Περίληψη 1. Η αρχή ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να αποκαθιστούν τις ζημίες που προκαλούνται στους ιδιώτες από τις παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου που τους καταλογίζονται δεν καθίσταται ανεφάρμοστη όταν η παράβαση αφορά απευθείας εφαρμοστέα διάταξη του κοινοτικού δικαίου. Πράγματι, η παρεχομένη στους διοικουμένους ευχέρεια να επικαλούνται ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων απευθείας εφαρμοστέες διατάξεις της Συνθήκης συνιστά ελαχίστη απλώς κατοχύρωση και δεν αρκεί από μόνη της για να εξασφαλίσει την πλήρη και ολοκληρωτική εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου. Η ευχέρεια αυτή, αποσκοπούσα στο να διευκολύνει την κατίσχυση της εφαρμογής των διατάξεων του κοινοτικού δικαίου έναντι των εθνικών διατάξεων, δεν αρκεί για να κατοχυρώσει, σε όλες τις περιπτώσεις, υπέρ του ιδιώτη τα δικαιώματα που του απονέμει το κοινοτικό δίκαιο, ούτε να αποτρέψει τη ζημία που ενδέχεται να υποστεί αυτός λόγω παραβάσεως του εν λόγω δικαίου καταλογιζομένης σε κράτος μέλος. 2. Επειδή η Συνθήκη δεν περιέχει διατάξεις ρυθμίζουσες κατά τρόπο ρητό και ακριβή τις συνέπειες των παραβάσεων του κοινοτικού δικαίου από τα κράτη μέλη, εναπόκειται στο Δικαστήριο * στο πλαίσιο της ασκήσεως της αποστολής που του αναθέτει το άρθρο 164 της Συνθήκης να εξασφαλίζει την τήρηση του δικαίου κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή της Συνθήκης * να αποφανθεί επ' αυτού του ζητήματος σύμφωνα με τις γενικώς δεκτές ερμηνευτικές μεθόδους, καταφεύγοντας ιδίως στις θεμελιώδεις αρχές του κοινοτικού νομικού συστήματος, ενδεχομένως δε και σε γενικές αρχές που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών. 3. Η αρχή ότι τα κράτη μέλη υποχρεούνται να αποκαθιστούν τη ζημία που προξενείται σε ιδιώτες από παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου καταλογιζόμενες σ' αυτά ισχύει και όταν οι παραβάσεις απορρέουν από τη δράση του εθνικού νομοθέτη. Η αρχή αυτή, που είναι σύμφυτη προς το σύστημα της Συνθήκης, ισχύει για κάθε περίπτωση παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου από κράτος μέλος, όποιο και αν είναι το όργανο του κράτους μέλους του οποίου η πράξη ή η παράλειψη την προκάλεσε. Εν όψει δε της θεμελιώδους για την κοινοτική έννομη τάξη επιταγής της ενιαίας εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου, η επιβαλλόμενη από την αρχή αυτή υποχρέωση αποκαταστάσεως των ζημιών δεν μπορεί να εξαρτάται από εσωτερικούς κανόνες περί κατανομής των αρμοδιοτήτων μεταξύ των συνταγματικών πολιτειακών οργάνων. 4. Για να προσδιοριστούν οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες η εκ μέρους κράτους μέλους παράβαση του κοινοτικού δικαίου παρέχει στους πληττομένους ιδιώτες δικαίωμα αποζημιώσεως, πρέπει κατ' αρχάς να ληφθούν υπόψη οι αρχές του κοινοτικού δικαίου επί των οποίων θεμελιώνεται η ευθύνη του κράτους, ήτοι αφενός μεν η πλήρης αποτελεσματικότητα των κοινοτικών διατάξεων και η αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων που αυτές αναγνωρίζουν, αφετέρου δε η υποχρέωση συνεργασίας την οποία υπέχουν τα κράτη μέλη από το άρθρο 5 της Συνθήκης. Πρέπει να γίνει επίσης παραπομπή στην οργάνωση του καθεστώτος της εξωσυμβατικής ευθύνης της Κοινότητας, πρώτον, διότι το καθεστώς αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 215, δεύτερο εδάφιο, της Συνθήκης, έχει οικοδομηθεί με βάση τις γενικές αρχές που είναι κοινές στα δίκαια των κρατών μελών και, δεύτερον, διότι δεν συντρέχει λόγος, χωρίς ιδιαίτερη δικαιολογία, να υπαχθούν σε διαφορετικές ρυθμίσεις η ευθύνη της Κοινότητας και η ευθύνη των κρατών μελών υπό ανάλογες συνθήκες και τούτο διότι η προστασία των δικαιωμάτων τα οποία αντλούν οι ιδιώτες από το κοινοτικό δίκαιο δεν μπορεί να ποικίλλει αναλόγως του αν η πρόξενος της ζημίας αρχή είναι εθνική ή κοινοτική. Γι' αυτό, όταν παράβαση του κοινοτικού δικαίου από κράτος μέλος καταλογίζεται στον εθνικό νομοθέτη ενεργούντα σε τομέα στον οποίο διαθέτει ευρέα περιθώρια εκτιμήσεως κατά την πραγματοποίηση νομοθετικών επιλογών, οι ζημιούμενοι ιδιώτες δικαιούνται αποζημιώσεως, εφόσον ο παραβιαζόμενος κανόνας κοινοτικού δικαίου τους απονέμει δικαιώματα, η παράβαση είναι κατάφωρη και υφίσταται άμεση αιτιώδης συνάφεια μεταξύ αυτής της παραβάσεως και της βλάβης που υπέστησαν οι ιδιώτες. Με την επιφύλαξη αυτή, το κράτος υποχρεούται, μέσα στο πλαίσιο του εθνικού δικαίου περί ευθύνης, να αποκαθιστά τις συνέπειες της ζημίας που έχει προκληθεί από την καταλογιζόμενη σ' αυτό παράβαση του κοινοτικού δικαίου εξυπακούεται δε ότι οι οριζόμενες από την εφαρμοστέα εθνική νομοθεσία προϋποθέσεις δεν μπορεί να είναι λιγότερο ευνοϊκές από εκείνες που αφορούν παρόμοιες απαιτήσεις στηριζόμενες στο εσωτερικό δίκαιο, ούτε μπορούν να είναι τέτοιες ώστε να καθιστούν πρακτικώς αδύνατη ή εξαιρετικώς δυσχερή την επίτευξη αποζημιώσεως. Ειδικότερα, ο εθνικός δικαστής δεν δύναται, στο πλαίσιο της εθνικής νομοθεσίας την οποία εφαρμόζει, να εξαρτά την αποκατάσταση της ζημίας από την ύπαρξη πταίσματος, εκ προθέσεως ή εξ αμελείας, του πολιτειακού οργάνου στο οποίο καταλογίζεται η παράβαση, βαίνοντας πέραν της κατάφωρης παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου. Όσον αφορά το κατάφωρον της παραβάσεως του κοινοτικού δικαίου, αποφασιστικό κριτήριο για να θεωρηθεί μια παράβαση του κοινοτικού δικαίου κατάφωρη είν

Αλλοδαπά κοινοτικά νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Απαλλαγή από το φόρο δωρεών. Όρος αμοιβαιότητας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η περίπτωση της κατ εξαίρεση απαλλαγής από το φόρο δωρεών των μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα κοινοτικών αλλοδαπών νομικών προσώπων σύμφωνα με τον Ελληνικό Φορολογικό νόμο δεν φαίνεται να έχει κανένα επαρκές συνδετικό στοιχείο με οποιαδήποτε από τις καταστάσεις που ρυθμίζει το Κοινοτικό Δίκαιο και ιδίως εκείνες των βασικών κοινοτικών ελευθεριών και συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα παραβάσεως της γενικής αρχής του κοινοτικού δικαίου περί απαγορεύσεως των δυσμενών διακρίσεων λόγω ιθαγενείας. (πλειοψ.)

Κοινοτικό Δίκαιο – Γεωργία – Ανωτέρα βία. Εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεως ΟΣΔΕ. Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. είναι η, εκ μέρους του αιτούντος, εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων. Η οξεία οσφυαλγία του ενδιαφερομένου παραγωγού, μη συνεπαγομένη αδυναμία προσήκουσας επιμέλειας των υποθέσεών του, δεν συνιστά αποδεδειγμένο λόγο ανωτέρας βίας, συνεπεία του οποίου αυτός κωλύθηκε να υποβάλλει εμπρόθεσμα αίτηση ΟΣΔΕ έστω και δι’ αντιπροσώπου ή πληρεξουσίου δικηγόρου.

Κοινοτικό Δίκαιο - Γεωργία - Ανωτέρα βία. Εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεως ΟΣΔΕ. Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β. Ασθένεια παραγωγού.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. η εκ μέρους του αιτούντος εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων. Τα συνεχιζόμενα ψυχιατρικής και νευρολογικής φύσεως και επί οργανικού υποβάθρου σοβαρά προβλήματα υγείας παραγωγού, συνεπαγόμενα αδυναμία προσήκουσας επιμέλειας των υποθέσεών της συνιστούν αποδεδειγμένο λόγο ανωτέρας βίας συνέπεια του οποίου, η παραγωγός κωλύθηκε να υποβάλει το μεν εμπρόθεσμα δήλωση ΟΣΔΕ, το δε να προβεί στην προσήκουσα γνωστοποίηση και απόδειξη. (πλειοψ.)

Κοινοτικό Δίκαιο – Γεωργία – Ανωτέρα βία – Εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεως ΟΣΔΕ – Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. η εκ μέρους του αιτούντος εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων εντός 10 ημερών αφ’ ης ο κάτοχος της εκμετάλλευσης ήταν σε θέση να το κάνει. Η εμπύρετη ίωση και η λόγω αυτής νοσηλεία κατά τις δύο τελευταίες ημέρες της προθεσμίας υποβολής αίτησης πριμοδότησης δεν συνιστά λόγο ανωτέρας βίας, διότι δεν παρεμποδίζει, κατά την κοινή πείρα, και αντικειμενικώς τον ενδιαφερόμενο να υποβάλει εμπρόθεσμη αίτηση, έστω και δι’ αντιπροσώπου ή πληρεξουσίου δικηγόρου.

Το ζήτημα αν μπορεί να γίνει επίκληση των διατάξεων, αυτών καθαυτών, της οδηγίας ενώπιον εθνικού δικαστηρίου δεν τίθεται παρά μόνο αν το οικείο κράτος μέλος δεν μετέφερε την οδηγία στο εθνικό δίκαιο εντός των προθεσμιών ή αν προέβη σε πλημμελή μεταφορά. Λαμβάνοντας υπόψη τις αρνητικές απαντήσεις που δόθηκαν στα δύο πρώτα ερωτήματα, οι λύσεις που επισημαίνονται σ' αυτές δεν είναι, ωστόσο, διαφορετικές στην περίπτωση που η ταχθείσα στο κράτος μέλος προθεσμία προς προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας δεν έχει ακόμα παρέλθει στην κρίσιμη ημερομηνία. Ως προς το τρίτο ερώτημα, που αφορά τα όρια που μπορεί να θέσει το κοινοτικό δίκαιο στην υποχρέωση ή στην ευχέρεια του εθνικού δικαστή να ερμηνεύει τους κανόνες του εθνικού του δικαίου υπό το φως της οδηγίας, αυτό το πρόβλημα δεν τίθεται κατά διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το αν παρήλθε ή όχι η προθεσμία μεταφοράς στο εσωτερικό δίκαιο.

Κοινοτικό Δίκαιο – Γεωργία – Ανωτέρα βία. Εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεως ΟΣΔΕ. Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. η εκ μέρους του αιτούντος εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων. Η ασθένεια μελών της οικογένειας του ενδιαφερομένου παραγωγού, ως μη αφορώσα τον ίδιο και ως μη συνεπαγομένη αδυναμία προσήκουσας επιμέλειας των υποθέσεών του, δεν συνιστά λόγο ανωτέρας βίας, συνεπεία του οποίου αυτός κωλύθηκε το μεν να υποβάλει, έστω και δι’ αντιπροσώπου, εμπρόθεσμα αίτηση ΟΣΔΕ, το δε να προβεί στη προσήκουσα γνωστοποίηση και απόδειξη. Η υπεραπασχόληση παραγωγού με την εκτέλεση όλων των αγροτικών εργασιών (εξαιτίας προβλημάτων του αδερφού του), συνεπεία της οποίας αυτός κωλύθηκε να υποβάλει εμπρόθεσμα αίτηση ΟΣΔΕ, δεν πληροί το αντικειμενικό στοιχείο της ανωτέρας βίας (γεγονός ασύνηθες και απρόβλεπτο) ούτε όμως και το υποκειμενικό στοιχείο αυτής (επίδειξη κάθε δυνατής, πλην υπέρμετρων θυσιών, επιμέλειας).

Περίληψη της αποφάσεως 1. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως των συμβάσεων δημοσίων έργων – Οδηγία 93/37 – Πεδίο εφαρμογής (Οδηγία 93/37 του Συμβουλίου) 2. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Όρια – Μη κρίσιμα ή υποθετικής φύσεως ερωτήματα υποβαλλόμενα υπό συνθήκες αποκλείουσες χρήσιμη απάντηση – Ερωτήματα άσχετα με το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης (Άρθρο 234 ΕΚ) 3. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως των συμβάσεων δημοσίων έργων – Οδηγία 93/37 (Οδηγία 93/37 του Συμβουλίου, άρθρο 24, εδ.. 1) 4. Προδικαστικά ερωτήματα – Αρμοδιότητα του Δικαστηρίου – Όρια – Εξέταση της συμβατότητας του εθνικού δικαίου με το κοινοτικό δίκαιο (Άρθρο 234 ΕΚ) 5. Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως των συμβάσεων δημοσίων έργων – Οδηγία 93/37 (Οδηγία 93/37 του Συμβουλίου) 1. Η οδηγία 93/37, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων έργων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/52, δεν εξαρτά την υπαγωγή των διαδικασιών ανάθεσης των συμβάσεων δημοσίων έργων στις διατάξεις της από καμία προϋπόθεση σχετική με την ιθαγένεια ή τον τόπο εγκατάστασης των υποβαλλόντων προσφορά. Πράγματι, κανένα στοιχείο της εν λόγω οδηγίας δεν επιτρέπει να θεωρηθεί ότι η δυνατότητα εφαρμογής των διατάξεών της, ειδικότερα δε των κοινών κανόνων συμμετοχής που προβλέπει, μεταξύ άλλων, το άρθρο 24 της οδηγίας, εξαρτάται από το κατά πόσον υφίσταται ουσιαστική σχέση με την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ κρατών μελών. (βλ. σκέψη 29) 2. Στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 234 ΕΚ, εναπόκειται αποκλειστικώς στο εθνικό δικαστήριο που έχει επιληφθεί της διαφοράς και φέρει την ευθύνη της εκδοθησόμενης δικαστικής απόφασης να εκτιμήσει, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες της υπόθεσης, τόσο την αναγκαιότητα μιας προδικαστικής απόφασης για την έκδοση της δικής του απόφασης όσο και το λυσιτελές των ερωτημάτων που υποβάλλει στο Δικαστήριο. Συνεπώς, εφόσον τα υποβαλλόμενα ερωτήματα αφορούν την ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου, το Δικαστήριο υποχρεούται, κατ’ αρχήν, να απαντήσει Το Δικαστήριο δεν μπορεί να αρνηθεί να απαντήσει σε προδικαστικό ερώτημα εθνικού δικαστηρίου παρά μόνον όταν προδήλως προκύπτει ότι η ζητούμενη ερμηνεία του κοινοτικού δικαίου δεν έχει καμία σχέση με το υποστατό ή το αντικείμενο της διαφοράς της κύριας δίκης, όταν το πρόβλημα είναι υποθετικής φύσης ή ακόμα όταν το Δικαστήριο δεν διαθέτει τα πραγματικά ή νομικά στοιχεία που είναι αναγκαία προκειμένου να δώσει χρήσιμη απάντηση στα ερωτήματα που του υποβλήθηκαν. (βλ. σκέψεις 32-34) 3. Το άρθρο 24, πρώτο εδάφιο, της οδηγίας 93/37, περί συντονισμού των διαδικασιών για τη σύναψη συμβάσεων δημοσίων έργων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 97/52, έχει την έννοια ότι απαριθμεί κατά τρόπο εξαντλητικό τους στηριζόμενους σε αντικειμενικές σκέψεις απτόμενες της επαγγελματικής ιδιότητας λόγους που μπορούν να δικαιολογήσουν τον αποκλεισμό εργολήπτη από τη συμμετοχή σε διαγωνισμό για την ανάθεση σύμβασης δημοσίων έργων. Ωστόσο, η οδηγία αυτή δεν κωλύει ένα κράτος μέλος να προβλέψει άλλα μέτρα αποκλεισμού αποσκοπούντα στη διασφάλιση της τήρησης των αρχών της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας, υπό τον όρον ότι τα μέτρα αυτά δεν βαίνουν πέραν του αναγκαίου για την επίτευξη του στόχου αυτού μέτρου. (βλ. σκέψη 49, διατακτ. 1) 4. Το Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να αποφαίνεται, στο πλαίσιο της προδικαστικής διαδικασίας του άρθρου 234 ΕΚ, επί της συμβατότητας του εθνικού δικαίου με το κοινοτικό δίκαιο ούτε να ερμηνεύει το εθνικό δίκαιο. Αντιθέτως, το Δικαστήριο είναι αρμόδιο να παράσχει στο εθνικό δικαστήριο όλα τα σχετικά με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνευτικά στοιχεία που θα επιτρέψουν στο εν λόγω δικαστήριο να εκτιμήσει τη συμβατότητα αυτή προκειμένου να εκδώσει απόφαση στην υπόθεση της οποίας έχει επιληφθεί. (βλ. σκέψη 51) 5. Το κοινοτικό δίκαιο πρέπει να ερμηνεύεται υπό την έννοια ότι δεν επιτρέπει εθνικές διατάξεις οι οποίες, καίτοι επιδιώκουν τους θεμιτούς σκοπούς της ίσης μεταχείρισης των υποβαλλόντων προσφορά και της διαφάνειας στο πλαίσιο των διαδικασιών σύναψης δημοσίων συμβάσεων, καθιερώνουν αμάχητο τεκμήριο ασυμβιβάστου μεταξύ, αφενός, της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που ασκεί δραστηριότητα στον τομέα των μέσων ενημέρωσης και, αφετέρου, της ιδιότητας του ιδιοκτήτη, του εταίρου, του βασικού μετόχου ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης που αναλαμβάνει έναντι του Δημοσίου ή νομικού προσώπου του ευρύτερου δημόσιου τομέα την εκτέλεση έργων ή προμηθειών ή την παροχή υπηρεσιών. Με τον κοινοτικό συντονισμό των διαδικασιών σύναψης των δημοσίων συμβάσεων επιδιώκεται, μεταξύ άλλων, τόσο η αποσόβηση του κινδύνου να προτιμηθούν οι ημεδαποί υποβάλλοντες προσφορά κατά τη σύναψη μιας σύμβασης όσο και ο αποκλεισμός του ενδεχομένου μια δημόσια αναθέτουσα αρχή να καθορίσει τη στάση της βάσει εκτιμήσεων ξένων προς τη συγκεκριμένη σύμβαση. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να αναγνωριστεί στ

Κοινοτικό Δίκαιο – Γεωργία – Ανωτέρα βία. Εκπρόθεσμη υποβολή δηλώσεως ΟΣΔΕ. Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. η εκ μέρους του αιτούντος εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων. Ο θάνατος επιλέξιμων ζώων από εντεροτοξιναιμία, (η οποία αποτελεί επιζωοτία, κατά την αρμόδια υπηρεσία), συνιστά λόγο ανωτέρας βίας, πλην όμως, η γνωστοποίηση του θανάτου δεν έγινε εμπρόθεσμα, δηλαδή εντός 10 ημερών, ούτε εξ άλλου, προβάλλει, ούτε αποδεικνύει η δικαιούχος, ότι δεν ήταν σε θέση να προβεί στη γραπτή γνωστοποίηση εμπροθέσμως, εκ λόγων ανωτέρας βίας, τόσο αυτοπροσώπως, όσο και δι’ αντιπροσώπου (συγγενικού ή φιλικού προσώπου ή νομικού παραστάτη).

Κοινοτικό Δίκαιο – Γεωργία. Κ.Ο.Α. προβείου και αιγείου κρέατος. Υποχρεωτική διατήρηση επιλέξιμων ζώων. Κλοπή. Ανωτέρα βία. Προθεσμία γνωστοποιήσεως και αποδείξεως λόγου Α.Β.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η έννοια της ανωτέρας βίας στο κοινοτικό δίκαιο και ιδιαίτερα στο πλαίσιο των γεωργικών κανονισμών δεν περιορίζεται στην απόλυτη αδυναμία, αλλά καλύπτει και ξένες προς τον οικείο επιχειρηματία περιστάσεις, ασυνήθεις και απρόβλεπτες, οι συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσαν να αποφευχθούν παρά την επιδειχθείσα επιμέλεια. Προϋπόθεση για την αναγνώριση συνδρομής περιστατικού Α.Β. η εκ μέρους του αιτούντος εμπρόθεσμη έγγραφη κοινοποίηση προς την αρμόδια αρχή του περιστατικού Α.Β. και των περί αυτού αποδείξεων. Η περίπτωση κλοπής ζώων κατά την περίοδο της υποχρεωτικής κατοχής τους ως γεγονός ασύνηθες συνιστά περιστατικό ανωτέρας βίας, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο επικαλούμενος τη συνδρομή της αποδεικνύει προσηκόντως και εμπροθέσμως τόσο το γεγονός αυτής καθεαυτής της κλοπής, όσο και της εκ μέρους του λήψεως όλων των αναγκαίων μέτρων για την αποφυγή παρόμοιου γεγονότος (π.χ. κατάλληλες εγκαταστάσεις, φύλαξη κ.ο.κ.).