Η απόφαση 888/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «.........», η οποία ζητούσε την ακύρωση τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2018, 2019 και 2020. Οι πράξεις επιβλήθηκαν από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση Φ.Π.Α. εισροών, συνολικού ποσού 1.195.385,40 €, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε τα αντίστοιχα φορολογικά στοιχεία εξόδων από τρεις εταιρείες (τα οποία θεωρήθηκαν εικονικά από το ΣΔΟΕ). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας περί μη κοινοποίησης της εντολής ελέγχου ως αβάσιμο, καθώς και τον ισχυρισμό περί λανθασμένου εξωλογιστικού προσδιορισμού κερδών, διότι οι επιμέρους πράξεις αφορούσαν τον προσδιορισμό Φ.Π.Α. και όχι τον υπολογισμό του φορολογητέου εισοδήματος. Συνεπώς, η οριστική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) παραμένει συνολικά στο ύψος των 1.793.072,10 €.

Η Απόφαση 596/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 3ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής, φορολογικού έτους 2010. Οι προσφεύγοντες, γονείς ενός ανήλικου τέκνου, αμφισβήτησαν την αρχική αξία ακινήτου 1.000 τ.μ. που είχε προσδιοριστεί στα 535.000,00€ (€535/τ.μ.), υποστηρίζοντας ότι το μοναδικό συγκριτικό στοιχείο ήταν ανεπαρκές. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, αλλά έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό περί λανθασμένου προσδιορισμού αξίας, λαμβάνοντας υπόψη προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ. Καθορίστηκε νέα τιμή ανά τετραγωνικό μέτρο στα 338,00€, με αποτέλεσμα η συνολική αξία του ακινήτου να διαμορφωθεί στα 338.000,00€. Κατόπιν αυτού, η τελική συνολική φορολογική υποχρέωση (φόρος και πρόστιμο) μειώθηκε από 29.150,00€ σε 7.480,00€.

Η απόφαση του Προϊστάμενου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ομόρρυθμης εταιρίας κατά πλειόνων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και πράξεων επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο αρχικός έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (σχέση τιμής πώλησης προς συνολικό όγκο κύκλου εργασιών) λόγω διαπιστωθέντων παραβάσεων μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή των έμμεσων μεθόδων και απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί εσφαλμένου υπολογισμού φύρας/απωλειών και μη αναγνώρισης δωρεάν παροχών ή ιδιοκατανάλωσης λόγω έλλειψης αποδεικτικών. Επιπλέον, απέρριψε τον ισχυρισμό ανωτέρας βίας σχετικά με την απώλεια των αρχείων ΦΗΜ λόγω λανθασμένου format σκληρού δίσκου, επικυρώνοντας τα επιβληθέντα πρόστιμα άρθρου 57 παρ. 2 του ν.5104/2024.

Η απόφαση 124/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας εταιρείας κατά τεσσάρων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. των φορολογικών ετών 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμο τον επανέλεγχο, ο οποίος κατέστη αναγκαίος μετά την ακύρωση των αρχικών πράξεων για τυπικές πλημμέλειες. Επίσης, έκρινε αιτιολογημένη και νόμιμη τη χρήση έμμεσων τεχνικών (σχέση τιμής πώλησης προς συνολικό όγκο κύκλου εργασιών) λόγω του μη αξιόπιστου λογιστικού συστήματος της προσφεύγουσας. Απέρριψε τους ισχυρισμούς περί αυθαίρετου προσδιορισμού τιμών πώλησης και λανθασμένου ποσοστού φύρας (5% για το 2021, 10% για το 2020), καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε νέα αποδεικτικά στοιχεία.

Η απόφαση 800/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019. Ο αρχικός έλεγχος βασίστηκε στις έμμεσες τεχνικές (αρχή των αναλογιών), καθώς το δηλωθέν εισόδημα του προσφεύγοντα (που ασκεί λιανικό εμπόριο) δεν επαρκούσε για την κάλυψη των προσωπικών δαπανών διαβίωσης. Διαπιστώθηκε μη έκπτωση δαπανών, κυρίως λόγω μη διατραπεζικής εξόφλησης μισθοδοσίας και αγορών άνω των 500€. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα για διπλή καταχώριση ορισμένων μη εκπιπτόμενων δαπανών στα λογιστικά ευρήματα, μειώνοντας τις τελικές λογιστικές διαφορές (π.χ., για το 2018 από 51.632,40€ σε 49.307,92€) και τροποποιώντας τις πράξεις φόρου εισοδήματος, ενώ επικυρώθηκαν οι πράξεις ΦΠΑ.

Η απόφαση 351/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018. Η ΔΕΔ έκρινε ορθώς την αρμοδιότητα του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. λόγω των εμβασμάτων στο εξωτερικό. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό για την μη ορθή εφαρμογή της μεθόδου «κλειστής αποθήκης», καθώς και την επιδίωξη έκπτωσης δαπανών ύψους 81.692,00 € προς αλβανική εταιρεία (προνομιακό φορολογικό καθεστώς). Ωστόσο, η ΔΕΔ αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα σχετικά με τους καταλογισμούς υποτιμολόγησης, καθώς το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. απέτυχε να συμμορφωθεί με παλαιότερη ακυρωτική απόφαση της ΔΕΔ, επανακαταλογίζοντας τα ίδια ποσά με την ίδια αναιτιολόγητη κρίση. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε μερικώς δεκτή, οδηγώντας σε ακύρωση μίας πράξης προστίμου και τροποποίηση των λοιπών καταλογιστικών πράξεων.

Η απόφαση 600 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του έτους 2010. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την εκτίμηση της αξίας δύο οικοπέδων στο Επιχειρηματικό Πάρκο Σπάτων. Ενώ ο έλεγχος είχε αρχικά προσδιορίσει την αξία στα €535.00/τ.μ. χρησιμοποιώντας ένα μοναδικό συγκριτικό στοιχείο, η ΔΕΔ έκρινε τον ισχυρισμό ως εν μέρει βάσιμο, επιβεβαιώνοντας ότι το μοναδικό στοιχείο ήταν ανεπαρκές, βάσει και προηγούμενης απόφασης του ΣτΕ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, αλλά καθόρισε νέα τιμή στα €338,00/τ.μ. Με βάση τη νέα εκτίμηση, ο φόρος που οφείλεται μειώθηκε στα €29.699,99, καθιστώντας το συνολικό ποσό προς καταβολή (μετά των προστίμων) στα €65.339,97.

Η απόφαση 98/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής οδοντιάτρου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου, καθώς το δηλωθέν εισόδημα δεν επαρκούσε για τις προσωπικές δαπάνες διαβίωσης. Ωστόσο, δέχθηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας σχετικά με τον υπολογισμό της αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης, αναπροσαρμόζοντας το ποσοστό φύρας/χρήσης σιελαντλιών από 10% σε 30%. Αυτή η αναπροσαρμογή οδήγησε σε μείωση των καταλογιζόμενων ακαθάριστων εσόδων, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων προσδιορισμού φόρου. Επικυρώθηκε η Πράξη Επιβολής Προστίμου για μη εξόφληση συναλλαγών άνω των 500€ με ηλεκτρονικά μέσα για το 2018.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2023. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει ότι υπήρξε τεχνητή διευθέτηση, καθώς διαπιστώθηκε μια σειρά διαδοχικών δωρεών (από τέκνο σε πατέρα, και έπειτα πατέρας σε άλλο τέκνο/προσφεύγουσα) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης, καλύπτοντας μια ουσιαστική δωρεά μεταξύ αδελφών (Β' κατηγορίας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) ωστόσο έκρινε ότι το αρχικό ποσό της δωρεάς των 115.000,00 € που έλαβε ο πατέρας χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου για την αγορά ακινήτου. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι ο τραπεζικός λογαριασμός του πατέρα είχε υπολειπόμενο ποσό (31.133,69 €) που κάλυπτε τη μεταγενέστερη δωρεά ποσού 30.000,00 € προς την κόρη του. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός της φορολογικής αρχής περί τεχνητής διευθέτησης κατ' άρθρο 38 του ν.4987/22 δεν ευσταθεί, ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και την καταλογισθείσα οφειλή (φόρος 6.000,00 € και πρόστιμο 3.000,00 €).

Η απόφαση 1196/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του ΚΕΒΕΙΣ Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε την καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων ύψους 14.979,33€, καθώς και την ακύρωση του διενεργηθέντος συμψηφισμού. Η ΔΕΔ έκρινε απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί συμψηφισμού, καθώς αυτός ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι του προσδιορισμού των φόρων. Επίσης, η προσβαλλόμενη πράξη περί άρνησης καταβολής τόκων κρίθηκε επιβεβαιωτική προγενέστερων αρνητικών απαντήσεων, οι οποίες είχαν καταστεί οριστικές, και συνεπώς στερείται  εκτελεστότητας, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη επιτρεπτή.