Από της ισχύος του π.δ.164/2004 (19.7.2004) τα πολιτικά δικαστήρια στερούνται δικαιοδοσίας να επιλύουν διαφορές σχετικές με την φύση των εργασιακών σχέσεων του προσωπικού που απασχολείται στο δημόσιο τομέα με διαδοχικές συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Η 75/2006 τελεσίδικη απόφαση του Ειρηνοδικείου Καλλιθέας δεν είναι ανίσχυρη κατ’ άρθρο 313 Κ.Πολ.Δ., εφόσον κατά τον χρόνο κατάθεσης της αγωγής, επί της οποίας αυτή εκδόθηκε, τα πολιτικά δικαστήρια δεν στερούνταν δικαιοδοσίας να κρίνουν επί της διαφοράς που ανέκυψε μεταξύ των δικαιούχων των ενταλμάτων και του Δήμου Ταύρου σχετικά με τον χαρακτηρισμό της σχέσης εργασίας που τους συνέδεε κατά τον κρίσιμο χρόνο, και συνεπώς το απορρέον από την δικαστική αυτή απόφαση δεδικασμένο δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την άσκηση προληπτικού ελέγχου

Οι αποφάσεις ασφαλιστικών μέτρων πολιτικών δικαστηρίων καθώς και οι προσωρινές διαταγές αυτών, οι οποίες εκδόθηκαν επί αιτήσεων υπαλλήλων Δήμου και έκαναν δεκτό ότι οι συμβάσεις πρόσληψης των ανωτέρω υπέκρυπταν εξαρχής συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας αορίστου, είναι ανίσχυρες κατά το άρθρο 313 του Κ. Πολ. Δ., εφόσον κατά το χρόνο κατάθεσης των σχετικών αιτήσεων τα πολιτικά δικαστήρια στερούνταν δικαιοδοσίας να κρίνουν, ακόμη και στο πλαίσιο παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας, επί των συμβάσεων που συνέδεαν τους ανωτέρω υπαλλήλους με το Δήμο, αφού η δικαιοδοσία αυτών μεταβλήθηκε μετά την έναρξη ισχύος του π.δ/τος 164/2004 (19-7-2004).

Η μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου εργαζομένων σε Δήμο σε συμβάσεις αορίστου χρόνου σύμφωνα με το π.δ.164/2004 δεν αποτελεί αντικείμενο αναγνωριστικής αγωγής απο τα πολιτικά δικαστήρια διότι κατά το Σύνταγμα όργανο κρίσης συνδριμής των προυποθέσεων είναι το ΑΣΕΠ

Αίτηση αναιρέσεως-παραπομπή-αρμοδιότητα ΣΤ Τμ. ΣΤΕ-δικαιοδοσία διοικητικών οργάνων-δικαιοδοσία ΣΤΕ-πολιτικά, ποινικά και διοικητικά δικαστήρια-δικαιοδοσία ΕΣ-έλλειψη δικαιοδοσίας-διαφορά απορρέουσα από εκτέλεση δημοσίου έργου..ο αναιρεσίβλητος ανέλαβε, βάσει συμβάσεως, την εκτέλεση δημοτικού έργου, με αντικείμενο την τοποθέτηση νέων ασφαλτοταπήτων σε διάφορους δρόμους του αναιρεσείοντος Δήμου . Ο εν λόγω εργολάβος, κατ’ επίκληση εντολής πληρωμής... ζήτησε με την από 22.11.1999 αίτησή του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών και επέτυχε την έκδοση  διαταγής πληρωμής, με την οποία υποχρεώθηκε ο αναιρεσείων Δήμος να του καταβάλει το ποσό των 47.475.737 δραχμών, νομιμοτόκως από την επομένη της εκδόσεως της εντολής πληρωμής μέχρι την εξόφλησή της, καθώς και τα δικαστικά έξοδα, αντίγραφο δε της ως άνω διαταγής πληρωμής με επιταγή προς εκτέλεση επιδόθηκε στον Δήμο ... Κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής και της επιταγής προς πληρωμή της ο Δήμος άσκησε ανακοπή ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, η οποία απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, ως απαράδεκτη, ελλείψει δικαιοδοσίας, με την ειδικότερη αιτιολογία ότι με την εκδοθείσα από τον δικαστή του πολιτικού δικαστηρίου, κατά την διαδικασία των άρθρων 624-634 του Κ.Πολ.Δ., διαταγή πληρωμής, η οποία προσομοιάζει με δικαστική απόφαση, δεν ασκείται αρμοδιότητα διοικητικής φύσεως..Απορρίπτει την κρινομένη αίτηση.

Αίτηση για άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, ασκούμενη στο ΑΕΔ - φύση διαταγής πληρωμής  αναστολή προθεσμιών στις δικαστικές διακοπές.(...) Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εκτίθεται στην πρώτη σκέψη, η διαφορά προκλήθηκε από την άσκηση ανακοπής και στη συνέχεια εφέσεως ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου κατά διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε από πολιτικό δικαστή, κατά τη διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 του Κώδικα Πολιτ. Δικονομίας. Δεδομένου ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής εντάσσεται στην άσκηση δικαστικής και όχι διοικητικής αρμοδιότητας, ο έλεγχος της ορθότητας της αποφάσεως του δικαστικού λειτουργού της πολιτικής δικαιοδοσίας, που δέχθηκε την αίτηση εκδόσεως διαταγής πληρωμής για απαίτηση από σύμβαση δημοτικού έργου, ανήκει, κατά τα προεκτεθέντα, αποκλειστικά στα πολιτικά δικαστήρια. Συνεπώς, ορθώς, αν και με διάφορη αιτιολογία, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών η ανακοπή του Δήμου  κατά της  διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ενώ, αντιθέτως, εσφαλμένως το πολιτικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε έφεση του Δήμου  κατά της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που είχε απορρίψει για έλλειψη δικαιοδοσίας ανακοπή του Δήμου κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής υπό τα συντρέχοντα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υποθέσεως,..Δια ταύτα Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.Εξαφανίζει την 8462/22-10-2002 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και παραπέμπει την υπόθεση στο δικαστήριο προς κρίση.

Διαταγή πληρωμής.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη των Πρακτικών, στα ερωτήματα του Επιτρόπου προσήκει η ακόλουθη απάντηση: α) η υποχρέωση καταβολής των τόκων υπερημερίας πηγάζει από την υποχρέωση συμμόρφωσης προς τις ως άνω εκδοθείσες διαταγές πληρωμής, οι οποίες, εφόσον δεν ασκήθηκε ανακοπή, κατέστησαν τελεσίδικες και εξομοιώνονται με δικαστικές αποφάσεις που παράγουν δεδικασμένο και δεσμεύουν το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά τον προληπτικό έλεγχο των δαπανών, αποτελούσες νόμιμο και πλήρες δικαιολογητικό, με το οποίο αποδεικνύεται νόμιμη απαίτηση. Τούτο ειδικότερα σημαίνει ότι δεν είναι επιτρεπτός ο έλεγχος της ορθότητας ή μη των ως άνω αποφάσεων επί των προσωρινών διαταγών και άρα η συμμόρφωση προς αυτές δεν συναρτάται με οιαδήποτε πλημμέλεια του Δήμου κατά την κατάρτιση ή την εκτέλεση τους, β) η μη άσκηση ανακοπής εκ μέρους του Δήμου …παρά την επίδοση των διαταγών πληρωμής δύο φορές, στις 27.2.2014 και στις 28.2.2014, και την ύπαρξη αμφισβήτησης ως προς την εγκυρότητα ή το ύψος της απαίτησης που επιδικάσθηκε, δημιουργούν ενδεχομένως πειθαρχικές κυρώσεις σε βάρος των υπαιτίων οργάνων που αμέλησαν την προάσπιση των οικονομικών συμφερόντων του Δήμου και εγείρουν ζητήματα καταλογισμού του ελλείμματος που δημιουργείται από την τοιαύτη καταβολή, αλλά δεν αποσείουν την υποχρέωση συμμόρφωσης προς αυτές, καθόσον, ως ήδη εξετέθη, οι διαταγές πληρωμής από την τελεσιδικία τους, εξομοιώνονται με δικαστικές αποφάσεις και παράγουν δεδικασμένο και γ) η μη ύπαρξη εκτελεστικών της προγραμματικής συμβάσεων και αληθής υποτιθέμενη, καθώς και η συνάρτηση της τοκοφορίας με την ανυπαρξία τοιούτων συμβάσεων, ανάγεται στην αμφισβήτηση του ουσιαστικού δικαιώματος που κρίθηκε με τις ως άνω διαταγές πληρωμής, κατά των οποίων δεν ασκήθηκαν ένδικα βοηθήματα (ανακοπές ή εφέσεις κατά της απόρριψης αυτών), με συνέπεια αυτές να καταστούν τελεσίδικες.

Πρόσληψη από Δήμο, κατ' επίκληση των διατάξεων του αρθ. 8 παρ. 3 του πδ 171/87, αρχιτέκτονα - μηχανικού για την επιστασία δημοτικού έργου. Μη νόμιμη, καθόσον στην απόφαση πρόσληψης δεν διαλαμβάνεται ουδεμία αιτιολογία σχετικά με το γιατί η επί τόπου επιστασία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί από μόνιμο υπάλληλο της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου ή από άλλο τεχνικό υπάλληλο οιασδήποτε κατηγορίας και βαθμού της επιβλέπουσας Υπηρεσίας.

Πρόσληψη προσωπικού ΙΔ. Καταβολή μισθοδοσίας μηνός Ιουνίου 2012 στους φερομένους ως δικαιούχους, οι οποίοι προσλήφθηκαν στον ανωτέρω Δήμο με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου διάρκειας δύο (2) μηνών κατ’ επίκληση του άρθρου 206 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 3584/2007 «Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, ο … νομίμως προσλήφθηκε στο Δήμο …, δεδομένου ότι οι συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου διάρκειας οκτώ (8) μηνών η κάθε μία, δυνάμει των οποίων είχε απασχοληθεί στον πρώην Δήμο… ως εργάτης καθαριότητας δεν αποτελούν διαδοχικές συμβάσεις, κατά την έννοια του π.δ/τος 164/2004, δεδομένου ότι το χρονικό διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ τους υπερέβαινε κατά πολύ τους τρεις μήνες και, ως εκ τούτου δεν προσμετρώνται για την εφαρμογή του περιορισμού της 24μηνης μέγιστης χρονικής διάρκειας της απασχόλησης, όπως αβασίμως προβάλλεται με το σχετικό λόγο διαφωνίας. Επομένως, η δαπάνη η οποία εντέλλεται με το 176, οικονομικού έτους 2012, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, ποσού 234,10 ευρώ, είναι νόμιμη και, εφόσον δεν προβάλλεται άλλος λόγος διαφωνίας, το ως άνω χρηματικό ένταλμα πληρωμής θα μπορούσε να θεωρηθεί, εάν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει. Αντίθετα, ο …μέσα σε συνολικό διάστημα δώδεκα (12) μηνών, υπολογιζόμενου με αφετηρία το τέλος της απασχόλησης για την οποία ο ανωτέρω προσλήφθηκε στο Δήμο … (25.8.2012), και προς τα πίσω, δηλαδή κατά το δωδεκάμηνο από 26.8.2011 έως 25.8.2012, απασχολήθηκε ήδη στο Δήμο με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου διάρκειας δύο (2) μηνών ως εργάτης καθαριότητας για την κάλυψη κατεπειγουσών εποχικών αναγκών (από 13.7.2011 έως 12.9.2011). Επομένως, ο ανωτέρω προσλήφθηκε με νέα σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου διάρκειας δύο (2) μηνών στον ίδιο Δήμο …., πριν παρέλθουν δώδεκα μήνες από την τελευταία πρόσληψή του και πάλι ως εργάτη καθαριότητας, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 206 παρ. 1 του «Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων», σε συνδυασμό με το άρθρο 21 παρ. 2 του ν. 2190/1994, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από το Δήμαρχο … ότι ο υπολογισμός του δωδεκαμήνου γίνεται με αφετηρία την τελευταία ημέρα της προθεσμίας υποβολής αιτήσεων και προς τα πίσω είναι απορριπτέα ως νόμω αβάσιμα. Ενόψει των ανωτέρω, μη νόμιμη είναι και η (ερειδόμενη επί της πρόσληψης αυτής) εντελλόμενη με το 177, οικονομικού έτους 2012, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, ποσού 212,88 ευρώ, δαπάνη, όπως βάσιμα προβάλλει η διαφωνούσα Επίτροπος, το δε ως άνω χρηματικό ένταλμα δεν πρέπει να θεωρηθεί(...)Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, το μεν 176, οικονομικού έτους 2012, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, ποσού 234,10 ευρώ, του Δήμου …θα μπορούσε να θεωρηθεί, εάν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει, το δε 177, οικονομικού έτους 2012, χρηματικό ένταλμα πληρωμής, ποσού 212,88 ευρώ, του ίδιου ως άνω Δήμου δεν πρέπει να θεωρηθεί.

Τοποθέτηση Προϊσταμένου Διεύθυνσης....Επειδή, με δεδομένη τη νομιμότητα της εν λόγω απεργιακής κινητοποίησης της ΑΔΕΔΥ, επί της οποίας το Δικαστήριο τούτο δεν μπορεί να κρίνει παρεμπιπτόντως, αφού επ’ αυτού καθιερώνεται αποκλειστικός τρόπος κρίσης από τα πολιτικά δικαστήρια, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 663–676 του ΚΠολΔ, η παράλειψη του αιτούντος να προβεί στην αξιολόγηση των υφισταμένων του, οφειλόμενη στη συμμετοχή του στην απεργιακή αυτή κινητοποίηση, δεν εκώλυε τη συμμετοχή του στη επίδικη διαδικασία επιλογής του ιδίου ως προϊσταμένου, όπως, μη νομίμως, κρίθηκε με τις προσβαλλόμενες αποφάσεις.Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση και να ακυρωθούν οι προσβαλλόμενες αποφάσεις, λόγω της, κατά τα ως άνω, μη νόμιμης αιτιολογίας τους. Τέλος, το Δικαστήριο, εκτιμώντας της περιστάσεις, κρίνει ότι πρέπει να απαλλαγεί το Ελληνικό Δημόσιο από τη δικαστική δαπάνη του αιτούντος.

Διαγωνισμός για την ανάθεση της εκπονήσεως μελέτης. Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά της αποδοχής της προσφοράς της παρεμβαίνουσας. Με το περιεχόμενο αυτό η προσφορά της παρεμβαίνουσας δεν φαίνεται να παραβιάζει τις σχετικές με τη σύνταξη των οικονομικών προσφορών των διαγωνιζομένων διατάξεις του κανονιστικού πλαισίου του διαγωνισμού, ανερχομένη δε, για την επίδικη κατηγορία μελέτης 1 ή 2, σε 369.477,69 ευρώ (και όχι σε 5834 ευρώ, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει η αιτούσα), δεν παραβιάζει τα οριζόμενα, με το άρθρο 4 της αποφάσεως ΔΜΕΟ/α/οικ/1161/15.7.2005 του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Eργων (ΦΕΚ Β 1064), όρια (κατώτατο και ανώτατο) παραδεκτού των οικονομικών προσφορών. Δεν πιθανολογούνται, συνεπώς, σοβαρώς ως βάσιμοι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί της αιτούσης εταιρείας, οι οποίοι πρέπει να απορριφθούν, όπως και η αίτηση στο σύνολό της, και να γίνει δεκτή η ασκηθείσα παρέμβαση. Κατά την άποψη, όμως, της Προέδρου, η αίτηση, εισαγομένη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι απορριπτέα προεχόντως λόγω της ιδιωτικής φύσεως της συμβάσεως στην οποία κατατείνει ο διαγωνισμός. Τούτο δε, εν όψει και της υπ' αριθ. 12/2007 αποφάσεως του Α.Ε.Δ. εκδοθείσης επί αποφατικής συγκρούσεως δικαιοδοσίας, διότι η συμβατική παροχή πάσης φύσεως μελετητικών υπηρεσιών τεχνικού εμπειρογνώμονος στο πλαίσιο του ευρύτερου σχεδιασμού της χωροταξίας και της οικιστικής αναπτύξεως, όταν μάλιστα δεν διέπεται από τις διατάξεις περί μελετών του ν. 1418/1984 ή άλλου νόμου εξασφαλίζοντος εξαιρετικό καθεστώς υπέρ του αντισυμβαλλομένου Δημοσίου, είναι συμβατική σχέση του κοινού αστικού δικαίου και απόκειται κατά πάντα, δηλαδή τόσο ως προς την εκτέλεση της συμβάσεως όσο και ως προς την προσυμβατική διαδικασία, στα πολιτικά δικαστήρια. Διά ταύτα Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση.»