Η απόφαση 21/08.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής. Ο προσφεύγων, δικηγόρος, αμφισβητούσε το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό ύψους 5.237,61 € (που περιλαμβάνει κύριο φόρο 4.534,87 €, προκαταβολή φόρου 346,85 €, λοιπά συμβεβαιούμενα 30,89 € και τέλος επιτηδεύματος 325,00 €). Ο προσδιορισμός έγινε με την εφαρμογή του τεκμήριου ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (12.634,32 €) των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, μολονότι ο ίδιος είχε δηλώσει ζημία (1.740,68 €) από την επιχειρηματική δραστηριότητα. Η διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 για την αμφισβήτηση του ελάχιστου εισοδήματος ούτε ακολούθησε τη διαδικασία ελέγχου (παρ. 4 άρθρου 28Α), ενώ οι ισχυρισμοί του περί αντισυνταγματικότητας ανήκουν στην αρμοδιότητα των Δικαστηρίων.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής δικηγόρου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, συνολικού ποσού 2.551,67 ευρώ, που βασίστηκε στον υπολογισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η πράξη ήταν νομικά πλημμελής λόγω μη διασφάλισης του δικαιώματος ακρόασης και ότι ο υπολογισμός του ελάχιστου εισοδήματος ήταν αυθαίρετος, καθώς δεν ασκούσε πλέον τη δικηγορία. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό, καθώς το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης δεν εφαρμόζεται σε πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου. Απέρριψε επίσης την αμφισβήτηση του ελάχιστου εισοδήματος, καθώς ο προσφεύγων απώλεσε το δικαίωμα αυτό, διότι δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία υποβολής αιτήματος ελέγχου (συμπλήρωση κωδικού 443 του Ε1).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε από τον προσδιορισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ ΚΦΕ) στο ποσό των 23.868,52€. Ο προσφεύγων είχε επιχειρήσει να μειώσει αυτό το ποσό σε 16.675,00€ μέσω εκπρόθεσμης τροποποιητικής δήλωσης, επιμερίζοντας αναδρομικά πωλήσεις σε νέο ΚΑΔ με ημερομηνία έναρξης 31/12/2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή. Η απόρριψη βασίστηκε στο σκεπτικό ότι η αναδρομική τροποποίηση του Ε3 δεν ήταν ορθή, διότι οι εν λόγω συναλλαγές αφορούσαν το διάστημα 01/01/2023 – 31/12/2023, δηλαδή πριν την έναρξη του νέου ΚΑΔ. Επίσης, ο προσφεύγων δεν ακολούθησε τη νόμιμη διαδικασία (άρθρο 28Α παρ. 4 ΚΦΕ) για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, μη συμπληρώνοντας τον κωδικό 443 στο έντυπο Ε1. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκε η οριστική φορολογική υποχρέωση ποσού 5.674,40€.

Η απόφαση 34/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φορολογίας Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Η πράξη επέβαλε φόρο ύψους 1.820,82 € βάσει του τεκμαρτού ελάχιστου καθαρού εισοδήματος ύψους 12.734,52 €, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013 (τεκμήριο). Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε το τεκμήριο επικαλούμενη αντίθεση σε συνταγματικές αρχές. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, καθώς η φορολογούμενη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία αμφισβήτησης (μη συμπλήρωση κωδικού 443 του εντύπου Ε1), και έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών ισχυρισμών ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση (689/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα (δικηγόρος) με ΑΦΜ .................., κατά της σιωπηρής απόρριψης της επιφύλαξης που είχε διατυπώσει επί της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της επιβολής του ελάχιστου (τεκμαρτού) εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του Ν. 4172/2013, επικαλούμενη μεταξύ άλλων την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και μη συμβατότητά τους με την ΕΣΔΑ. Η Αρχή απέρριψε τους ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι οι λόγοι συνταγματικότητας και υπερνομοθετικής ισχύος εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (μη συμπλήρωση του κωδικού 444 του εντύπου Ε1).

Η παρούσα απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, με χρεωστικό ποσό 3.893,35€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι φορολογήθηκε τεκμαρτά βάσει ελαχίστου καθαρού εισοδήματος (14.534,52€), ενώ είχε δηλώσει ζημιά, υποστηρίζοντας ότι η πράξη παραβιάζει το Σύνταγμα. Η Διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος – δηλαδή, δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 του εντύπου Ε1, όπως απαιτείται από το άρθρο 28Α παρ. 4 του ΚΦΕ και την Α.1055/2024 Απόφαση.

Η Απόφαση 684/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της σιωπηρής απόρριψης επιφύλαξης, την οποία υπέβαλε η προσφεύγουσα επί της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος 2023. Η επιφύλαξη αφορούσε την αμφισβήτηση του ελάχιστου (τεκμαρτού) εισοδήματος ύψους 14.534,52€, βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του Ν. 4172/2013, ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και πραγματικές ζημίες. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης (π.χ., συμπλήρωση κωδικού 443 στο Ε1) και ότι οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας ξεπερνούν την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Επιπλέον, τα ιατρικά δικαιολογητικά που προσκομίστηκαν δεν αφορούσαν το φορολογικό έτος 2023. Επομένως, η οριστική φορολογική υποχρέωση (προς πληρωμή) ύψους 3.163,25€ επικυρώνεται.

Η απόφαση 395/12-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος Φυσικού Προσώπου για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης και τον υπολογισμό του φόρου βάσει του πραγματικού δηλωθέντος εισοδήματος, και όχι βάσει του ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος που προσδιορίστηκε κατ' εφαρμογή των άρθρων 28Α-28Δ του ν. 4172/2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ορθώς και νομίμως ενήργησε η Φορολογική Διοίκηση, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε συμπληρώσει τους Κωδικούς 443-444 του εντύπου Ε1, οι οποίοι απαιτούνταν για την νόμιμη αμφισβήτηση του τεκμηρίου και την αιτούμενη διενέργεια ελέγχου. Ως εκ τούτου, το τελικό χρεωστικό υπόλοιπο διατηρήθηκε στο ποσό των 2.240,79 €.

Η απόφαση 43/13-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση της ατομικής του επιχείρησης βάσει του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ούτε έσοδα ούτε έξοδα το 2023. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο φορολογούμενος δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, δηλαδή δεν συμπλήρωσε τον σχετικό κωδικό της δήλωσης Ε1 ούτε ζήτησε τη διενέργεια ελέγχου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28Α του ΚΦΕ. Ως εκ τούτου, απώλεσε το δικαίωμα αμφισβήτησης. Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου συνολικού ύψους 2.861,97€ επικυρώθηκε νομίμως.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (λιανικό εμπόριο) κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε το τεκμήριο του ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (€11.149,77), προβάλλοντας δύο βασικούς λόγους: α) την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 28Α ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος (παραβίαση αρχών ισότητας και φοροδοτικής ικανότητας), και β) αντικειμενικούς λόγους (σοβαρή νοσηλεία μετά την απώλεια της κόρης της), ισχυριζόμενη μηδενικό εισόδημα. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι οι αντικειμενικοί λόγοι (νοσηλεία) είχαν ήδη εξεταστεί από τη Φορολογική Διοίκηση, η οποία μείωσε αναλογικά το τεκμήριο (από €14.375,24 σε €11.149,77). Επίσης, έκρινε ότι ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων ανήκει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης. Ως εκ τούτου, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε, με την οριστική φορολογική υποχρέωση να παραμένει στα €1.152,95.