Εξορθολογισμός και βελτίωση στην απονομή της ποινικής δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις.

Κοινοποίηση των διατάξεων των άρθρων 77, 105 παρ. 2, 106 έως 109, 110 παρ. 15 και 16, 115, 123 παρ. 3, 151 παρ. 6, 152 παρ. 6, 178 παρ. 1, 179, 180, 183 και 195 παρ. 1, 3 και 4 του ν. 5078/2023 «Αναμόρφωση επαγγελματικής ασφάλισης, εξορθολογισμός ασφαλιστικής νομοθεσίας, συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, σύστημα διορισμού και προσλήψεων των εκπαιδευτικών της δημόσιας υπηρεσίας απασχόλησης και λοιπές διατάξεις» (Α΄ 211). ΑΔΑ:68ΤΛ46ΜΠ3Ζ-Ε77

Επιβλέποντες πολεοδομικών μελετών που ανατέθηκαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι αποφάσεις του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για ορισμό επιβλεπόντων πολεοδομικών μελετών, έχουν απωλέσει την ισχύ τους, λόγω αντίθεσης με τις διατάξεις του Ν 716/77 άρθρο 2, σύμφωνα με το οποίο ο επιβλέπων της μελέτης ορίζεται υπό του εργοδότου, αφού οι υπάλληλοι που ορίσθηκαν ως επιβλέποντες, μετά την ισχύ του Ν 2910/2001 άρθρο 77, μετατάχθηκαν στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση της οποίας είναι πλέον τακτικοί υπάλληλοι. Δυνατότητα ορισμού ως επιβλεπόντων πολεοδομικών μελετών από τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ μη υπαλλήλων του, είναι δυνατή μόνο με την τήρηση των προϋποθέσεων και διαδικασιών που ορίζονται στο άρθρο 15 παρ.2 του Ν 716/77.

Θέμα: Διατύπωση γνώμης της Αρχής, σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 2 περ. γ' υποπερ. αα' του ν. 4013/2011, όπως ισχύει, επί των άρθρων 77-81 που περιελήφθησαν ως «Κεφάλαιο Β’ – Διατάξεις σχετικά με τη διαφημιστική δραστηριότητα του Δημοσίου Τομέα και την Ε.Ρ.Τ. Α.Ε.» στον ψηφισθέντα από τη Βουλή των Ελλήνων νόμο με αριθμό 4864/2021 και τίτλο «Στρατηγικές επενδύσεις και βελτίωση του επενδυτικού περιβάλλοντος μέσω της επιτάχυνσης διαδικασιών στις ιδιωτικές και στρατηγικές επενδύσεις, δημιουργία πλαισίου για τις εταιρείες τεχνοβλαστούς και άλλες επείγουσες διατάξεις για την ανάπτυξη».

Ασφαλιστικό καθεστώς των Εφέδρων εξ Εφέδρων ή κατ απονομή Αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι Έφεδροι εξ Εφέδρων και οι κατ απονομή Αξιωματικοί, που έχουν καταταγεί μετά την 1-1-1993 και δεν έχουν ασφαλιστεί προγενέστερα σε κάποιο φορέα κύριας ασφάλισης μέχρι την 31-12-1992, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στο ΙΚΑ, εφόσον δεν καλύπτονται ασφαλιστικά από άλλο Ταμείο, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 18 του Ν 2084/1992, όπως αυτή αντικαταστάθηκε από το άρθρο 5 του Ν 2320/1995.

ΙΚΑ. Υπάλληλοι. Νομιμότητα καταλογισμού των αποδοχών που ελήφθησαν από υγειονομικό υπάλληλο του ΙΚΑ από λήξη ανωτάτου ορίου διάρκειας διαθεσιμότητας λόγω ασθενείας μέχρι κοινοποίηση απόφασης λύσεως υπηρεσιακής σχέσης.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Προεδρεύων: Α.Σοφός, Αντιπρόεδρος Εισηγητής: Δ.Αναστασόπουλος, Πάρεδρος Ο καταλογισμός των καταβληθεισών αποδοχών σε υγειονομικό υπάλληλο του ΙΚΑ από λήξεως του ανωτάτου ορίου διάρκειας διαθεσιμότητας λόγω ασθενείας (ΠΔ 611/77, άρθρο 186 παρ.2) μέχρι κοινοποιήσεως της απόφασης λύσεως της υπηρεσιακής σχέσης (ΠΔ 611/77, άρθρο 258 παρ.1), αναφέρεται στο διάστημα από 15-7-1993 (πέρας των δύο μηνών από λήξη διαθεσιμότητας, ΠΔ 611/77, άρθρο 94 παρ.3) και μετά, και αναγκαία διέρχεται από την ύπαρξη ή όχι καλής πίστης στον εισπράξαντα υπάλληλο κατά τις γενικές αρχές του διοικητικού δικαίου.

Εισφορά αλληλεγγύης- αποφυγή διπλής φορολογίας..Επειδή, από τις παραπάνω διατάξεις του άρθρου 63 παρ. 1 εδαφ. β΄ και παρ. 5 εδαφ. α΄ του ΚΦΔ, ερμηνευόμενες ενόψει και της ανάγκης διαφύλαξης του ωφέλιμου αποτελέσματος της προβλεπόμενης στο άρθρο αυτό ενδικοφανούς διαδικασίας (η οποία σκοπεί στην επανεξέταση από τη φορολογική Διοίκηση των ζητημάτων που εγείρονται από τον φορολογούμενο σε σχέση με ορισμένη πράξη που έχει εκδοθεί σε βάρος του, ώστε είτε να επιλυθεί το πρόβλημα, ταχέως, από την ίδια τη Διοίκηση είτε, τουλάχιστον, να εκκαθαριστούν επαρκώς τα λυσιτελώς τιθέμενα νομικά ή/και πραγματικά ζητήματα, προκειμένου, αφενός, να μην επιβαρύνεται ασκόπως ο φόρτος των δικαστηρίων και, αφετέρου, να εξυπηρετείται η οικονομία και η αποτελεσματικότητα της οικείας ένδικης διαδικασίας επίλυσης της διαφοράς και του ασκούμενου στο πλαίσιό της ελέγχου του διοικητικού δικαστηρίου) προκύπτει ότι η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) της ΑΑΔΕ υποχρεούται κατ’ αρχήν να αποφαίνεται ρητά και αιτιολογημένα επί (εκάστου) των λόγων της ενδικοφανούς προσφυγής. Ωστόσο, τούτο δεν σημαίνει ότι η ΔΕΔ υποχρεούται να εξετάσει το σύνολο των νομικών και πραγματικών ζητημάτων που μπορούν να εγερθούν στο πλαίσιο της εξέτασης της ενδικοφανούς προσφυγής, εάν, προκειμένου να αποφανθεί επί (εκάστου) των λόγων της προσφυγής, αρκεί να εκφέρει κρίση επί ορισμένων εκ των ζητημάτων αυτών, η οποία καθις τά, κατ’ αρχήν, αλυσιτελή την έρευνα των υπολοίπων. Πράγματι, η αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, αφενός, δεν βρίσκει επαρκές έρεισμα στο γράμμα των ως άνω διατάξεων του άρθρου 63 του ΚΦΔ και στον προαναφερόμενο σκοπό της προβλεπόμενης σε αυτό ενδικοφανούς διαδικασίας και, αφετέρου, θα επέβαλε στην ΔΕΔ ένα υπέρμετρο βάρος, ασύμβατο προς την αρχή της εύρυθμης και ορθολογικής λειτουργίας της, με τις εντεύθεν επιπτώσεις στην ταχύτητα και στην αποτελεσματικότητα του έργου της και, συνακόλουθα, στην αποτελεσματικότητα της εν λόγω διαδικασίας. Συνεπώς, εάν ο φορολογούμενος υποστηρίζει με την ενδικοφανή προσφυγή του ότι η προσβαλλόμενη πράξη της ελληνικής φορολογικής Διοίκησης, περί επιβολής σε βάρος του φόρου επί του εισοδήματός του, αντιβαίνει σε διάταξη Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας, δυνάμει της οποίας το βαρυνόμενο εισόδημά του δεν υπόκειται σε φόρο στην ημεδαπή, η ΔΕΔ δύναται να απορρίψει τον οικείο λόγο, με την αιτιολογία ότι ο επίμαχος φόρος δεν εμπίπτει καν στο πεδίο εφαρμογής της Σύμβασης, χωρίς να απαιτείται να εξετάσει εάν συντρέχουν στη συγκεκριμένη υπόθεση οι (λοιπές) προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης της Σύμβασης που επικαλείται ο φορολογούμενος. Περαιτέρω, σε τέτοια περίπτωση, η παράγραφος 5 του άρθρου 79 του ΚΔΔ (όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 3900/2010, το οποίο αποβλέπει στην επιτάχυνση της επίλυσης από τα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια των διαφορών από πράξεις ή παραλείψεις της φορολογικής Διοίκησης), ερμηνευόμενη σε συνδυασμό με τις προαναφερόμενες διατάξεις του ΚΦΔ, έχει την έννοια ότι το διοικητικό δικαστήριο, εάν δεχθεί ως βάσιμο τον προβαλλόμενο λόγο προσφυγής ότι δεν είναι νόμιμη η παραπάνω αιτιολογική βάση της απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής, ούτε εξετάζει το ίδιο εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της διάταξης της Σύμβασης που επικαλέσθηκε ο βαρυνόμενος φορολογούμενος ούτε χορηγεί την επιδιωκόμενη απαλλαγή από τον επίμαχο ημεδαπό φόρο (ούτε διατάσσει την επιστροφή του τυχόν καταβληθέντος ποσού φόρου), θεωρώντας ως δεδομένη την (μη αμφισβητηθείσα από τη Διοίκηση) συνδρομή των εν λόγω προϋποθέσεων (την οποία η ΔΕΔ δεν εξέτασε και δεν όφειλε να ερευνήσει), αλλά παραπέμπει την υπόθεση στη ΔΕΔ, προκειμένου αυτή να αποφανθεί το πρώτον επί της εφαρμογής της διάταξης της Σύμβασης, στην οποία στηρίζεται η επιδιωκόμενη από τον προσφεύγοντα ακύρωση του επίμαχου φόρου. (...)Επειδή, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ απέρριψε την από 14.12.2017 ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας, κατά το μέρος της που βασιζόταν στο άρθρο VII της ΣΑΔΦ, με την προεκτεθείσα μη νόμιμη αιτιολογία, χωρίς να εξετάσει εάν συντρέχουν, εν προκειμένω, οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου αυτού. Ενόψει τούτου και σύμφωνα με όσα έγιναν κατά πλειοψηφία ερμηνευτικώς δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ, προκειμένου αυτή να αποφανθεί αιτιολογημένα (το αργότερο εντός εξήντα ημερών από την κοινοποίηση της παρούσας απόφασης στο Διοικητή της ΑΑΔΕ) επί του σκέλους της ανωτέρω ενδικοφανούς προσφυγής που στηρίζεται στο άρθρο VII της ΣΑΔΦ, με το δεδομένο ότι η ένδικη εισφορά εμπίπτει στο πεδίο του άρθρου I της ΣΑΔΦ. 

Εν όψει των οριζομένων στο άρθρο 75 του Ν.3463/2006 η διενέργεια λογοτεχνικών διαγωνισμών με απονομή χρηματικού Βραβείου από τους Ο.Τ.Α. Α' βαθμού δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες τους.

ΘΕΜΑ: «Παροχή οδηγιών σχετικά με την εξόφληση λογαριασμών κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας». 

Σχετ.: α) Οι διατάξεις της παρ. 8 του άρθρου 58 του ν. 4075/2012 (Α΄ 89), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 16 του ν. 4455/2017 (Α΄ 22) και τροποποιήθηκε εκ νέου με το άρθρο 352 του ν. 4512/2018 (Α΄ 5).β) Οι αρ. οικ. 2/42245/ΔΛΓΚ/29-05-2018 (ΦΕΚ 1942 Β’) και 2/47779/ΔΛΓΚ/15-06-2018 (ΦΕΚ 2279 Β’)αποφάσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών.

Με την υπό κρίση έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το από 13.6.2023 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση της 4/30.8.2019 πράξης της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Δήμο Ηλιούπολης, με την οποία καταλογίσθηκε σε βάρος του εκκαλούντος, τέως Αντιδημάρχου Καισαριανής, μετά την άσκηση ειδικού κατά προτεραιότητα κατασταλτικού ελέγχου, ποσό 1.200,00 ευρώ, το οποίο εξοφλήθηκε με το 113, οικονομικού έτους 2019, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του Δήμου Καισαριανής κατόπιν εντολής του εκκαλούντος προς την Προϊστάμενη της ταμειακής υπηρεσίας του Δήμου. Η έφεση αυτή απαραδέκτως στρέφεται κατά της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθόσον στην παρούσα δίκη νομιμοποιείται παθητικά το Ελληνικό Δημόσιο καθώς και ο Δήμος Καισαριανής, σύμφωνα με το άρθρο 112 παρ.2 εδ. α΄ του ν. 4700/2020 «Ενιαίο Κείμενο Δικονομίας για το Ελεγκτικό Συνέδριο, ολοκληρωμένο νομοθετικό πλαίσιο για τον προσυμβατικό έλεγχο, τροποποιήσεις στον Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, διατάξεις για την αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης και άλλες διατάξεις» (Α΄ 127).