Η απόφαση 351/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά των πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018. Η ΔΕΔ έκρινε ορθώς την αρμοδιότητα του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. λόγω των εμβασμάτων στο εξωτερικό. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό για την μη ορθή εφαρμογή της μεθόδου «κλειστής αποθήκης», καθώς και την επιδίωξη έκπτωσης δαπανών ύψους 81.692,00 € προς αλβανική εταιρεία (προνομιακό φορολογικό καθεστώς). Ωστόσο, η ΔΕΔ αποδέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα σχετικά με τους καταλογισμούς υποτιμολόγησης, καθώς το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. απέτυχε να συμμορφωθεί με παλαιότερη ακυρωτική απόφαση της ΔΕΔ, επανακαταλογίζοντας τα ίδια ποσά με την ίδια αναιτιολόγητη κρίση. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε μερικώς δεκτή, οδηγώντας σε ακύρωση μίας πράξης προστίμου και τροποποίηση των λοιπών καταλογιστικών πράξεων.

Η απόφαση 435 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων των φορολογικών ετών 2019, 2020 και 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν στη διαπίστωση αποκρυβείσας ύλης (αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας) μέσω της έμμεσης τεχνικής ανάλυσης ρευστότητας. Η ΔΕΔ δέχθηκε εν μέρει τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας μόνο για το φορολογικό έτος 2019, αναγνωρίζοντας λάθη στον υπολογισμό των προσωπικών δαπανών, μειώνοντας έτσι τη μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη από 53.605,17€ σε 39.209,86€ και το συνολικό φόρο για το 2019 από 30.219,25€ σε 20.739,91€. Οι πράξεις για τα έτη 2020 και 2021 επικυρώθηκαν.

Η απόφαση 119/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που ασκήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021, οι οποίες εκδόθηκαν από το 2ο ΕΛΚΕ Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος διαπίστωσε εκτεταμένη φοροδιαφυγή λόγω αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης, προερχόμενης κυρίως από διαδικτυακές πωλήσεις μέσω αντικαταβολής και τραπεζικών μεταφορών, για τις οποίες δεν είχαν εκδοθεί αποδείξεις λιανικής πώλησης. Ο προσφεύγων προέβαλε ισχυρισμούς περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης, έλλειψης αιτιολογίας και αμφισβητούμενης νομιμότητας των αποδεικτικών στοιχείων (αρχεία ταχυμεταφορών). Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, επικυρώνοντας τις πράξεις καταλογισμού φόρου, συνολικού ύψους άνω των 470.000€.

Η απόφαση 121 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος του ΚΕΦΟΜΕΠ εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας), λόγω ανεπάρκειας δηλωθέντων εισοδημάτων του προσφεύγοντος για την κάλυψη δαπανών διαβίωσης και διαπιστωμένης παράβασης μη έκδοσης στοιχείων. Ο έλεγχος κατέληξε στον καταλογισμό αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης ύψους 53.387,74 €, χαρακτηριζόμενη ως προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων πρόβαλε τρεις λόγους ακύρωσης, σχετικά με εσφαλμένο υπολογισμό του μη αναλωθέντος κεφαλαίου προηγουμένων ετών. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος ως αβάσιμους και επικύρωσε την πράξη, διατηρώντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό στα 29.196,32 €.

Η απόφαση 234 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Παρακρατούμενου Φόρου Τόκων του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. για το φορολογικό έτος 2020. Ο έλεγχος είχε καταλογίσει φόρο ύψους 32.978,80 € (με συνολικό καταβλητέο ποσό 49.468,20 € μαζί με πρόστιμο), καθώς η προσφεύγουσα διαπιστώθηκε ότι είτε δεν είχε παρακρατήσει φόρο επί τόκων προς συνδεδεμένες οντότητες είτε είχε εφαρμόσει μειωμένο συντελεστή 5% (αντί 15%) χωρίς να προσκομίσει το Πιστοποιητικό Φορολογικής Κατοικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τον καταλογισμό, καθώς η εταιρεία δεν προσκόμισε τα απαραίτητα έγγραφα (όπως το έντυπο του Παραρτήματος Β της ΠΟΛ 1036/2015) για την εφαρμογή των διατάξεων περί μη παρακράτησης φόρου μεταξύ συνδεδεμένων προσώπων (άρθρο 63 παρ. 2 ΚΦΕ).

Η απόφαση 98/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής οδοντιάτρου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ έκρινε νόμιμη την εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου, καθώς το δηλωθέν εισόδημα δεν επαρκούσε για τις προσωπικές δαπάνες διαβίωσης. Ωστόσο, δέχθηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας σχετικά με τον υπολογισμό της αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης, αναπροσαρμόζοντας το ποσοστό φύρας/χρήσης σιελαντλιών από 10% σε 30%. Αυτή η αναπροσαρμογή οδήγησε σε μείωση των καταλογιζόμενων ακαθάριστων εσόδων, με αποτέλεσμα την τροποποίηση των πράξεων προσδιορισμού φόρου. Επικυρώθηκε η Πράξη Επιβολής Προστίμου για μη εξόφληση συναλλαγών άνω των 500€ με ηλεκτρονικά μέσα για το 2018.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες μεθόδους, συγκεκριμένα την τεχνική της αρχής των αναλογιών, καθώς κρίθηκε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής (μη αξιόπιστο λογιστικό σύστημα, μη έκδοση φορολογικών στοιχείων και μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων). Η ΔΕΔ επικυρώνει τον προσδιορισμό αποκρυβείσας ύλης ύψους 426.313,50 € και μη εκπιπτόμενων δαπανών συνολικού ύψους 95.911,64 €, οι οποίες αφορούσαν δαπάνες μη καταχωρημένες στα βιβλία, καθώς και δαπάνες άνω των 500 € και δαπάνες μισθοδοσίας που δεν εξοφλήθηκαν με ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής. Ως εκ τούτου, επικυρώνονται οι καταλογιζόμενες συνολικές διαφορές φόρου και προστίμων.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξέδωσε την απόφαση 509/04.03.2025, αποδεχόμενη εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φερόμενης κληρονόμου. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (ΦΕφπ) και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, συνολικού ύψους άνω των 300.000€, λόγω αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης. Ο πρώτος λόγος της προσφυγής, ο οποίος έγινε δεκτός, ήταν ότι η προσφεύγουσα δεν είχε θετική γνώση του θανάτου της αποβιωσάσης και των διαδοχικών αποποιήσεων της κληρονομιάς από τους προγενέστερους κληρονόμους πριν από την κοινοποίηση εντολής ελέγχου στις 04.04.2023. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση, και ως εκ τούτου, η πλασματική αποδοχή της κληρονομιάς δεν μπορεί να τεθεί. Αποφασίστηκε η τροποποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων, ώστε η προσφεύγουσα να διαγραφεί από το σώμα των κληρονόμων της αποβιωσάσης.

Η απόφαση 36/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Η Φορολογική Αρχή είχε καταλογίσει στην προσφεύγουσα προσαύξηση περιουσίας ύψους 161.330,57 ευρώ, βασιζόμενη σε αναιτιολόγητες πιστώσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι το δάνειο ύψους 200.000,00 ευρώ ήταν πραγματικό, κρίνοντας ότι δεν πληρούνταν οι νόμιμες προϋποθέσεις, διατηρώντας το μεγαλύτερο μέρος του καταλογισμού. Δέχτηκε, ωστόσο, την αιτιολόγηση πιστώσεων ύψους 3.975,00 ευρώ (κυρίως μικροποσά και εμβάσματα από τη μητέρα της), με αποτέλεσμα η φορολογητέα προσαύξηση να μειωθεί στα 157.355,57 ευρώ. Η συνολική τελική υποχρέωση καταβολής (φόρος, πρόστιμο και ειδική εισφορά) διαμορφώθηκε στα 89.404,01 ευρώ.

Η Απόφαση 1240/07.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Λάρισας για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε το προσωρινό διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και το σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου, υποστηρίζοντας ότι οι καταθέσεις μικροποσών σε τραπεζικούς λογαριασμούς συνιστούσαν εισόδημα από την άσκηση οικογενειακής επιχείρησης (εκμετάλλευση υπεραστικού λεωφορείου) το οποίο ήδη είχε φορολογηθεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (σημείωμα διαπιστώσεων ελέγχου και προσωρινός διορθωτικός προσδιορισμός) δεν αποτελούν εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων προβλέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.