ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, το Τμήμα κρίνει ότι όλοι οι προεκτεθέντες ισχυρισμοί της ανακόπτουσας τυγχάνουν απορριπτέοι. Συγκεκριμένα, σε βάρος της ανακόπτουσας δεν έχει βεβαιωθεί ταμειακώς το συνολικό ποσό των 91.075,10 ευρώ, όπως εσφαλμένως αναφέρει στην ένδικη ανακοπή, αλλά, αντιθέτως, τόσο από την οικεία ΕΜΠ 297/20.3.2013 καταλογιστική απόφαση, όσο και από τον 4/2013 χρηματικό κατάλογο καταλογιστέου ποσού στη Δ.Ο.Υ. Δ΄ …, προκύπτει αδιαμφισβήτητα ότι σε βάρος της έχει βεβαιωθεί ταμειακώς μόνο το ποσό για το οποίο αυτή ευθύνεται αλληλεγγύως με την Κ.Μ., ήτοι αυτό των 38.651,80 ευρώ (βλ. Γραμμές 1 και 3 του χρηματικού καταλόγου). Εξ άλλου, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη III και εφʼ όσον δεν έχει βεβαιωθεί σε βάρος της ανακόπτουσας το συνολικό ποσό των 91.075,10 ευρώ ούτε προβάλλεται από αυτήν κάποια συγκεκριμένη επελθούσα βλάβη των ουσιαστικών ή δικονομικών δικαιωμάτων της, οι ισχυρισμοί της ότι α) υφίσταται αναντιστοιχία των αναφερόμενων στην ΕΜΠ 297/20.3.2013 καταλογιστική απόφαση και στην 1882/15.4.2013 πράξη ταμειακής βεβαίωσης ποσών και β) στην 1576/19.4.2013 ατομική ειδοποίηση αναγράφεται το Α.Φ.Μ. της Κ.Μ. και όχι το δικό της, προβάλλονται αλυσιτελώς..(..)Τέλος, απαραδέκτως η ανακόπτουσα προβάλλει λόγους που ανάγονται σε νομικές και ουσιαστικές πλημμέλειες της προαναφερόμενης καταλογιστικής απόφασης, που αποτελεί το νόμιμο τίτλο της προσβαλλόμενης πράξης ταμειακής βεβαίωσης, δεδομένου ότι κατά της απόφασης αυτής προβλέπεται ένδικο βοήθημα (έφεση), που επιτρέπει τον έλεγχο της τόσο κατά το νόμο όσο και την ουσία, η οποία μάλιστα ασκήθηκε στις 5.4.2013 και απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη με την 940/2016 απόφαση του παρόντος Τμήματος..Κατʼ ακολουθίαν των ανωτέρω, η ένδικη ανακοπή πρέπει να απορριφθεί.

Η απόφαση αφορά την εκδίκαση ανακοπής που υπέβαλε πρώην υπάλληλος κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας την ακύρωση πράξης ταμειακής βεβαίωσης (11246/15.7.2019) από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Α΄ Αθηνών, σχετικής με χρέος ύψους 142.368,10 ευρώ. Το χρέος προήλθε από καταλογισμό αχρεωστήτως καταβληθεισών καθαρών αποδοχών (2005-2014) λόγω ανάκλησης του διορισμού του. Το Δικαστήριο απέρριψε την ανακοπή ως προς την ατομική ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων χρεών ως μη εκτελεστή πράξη. Ωστόσο, έκανε δεκτή την ανακοπή ως προς την πράξη ταμειακής βεβαίωσης. Διαπίστωσε ότι η υποκείμενη καταλογιστική απόφαση είχε ήδη ακυρωθεί εν όλω με προηγούμενη απόφαση (1447/2024) του ίδιου Τμήματος, λόγω αντίθεσης στην αρχή της αναλογικότητας. Κατά συνέπεια, η πράξη ταμειακής βεβαίωσης απώλεσε το νόμιμο έρεισμά της και ακυρώθηκε. Διατάχθηκε τέλος η απόδοση του κατατεθέντος παραβόλου στον ανακόπτοντα.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με την 2823.10/2015/αριθμ. σχεδίου 48352/28.12.2015 πράξη του Υπουργού Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής καταλογίστηκε σε βάρος του αιτούντος, απόστρατου αξιωματικού του Λιμενικού Σώματος, και υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου το ποσό των 1.500,00 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι αντιστοιχεί σε αχρεωστήτως καταβληθείσα στον αιτούντα, το έτος 2007, προκαταβολή έναντι οδοιπορικών εξόδων. Στη συνέχεια, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη 1252/26.2.2016 ταμειακή βεβαίωση της Δ.Ο.Υ. .., με την οποία βεβαιώθηκε εις βάρος του το ανωτέρω ποσό. Με την υπό κρίση αίτηση προβάλλεται ότι η από 11.3.2016 .. ανακοπή είναι βάσιμη, καθόσον η προσβαλλόμενη πράξη ταμειακής βεβαίωσης εκδόθηκε χωρίς να προηγηθεί η επίδοση ή κοινοποίηση στον αιτούντα της προαναφερόμενης καταλογιστικής πράξης, η οποία αποτελεί τον νόμιμο τίτλο, βάσει του οποίου έγινε η ως άνω ταμειακή βεβαίωση. Ειδικότερα ο αιτών υποστηρίζει ότι στις 7.3.2016 έλαβε γνώση της προαναφερόμενης καταλογιστικής πράξης, η οποία κοινοποιήθηκε σ’ αυτόν με το 4378/7.3.2016 έγγραφο της Δ.Ο.Υ. .., κατόπιν σχετικής αιτήσεώς του, ενώ είχε προηγηθεί η από 26.2.2016 ταμειακή βεβαίωση του καταλογιζόμενου με βάση την ανωτέρω πράξη ποσού. Ο ισχυρισμός αυτός κρίνεται βάσιμος, καθόσον, από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι είχε κοινοποιηθεί στον αιτούντα, σε χρόνο προγενέστερο της έκδοσης της προσβαλλόμενης 1252/26.2.2016 πράξης ταμειακής βεβαίωσης, η σε βάρος του εκδοθείσα πράξη καταλογισμού. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη νομική σκέψη (ΙΙΙ.Β), η ασκηθείσα από τον αιτούντα ανακοπή παρίσταται προδήλως βάσιμη και ως εκ τούτου η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή..

Η απόφαση αφορά την ανακοπή κατά της 2391/27.6.2022 πράξης ταμειακής βεβαίωσης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Λευκάδας, με την οποία βεβαιώθηκε οφειλή 80.789,38 ευρώ σε βάρος του ανακόπτοντος, πρώην Δημάρχου Μεγανησίου, λόγω ελλείμματος διαχείρισης του 2013. Το ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΜΗΜΑ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη ταμειακή βεβαίωση ήταν νομικά πλημμελής, διότι διενεργήθηκε στις 27.6.2022, δηλαδή πριν ο ανακόπτων λάβει πλήρη γνώση της καταλογιστικής πράξης (2/27.5.2022), η οποία του κοινοποιήθηκε μόλις στις 29.9.2022. Η έλλειψη προηγούμενης γνώσης στέρησε τον ανακόπτοντα από το στάδιο της δικονομικής προστασίας. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο δέχθηκε την ανακοπή και ακύρωσε την πράξη ταμειακής βεβαίωσης.

Η Απόφαση 540/2025 του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου δέχεται την ανακοπή που άσκησε πρώην ιατρός Παθολόγος κατά της 724/1/23.1.2019 πράξης ταμειακής βεβαίωσης της Δ.Ο.Υ. Καβάλας, η οποία αφορούσε χρέος ύψους 404.995,74 ευρώ. Το ποσό αυτό είχε καταλογιστεί ως αχρεωστήτως καταβληθέν λόγω αναδρομικής ανάκλησης του διορισμού του. Το Δικαστήριο ακύρωσε την πράξη ταμειακής βεβαίωσης, καθώς η πράξη καταλογισμού (18/26.11.2018), η οποία αποτελούσε τον νόμιμο τίτλο, είχε ήδη ακυρωθεί (με την 393/2025 απόφαση του Τμήματος), συνεπεία της ακύρωσης των ανακλητικών αποφάσεων του Υπουργού Υγείας από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών. Συνεπώς, η πράξη ταμειακής βεβαίωσης στερούνταν νομίμου ερείσματος.

Η απόφαση 0587/2025 του Δευτέρου Τμήματος αφορά την ανακοπή κατά της 2386/24.06.2022 πράξης ταμειακής βεβαίωσης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Λευκάδας, με την οποία βεβαιώθηκε οφειλή 76.002,40 ευρώ σε βάρος της ανακόπτουσας, πρώην υπαλλήλου και Αναπληρώτριας Προϊσταμένης της Οικονομικής Υπηρεσίας του Δήμου Μεγανησίου, λόγω έλλειμματος διαχείρισης του 2012. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η ταμειακή βεβαίωση ήταν νομικά πλημμελής, διότι διενεργήθηκε στις 24.06.2022, σε χρόνο κατά τον οποίο η ανακόπτουσα δεν είχε λάβει πλήρη γνώση της προηγούμενης καταλογιστικής πράξης (1/23.05.2022), η οποία της κοινοποιήθηκε αργότερα, στις 29.09.2022. Κατά συνέπεια, η ανακόπτουσα στερήθηκε σταδίου δικονομικής προστασίας. Το Τμήμα έκανε δεκτή την ανακοπή, ακύρωσε την πράξη της ταμειακής βεβαίωσης και διέταξε την επιστροφή του καταβληθέντος παραβόλου.

Η απόφαση 0584/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την ανακοπή πρώην υπαλλήλου του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κατά της 4344/29.7.2022 πράξης ταμειακής βεβαίωσης της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, η οποία αφορούσε την καταχώριση οφειλής 25.318,41 ευρώ από αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη ήταν μη νόμιμη, καθώς δεν είχε προηγηθεί της έκδοσής της η κοινοποίηση της 1735/28.6.2022 καταλογιστικής απόφασης του Πρυτανικού Συμβουλίου, που αποτελούσε τον νόμιμο τίτλο. Κατά συνέπεια, η ανακόπτουσα στερήθηκε τη δυνατότητα να ασκήσει τα προβλεπόμενα ένδικα βοηθήματα (έφεση). Το Τμήμα δέχτηκε την ανακοπή, ακύρωσε την πράξη ταμειακής βεβαίωσης και διέταξε την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΩΣ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΝΤΑ:ζητείται παραδεκτώς η ακύρωση των 3185, 3186 και 3187/11.6.2013 ταμειακών βεβαιώσεων της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Πειραιά, που αναφέρονται στην 3905/12.6.2013 ατομική ειδοποίηση χρεών της ίδιας Δ.Ο.Υ., με τις οποίες βεβαιώθηκαν σε βάρος της ανακόπτουσας τα ποσά των 86.947,14, 923.364,58 και 2.519.355,86 ευρώ, αντίστοιχα.(...)Οι ανωτέρω, όμως, προβαλλόμενοι ισχυρισμοί, ανεξαρτήτως, του ότι, ως προαναφέρθηκε, δεν υφίσταται πλέον εκκρεμοδικία ως προς τα ένδικα βοηθήματα των εφέσεων τα οποία επικαλείται η ανακόπτουσα, δεν συνιστούν, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω, παραδεκτούς λόγους ανακοπής, καθόσον δεν αποδίδουν κάποια πλημμέλεια στις ίδιες τις προσβαλλόμενες πράξεις ταμειακής βεβαίωσης σχετικά με τον τύπο ή τη διαδικασία έκδοσής τους, αλλά αφορούν στη νομιμότητα των αποφάσεων δημοσιονομικής διόρθωσης, βάσει των οποίων εκδόθηκαν οι ως άνω 3185, 3186 και 3187/11.6.2013 ταμειακές βεβαιώσεις, που δεν επιτρέπεται να εξεταστούν από το Δικαστήριο τούτο, αφού κατά των νόμιμων αυτών τίτλων (αποφάσεων δημοσιονομικής διόρθωσης) προβλέπεται το ένδικο βοήθημα της έφεσης, που εν προκειμένω έχει ασκηθεί και επιτρέπει τον έλεγχό τους τόσο κατά το νόμο όσο και την ουσία.(...)Δέχεται εν μέρει την ανακοπή σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο σκεπτικό.Ακυρώνει τις 3187/11.6.2013 και 3186/11.6.2013 πράξεις ταμειακής βεβαίωσης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Πειραιά. 

Η απόφαση 0589/2025 του Δευτέρου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την ανακοπή της ... κατά του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου Μεγανησίου, ζητώντας την ακύρωση της 2391/27.6.2022 πράξης ταμειακής βεβαίωσης της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Λευκάδας. Η οφειλή των 80.789,38 ευρώ προέρχεται από έλλειμμα στη διαχείριση του Δήμου Μεγανησίου το 2013, καταλογισμένο στην ανακόπτουσα ως υπάλληλο αρμόδια για την έκδοση χρηματικών ενταλμάτων και Αναπληρώτρια Προϊσταμένη της Οικονομικής Υπηρεσίας.
Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την ανακοπή, κρίνοντας ότι η ταμειακή βεβαίωση ήταν νομικά πλημμελής, διότι διενεργήθηκε στις 27.6.2022, πριν η ανακόπτουσα λάβει πλήρη γνώση της καταλογιστικής πράξης (2/27.5.2022). Η γνώση αυτή τεκμηριώθηκε στις 29.9.2022, στερώντας έτσι την ανακόπτουσα από στάδιο δικονομικής προστασίας. Κατά συνέπεια, ακυρώθηκε η πράξη ταμειακής βεβαίωσης και διατάχθηκε η επιστροφή του καταβληθέντος παραβόλου.

Ανακοπή κατά προγράμματος πλειστηριασμού εκδοθέντος σε βάρος συνυπόχρεου προσώπου - διευθύνοντος συμβούλου εταιρίας για χρέη αυτής, σε βάρος του οποίου είχε ήδη επιβληθεί αναγκαστική κατάσχεση ακινήτων του. Το ΣτΕ επανέλαβε την πάγια νομολογία του ότι απαιτείται νόμιμη έκδοση και κοινοποίηση ατομικής ειδοποίησης του άρθρου 4 παρ. 1 ΚΕΔΕ προς το συνυπεύθυνο πρόσωπο πριν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως η αναγκαστική κατάσχεση ακινήτων. Επίσης έκρινε απαράδεκτο τον λόγο αναίρεσης περί πλημμελούς αιτιολογίας της αναιρεσιβαλλομένης, διότι αυτός περιοριζόταν στο ζήτημα της αιτιολογίας και δεν αναφερόταν σε διατυπωμένη στην αναιρεσιβαλλόμενη ερμηνεία διατάξεων νόμου ή γενικής αρχής δικαίου. Σχόλιο: Στην ένδικη περίπτωση τόσο η έκθεση της αναγκαστικής κατάσχεσης, όσο και το ανακοπτόμενο πρόγραμμα είχαν επιδοθεί στο συνυπεύθυνο πρόσωπο με δικαστικό επιμελητή, κατ’ έφεση δε είχε, ορθά, προβληθεί από το Δημόσιο ότι το κύρος της έκθεσης της αναγκαστικής κατάσχεσης δεν μπορεί να ελεγθεί παρεμπιπτόντως, κατ’ άρθρο 224 παρ. 3 ΚΔΔ, στα πλαίσια ανακοπής κατά του επακολουθήσαντος προγράμματος πλειστηριασμού, ισχυρισμός ο οποίος στο αναιρετήριο διατυπώθηκε με το λόγο περί αιτιολογίας. Ενδεχομένως το ΣτΕ εννοεί ότι ο περί αιτιολογίας λόγος δεν συσχετίσθηκε ρητά με την ερμηνεία του άρθρου 224 παρ. 3 ΚΔΔ. Ο σχετικός λόγος έφεσης του Δημοσίου είχε πάντως αγνοηθεί από την αναιρεσιβαλλομένη, η οποία περιορίστηκε στην κρίση ότι «δεν προέκυψε από τα στοιχεία του φακέλου ότι το Δημόσιο είχε εκδώσει και κοινοποιήσει νόμιμα ατομική ειδοποίηση προ κατάσχεσης στο συνυπεύθυνο για τα χρέη της εταιρίας πρόσωπο