οι ουσιαστικές προϋποθέσεις για την απαλλαγή. Επίσης, η ΔΕΔ διόρθωσε το νομικό πλαίσιο επιβολής προστίμου, εφαρμόζοντας το άρθρο 58Α του ν. 4987/2022 αντί του άρθρου 54/54Α του ν. 5104/2024.

Η απόφαση (427/26.2.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ και Πράξης Επιβολής Προστίμου, που εκδόθηκε από το 3ο ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ για τη φορολογική περίοδο 1.1.2019 - 31.12.2019. Καταλογίστηκε συνολικό ποσό ύψους €55.608,79 (€37.072,52 ΦΠΑ και €18.536,27 πρόστιμο), καθώς διαπιστώθηκαν φορολογητέες εκροές που δεν συμπεριελήφθησαν στη δήλωση και κρίθηκαν μη εκπιπτόμενες εισροές. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης λογαριασμών για ηλεκτρονικό τζόγο και της καταβολής χρεών πατέρα εταίρου, κρίθηκαν αόριστοι ή δεν τεκμηριώθηκαν με νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα την επικύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η Απόφαση 247/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης για τη φορολογική περίοδο 2015, επικυρώνοντας καταλογισμό 69.934,69 ευρώ. Η υπόθεση επανεξετάστηκε κατ’ ουσίαν μετά από ακύρωση προηγούμενης απορριπτικής απόφασης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο. Ο έλεγχος αρνήθηκε την έκπτωση ΦΠΑ εισροών (21.464,17 ευρώ) για εισαγωγές από την Τουρκία επειδή η εταιρεία δεν προσκόμισε αποδεικτικά διακίνησης, εξόφλησης, και μετέπειτα πώλησης, μη τεκμηριώνοντας τη χρήση των αγαθών για φορολογητέες πράξεις. Επίσης, καταλόγισε ΦΠΑ εκροών (66.060,78 ευρώ) για τιμολόγια που εκδόθηκαν χωρίς φόρο, καθώς δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις της απαλλαγής της Π.2869/2389 ΠΟΛ. 137/1987, κυρίως το όριο αξίας συναλλαγής.

Η απόφαση 927 της ΔΕΔ αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας χονδρικού εμπορίου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019 του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η φορολογική αρχή είχε απορρίψει τη μεταφορά πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ από προηγούμενες περιόδους, θεωρώντας ότι είχε παραγραφεί. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το δικαίωμα έκπτωσης πιστωτικού υπολοίπου δεν αφορά αχρεωστήτως καταβληθέντα φόρο και υπόκειται στην πενταετή γενική παραγραφή (όχι στην τριετή). Συνεπώς, εφόσον το πιστωτικό υπόλοιπο δεν είχε παραγραφεί, ο ισχυρισμός κρίθηκε βάσιμος, με αποτέλεσμα την ακύρωση της πράξης για το 2018 και την τροποποίηση της πράξης για το 2019, μηδενίζοντας τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου και προστίμου.

Η απόφαση 872/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξεων Επιβολής Προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018 και 2019. Οι πράξεις επέβαλαν συνολική φορολογική υποχρέωση 139.481,02 ευρώ. Η προσφεύγουσα εταιρία (που λειτουργούσε ως παραγγελέας) ισχυρίστηκε εσφαλμένη ερμηνεία της νομοθεσίας, υποστηρίζοντας ότι οι παραγγελιοδοχικές πωλήσεις της έπρεπε να αναγνωριστούν ως μη φορολογητέες εξαγωγές. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις, κρίνοντας ότι η πλασματική παράδοση αγαθών από τον παραγγελέα προς τον παραγγελιοδόχο έπρεπε να υπαχθεί σε Φ.Π.Α., καθώς η προσφεύγουσα δεν είχε εκδώσει τα απαιτούμενα Ειδικά Διπλότυπα Δελτία Απαλλαγής (ΕΔΔΑ) σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί ΦΠΑ.