ΕΣ/Τ4/101/2001
Τύπος: Νομολογία Ελεγκ. Συνεδρίου
Η διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δεν παράγει δεσμευτική δύναμη δεδικασμένου, απλώς δύναται - υπό προϋποθέσεις - να αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου που δεν καλύπτει τη δικαστική διάγνωση του ουσιαστικού δικαιώματος
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΕΣ/ΚΠΕ/ΤΜ.7/175/2019
Διαταγής πληρωμής. Κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά την άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δαπανών υποχρεούται να συμμορφώνεται με διαταγές πληρωμής που έχουν αποκτήσει δύναμη δεδικασμένου, ενώ η εξέταση του ζητήματος της δικαιοδοσίας του πολιτικού ή διοικητικού δικαστηρίου που τις εξέδωσε ανήκει αποκλειστικά στα δικαστήρια του οικείου κλάδου (Ολ. ΕΣ αποφ. 1023/2017, πρακτ. 3ηςΓεν. Συν/σης, 26.1.2011, Θ. Α ́ και Β ́, VIIΤμ. πράξεις 99, 77/2011, ΚΠΕΔ στο VIIΤμ. πράξεις 108/2016, 188/2013) Με τα δεδομένα αυτά, η 88/2018 διαταγή πληρωμής του Ειρηνοδικείου έχει αποκτήσει δύναμη δεδικασμένου και δεσμεύει κατά την άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δαπανών το Ελεγκτικό Συνέδριο.
ΕΣ/Τ7/253/2009
Οι προαναφερόμενες διαταγές πληρωμής, ως εκτελεστοί τίτλοι, δεν εμπίπτουν κατά ρητή επιταγή του άρθρου 20 του ν. 3301/2004 στην έννοια των δικαστικών αποφάσεων του άρθρου 1 του ν. 3068/2003 και, επομένως, δεν υποχρεώνουν, πλην άλλων, τους οφειλέτες Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού σε συμμόρφωση προς αυτές, αλλά ούτε μπορούν νόμιμα να εκτελεστούν αναγκαστικά κατ’ αυτών. Αλλά και στην περίπτωση που τηρήθηκε η διαδικασία του άρθρου 633 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. η διαταγή πληρωμής πάλι δεν δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο, δοθέντος ότι και στην περίπτωση αυτή η διαταγή πληρωμής δεν παράγει δεδικασμένο, αλλά απλώς «αποκτά ισχύν δεδικασμένου». η δε έννοια και η λειτουργία του εκ διαταγής πληρωμής δεδικασμένου δεν ταυτίζονται προς την έννοια και τη λειτουργία του εκ της δικαστικής αποφάσεως παραγόμενου δεδικασμένου, ενώ η έκδοση αυτής κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 623 επόμ. Κ.Πολ.Δ. αποβλέπει κατ’ άρθρο 631 και 904 παρ. 2 εδάφ. β΄ του ιδίου Κώδικα στην επίτευξη και μόνο εκτελεστού τίτλου για απαίτηση.
ΝΣΚ/57/2022
Ερωτάται αν μετά τη μερική ανάκληση από το Δημόσιο της απόφασης επίσπευσης της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για συγκεκριμένη ιδιοκτησία, η υποχρέωση εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή στους δικαιούχους της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης για την ιδιοκτησία αυτή, βαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση ή τον κατά τόπο αρμόδιο Δήμο.(...)α) Μετά τη μερική ανάκληση από το Δημόσιο της απόφασης επίσπευσης της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για συγκεκριμένη ιδιοκτησία, η υποχρέωση εκτέλεσης της διαταγής πληρωμής, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή για την ιδιοκτησία αυτή, της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης στους δικαιούχους, βαρύνει το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση και όχι τον κατά τόπο αρμόδιο Δήμο και β) μετά την απόφαση του Υφυπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων με αριθμό Δ12/Φ.Επ/0/34306/26.3.2009 περί μερικής ανάκλησης της με αριθμό Δ12/0/33985/14.3.2006 απόφασης επίσπευσης από το Δημόσιο της Πολεοδομικής Εφαρμογής Σχεδίου Πόλης για την κατασκευή του Ανισόπεδου Κόμβου Παπαναστασίου στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης στο Ο.Τ. 1392 και για την ιδιοκτησία Α.Κ.Π. 02, το Ελληνικό Δημόσιο ως επισπεύδον την απαλλοτρίωση υποχρεούται να εκτελέσει τη διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κρήτης με αριθμό 154/152/2014, η οποία έχει εξοπλιστεί με ισχύ δεδικασμένου και υποχρεώνει σε καταβολή της δικαστικά προσδιορισθείσας αποζημίωσης στους δικαιούχους για την παραπάνω ιδιοκτησία (κατά πλειοψηφία).
ΕλΣυν/Κλ.1/116/2014
Ασφαλιστικά μέτρα.Με τα δεδομένα αυτά το Κλιμάκιο κρίνει ότι ο φερόμενος ως δικαιούχος του χρηματικού εντάλματος μη νομίμως απασχολήθηκε δυνάμει της 1493/2012 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων για το πέραν της εκδόσεως της 2535/2013 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών χρονικό διάστημα, ήτοι από το χρόνο δημοσίευσής της (9.10.2013) και εντεύθεν, καθόσον η τελευταία είναι οριστική απόφαση που εκδόθηκε σε βάρος του ενάγοντα, εφόσον το αρμόδιο Δικαστήριο προέβη με αυτήν σε διάγνωση περί της ανυπαρξίας του ουσιαστικού του δικαιώματος. Συνεπώς, η 1493/2012 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων έχει ήδη πάψει να αναπτύσσει τα αποτελέσματά της και τούτο αυτοδικαίως από 9.10.2013, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 105 παρ. 4 του ν. 4172/2013, σύμφωνα με το οποίο αίρεται αυτοδικαίως η ισχύς της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, μεταξύ άλλων, και στην περίπτωση έκδοσης οριστικής απόφασης σε βάρος εκείνου που ζήτησε τα ασφαλιστικά μέτρα. Εξάλλου, η άσκηση έφεσης κατά της ως άνω 2535/2013 πρωτόδικης απόφασης σε καμία περίπτωση δεν αίρει την οριστικότητα της τελευταίας, αλλά δύναται να δικαιολογήσει την υποβολή νέας αίτησης ασφαλιστικών μέτρων για το εντεύθεν χρονικό διάστημα, μη συντρέχουσας της αρνητικής προϋπόθεσης του προσωρινού δεδικασμένου.
ΕλΣυν/ΠΡΚ.7/24η/2015
Διαταγή πληρωμής.Εφεση.(...) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας Πράξεως το Κλιμάκιο κρίνει ότι κρίσιμη εν προκειμένω παρίσταται η διευκρίνιση της τύχης της ασκηθείσας εφέσεως καθώς και η τυχόν κατάθεση αίτησης αναστολής και η επ’ αυτής απόφαση προκειμένου να διευκρινιστεί εάν η διαταγή πληρωμής έχει πράγματι εξοπλισθεί με δύναμη δεδικασμένου. Προς το σκοπό διάγνωσης αυτής της πραγματικής κατάστασης πρέπει να προσκομισθούν ενώπιον του Κλιμακίου: α) η τυχόν ασκηθείσα από το Δήμο ..... αίτηση αναστολής και η εκδοθείσα επ’ αυτής απόφαση, β) αντίγραφο της εφέσεως από την οποία να προκύπτει η ημερομηνία κατάθεσής της στο Ειρηνοδικείο και ο τυχόν προσδιορισμός αυτής στο Μονομελές Πρωτοδικείο ..... και γ) σε περίπτωση εκδικάσεως της εφέσεως, η επ’ αυτής εκδοθείσα απόφαση.
ΑΕΔ 18/2005
Αίτηση για άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, ασκούμενη στο ΑΕΔ - φύση διαταγής πληρωμής αναστολή προθεσμιών στις δικαστικές διακοπές.(...) Στην προκειμένη περίπτωση, όπως εκτίθεται στην πρώτη σκέψη, η διαφορά προκλήθηκε από την άσκηση ανακοπής και στη συνέχεια εφέσεως ενώπιον πολιτικού δικαστηρίου κατά διαταγής πληρωμής που εκδόθηκε από πολιτικό δικαστή, κατά τη διαδικασία των άρθρων 624 έως 634 του Κώδικα Πολιτ. Δικονομίας. Δεδομένου ότι η έκδοση διαταγής πληρωμής εντάσσεται στην άσκηση δικαστικής και όχι διοικητικής αρμοδιότητας, ο έλεγχος της ορθότητας της αποφάσεως του δικαστικού λειτουργού της πολιτικής δικαιοδοσίας, που δέχθηκε την αίτηση εκδόσεως διαταγής πληρωμής για απαίτηση από σύμβαση δημοτικού έργου, ανήκει, κατά τα προεκτεθέντα, αποκλειστικά στα πολιτικά δικαστήρια. Συνεπώς, ορθώς, αν και με διάφορη αιτιολογία, απορρίφθηκε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών η ανακοπή του Δήμου κατά της διαταγής πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ενώ, αντιθέτως, εσφαλμένως το πολιτικό Εφετείο Αθηνών απέρριψε έφεση του Δήμου κατά της αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου που είχε απορρίψει για έλλειψη δικαιοδοσίας ανακοπή του Δήμου κατά της ανωτέρω διαταγής πληρωμής υπό τα συντρέχοντα πραγματικά και νομικά δεδομένα της υποθέσεως,..Δια ταύτα Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των πολιτικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση, κατά τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.Εξαφανίζει την 8462/22-10-2002 απόφαση του Εφετείου Αθηνών και παραπέμπει την υπόθεση στο δικαστήριο προς κρίση.
ΕΣ/Τμ.4(ΚΠΕ)/171/2014
Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, ως προς το ποσό των 2.375,33 ευρώ, η 156/2012 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου ….- η οποία δεν αμφισβητείται ότι είναι τελεσίδικη - συνιστά νόμιμο και πλήρες δικαιολογητικό του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος, που δεσμεύει το Ελεγκτικό Συνέδριο ως προς την ύπαρξη της απαίτησης της φερόμενης ως δικαιούχου εταιρείας κατά του Νοσοκομείου. Οι υπόλοιπες, όμως, δαπάνες που εντέλλονται με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα, συνολικού ύψους 1.205 (1.150+50+5) ευρώ, ανεξαρτήτως της κατά το ουσιαστικό δίκαιο νομιμότητάς τους, σε κάθε περίπτωση δεν είναι κανονικές, καθώς πέραν της απλής αναφοράς τους στο προαναφερθέν από 6.4.2012 έγγραφο, δεν συνοδεύονται από οποιοδήποτε νόμιμο δικαιολογητικό που αποδεικνύει την πραγματοποίησή τους. Κατά συνέπεια, το επίμαχο χρηματικό ένταλμα πληρωμής, που περιέχει εν μέρει μη νόμιμες δαπάνες, δεν πρέπει να θεωρηθεί.
ΑΠ 471/2009
Διαταγή πληρωμής(..}σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 30 του ν.2789/2000, εξαιρούνται από τη ρύθμιση του εν λόγω άρθρου και συναφώς και από την προβλεπόμενη από αυτό απαγόρευση της έναρξης ή συνέχισης των πράξεων της διαδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, εκτός των άλλων, και απαιτήσεις που καίτοι θα περιλαμβανόταν κατ' αρχή στη ρύθμιση του άρθρου 30 παρ.1 του Ν.2789/2000 κρίθηκαν οποτεδήποτε τελεσίδικα έως τη δημοσίευση του εν λόγω νόμου, έως δηλαδή την 11-2-2000, εκτός εάν η υπόθεση κατά την ημερομηνία ψήφισης αυτού εκκρεμεί στον ' Αρειο Πάγο. Στην εξαίρεση αυτή εμπίπτει όχι μόνο η έκδοση τελεσίδικης δικαστικής απόφασης για την απαίτηση, αλλά και η επιδίκαση της απαίτησης με διαταγή πληρωμής, εφόσον αυτή απέκτησε ισχύ δεδικασμένου αφού, όπως προκύπτει από τις διατάξεις των άρθρων 631, 632 παρ.1, 633 παρ.2, 904 παρ.2, 933 παρ.3 και 330 του ΚΠολΔ, η κατά τα άρθρα 623 επ. του ΚΠολΔ εκδιδόμενη διαταγή πληρωμής, μολονότι δε φέρει χαρακτήρα δικαστικής απόφασης, αλλ' αποτελεί απλώς τίτλο εκτελεστό, αποκτά εντούτοις ισχύ δεδικασμένου και ισοδυναμεί συνεπώς με τελεσίδικη επιδίκαση της απαίτησης, μετά την τελεσίδικη απόρριψη της ανακοπής που ασκήθηκε κατ' αυτής ή μετά την άπρακτη πάροδο των προθεσμιών, προς άσκηση ανακοπής των άρθρων 632 παρ.1 και 633 παρ.2 του ΚΠολΔ, οπότε δεν μπορεί να προσβληθεί πλέον, παρά μόνο με αναψηλάφιση ... Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής της ρυθμιστικής εξαίρεσης της παρ.8 του άρθρου 30 του Ν.2789/2000 στις περιπτώσεις εκείνες οφειλών προς Τράπεζες, από πιστωτικές συμβάσεις, που κατά τα προαναφερόμενα δεν υπαγόταν καθόλου στις ρυθμίσεις του άρθρου 30 παρ.1 του Ν.2789/2000 και 47 παρ.1 του Ν.2873/2000 μέχρι την 9-5-2001, που άρχισε να ισχύει ο Νόμος 2912/2001, δηλαδή εκτός άλλων ειδικότερα και για οφειλές από συμβάσεις δανείων που έληξαν με καταγγελία μέχρι την 15-4-1998 και η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης για την ικανοποίησή τους είχε ολοκληρωθεί μέχρι την 9-5-2001...
ΝΣΚ/359/2013
ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΙ, ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ, ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ, ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΝΟΙΑ, ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ, ΜΙΣΘΩΣΗ ΕΡΓΟΥ, ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ, ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ.Α. Ενόψει του προσωρινού δεδικασμένου, που απορρέει από τις υπ’ αριθμ. 10600/2011 και 5075/2012 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), το Ελλ. Δημόσιο υποχρεούται να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες των αιτούντων- συμβασιούχων μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας κυρίας αγωγής αυτών, υπό τον όρο ότι θα τηρηθούν οι προϋποθέσεις, που ορίζουν: α) η παράγραφος 2 του άρθρου 672Α του Κ.Πολ.Δικ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 105 παρ.4 του ν. 4172/2013 και β) η μεταβατική διάταξη του άρθρου 106 παρ.1 του άνω ν. 4172/2013 και Β. Εφόσον το αντικείμενο του έργου για το οποίο προσελήφθησαν έχει ήδη ολοκληρωθεί, αυτοί δικαιούνται τις αποδοχές που λαμβάνει το αντίστοιχο προσωπικό που παρέχει στο Δημόσιο υπηρεσίες στο πλαίσιο έγκυρης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας (και όχι έργου) με τα ίδια επαγγελματικά προσόντα. (ομοφ.)
ΝΣΚ/359/2013
Συμβασιούχοι – Ασφαλιστικά μέτρα – «Προσωρινό δεδικασμένο» – Υποχρέωση αποδοχής από το Δημόσιο της παροχής από αυτούς εξαρτημένης εργασίας – Τρόπος πληρωμής αυτών. Α. Ενόψει του προσωρινού δεδικασμένου, που απορρέει από τις υπ’ αριθμ. 10600/2011 και 5075/2012 αποφάσεις του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), το Ελλ. Δημόσιο υποχρεούται να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες των αιτούντων- συμβασιούχων μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας κυρίας αγωγής αυτών, υπό τον όρο ότι θα τηρηθούν οι προϋποθέσεις, που ορίζουν: α) η παράγραφος 2 του άρθρου 672Α του Κ.Πολ.Δικ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 105 παρ.4 του ν. 4172/2013 και β) η μεταβατική διάταξη του άρθρου 106 παρ.1 του άνω ν. 4172/2013 και Β. Εφόσον το αντικείμενο του έργου για το οποίο προσελήφθησαν έχει ήδη ολοκληρωθεί, αυτοί δικαιούνται τις αποδοχές που λαμβάνει το αντίστοιχο προσωπικό που παρέχει στο Δημόσιο υπηρεσίες στο πλαίσιο έγκυρης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας (και όχι έργου) με τα ίδια επαγγελματικά προσόντα. (ομοφ.)