Η απόφαση 633/2025 αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Επιβολής Προστίμου (άρθρου 54 ν.4987/2022) για το φορολογικό έτος 2024. Η προσφεύγουσα φερόταν ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο υπό την ιδιότητα της κληρονόμου τρίτης τάξης του θανόντος διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας. Ο κύριος ισχυρισμός της ήταν η εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομιάς εντός τετραμήνου από τη στιγμή που έλαβε γνώση της επαγωγής, καθώς αγνοούσε τον θάνατο και τις προγενέστερες αποποιήσεις. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) δέχθηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η προθεσμία για αποποίηση αρχίζει μόνο από τη «θετική γνώση» του κληρονόμου τόσο του θανάτου όσο και του λόγου της επαγωγής. Επειδή η Φορολογική Διοίκηση δεν απέδειξε τη θετική γνώση πριν την κοινοποίηση των πράξεων, η ΔΕΔ αποφάσισε τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η απόφαση 655/12.3.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φερόμενης κληρονόμου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, ύψους 108.712,41€. Η προσφεύγουσα θεωρούνταν αλληλεγγύως υπεύθυνη ως κληρονόμος του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε την επαγωγή της κληρονομίας λόγω των προγενέστερων αποποιήσεων και προχώρησε σε αποποίηση εντός της τετράμηνης προθεσμίας από τη στιγμή της θετικής γνώσης της. Η ΔΕΔ δέχτηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας, με βάση τον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία, ότι για την έναρξη της προθεσμίας αποποίησης απαιτείται θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της. Καθώς ο έλεγχος δεν απέδειξε τη θετική γνώση, αποφασίστηκε η τροποποίηση της πράξης και η μη αναγραφή της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου.

Η απόφαση 511/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (ΦΕφπ) και ΦΠΑ, συν προστίμων, που επιβλήθηκαν από το 4ο ΕΛ.ΚΕ. Αττικής στην αποβιώσασα για τα έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς δεν είχε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομιάς λόγω προηγούμενης αποποίησης από άλλους συγγενείς, παρά μόνο μετά την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου (04.04.2023). Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον πρώτο λόγο της προσφυγής, βασιζόμενη στη νομολογία που απαιτεί θετική γνώση τόσο του θανάτου όσο και του λόγου της επαγωγής για την έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης. Καθώς δεν αποδείχθηκε τέτοια γνώση, η αποποίηση κρίθηκε έγκυρη και εμπρόθεσμη. Συνεπώς, η ΔΕΔ αποφάσισε τη μερική αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων, ώστε η προσφεύγουσα να διαγραφεί από το σώμα των κληρονόμων.

Η απόφαση 574/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποδέχεται μερικώς την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τη νομιμότητα των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων των φορολογικών ετών/περιόδων 2018, 2019 και 2024, ισχυριζόμενη εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας εντός τετραμήνου από τη θετική γνώση της επαγωγής. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας για την κληρονομιά και τον λόγο της επαγωγής, ούτε τυχόν ανάμειξή της, αποδεχόμενη τον ισχυρισμό περί έλλειψης έννομης σχέσης κληρονόμου, και τροποποιεί τις προσβαλλόμενες πράξεις ώστε να μην αναγράφεται η προσφεύγουσα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση (αρ. 658/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου φορολογικού έτους 2024, η οποία επιβλήθηκε στη λυθείσα επιχείρηση και καταλογίστηκε στην προσφεύγουσα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο υπό την ιδιότητα της φερόμενης κληρονόμου του θανόντος (23.04.2020) διαχειριστή. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι βρισκόταν σε πλάνη ως προς τον χρόνο επαγωγής της κληρονομιάς, καθώς αγνοούσε τις προγενέστερες αποποιήσεις, και προχώρησε σε αποποίηση στις 29.10.2024, εντός της τετράμηνης προθεσμίας από την απόκτηση θετικής γνώσης (5.9.2024). Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στη νομολογία του Αρείου Πάγου και τη σχετική εγκύκλιο της ΑΑΔΕ, έκρινε ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν τεκμηρίωσε τη «θετική γνώση» της προσφεύγουσας για τον λόγο της επαγωγής της κληρονομιάς σε αυτήν. Κατά συνέπεια, έγινε μερική αποδοχή της προσφυγής και τροποποίηση της πράξης, ώστε να μη συμπεριλαμβάνεται η προσφεύγουσα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενάντια σε Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ, Φόρου Εισοδήματος και Πράξεων Επιβολής Προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα, φερόμενη ως κληρονόμος τρίτης τάξης του θανόντος διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, ισχυρίστηκε ότι η επιβολή των διαφορών ήταν μη νόμιμη, καθώς αποποιήθηκε εμπρόθεσμα την κληρονομιά. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δέχθηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η τετράμηνη προθεσμία για αποποίηση εκκινεί από τη θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της (δηλαδή των προηγούμενων αποποιήσεων), η οποία στην περίπτωσή της συνέβη με την κοινοποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων.

Η απόφαση 657/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ. Η καταλογιζόμενη διαφορά φόρου για τη φορολογική περίοδο 2018 ανέρχεται σε €49.629,98. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε πλήρως την επαγωγή της κληρονομίας, λόγω προγενέστερων αποποιήσεων, και προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση μόλις έλαβε θετική γνώση. Η ΔΕΔ δέχτηκε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη «θετική γνώση» της κληρονομικής επαγωγής και συνεπώς ο καταλογισμός είναι μη νόμιμος, αποφασίζοντας την τροποποίηση της πράξης ώστε η προσφεύγουσα να μην αναγραφεί ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση 663/13.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ (περιόδου 2019) και Πράξης Επιβολής Προστίμου, συνολικού ύψους €48.974,28, που καταλογίστηκε ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο για οφειλές λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε την κληρονομιά στις 29/10/2024 εμπροθέσμως, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομίας (λόγω αποποίησης όλων των προηγούμενων τάξεων) μόλις στις 05/09/2024. Η ΔΕΔ δέχθηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας βάσει της νομολογίας του Αρείου Πάγου και της εγκυκλίου Ε.2059/2024 της ΑΑΔΕ, ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της επαγωγής και ότι η αποποίηση ήταν έγκυρη και εμπρόθεσμη. Συνεπώς, η απόφαση τροποποιεί την προσβαλλόμενη πράξη ώστε να μη φέρεται η προσφεύγουσα ως κληρονόμος και αλληλέγγυα υπεύθυνη.

Η απόφαση 646/2025 αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του αποβιώσαντος διαχειριστή λυθείσας εταιρείας, κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου Άρθρου 85 του ΚΦΔ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομίας και του λόγου της (λόγω προηγούμενων αποποιήσεων συγγενών) στις 05-09-2024, και προέβη σε αποποίηση στις 29-10-2024, εντός της τετράμηνης προθεσμίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών δέχθηκε ότι η Φορολογική Διοίκηση δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της κληρονόμου, όπως απαιτεί η νομολογία. Συνεπώς, η προσφεύγουσα αφαιρείται από το σώμα των πράξεων και δεν θεωρείται αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο για το πρόστιμο, αν και η κύρια πράξη επιβολής προστίμου επικυρώνεται.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και Επιβολής Προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις είχαν εκδοθεί σε βάρος της προσφεύγουσας ως αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου, στην ιδιότητα της κληρονόμου του θανόντος (23/04/2020) διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Η ΔΕΔ (Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών) έκρινε βάσιμο τον ισχυρισμό της περί εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι η τετράμηνη προθεσμία για αποποίηση δεν εκκινεί χωρίς την απόδειξη της «θετικής γνώσης» του κληρονόμου τόσο για τον θάνατο όσο και για τον λόγο επαγωγής (π.χ. αποποιήσεις προηγούμενων τάξεων). Καθώς ο έλεγχος δεν θεμελίωσε αυτή τη γνώση, η αποποίηση της προσφεύγουσας κρίθηκε έγκυρη, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων και την άρση της αλληλέγγυας ευθύνης της.