Η απόφαση 682/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της επιχείρησης «.................. Ι.Κ.Ε.» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ στις 28.11.2024. Οι αρχικές πράξεις επέβαλαν φόρους και πρόστιμα, κυρίως λόγω διαπίστωσης ποσοτικών ελλειμμάτων αποθεμάτων και μη αναγνώρισης δαπανών προς έκπτωση. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη υποβάλει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί (Απόφαση 681/28.04.2024). Κατά συνέπεια, η υπό κρίση προσφυγή απορρίφθηκε, καθώς ασκείται για δεύτερη φορά κατά των ίδιων προσβαλλόμενων πράξεων, γεγονός που την καθιστά απαράδεκτη βάσει του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ).

Η απόφαση 262/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός ενυπόχρεου κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, ύψους 100,00 € εκάστη, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων λύσης μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε τις αρχικές δηλώσεις εκ παραδρομής, εννέα χρόνια πριν, και ζήτησε την επιείκεια της Διοίκησης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (μη επιτρεπτή), διότι διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερα άλλη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, παραβιάζοντας την αναλογική εφαρμογή της αρχής του απαραδέκτου της άσκησης δεύτερης προσφυγής.

Η απόφαση 805 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), με ημερομηνία 09-05-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση τεσσάρων πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020), οι οποίες εκδόθηκαν λόγω λήψης και καταχώρησης εικονικών φορολογικών στοιχείων από άλλη επιχείρηση. Η συνολική καταλογιζόμενη οφειλή (φόρος και πρόστιμα) ξεπερνούσε τις 220.000 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων η οποία είχε απορριφθεί. Επομένως, η παρούσα προσφυγή κρίνεται μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον κανόνα της εφάπαξ άσκησης της ενδικοφανούς προσφυγής.

Η απόφαση 634/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή δύο προσφευγουσών κατά πινάκων χρεών και αναγκαστικών κατασχέσεων της ΔΟΥ Κατερίνης, ύψους 814,74€ και 3.349,61€ αντίστοιχα. Οι προσφεύγουσες υποστήριζαν ότι τα χρέη αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015 και ότι ήταν είτε μεταγενέστερα του θανάτου του (και επομένως επιβλήθηκαν κατά ανύπαρκτου προσώπου) είτε είχαν παραγραφεί. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι ίδιες προσφεύγουσες είχαν ήδη ασκήσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων (επί της οποίας εκδόθηκε η απόφαση 629/2025). Κατά συνέπεια, βάσει του κανόνα της απαγόρευσης άσκησης δεύτερης ενδικοφανούς προσφυγής, η παρούσα κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που στρεφόταν κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 300€ (100€ η κάθε μία), λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση των πράξεων, δικαιολογώντας την καθυστέρηση λόγω κληρονομικής διαδοχής του ακινήτου και των επακόλουθων διαφωνιών με τον μισθωτή (ΔΕΔΔΗΕ) σχετικά με την ημερομηνία έναρξης της νέας μίσθωσης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (μη επιτρεπτή δεύτερη ενδικοφανής προσφυγή), επικαλούμενη ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, επί της οποίας είχε ήδη εκδοθεί η υπ' αρίθμ. 1119/16-06-2025 απόφαση, παραβιάζοντας έτσι τον κανόνα της εφάπαξ ασκήσεως.

Η απόφαση 1246/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων κατά τριών πράξεων επιβολής προστίμου (ύψους €250,00 έκαστη) από την Δ.Ο.Υ. Βόλου για το φορολογικό έτος 2021. Τα πρόστιμα αφορούσαν την εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από δικαιώματα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι παραβάσεις έγιναν λόγω της περιόδου του κορωνοϊού και ότι δεν υπήρχε δόλος φοροδιαφυγής, καθώς ο οφειλόμενος φόρος ήταν μικρός. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προγενέστερα ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε εξεταστεί κατ' ουσία και είχε απορριφθεί ως αβάσιμη. Συνεπώς, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του ισχύοντος νομικού πλαισίου.

Η απόφαση 100/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της λυθείσας και εκκαθαρισθείσας ομόρρυθμης εταιρείας «............... Ο.Ε.», που υποβλήθηκε στις 30/09/2024. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση πέντε πράξεων επιβολής προστίμου (που αφορούσαν παραβάσεις Κ.Φ.Α.Σ./Ε.Λ.Π./Κ.Φ.Δ. για τις φορολογικές περιόδους 2013 έως 2016) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Δ' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι, βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η εταιρεία είχε ήδη ασκήσει προηγούμενες ενδικοφανείς προσφυγές κατά των ίδιων πράξεων τον Ιούνιο του 2019, οι οποίες είχαν απορριφθεί με αποφάσεις της Υπηρεσίας στις 05.11.2019. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή αποτελούσε δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων.

Η απόφαση 476/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε νομικός εκπρόσωπος εταιρείας κατά τριών Πράξεων Επιβολής Προστίμου του άρθρου 53 του ΚΦΔ, συνολικού ποσού 300,00€ (3 x 100,00€), που εκδόθηκαν από την Δ.Ο.Υ. ΛΑΜΙΑΣ. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής αντιγράφων τιμολογίων αγοράς επενδυτικών αγαθών χωρίς ΦΠΑ, υποχρέωση που απορρέει από την παρ. 5 της Κ.Υ.Α. Π. 2869/2389/ΠΟΛ. 137/4.5.1987. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υποχρέωση προσκόμισης των εν λόγω τιμολογίων δεν εμπίπτει στις παραβάσεις που προβλέπονται στο άρθρο 53 του ΚΦΔ και, ως εκ τούτου, έκανε δεκτή την προσφυγή, τροποποιώντας τις πράξεις επιβολής προστίμου και διαγράφοντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό σε 0,00€, βάσει των αρχών της χρηστής διοίκησης και νομιμότητας.

Η υπ’ αριθμ. 1148/19.06.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι αρχικές πράξεις είχαν εκδοθεί από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, καθόσον ο προσφεύγων (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χημικών) δεν προσκόμισε τα λογιστικά αρχεία, με αποτέλεσμα ο προσδιορισμός των εσόδων να γίνει με βάση διαθέσιμα στοιχεία. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή επειδή διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί εκπρόθεσμα. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κρίθηκε μη επιτρεπτή, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 576 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (χονδρικό εμπόριο ξηρών καρπών), κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν κυρίως στη μη αναγνώριση δαπανών αγορών, συνολικού ύψους άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή είχαν εξοφληθεί με μετρητά και όχι μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής, παραβιάζοντας το άρθρο 23 περ. β’ του ν.4172/2013. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, καθιστώντας την παρούσα ως μη επιτρεπτή τέταρτη ενδικοφανή προσφυγή.