Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 01.01.2022 – 31.05.2024. Η προσφεύγουσα ζητούσε την έκπτωση και επιστροφή ΦΠΑ εισροών, συνολικού ύψους άνω των 170.000€, που αφορούσαν δαπάνες (αγορά πάνελ, αμοιβές διασύνδεσης κ.λπ.) για την κατασκευή φωτοβολταϊκού σταθμού. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τις πράξεις της Δ.Ο.Υ. Κρίθηκε ότι η εταιρεία δεν είχε δικαίωμα έκπτωσης, διότι δεν υπήρχε έννομη σχέση επί του ακινήτου (μη έγκριση παραχώρησης γης) και είχε προβεί σε πώληση των αγορασμένων πάνελ, ενώ υπήρχε και δικαστική απόφαση αναστολής εργασιών. Συνεπώς, το αγαθό επένδυσης δεν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές φορολογητέες εκροές.

Η απόφαση 538/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 01.01.2022-31.12.2022 και 01.01.2023-30.04.2023. Η Δ.Ο.Υ. μείωσε το πιστωτικό υπόλοιπο φόρου προς έκπτωση, μη αναγνωρίζοντας συνολικό ΦΠΑ 388.792,66€ επί αγορών επενδυτικών αγαθών για την κατασκευή φωτοβολταϊκού υποσταθμού. Η ΔΕΔ έκρινε ορθά ότι η προσφεύγουσα δεν είχε δικαίωμα έκπτωσης, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 30 του ν. 2859/2000, το δικαίωμα κρίνεται οριστικά κατά την έναρξη χρησιμοποίησης του αγαθού. Διαπιστώθηκε ότι δεν είχαν εκδοθεί οι απαραίτητες εγκρίσεις χρήσης γης, η εταιρεία είχε πουλήσει τον βασικό εξοπλισμό του πάρκου, και οι εργασίες είχαν ανασταλεί προσωρινά με δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, αποδεικνύοντας ότι το επενδυτικό αγαθό δεν επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για φορολογητέες εκροές.

Η απόφαση 20 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) Θεσσαλονίκης, με ημερομηνία 08.01.2025, αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρίας κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 500,00€, βάσει του άρθρου 53 του ν.5104/2024, από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Θεσσαλονίκης. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης απόδοσης τελών χαρτοσήμου (περίοδος 01.04.2024 – 30.04.2024) επί τιμολογίων τόκων υπερημερίας. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η επιβολή προστίμου 500€ έναντι του μικρού παρακρατηθέντος ποσού αντιβαίνει στις αρχές της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό κρίνοντας ότι ορθώς επιβλήθηκε το πρόστιμο καθώς η δήλωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα μετά την καταληκτική ημερομηνία 31.05.2024, επικυρώνοντας έτσι την οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 500,00€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά δύο οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 01.05.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.03.2024. Οι πράξεις αυτές μείωσαν το πιστωτικό υπόλοιπο και αρνήθηκαν την επιστροφή ΦΠΑ, κυρίως λόγω μη αναγνώρισης μεταφερόμενων πιστωτικών υπολοίπων, δαπανών καυσίμων ΕΙΧ, και καταλογισμού ΦΠΑ σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις και εξαγωγές, καθώς κρίθηκε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις ατέλειας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, επειδή η προσφεύγουσα δεν προέβαλε κανέναν συγκεκριμένο λόγο ή ισχυρισμό ακύρωσης των πράξεων, καθιστώντας το δικόγραφο αόριστο (άρθρο 72 ν.5104/2024).

Η απόφαση 214/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής μιας επιχείρησης κατά πέντε Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 2020 έως 2024. Η φορολογική αρχή είχε μειώσει το υπόλοιπο ΦΠΑ για έκπτωση/επιστροφή κατά συνολικά 349.359,17 € επειδή έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε εννεαετή μίσθωση στο ακίνητο όπου πραγματοποίησε κατασκευές επενδυτικών αγαθών κατά τον χρόνο γένεσης του δικαιώματος έκπτωσης, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Κώδικα ΦΠΑ (όπως ίσχυε). Η ΔΕΔ, επικαλούμενη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1108/2021) και του Δικαστηρίου της ΕΕ, έκρινε ότι το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ εισροών γεννάται εφόσον τα αγαθά χρησιμοποιούνται για φορολογούμενες πράξεις, και ότι η προϋπόθεση της εννεαετούς χρήσης δεν επηρεάζει τη γένεση του δικαιώματος έκπτωσης. Συνεπώς, η ΔΕΔ ακυρώνει τις προσβαλλόμενες πράξεις και αναγνωρίζει πλήρως το δικαίωμα της επιχείρησης για έκπτωση/επιστροφή του εν λόγω ποσού ΦΠΑ.

Η απόφαση 952/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής συνδιαχειριστή εταιρίας (ΑΦΜ ...............) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων για τα έτη 2018 έως 2021. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ουσιαστικούς ισχυρισμούς του, επικυρώνοντας τις καταλογιστικές πράξεις εις βάρος της εταιρίας, συμπεριλαμβανομένου του προσδιορισμού εισοδήματος από αναιτιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ωστόσο, δέχθηκε εν μέρει τον ισχυρισμό του σχετικά με τη θεμελίωση της αλληλέγγυας ευθύνης, κρίνοντας ότι αυτή δεν υφίσταται για τις πράξεις του 2018, για πράξεις ΦΠΑ που δεν οδήγησαν σε φόρο προς καταβολή, καθώς και για τα αυτοτελή πρόστιμα και το μέρος της οφειλής που αφορά τέλη χαρτοσήμου του 2021.

Η απόφαση (1343/29-07-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από φυσικό πρόσωπο κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021, και 2022. Οι πράξεις, οι οποίες επικυρώνονται, καταλογίζουν συνολικό ποσό προς καταβολή περίπου 5 εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος ιταλικής εταιρίας. Η προσφεύγουσα θεωρήθηκε αλληλεγγύως υπεύθυνη με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου της εταιρίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι είχε την ιδιότητα του απλού φορολογικού εκπροσώπου ή ότι δεν έφερε ευθύνη επειδή δεν είχε ασκήσει πράξεις διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ορισμός ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά την αλληλέγγυα ευθύνη για ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α΄ του Ν. 2859/2000, ανεξάρτητα από το αν η ιδιότητα ήταν υποχρεωτική ή αν άσκησε διαχείριση. Τέλος, η ΔΕΔ σημείωσε ότι δεν προβλήθηκε κανένας ισχυρισμός ως προς την ουσία της φορολογικής καταλογιστικής πράξης.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής εταιρίας χονδρικού εμπορίου ανταλλακτικών οχημάτων κατά πράξης επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2021. Η εταιρία τιμωρήθηκε αρχικά με πρόστιμο 500,00€ για 18 περιπτώσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων εσόδου, με συνολικό ΦΠΑ 625,20€, βάσει του ελάχιστου ορίου για διπλογραφικά συστήματα. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα τηρούσε απλογραφικό λογιστικό σύστημα. Κατά συνέπεια, εφόσον το 50% του ΦΠΑ (312,60€) είναι υψηλότερο από το ελάχιστο πρόστιμο των 250,00€ για απλογραφικά βιβλία, η ΔΕΔ τροποποιεί το πρόστιμο από 500,00€ στο ορθό ποσό των 312,60€.

Η απόφαση 754 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας παροχής υπηρεσιών ενοικίασης αυτοκινήτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2023-2024) και επιβολής προστίμου. Η εταιρία αμφισβήτησε τον καταλογισμό ΦΠΑ σε προκαταβολές ύψους €206.000,00 από Ρώσους πελάτες, ισχυριζόμενη ότι αφορούν μη πραγματοποιηθείσες συναλλαγές λόγω του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας και ότι επιστρέφονται. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή εσφαλμένα είχε υπολογίσει τον ΦΠΑ στο ακαθάριστο ποσό των προκαταβολών. Η ΔΕΔ εφάρμοσε την αρχή της ουδετερότητας του ΦΠΑ, προσδιόρισε νέες φορολογητέες εκροές ύψους €166.129,03 και αντίστοιχο ΦΠΑ €39.870,97. Ως αποτέλεσμα, τροποποιήθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού ΦΠΑ και μειώθηκε το επιβληθέν πρόστιμο από €24.720,00 σε €19.935,49, βάσει του άρθρου 58Α του Ν. 4987/2022.

Η απόφαση 1001/27-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας με έδρα την Ηγουμενίτσα κατά τριών πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων (διορθωτικός προσδιορισμός φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ 2018 και πρόστιμο αρ. 53 ν. 5104/2024). Η ΔΕΔ κρίνει βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου ότι η προσφεύγουσα έλαβε εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής αξίας 756.400,00€ (καθαρή αξία 610.000,00€) από την εταιρία «.......... ............. IKE» για ανύπαρκτες συναλλαγές, καθώς η εκδότρια εταιρεία δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές. Η προσφεύγουσα δεν ανταποκρίθηκε στα αιτήματα της φορολογικής διοίκησης, ενώ τα ιδιωτικά συμφωνητικά θεωρούνται αόριστα και δεν υπήρξε επαρκής τεκμηρίωση των πληρωμών. Ως αποτέλεσμα, επικυρώνεται η αρχική φορολογική υποχρέωση της εταιρίας.