Συμμετοχή εξειδικευμένων επιχειρήσεων σε δημ. έργα ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 23

Αν, στα πλαίσια της διαδικασίας νόμιμης αναπλήρωσης Προϊσταμένου Δ/νσης της Γενικής Γραμματείας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, πρέπει να υπολογισθεί η θητεία μονίμου υπαλλήλου, σε Σώματα Επιθεωρητών Ελεγκτών.Στα πλαίσια της διαδικασίας νόμιμης αναπλήρωσης Προϊσταμένου Δ/νσης της Γενικής Γραμματείας Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, όταν απουσιάζει ή κωλύεται, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 87 παρ.1 εδαφ.1 του Υπαλληλικού Κώδικα, ως χρόνος άσκησης καθηκόντων προϊσταμένου, λαμβάνεται υπόψη αποκλειστικά ο πραγματικός και ενεργός χρόνος άσκησης καθηκόντων προϊσταμένου στις υποκείμενες οργανικές μονάδες και δεν δύναται να υπολογισθεί η θητεία σε Σώματα Επιθεωρητών Ελεγκτών (κατά πλειοψηφία).

Ασφαλιστικές ρυθμίσεις για τη στήριξη των πληγέντων από τις πυρκαγιές στις 23 & 24 Ιουλίου 2018 στις Περιφέρειες Αττικής & Πελοποννήσου εργοδοτών Κοινών Επιχειρήσεων και Οικοδομοτεχνικών Έργων.(ΑΔΑ:ΩΒΑ5465ΧΠΙ-Π09) ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 38/2018

«Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 23 του Ν. 4892/2022 περί δυνατότητας επιλογής του φορέα στον οποίο θα αξιοποιηθεί ο χρόνος ασφάλισης από 1.1.2017 στον e-ΕΦΚΑ των υπαγόμενων μέχρι 31.12.2016 με την αυτή ιδιότητα σε δύο φορείς».ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 13/2022 ΑΔΑ:6Ν8Φ46ΜΑΠΣ-ΙΓΛ

Δημοτική Αστυνομία. Μετάταξη ειδικού προσωπικού της Δημοτικής Αστυνομίας σε άλλον ΟΤΑ. Εφαρμογή του άρθρου 19 παρ.3 του ΠΔ 23/2002.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν είναι δυνατή η ολοκλήρωση διαδικασίας μετάταξης, υπαλλήλου του ειδικού προσωπικού της Δημοτικής Αστυνομίας σε άλλον ΟΤΑ, μετά την δημοσίευση του ΠΔ 23/2002, (άρθρο 19 παρ.3) όταν δεν έχει συμπληρωθεί δεκαετής χρόνος υπηρεσίας στον ΟΤΑ που προσελήφθη (πλειοψ.). Η ανωτέρω ρύθμιση δεν καταλαμβάνει τις μετατάξεις σε ανώτερο κλάδο.

Η απόφαση 246/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας με ΑΦΜ …………, η οποία στρεφόταν κατά της απορριπτικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η εταιρεία είχε υποβάλει δήλωση με επιφύλαξη για το φορολογικό έτος 2023, αμφισβητώντας την υποχρέωσή της να υποβάλει φορολογική δήλωση, επικαλούμενη ότι ο πραγματικός χρόνος έναρξης των εργασιών της ήταν η 1-1-2024 και όχι η 23-11-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι με βάση τα στοιχεία του μητρώου, η εταιρεία είχε υποχρέωση υποβολής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος Ν.Π. και δεν υπαγόταν στις εξαιρέσεις καταβολής τέλους επιτηδεύματος. Επίσης, σημειώθηκε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη ασκήσει προσφυγή στο Διοικητικό Πρωτοδικείο για το αίτημα μεταβολής της ημερομηνίας έναρξης εργασιών, το οποίο είναι ακυρωτική διαφορά και δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ. Ως εκ τούτου, η δήλωση επιφύλαξης απορρίφθηκε νομίμως και η απόφαση του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ επικυρώθηκε.

Πρόταση σχεδίου αναδιοργάνωσης Α.Ε. κατ’ άρθρα 107 επ. του Ν 3588/2007 – Διαγραφή ή μη οφειλομένων εισφορών της προς το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι διατάξεις του άρθρου 102 του Ν 3588/2007 εφαρμόζονται κατ’ αναλογία προς επίρρωση της ισχύος και των διατάξεων του άρθρου 109 παρ. 1 περ. γ΄ του νόμου αυτού και στις περιπτώσεις υποβολής προτάσεων σχεδίων αναδιοργάνωσης πτωχευμένων επιχειρήσεων. Αρμόδιο όργανο για την εξέταση των προτάσεων αυτών είναι ο Διοικητής του ΙΚΑ ΕΤΑΜ, ο οποίος έχει το τεκμήριο της αρμοδιότητας, αλλά έχει τη διακριτική ευχέρεια, όταν κρίνει τούτο σκόπιμο, να παραπέμψει στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος το θέμα αυτό προς λήψη απόφασης ή να ζητήσει τη γνώμη επ’ αυτού. Επιτρέπεται η διαγραφή οφειλομένων εισφορών προς το ΙΚΑ ΕΤΑΜ, υπό την προϋπόθεση ότι το υποβληθέν σχέδιο αναδιοργάνωσης θα επικυρωθεί δικαστικώς με τελεσίδικη απόφαση. Μέχρι τότε επιτρέπεται αναστολή είσπραξης από το ΙΚΑ ΕΤΑΜ των οφειλομένων εισφορών.

Κοινωνική Ασφάλιση – Ο.Α.Ε.Ε. – Τ.Α.Ε. – Λήξη ασφαλιστικής σχέσης ασφαλισμένου τ. Τ.Α.Ε. – Ημερομηνία δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ. – Χρόνος έναρξης συνταξιοδότησής του.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Ως χρόνος διακοπής του εμπορικού επαγγέλματος, άρα και λήξης της ασφαλιστικής σχέσης του μοναδικού μέλους μιας Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε., με το τ. Τ.Α.Ε., θεωρείται ότι είναι (κατ’ άρθρο 23 παρ. 2 περ. δ΄ του Καταστατικού του Ταμείου αυτού, που ίσχυσε μέχρι 31-12-2006) η ημερομηνία καταχώρησης στο βιβλίο εταιρειών του οικείου Πρωτοδικείου, επικυρωμένου αντιγράφου, είτε της σχετικής τροποποιητικής εταιρικής σύμβασης (συμφωνίας), όταν πρόκειται για αποχώρηση του ως άνω προσώπου (με τη μεταβίβαση του συνόλου των εταιρικών του μεριδίων σε τρίτο) από την εν λόγω Ε.Π.Ε., είτε του σχετικού διαλυτικού της εταιρείας αυτής, εφόσον πρόκειται για τη λύση της, ενώ ως ημερομηνία διακοπής της ασφαλιστικής σχέσης του ίδιου προσώπου με τον Ο.Α.Ε.Ε., θεωρείται ότι είναι (κατ’ άρθρο 10 του Κανονισμού Ασφάλιστικής Λειτουργίας του Ο.Α.Ε.Ε., που ισχύει από 1-1-2007) η ημερομηνία της νόμιμης δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ., της τροποποιητικής εταιρικής σύμβασης ή του σχετικού διαλυτικού του κατασταστικού της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Η αποχώρηση από τη διαχείριση και μόνο της ανωτέρω Ε.Π.Ε., δεν συνεπάγεται απώλεια της ιδιότητας του μέλους της ως άνω Ε.Π.Ε. και δεν επιφέρει τη λήξη της ασφαλιστικής σχέσης με τον Ο.Α.Ε.Ε.-Τ.Α.Ε. Η δωδέκατη κοινοτική οδηγία 89/667/Ε.Ο.Κ. ουδεμία εξομοίωση, μεταξύ του μοναδικού εταίρου Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. και του μοναδικού μετόχου Μονοπρόσωπης Α.Ε. εισήγαγε σε τέτοιου είδους κοινωνικοασφαλιστικά ζητήματα. Στην περίπτωση που απασχολεί την ερωτώσα υπηρεσία, η λήξη της ασφαλιστικής σχέσης του του ασφαλισμένου Ι.Σ. επήλθε με την τήρηση των επιβαλλομένων από τις ανωτέρω διατάξεις διατυπώσεων δημοσιότητας, ήτοι από την ημερομηνία (27-11-2007) δημοσίευσης στο Φ.Ε.Κ. του συμβολαίου λύσης της Μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. «ΕΥΡΩ-ΦΟΙΝΙΞ», και ως εκ τούτου, ορθώς χορηγήθηκε σ’ αυτόν η αιτηθείσα σύνταξη από τον Ο.Α.Ε.Ε., από την 1η του επόμενου, από την ημερομηνία αυτή, μήνα (ήτοι από 1-12-2007). (ομοφ.)

9..) Αντιθέτως, όταν η ανωτέρω κυρία αξίωση των δανειστών στηρίζεται στον αδικαιολόγητο πλουτισμό των οφειλετών (επιχειρήσεων και δημοσίων αρχών της παρ. 1α του άρθρου 3 του ΠΔ 166/2003), δηλαδή όταν δεν υφίσταται νόμιμη σύμβαση, που καταρτίζεται εγγράφως και με τις εγγυήσεις, που παρέχουν οι, λαμβανόμενες αυτεπαγγέλτως υπόψη, δημοσίας τάξεως διατάξεις του ΠΔ 394/1996 περί «Του Κανονισμού Προμηθειών του Δημοσίου» (Πρβλ. ΑΠ Ολ 862/1984 NοB 33,80), για τις εξυπηρετούσες το δημόσιο και γενικό συμφέρον δημόσιες αρχές, το ύψος του επιτοκίου υπερημερίας και ο χρόνος έναρξης της τελευταίας καθορίζεται αποκλειστικά από τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 του ΝΔ 496/1974, η οποία, στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι αντίθετη στα άρθρα 4 παρ. 1 του Συντ., 1 του Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και 4 του νέου νόμου [ΠΔ 166/2003,  πρβλ. ΣτΕ Ολ 1663/2009  Nomos, που αναφέρεται στην όμοια προς τη διάταξη του άρθρου 7 παρ. 2 του ΝΔ 496/1974 διάταξη του άρθρου 21 του Κώδικα Νόμων περί Δικών του Δημοσίου (ΠΔ 456/1984)], διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το νέο νομικό καθεστώς που ισχύει με το ΠΔ 166/2003, έχει ως σκοπό να προστατεύσει τους συναλλασσόμενους με έγκυρες, ισχυρές και νόμιμες συμβάσεις και όχι εκείνους που θεμελιώνουν τις αξιώσεις τους στον επικαλούμενο για τον ανωτέρω λόγο (ανυπαρξία νόμιμης σύμβασης) αδικαιολόγητο πλουτισμό των δημοσίων αρχών.

Ομαδικά συνταξιοδοτικά προγράμματα - Φορολογική αντιμετώπιση ασφαλίσματος. Το ασφάλισμα που καταβλήθηκε στους εργαζομένους επιχειρήσεων, πριν από την ισχύ του ν. 4110/2013, στα πλαίσια ομαδικών ασφαλιστικών συμβάσεων που είχαν συνάψει οι επιχειρήσεις αυτές με ασφαλιστικές επιχειρήσεις, κατά το μέρος που αντιστοιχεί στα καταβληθέντα από τον εργοδότη ασφάλιστρα, αποτελεί εισόδημα των εργαζομένων από μισθωτές υπηρεσίες, κατά το άρθρο 45 ΚΦΕ, το οποίο υπόκειται σε φορολόγηση κατά το χρόνο που οι δικαιούχοι της ασφαλιστικής παροχής (ασφαλίσματος) απέκτησαν το δικαίωμα είσπραξης αυτής, όχι μόνον όταν η ασφάλιση επιβάλλεται από το νόμο ή έχει αποτελέσει όρο μεταξύ του εργοδότη και των μισθωτών της εργασιακής σύμβασης ή δεσμευτικής για τον εργοδότη ΣΣΕ ή διαιτητικής απόφασης, αλλά και στην περίπτωση της καταβολής των ασφαλίστρων για τον μισθωτό εξ ελευθεριότητος του εργοδότη, εξ αφορμής, πάντως, της σχέσεως εργασίας, ακόμα και αν ο εργοδότης είχε επιφυλαχθεί του δικαιώματος της μονομερούς διακοπής της καταβολής των ασφαλίστρων. Στην περίπτωση της μερικής καταβολής του ασφαλίστρου από τον εργαζόμενο, η παροχή-ασφάλισμα κατά το μέρος που προέρχεται από ασφάλιστρα καταβληθέντα από τον εργαζόμενο, ακόμη και πριν την έναρξη ισχύος του ν.4110/2013, δεν φορολογείται ως εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, εκτός εάν τα ασφάλιστρα εξέπεσαν από το ακαθάριστο εισόδημά του και δεν φορολογήθηκαν, οπότε φορολογείται. (ομόφ.) (Η υπ’ αριθ. 22/2017 γνωμ/ση του Β΄ Τμήματος πραγματεύεται σχετικό θέμα)