Καθορισμός επιδόματος υπαλλήλων ΟΤΑ πρώτου βαθμού του Κράτους, εκ των εσόδων από τα παράβολα για τη χορήγηση και ανανέωση των αδειών διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών, που εισπράχθηκαν κατά το έτος 2009.

ΘΕΜΑ: «Καθορισμός επιδόματος υπαλλήλων ΟΤΑ πρώτου βαθμού, εκ των εσόδων από τα παράβολα για τη χορήγηση και ανανέωση των αδειών διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών, που εισπράχθηκαν κατά το έτος 2010».

Μη νόμιμη η καταβολή επιδομάτων θέσης ευθύνης σε υπαλλήλους Δήμου, λόγω άσκησης καθηκόντων αναπληρωτή προϊσταμένου σε αντίστοιχες Διευθύνσεις του Δήμου, κατά το μέρος που αφορά  χρονικά διαστήματα πριν από την 23.7.2013, οπότε και οι υπάλληλοι αυτοί ορίστηκαν με  σχετική απόφαση του Δημάρχου αναπληρωτές προϊστάμενοι των αντίστοιχων  Δ/νσεων του Δήμου, λόγω κένωσης των αντίστοιχων θέσεων, καθόσον η απόφαση αυτή, που εκδόθηκε στις 23-7-2013, δεν έχει αναδρομική ισχύ (άρθρα 23 και 100 του ΚΚΔΚΥ, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3584/2007 (ΦΕΚ Α΄ 143/2007).

Καθορισμός επιδόματος υπαλλήλων ΟΤΑ πρώτου βαθμού, εκ των εσόδων από τα παράβολα για τη χορήγηση και ανανέωση των αδειών διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών, που εισπράχθηκαν κατά το έτος 2011. 

Καθορισμός επιδόματος υπαλλήλων ΟΤΑ πρώτου βαθμού του Κράτους, εκ των εσόδων από τα παράβολα για τη χορήγηση και ανανέωση των αδειών διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών, που εισπράχθηκαν κατά το έτος 2006.

ΙΚΑ-ΕΤΑΜ - Υπάλληλοι - Καταβολή ή μη τακτικών και πρόσθετων αποδοχών για τα χρονικά διαστήματα, κατά τα οποία διετέλεσαν εκτός υπηρεσίας. 

Για την είσοδο, διαμονή και κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ (Ν.3386/2005 (ΦΕΚ Α΄ 212), όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 3448/2006, (ΦΕΚ Α΄ 57), το Ν. 3536/2007 (ΦΕΚ Α΄ 42) το Ν. 3613/2007 (ΦΕΚ Α΄ 263)και το ν.3731/2008-ΦΕΚ 263/ΑΝ.3772/2009,ΦΕΚ Α 112/10.7.2009.και Ν.3801/2009,ΦΕΚ Α 163/4.9.2009 και 3838/2010-ΦΕΚ 49/Α,Ν. 3846/2010 (ΦΕΚ Α’66),Ν. 3870/2010 (ΦΕΚ Α’ 138),3875/2010,3907/2011,3938/2011,4018/2011-FEK/215/a/30.9.2011

Η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Δεύτερο Τμήμα) αφορά έφεση που άσκησε πρώην υπάλληλος του Δήμου Λαρισαίων κατά της καταλογιστικής απόφασης με την οποία της καταλογίστηκε το ποσό των 34.583,06 ευρώ, ως αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές από 27.12.2013 έως 31.12.2016. Η εκκαλούσα ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι η καταλογιστική πράξη είναι αόριστη. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ουσιώδεις αντιφάσεις στα έγγραφα του Δήμου σχετικά με τα κρίσιμα χρονικά διαστήματα και την αιτία αναζήτησης του ποσού. Συγκεκριμένα, υπήρξε σύγχυση ως προς το αν ο καταλογισμός αφορούσε τη διαφορά μισθού ή το σύνολο των καθαρών αποδοχών μετά την αναδρομική απόλυση. Ως εκ τούτου, το Τμήμα ανέβαλε την έκδοση οριστικής απόφασης και διέταξε τον Δήμο Λαρισαίων να προσκομίσει εντός τεσσάρων μηνών νέο αναλυτικό υπολογισμό, αντιπαραβάλλοντας τις ληφθείσες αποδοχές με αυτές που έπρεπε να λάβει, σε μηνιαία βάση, για τα επίμαχα χρονικά διαστήματα.

Με την υπό κρίση έφεση, η οποία παραπέμφθηκε λόγω αρμοδιότητας στο παρόν Τμήμα με την 1085/2017 απόφαση του IV Τμήματος του Δικαστηρίου τούτου, όπως αναπτύσσεται με το από 25.1.2022 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της 1/24.2.2015 πράξης της Επιτρόπου της 13ης Υπηρεσίας Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, κατά το μέρος που με αυτήν καταλογίσθηκε υπέρ του Δημοσίου, ο εκκαλών, Διοικητικός Διευθυντής του «Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης» («Γ.Ν.Π.Π.») και εκκαθαριστής αποδοχών, με το ποσό των 12.465,35 ευρώ, με την αιτιολογία ότι κατά τα χρονικά διαστήματα από 18.5.2005 έως 21.5.2007 και από 25.2.2008 έως 28.2.2010 προέβη στην εκκαθάριση νοσοκομειακού επιδόματος υπαλλήλου που τελούσε σε άδεια υπηρεσιακής εκπαίδευσης, χωρίς να συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις καταβολής του. 

«Αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ηλικίας – Οδηγία 2000/78/ΕΚ – Εθνική νομοθεσία για τις απολύσεις η οποία δεν λαμβάνει υπόψη για τον υπολογισμό της διάρκειας της προθεσμίας καταγγελίας της συμβάσεως χρονικά διαστήματα εργασίας που διανύθηκαν πριν ο μισθωτός συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας του – Δικαιολόγηση του μέτρου – Εθνική νομοθετική ρύθμιση αντίθετη προς την οδηγία – Αποστολή του εθνικού δικαστή»(...) 1) Το δίκαιο της Ένωσης, και ειδικότερα η αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ηλικίας όπως η αρχή αυτή συγκεκριμενοποιείται με την οδηγία 2000/78/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2000, για τη διαμόρφωση γενικού πλαισίου για την ίση μεταχείριση στην απασχόληση και την εργασία, έχει την έννοια ότι απαγορεύει εθνική κανονιστική ρύθμιση, όπως η επίμαχη στην κύρια δίκη, η οποία προβλέπει ότι τα χρονικά διαστήματα απασχόλησης που διανύθηκαν πριν τη συμπλήρωση του 25ου έτους ηλικίας του εργαζομένου δεν λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της προθεσμίας καταγγελίας της συμβάσεως εργασίας. 2) Απόκειται στον εθνικό δικαστή, οσάκις επιλαμβάνεται διαφοράς μεταξύ ιδιωτών, να διασφαλίζει την τήρηση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω ηλικίας, όπως η αρχή αυτή συγκεκριμενοποιείται με την οδηγία 2000/78, μην εφαρμόζοντας, εφόσον παρίσταται ανάγκη, οποιαδήποτε αντίθετη διάταξη της εθνικής κανονιστικής ρυθμίσεως, ανεξαρτήτως της αποφάσεώς του να κάνει χρήση της δυνατότητας που έχει, στις περιπτώσεις του άρθρου 267, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, να υποβάλει στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προδικαστικό ερώτημα σχετικό με την ερμηνεία της αρχής αυτής.