Η Απόφαση 785/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονικώς υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή του υπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 53 του ν. 5104/2024) της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. ΛΑΜΙΑΣ, που αφορούν εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2019. Η απόρριψη βασίστηκε στο γεγονός ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων. Επί της πρώτης προσφυγής είχε εκδοθεί η υπ’ αριθ. 759/26-03-2025 απόφαση της ΔΕΔ, με την οποία η προσφυγή έγινε δεκτή. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή κρίθηκε ως δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων και απορρίφθηκε σύμφωνα με την αρχή του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 634/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή δύο προσφευγουσών κατά πινάκων χρεών και αναγκαστικών κατασχέσεων της ΔΟΥ Κατερίνης, ύψους 814,74€ και 3.349,61€ αντίστοιχα. Οι προσφεύγουσες υποστήριζαν ότι τα χρέη αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015 και ότι ήταν είτε μεταγενέστερα του θανάτου του (και επομένως επιβλήθηκαν κατά ανύπαρκτου προσώπου) είτε είχαν παραγραφεί. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι ίδιες προσφεύγουσες είχαν ήδη ασκήσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων (επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση 629/2025). Κατά συνέπεια, βάσει του κανόνα της απαγόρευσης άσκησης δεύτερης ενδικοφανούς προσφυγής, η παρούσα κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε.

Η Απόφαση 265/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονικώς υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2019 της Δ.Ο.Υ. Δ΄ ΑΘΗΝΩΝ. Ο προσφεύγων ζητούσε τη διαγραφή τόκων του άρθρου 53 του ΚΦΔ, ύψους 6.150,00€, ισχυριζόμενος ότι η εκπρόθεσμη υποβολή της τροποποιητικής του δήλωσης οφειλόταν σε ετεροχρονισμένη αποστολή βεβαίωσης αποδοχών από τον αρμόδιο φορέα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή υποβλήθηκε εκπροθέσμως. Συγκεκριμένα, η πράξη είχε κοινοποιηθεί στις 21-02-2024, αλλά η προσφυγή κατατέθηκε στις 25-10-2024, δηλαδή μετά την ανατρεπτική προθεσμία των 30 ημερών που ορίζεται από το άρθρο 72 του ν.5104/2024.

Η Απόφαση 534/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά της από 16.10.2024 ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 29.744,89 ευρώ, το οποίο αφορούσε οφειλές θανούσας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ενός κληρονόμου κατά αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Τ. σχετικά με τον διαχωρισμό χρεών της αποβιώσασας κληρονομούμενης, τα οποία ανέρχονταν σε 3.895,61 ευρώ. Ο προσφεύγων αμφισβητεί το ποσοστό κληρονομικής μερίδας 50% που καθόρισε η φορολογική αρχή, υποστηρίζοντας ότι η ευθύνη του περιορίζεται μόνο στην ακίνητη περιουσία που αναφέρεται ρητά στη διαθήκη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της Δ.Ο.Τ. δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, καθώς αφορά το στάδιο της βεβαίωσης και είσπραξης του φόρου και είναι πληροφοριακού χαρακτήρα, συνεπώς δεν προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 520 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους 144.841,21€ (κεφάλαιο και τόκοι) που κληρονόμησε από τον θανόντα πατέρα της, ισχυριζόμενη ακυρότητα της ειδοποίησης λόγω μη αναφοράς ποσού κατ' αναλογία κληρονομικής μερίδας, καθώς και πλάνη περί την αποδοχή της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη (ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τον Κ.Ε.Δ.Ε., προβλέπεται μόνο η άσκηση ανακοπής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή, συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας.

Η Απόφαση 279 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από μηχανολόγο-μηχανικό, λόγω εκπρόθεσμης κατάθεσής της. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου ύψους 250,00 ευρώ, το οποίο επιβλήθηκε από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Χολαργού για το φορολογικό έτος 2021, επειδή υπέβαλε εκπρόθεσμα τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσβαλλόμενη πράξη επιβολής προστίμου κοινοποιήθηκε νομίμως στον προσφεύγοντα στις 11.04.2024, ορίζοντας ως καταληκτική ημερομηνία υποβολής της ενδικοφανούς προσφυγής την 11.05.2024. Καθώς η προσφυγή υποβλήθηκε στις 23.10.2024, κρίθηκε εκπρόθεσμη και απορρίφθηκε.

Η απόφαση (Αριθμός 150/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, διατελέσας Διευθύνων Σύμβουλος, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για συνολικές οφειλές εταιρείας ύψους 162.463,75€ (81.384,64€ κεφάλαιο συν προσαυξήσεις). Επικαλέστηκε έλλειψη υπαιτιότητας, ισχυριζόμενος ότι ο ρόλος του ήταν μόνο τυπικός. Η αίτηση αυτή είχε γίνει εν μέρει δεκτή από το ΚΕΒΕΙΣ Αττικής (μόνο για πρόστιμο ΦΠΑ), αλλά απορρίφθηκε για τις υπόλοιπες οφειλές. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη την Έκθεση Απόψεων του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής, έκρινε ότι η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα (μετά την 30-09-2024), υπερβαίνοντας την προβλεπόμενη προθεσμία των τριάντα (30) ημερών. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση (1181/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλαν από κοινού δύο σύζυγοι κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσβαλλόμενη πράξη αφορούσε την πρώτη προσφεύγουσα, δικηγόρο, και βασίστηκε στην οίκοθεν προσθήκη ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.4172/2013 (€13.259,52). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή της πρώτης προσφεύγουσας ως απαράδεκτη, διότι είχε ήδη καταθέσει άλλη προσφυγή κατά της ίδιας πράξης, κάτι που δεν επιτρέπεται. Η προσφυγή του δεύτερου προσφεύγοντα (του συζύγου) απορρίφθηκε επίσης ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης, καθώς η πράξη φόρου είχε εκδοθεί μόνο σε βάρος της συζύγου του.

Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).