Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019, η οποία επέβαλε διαφορά φόρου €1.895,49 πλέον προστίμου €947,75. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει το εισόδημα του προσφεύγοντος (€8.616,15 έναντι δηλωθείσας ζημίας) με έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας), καθώς διαπιστώθηκε ανεπάρκεια του δηλωθέντος εισοδήματος για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν παραβάσεις μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αρμοδιότητα του ΚΕΦΟΜΕΠ και την εφαρμογή των έμμεσων μεθόδων, καθώς και την μη λήψη υπόψη διαθεσίμου κεφαλαίου προηγουμένων ετών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς κρίνοντας ότι το ΚΕΦΟΜΕΠ ήταν αρμόδιο λόγω της υψηλής αξίας της ακίνητης περιουσίας του προσφεύγοντος (άνω του €1.500.000,00) και ότι οι έμμεσες μέθοδοι εφαρμόστηκαν νόμιμα. Ο ισχυρισμός περί διαθεσίμου κεφαλαίου απορρίφθηκε καθώς δεν τεκμηριώθηκε η ύπαρξη μη αναλωθέντος υπολοίπου.

Η απόφαση 253 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2019. Η πράξη είχε προσδιορίσει διαφορά φόρου 4.782,96 € πλέον προστίμου 2.391,48 €. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες τεχνικές (τεχνική ανάλυσης ρευστότητας) για τον προσδιορισμό του εισοδήματος, καθώς το δηλωθέν εισόδημα της ατομικής επιχείρησης (υπηρεσίες καφετέριας) ήταν ανεπαρκές για την κάλυψη των δαπανών διαβίωσης και υπήρχαν διαπιστωμένες παραβάσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αρμοδιότητας του ΚΕΦΟΜΕΠ (η αρμοδιότητα κρίθηκε νόμιμη λόγω της αξίας της ακίνητης περιουσίας άνω του 1.500.000,00 €) και περί εσφαλμένης εφαρμογής των έμμεσων τεχνικών, επικυρώνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου.

Η απόφαση 252/10.2.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ (9.9.2024) του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2020. Στον προσφεύγοντα, ατομική επιχείρηση καφετέριας, είχε προσδιοριστεί διαφορά φόρου 6.444,91 € πλέον προστίμου 3.222,46 € (Σύνολο: 9.667,37 €). Ο προσδιορισμός έγινε με έμμεσες τεχνικές (ανάλυση ρευστότητας) λόγω ανεπαρκούς δηλούμενου εισοδήματος για κάλυψη δαπανών διαβίωσης και ύπαρξης διαπιστωμένων παραβάσεων μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων το 2019. Το ΚΕΦΟΜΕΠ κρίθηκε αρμόδιο βάσει της μεγάλης αξίας ακίνητης περιουσίας του προσφεύγοντος. Οι ισχυρισμοί για έλλειψη αιτιολογίας, εσφαλμένη εφαρμογή τεχνικών και μη συνυπολογισμό διαθέσιμου κεφαλαίου προηγουμένων ετών απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.

Η απόφαση 715/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος εφάρμοσε έμμεσες μεθόδους (αρχή των αναλογιών) λόγω διαπιστωμένης παράβασης μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων, χρησιμοποιώντας μέσο συντελεστή καθαρού κέρδους 15% για τον προσδιορισμό φορολογητέου εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί μη νομιμότητας ή ακαταλληλότητας των μεθόδων. Ωστόσο, η ΔΕΔ προέβη σε τροποποίηση της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος, καθώς διαπίστωσε ότι εσφαλμένα είχε καταλογιστεί πρόστιμο ύψους 1.367,79 ευρώ (άρθρο 54 του ν. 5104/2024) επί της διαφοράς εισφοράς αλληλεγγύης, ενώ αυτό επιβάλλεται μόνο στη διαφορά του φόρου.

Η Απόφαση 79 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος του ΚΕΦΟΜΕΠ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει αδήλωτα ποσά από τραπεζικές κινήσεις, τα οποία φορολογήθηκαν ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα (106.514,96 €) και ως προσαύξηση περιουσίας (102.200,04 €) μέσω καταθέσεων μετρητών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας για τη χρήση έμμεσων τεχνικών και ότι τα ποσά προέρχονταν από επανακαταθέσεις ή διαθέσιμα κεφάλαια προηγούμενων ετών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι δεν εφαρμόστηκαν έμμεσες τεχνικές αλλά έλεγχος προσαύξησης περιουσίας, ενώ οι ισχυρισμοί περί επανακαταθέσεων δεν τεκμηριώθηκαν. Επικυρώθηκε συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση για το 2018 ύψους 82.901,13 €.

Η Απόφαση 620/15-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου, ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης, ο οποίος προσέβαλε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων δεν εξέδωσε 26 Αποδείξεις Παροχής Υπηρεσιών (Α.Π.Υ.) για καθαρισμό οχημάτων, συνολικής αξίας 967,20 ΕΥΡΩ. Η διαπίστωση βασίστηκε σε διασταύρωση των δηλωθέντων εσόδων με αναρτήσεις και φωτογραφίες του προσφεύγοντος στο FACEBOOK. Οι κύριοι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος (περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης τεκμηρίου αθωότητας, και πραγματικών συναλλαγών) απορρίφθηκαν, καθώς τα στοιχεία που προσκόμισε δεν αντέκρουσαν τις διαπιστώσεις του ελέγχου. Επικυρώθηκε ο καταλογισμός συνολικής διαφοράς φόρου ύψους 321,75 ΕΥΡΩ (Φόρος Εισοδήματος/Πρόστιμο/Ειδική Εισφορά) και 187,20 ΕΥΡΩ (Φ.Π.Α.).

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ του Προϊσταμένου του ΚΕΦΟΜΕΠ, για το φορολογικό έτος 2019. Με την προσβαλλόμενη πράξη καταλογίστηκε διαφορά ΦΠΑ ύψους 27.093,54 € και πρόστιμο 13.546,76 €, συνολικού ποσού 40.640,30 €. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την πράξη επικαλούμενος έλλειψη ειδικής αιτιολογίας αναφορικά με την επιλογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι δεν εφαρμόστηκαν έμμεσες τεχνικές του άρθρου 27 του ΚΦΔ, αλλά διενεργήθηκε έλεγχος τραπεζικών κινήσεων στο πλαίσιο ελέγχου προσαύξησης περιουσίας (άρθρα 39 ΚΦΔ και 48 & 48Α του ν. 2859/2000). Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ποσά ύψους 139.983,25 € αποτελούν αδικαιολόγητο εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα, επικυρώνοντας έτσι την καταλογιζόμενη οφειλή.

Η απόφαση 878 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις βασίστηκαν σε έλεγχο τραπεζικών κινήσεων του προσφεύγοντος, ομόρρυθμου μέλους εταιρίας, όπου πιστώσεις από την εταιρία και εισπράξεις πελατών κρίθηκαν ως αδικαιολόγητες. Η φορολογική αρχή καταλόγισε τη διαφορά μεταξύ των πιστώσεων και των δηλωθέντων μερισμάτων ως παροχή σε είδος, συνολικού ύψους €55.652,04 για το 2018 και €43.249,99 για το 2019. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αναλήψεων κερδών, εξόφλησης εταιρικών υποχρεώσεων και παραβίασης του δικαιώματος σε ακρόαση, επικυρώνοντας τις αρχικές πράξεις.

Η απόφαση 119/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που ασκήθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021, οι οποίες εκδόθηκαν από το 2ο ΕΛΚΕ Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος διαπίστωσε εκτεταμένη φοροδιαφυγή λόγω αποκρυβείσας φορολογητέας ύλης, προερχόμενης κυρίως από διαδικτυακές πωλήσεις μέσω αντικαταβολής και τραπεζικών μεταφορών, για τις οποίες δεν είχαν εκδοθεί αποδείξεις λιανικής πώλησης. Ο προσφεύγων προέβαλε ισχυρισμούς περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης, έλλειψης αιτιολογίας και αμφισβητούμενης νομιμότητας των αποδεικτικών στοιχείων (αρχεία ταχυμεταφορών). Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, επικυρώνοντας τις πράξεις καταλογισμού φόρου, συνολικού ύψους άνω των 470.000€.

Η απόφαση 78/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου (ατομικής επιχείρησης) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018, η οποία εκδόθηκε από το ΚΕΦΟΜΕΠ. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας μέσω των τραπεζικών λογαριασμών, ύψους 106.514,96 €, την οποία χαρακτήρισε ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα. Καταλογίστηκε διαφορά ΦΠΑ 20.615,80 € και πρόστιμο 10.307,90 €. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη ειδικής αιτιολόγησης για την επιλογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτόν τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι δεν εφαρμόστηκαν οι έμμεσες τεχνικές του άρθρου 27 του ΚΦΔ, αλλά διενεργήθηκε έλεγχος προσαύξησης περιουσίας σύμφωνα με τα άρθρα 39 του ΚΦΔ και 48 & 48Α του Ν.2859/2000, και επικύρωσε την καταλογιστική πράξη.