Για την υπό κρίση έφεση, όπως αυτή συμπληρώνεται με το από 13.3.2020 παραδεκτώς κατατεθέν υπόμνημα, καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. τα 329760633950 0602 0027 και 329906301950 0609 0014 ηλεκτρονικά παράβολα που εκδόθηκαν από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και προσκομίσθηκαν από τους πρώτο και δεύτερο εκκαλούντες, αντιστοίχως, ποσών 971,00 ευρώ και 430,90 ευρώ αντιστοίχως). Με την ως άνω έφεση ζητείται η ακύρωση της 7/2019 Πράξης του Επιτρόπου στην 8η Υπηρεσία Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία καταλογίστηκαν, πλην άλλων, ο πρώτος εκκαλών με το συνολικό ποσό των 97.090,91 ευρώ και ο δεύτερος εκκαλών με το συνολικό ποσό των 43.090,91 ευρώ. τα οποία αντιστοιχούν σε ελλείμματα, συνολικού ποσού 35.811,71 ευρώ, για τα οποία φέρεται ότι ευθύνονται αυτοί ως υπόλογοι του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου με την επωνυμία «....»

Η απόφαση 5016/2013 του Ελεγκτικού Συνεδρίου (VII Τμήμα) αφορά την έφεση κατά της απόφασης καταλογισμού σε βάρος του Προέδρου του Δ.Σ. του δημοτικού ν.π.δ.δ. "ΚΕΦΟ Γοματίου" (νυν Δήμος Αριστοτέλη) για έλλειμμα συνολικού ποσού 43.254,85 ευρώ (25.187,67 ευρώ κεφάλαιο και 18.067,18 ευρώ προσαυξήσεις) του οικονομικού έτους 2004. Το έλλειμμα προήλθε από μη νόμιμες πληρωμές δαπανών προμήθειας αγαθών, καθώς ο εκκαλών εξέδωσε χρηματικά εντάλματα χωρίς προηγούμενη έγκριση διάθεσης πιστώσεων από το Δ.Σ. ως αρμόδιο διατάκτη και χωρίς επαρκείς διαθέσιμες πιστώσεις. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους ακύρωσης, κρίνοντας ότι ο εκκαλών ενήργησε με βαρεία αμέλεια, αλλά έκανε εν μέρει δεκτή την έφεση. Λόγω της φύσης της παράβασης (μη τήρηση νόμιμων διατυπώσεων) και της οικονομικής κατάστασης του εκκαλούντος, μείωσε τον καταλογισμό στο ένα δέκατο του κεφαλαίου (2.519,00 ευρώ) και τον απάλλαξε από τις προσαυξήσεις.

Καταλογισμός. ζητείται η ακύρωση της 218/2013 πράξης του Β΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία καταλογίστηκε ο εκκαλών, πρώην υπάλληλος του ...,με το ποσό των 6.826,03 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι αντιστοιχεί σε αποδοχές που καταβλήθηκαν σε αυτόν αχρεωστήτως...o εκκαλών...δεν κατέθεσε το αποδεικτικό πληρωμής του οικείου παραβόλου έφεσης εντός των προθεσμιών που προβλέπονται στον Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο (άρθρο 73 παρ. 1 και 3, βλ. σκ. ΙΙ), ήτοι μέχρι την πρώτη συζήτηση της έφεσης ή εντός πενθημέρου από την επομένη αυτής..Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν στη σκέψη που προηγήθηκε, η έφεση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.

Με την ένδικη έφεση ο εκκαλών επιδιώκει: α) την ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της .. αίτησης που υπέβαλε στη Διεύθυνση Χορήγησης Συντάξεων Δημόσιου Τομέα του e-ΕΦΚΑ, β) τη διακοπή των, δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 8 και 14 του ν. 4387/2016, διενεργούμενων μειώσεων του ανταποδοτικού μέρους της σύνταξής του, (...)	Το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει, αφού επιλύθηκαν τα ζητήματα που τέθηκαν ενώπιον αυτού, η υπόθεση να αναπεμφθεί στο Τρίτο Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο και θα επιληφθεί της επίδικης εφέσεως μετά την κρίση από το κατά το άρθρο 88 παρ. 2 του Συντάγματος ειδικό Δικαστήριο του μέρους της επίδικης έφεσης που παραπέμπεται σε αυτό με την παρούσα.Για τους λόγους αυτούς.Δέχεται εν μέρει την έφεση. Ακυρώνει, κατά το σκεπτικό, την προσβαλλόμενη σιωπηρή απόρριψη της ... αίτησης που ο εκκαλών υπέβαλε στη Διεύθυνση Χορήγησης Συντάξεων Δημόσιου Τομέα του e-ΕΦΚΑ.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με τα από 5.10.2021 και 8.10.2021 νομίμως κατατεθέντα υπομνήματα, ο εκκαλών, Υπολοχαγός Υγειονομικού Ιατρών (ΥΙ) ε.α., ζητεί την ακύρωση της ...πράξης του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Διεύθυνση Οικονομικού/3α), με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος του ποσό 129.415,92 ευρώ, ως αποζημίωση του Ελληνικού Δημοσίου λόγω παραίτησής του από τις ένοπλες δυνάμεις πριν από τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου χρόνου υποχρεωτικής παραμονής σ’ αυτές. Η ένδικη έφεση, για την οποία καταβλήθηκε το προσήκον παράβολο (με το με κωδικό 404404312951 1122 0081 δεσμευμένο ηλεκτρονικό παράβολο), έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα και, επομένως, πρέπει να εξετασθεί περαιτέρω ως προς τη βασιμότητά της.

Η απόφαση αφορά την έφεση που ασκήθηκε από τον πρώην Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Βέροιας, κατά των καταλογιστικών πράξεων 1/2022 και 3/2022. Ο εκκαλών καταλογίστηκε με συνολικό ποσό 5.685,00 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε φερόμενα ως αχρεωστήτως καταβληθέντα έξοδα παράστασης κατά τα έτη 2013-2014. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το κρίσιμο νομικό ζήτημα, σχετικά με το αν τα έξοδα παράστασης καταβάλλονται στους Προέδρους των Σχολικών Επιτροπών, έχει εισαχθεί ενώπιον της Ολομελείας του Ελεγκτικού Συνεδρίου με αίτηση αναιρέσεως υπέρ του νόμου. Συνεπώς, για λόγους διασφάλισης του ενιαίου της κρίσης και της ασφάλειας δικαίου, το Δευτέρο Τμήμα αποφάσισε την αναστολή της εκδίκασης της έφεσης μέχρι την έκδοση της απόφασης της Ολομέλειας. Επιπλέον, διατάχθηκε ο εκκαλών να προσκομίσει στοιχεία σχετικά με την οικονομική και περιουσιακή του κατάσταση εντός οχτώ μηνών.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Ζητείται η ακύρωση της 26495/30.5.2014 απόφασης του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Επενδύσεων (..) Σε κάθε περίπτωση, από τον από 30.9.2011 Πίνακα Προσωπικού προκύπτει ότι οι τέσσερις (4) από τους έξι (6) συνολικά εργαζόμενους απασχολήθηκαν με 4ωρη απασχόληση, ενώ από τους από 14.9.2012 και 30.10.2013 όμοιους, εκ των οποίων ο τελευταίος είναι ετήσιος, προκύπτει ότι οι εκεί αναφερόμενοι πέντε (5) εργαζόμενοι ήταν μερικής (4ωρης) απασχόλησης και μάλιστα τέσσερις (4) από αυτούς εργάζονταν τρεις (3) μόνο ημέρες την εβδομάδα (……), με συνέπεια να μην προκύπτει συμμόρφωση του εκκαλούντος ως προς την υποχρέωση διατήρησης των 5 ΕΜΕ (βλ. και τις από 19.3.2014 βεβαιώσεις αποδοχών των μισθωτών ……., που αφορούν στο χρονικό διάστημα από 1.1.2013 έως 31.12.2013, από τις οποίες προκύπτει, έμμεσα, ως εκ του ύψους των αποδοχών, ότι απασχολήθηκαν με σύμβαση μερικής απασχόλησης). Περαιτέρω, η πτώση του κύκλου εργασιών και η αύξηση των χρεών της επιχείρησης του εκκαλούντος, ως απόρροια των εν γένει οικονομικών συνθηκών, πέραν του ό,τι δεν εξειδικεύονται με την έφεση και το υπόμνημα, τα οποία αρκούνται σε μια γενικόλογη επίκληση, σε κάθε περίπτωση ανάγονται στη συνήθη επιχειρηματική δραστηριότητα και συναλλακτικό κίνδυνο μιας επιχείρησης και δεν στοιχειοθετούν λόγο ανωτέρας βίας, ικανό να δικαιολογήσει την αναστολή των υποχρεώσεών του (Ε.Σ. Ι Τμ. 3096, 1218/2014, 2222/2012, 2445/2011, Σ.τ.Ε. 1960/2009, 3560/2005). Άλλωστε, κατά το χρόνο σύναψης της επίμαχης σύμβασης (1.7.2010) είχε ήδη ξεκινήσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (είχαν ήδη ψηφιστεί οι νόμοι 3833 και 3845/2010), με συνέπεια τέτοια γεγονότα να είναι προβλέψιμα για το μέσο συνετό επιχειρηματία, ενώ ο εκκαλών είχε πλήρη γνώση και του υφιστάμενου κατά τον χρόνο αυτό τραπεζικού του δανεισμού (είχαν ήδη συναφθεί οι δανειακές συμβάσεις 1643504/12.6.2008, 1535504/11.12.2007, 1536504/11.12.2007, 2501004305015/30.4.2010 και 1765504/10.5.2010). Πέραν αυτών, από τις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των οικονομικών ετών 2010 έως 2014, που αφορούν τις χρήσεις 2009-2013, προκύπτει ότι τα ακαθάριστα έσοδα της επιχείρησής του ανήλθαν σε 328.880,50, 303.326,90, 327.022,15, 312.212,47 και 253.079,39 ευρώ, αντίστοιχα, πράγμα που σημαίνει ότι ουδόλως τεκμηριώνεται η επικαλούμενη δραματική πτώση του κύκλου εργασιών της επιχείρησής του κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα (5.4.2011 έως 4.4.2013). Σε κάθε περίπτωση, σύμφωνα με το άρθρο 17 της συναφθείσας σύμβασης, η επίκληση τέτοιων περιστατικών έπρεπε να γνωστοποιηθεί άμεσα και εγγράφως στο αντισυμβαλλόμενο μέρος (Ε.Φ.Δ.), με διαβίβαση και των απαραίτητων αποδεικτικών στοιχείων, προκειμένου ο εκκαλών να επιτύχει την αναστολή των υποχρεώσεών του, η οποία σε καμία περίπτωση δεν θα επεκτεινόταν πέραν της 30ης Ιουνίου 2012. Ωστόσο, ο εκκαλών ουδόλως τήρησε τη διαδικασία αυτή, αν και γνώριζε την υποχρέωσή του σε σχέση με τις θέσεις εργασίας. Τέλος, οι εν λόγω δυσμενείς οικονομικές συνθήκες και η επακόλουθη σημαντική μείωση του κύκλου εργασιών των επιχειρήσεων ελήφθησαν υπόψη από το νομοθέτη, ο οποίος θέσπισε ειδικό και ευνοϊκό για τις επιχειρήσεις αυτές τρόπο υπολογισμού της μείωσης της δημόσιας επιχορήγησης, όπως προκύπτει από το προοίμιο των 54321/ΕΣΥ5835/13.12.2011 και 33971/ΕΥΣ4335/1.8.2013 κοινών υπουργικών αποφάσεων, η ρύθμιση δε αυτή οδήγησε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σε περιορισμό του ύψους της ανακτώμενης ενίσχυσης, η οποία, επιπλέον, δεν αφορά στο σύνολο της ληφθείσας χρηματοδότησης (121.521,40 ευρώ), αλλά είναι αναλογική, συναρτώμενη μόνο με τη μη τήρηση της συγκεκριμένης υποχρέωσης. Απορρίπτει την έφεση.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως αναπτύσσεται με το από 20.5.2020 υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της .... πράξης του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού (Διεύθυνση Οικονομικού/3α), με την οποία καταλογίστηκε ο εκκαλών, απόστρατος Λοχαγός Υγειονομικού (ΥΙ), με το ποσό των 140.916,63 ευρώ, που φέρεται ότι αντιστοιχεί σε οφειλόμενη αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη το Ελληνικό Δημόσιο λόγω παραίτησής του πριν από τη συμπλήρωση του χρόνου υποχρεωτικής παραμονής του στο στράτευμα. 

Η απόφαση 0781/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την έφεση ενός υπαλλήλου κατά της καταλογιστικής πράξης 37/21.6.2022, με την οποία χρεώθηκε ποσό 11.698,88 ευρώ ως αχρεωστήτως καταβληθέν. Το ποσό αντιστοιχούσε σε αποζημίωση οικειοθελούς αποχώρησης από τη Δημοτική Επιχείρηση Ραδιοφωνίας του Δήμου Αθηναίων (Δ.Ε.Ρ.Α.), καθώς υπερέβαινε το νόμιμο ανώτατο όριο των 15.000 ευρώ. Το Δικαστήριο δέχθηκε την έφεση και ακύρωσε τον καταλογισμό. Η απόφαση βασίστηκε στην αρχή της χρηστής διοίκησης (sound administration), κρίνοντας ότι ο εκκαλών εισέπραξε καλόπιστα το ποσό και ότι η επιστροφή του, μετά την πάροδο δέκα ετών, θα δημιουργούσε σοβαρές οικονομικές δυσχέρειες λόγω περιορισμένων εισοδημάτων από σύνταξη και σοβαρών προβλημάτων υγείας (νοσηλεία και κρίσιμες χειρουργικές επεμβάσεις το 2023).

Η απόφαση 1020/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την έφεση μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου της Δημοτικής Επιχείρησης Ραδιοφωνίας του Δήμου Αθηναίων (Δ.Ε.Ρ.Α.), ο οποίος είχε καταλογιστεί με το ποσό των 40.799,41 ευρώ λόγω έλλειψης νομιμότητας σε συμβάσεις έργου του 2012. Το Δικαστήριο έκρινε ορθά ότι οι δαπάνες ήταν μη νόμιμες, καθώς οι συμβάσεις δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του άρθρου 6 του ν. 2527/1997 (απουσία απόφασης Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας και βεβαίωσης Α.Σ.Ε.Π.). Ωστόσο, δέχθηκε την έφεση και ακύρωσε τον καταλογισμό, κρίνοντας ότι ο εκκαλών δεν ενήργησε με βαρεία αμέλεια, καθώς η πρακτική σύναψης των εν λόγω συμβάσεων ήταν ήδη παγιωμένη στην Δ.Ε.Ρ.Α. επί σειρά ετών και υπήρχε δυσερμήνευτο νομικό πλαίσιο ως προς την υπαγωγή της επιχείρησης στις διατάξεις του 2527/1997.