ΘΕΜΑ : Υποχρέωση υποβολής αποδεικτικού ασφαλιστικής ενημερότητας για χρέη προς το ΙΚΑ , από τα επιχορηγούμενα από πιστώσεις του Κρατικού Προϋπολογισμού , Ν . Π . Δ . Δ .

Κοινοποίηση της αριθμ. 2/70481/0022/15-12-2004 απόφασης με θέμα «Αποδοχές Γενικών και Ειδικών Γραµµατέων Υπουργείων και Περιφερειών , Γενικών Διευθυντών Κεντρικών Υπηρεσιών Υπουργείων και Περιφερειών , Δικαστηρίων , Ασφαλιστικών Οργανισµών και του Ο . Α . Ε .Δ., Γενικών Διευθυντών Ν . Π .Δ.Δ. και Ο . Τ . Α και Υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων» .

Κοινοποίηση της αριθμ. 2/70481/0022/15-12-2004 απόφασης με θέμα «Αποδοχές Γενικών και Ειδικών Γραµµατέων Υπουργείων και Περιφερειών , Γενικών Διευθυντών Κεντρικών Υπηρεσιών Υπουργείων και Περιφερειών , Δικαστηρίων , Ασφαλιστικών Οργανισµών και του Ο . Α . Ε .Δ., Γενικών Διευθυντών Ν . Π .Δ.Δ. και Ο . Τ . Α και Υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων» .

Κοινοποίηση της αριθμ. 2/70481/0022/15-12-2004 απόφασης με θέμα «Αποδοχές Γενικών και Ειδικών Γραµµατέων Υπουργείων και Περιφερειών , Γενικών Διευθυντών Κεντρικών Υπηρεσιών Υπουργείων και Περιφερειών , Δικαστηρίων , Ασφαλιστικών Οργανισµών και του Ο . Α . Ε .Δ., Γενικών Διευθυντών Ν . Π .Δ.Δ. και Ο . Τ . Α και Υπαλλήλων Ειδικών Θέσεων» .

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ:Με την αναιρεσιβαλλόμενη 786/2017 απόφαση του IΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίφθηκε έφεση της αναιρεσείουσας, συνταξιούχου του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ (και ήδη ΕΦΚΑ) με το ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς του ν.3163/1955, τέως ιατρού στον Οίκο Ναύτου, κατά της ... πράξης της Διεύθυνσης Συντάξεων Προσωπικού ΝΠΔΔ του ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, κατά το μέρος αυτής με το οποίο η σύνταξή της ορίστηκε πληρωτέα από 4.2.2027, ημερομηνία που συμπληρώνει το 63ο έτος της ηλικίας της(...)εφόσον η ήδη αναιρεσείσουσα θεμελίωσε συνταξιοδοτικό δικαίωμα το έτος 2012, με την συμπλήρωση εικοσιπενταετίας, η σύνταξή της έπρεπε να οριστεί πληρωτέα με την συμπλήρωση του 63ου έτους της ηλικίας της, σύμφωνα με το άρθρο 56 παρ. 1 περ. β΄ υποπερ. βγ΄ του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, όπως ισχύει μετά τον ν. 3865/2010, όπως ορθώς κρίθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από την αναιρεσείουσα τυγχάνουν αβάσιμα και απορριπτέα. Απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης. 

Συμβατότητα των άρθρων 1 του Κεφαλαίου Α΄ και 2 του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 4472/2017, με το ισχύον Σύνταγμα, το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε..(...)Συμβατότητα των άρθρων 1 του Κεφαλαίου Α΄ και 2 του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 4472/2017, με το ισχύον Σύνταγμα, το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, και τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε..(...)Α. Ελλείψει των αναγκαίων στοιχείων, είναι αντικειμενικά αδύνατη η διατύπωση γνωμοδότησης ως προς την αντίθεση ή μη προς κανόνες δικαίου υπέρτερης τυπικής ισχύος, των διατάξεων των άρθρων 1 του Κεφαλαίου Α΄ και 2 του Κεφαλαίου Β΄ του ν. 4472/2017, οι οποίες α) θεσπίζουν περικοπές, από 1-1-2019, στην οικογενειακή παροχή των συντάξεων του Δημοσίου, καθώς και στο επίδομα συζύγου των συντάξεων του ιδιωτικού τομέα, και επίσης στην προσωπική διαφορά (κατά 18%) των ήδη καταβαλλομένων κατά την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016 κυρίων και επικουρικών συντάξεων, καθώς και στην προσωπική διαφορά των συνταξιούχων που κατέθεσαν ή θα καταθέσουν αιτήσεις συνταξιοδότησης εντός των ετών 2016, 2017 και 2018 και β) μεταθέτουν για την 1-1-2022 (και ήδη, δυνάμει του άρθρου τρίτου του ισχύοντος από 12-6-2017 ν. 4475/2017, για την 1-1-2023), την αύξηση των συντάξεων με την έκδοση ΚΥΑ, επί τη βάσει συντελεστή που διαμορφώνεται από τη διακύμανση του ΑΕΠ και του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (πλειοψ.). Β. Ενόψει του δημοσιονομικού χαρακτήρα των θεσπιζόμενων μέτρων, δεν τίθεται ζήτημα αντίθεσης των κρίσιμων διατάξεων προς κανόνες υπέρτερης τυπικής ισχύος, εξαιτίας της έλλειψης σχετικής μελέτης, υποστηρικτικής της αναγκαιότητας και προσφορότητας των προαναφερόμενων περικοπών (πλειοψ.). Γ. Δεν τίθεται θέμα αντίθεσης, με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α., της διάταξης που προβλέπει τη μετάθεση των αυξήσεων επί των απονεμόμενων συντάξεων από το έτος 2017 στο έτος 2023 (ομοφ.) Δ. Δεν υφίσταται αντίθεση των κρίσιμων διατάξεων του ν. 4472/2017 προς τις διατάξεις του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπ. Ένωσης (ομοφ.).

Αναγκαστική απαλλοτρίωση:. Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, με την απόφαση υπ΄ αριθμ. 134/3.11.2007 του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου ...  κηρύχθηκε αναγκαστική απαλλοτρίωση στην περιοχή του Δ.Δ. ... του εν λόγω Δήμου, οικισμού που προϋπήρχε του 1923, έχει πληθυσμό κάτω των 2.000 κατοίκων, δεν έχει εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο και του οποίου τα όρια καθορίσθηκαν με την απόφαση υπ΄ αριθμ. Π-5010/7.4.1987 του Νομάρχη  (ΦΕΚ Δ΄ 392). Η απαλλοτρίωση αυτή κηρύχθηκε επί συνολικής εκτάσεως εμβαδού 937,55 τ.μ., τμήματος της οποίας, εμβαδού 919,62 τ.μ., εντασσόμενης στα όρια του οικισμού, φέρεται συνιδιοκτήτης ο αιτών, κηρύχθηκε δε υπέρ του ως άνω Δήμου, με σκοπό τη διάνοιξη και δημιουργία οδού, μετά πεζοδρομίων, εντός του Δ.Δ. .... Η νέα αυτή παρακαμπτήρια οδός κρίθηκε απαραίτητη διότι η ήδη υφιστάμενη οδός, η οποία οδηγεί στους λοιπούς οικισμούς του Δήμου, διέρχεται μπροστά από την πλατεία και τα καταστήματα του οικισμού, ακολουθώντας κυκλική πορεία, με συνέπεια, από την κυκλοφορία των οχημάτων να επιβαρύνεται κυκλοφοριακά το κεντρικότερο σημείο του χωριού και να δημιουργούνται κίνδυνοι ατυχημάτων, λόγω της συχνής κίνησης πεζών. Σκοπός, συνεπώς, της χαράξεως της παρακάμψεως είναι η διοχέτευση της κινήσεως οχημάτων εκτός του κέντρου του ως άνω οικισμού, ώστε να αποφεύγεται η κυκλοφοριακή επιβάρυνση αυτού. Παρά ταύτα όμως, εφόσον η διάνοιξη της προαναφερθείσης οδού δεν προβλέπεται από εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο, δηλαδή από πολεοδομική μελέτη ή από τοπικό ρυμοτομικό σχέδιο, η κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως για την εκτέλεση του εν λόγω έργου δεν είναι νόμιμη, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, και για το λόγο αυτό, ο οποίος βασίμως προβάλλεται, η ανωτέρω προσβαλλόμενη απόφαση υπ΄ αριθμ. 134/3.11.2007 του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου ...  πρέπει να ακυρωθεί. Κατόπιν τούτου, παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών προβαλλομένων λόγων ακυρώσεως.

Για να αποφανθεί, σύμφωνα με το άρθρο 162 παρ. 1 του ν. 4700/2020, επί του προδικαστικού ερωτήματος που υπέβαλε στην Ολομέλεια το II Τμήμα του Δικαστηρίου, με την 561/2021 απόφασή του (σε υπόθεση υπαγόμενη από 16.9.2020 στην αρμοδιότητα του Τρίτου Τμήματος), ήτοι αν οι διατάξεις της περίπτωσης 19 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, με τις οποίες μειώθηκαν οι αποδοχές των μελών Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) των Ανώτατων Στρατιωτικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων (Α.Σ.Ε.Ι.), αντίκεινται, καθ’ ο μέρος επάγονται, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 9 του Συνταξιοδοτικού Κώδικα, ανάλογη μειωτική αναπροσαρμογή των συντάξεων των εκ του προσωπικού αυτού συνταξιούχων του Δημοσίου, στα άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1 δ και 4 του Συντάγματος, καθώς και στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών..Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω παραδοχών, οι διατάξεις της περίπτωσης 19 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, σύμφωνα με τις οποίες η μειωτική αναπροσαρμογή των συντάξεων των συνταξιούχων μελών Δ.Ε.Π. των Α.Σ.Ε.Ι. ανέτρεχε στην 1η.8.2012, σε χρόνο, δηλαδή, πριν από τη δημοσίευση του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως (12.11.2012), πέραν της αντίθεσής τους στα άρθρα 4 παρ. 5 και 25 παρ. 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, του Συντάγματος, για την οποία έγινε προηγουμένως λόγος, ειδικώς ως προς την αναδρομική τους ισχύ, πάσχουν, επιπροσθέτως, και εκ του ότι αντίκεινται στο άρθρο 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Και τούτο, διότι, ενώ πρόκειται για στέρηση γεγενημένου περιουσιακής φύσης δικαιώματος, ήτοι συνταξιοδοτικής παροχής συγκεκριμένου ποσού, που έχει νομίμως καταβληθεί, δεν προκύπτει ότι το αναδρομικό της μείωσης υπαγορεύθηκε από επιτακτικούς λόγους δημόσιας ωφέλειας, ούτε τεκμηριώνεται η αναγκαιότητα και προσφορότητα της αναδρομικότητας για την επίτευξη του συνολικώς επιδιωκόμενου με τον ν. 4093/2012 σκοπού δημοσίου συμφέροντος (ΕλΣυν Ολ. 4327/2014, 7412/2015, 1506/2016, 1854/2019, 738/2020, 2070/2020). Και καθ’ ο μέρος, επομένως, η ισχύς τους ανέτρεχε σε χρόνο προγενέστερο της δημοσίευσης του ν. 4093/2012 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι διατάξεις της περίπτωσης 19 της υποπαραγράφου Γ.1 της παραγράφου Γ του άρθρου πρώτου του νόμου αυτού, που είχαν ως συνέπεια, στην προκειμένη περίπτωση, εκτός από τη νυν προσβαλλόμενη πράξη, σε βάρος του εκκαλούντος - ενάγοντος να εκδοθεί και η από 4.2.2013 απόφαση των Προϊσταμένων των Διευθύνσεων Κανονισμού και Εντολής Πληρωμής Πολιτικών Συντάξεων και Συντάξεων Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. και Ειδικών Κατηγοριών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την οποία ο εκκαλών υποχρεώθηκε στην επιστροφή, σε έξι μηνιαίες δόσεις, του ποσού των 1.438,51 ευρώ, σε έξι (6) μηνιαίες δόσεις των 239,75 ευρώ, από τις ήδη καταβληθείσες σε αυτόν συντάξεις, που εκ των υστέρων κατέστη αχρεώστητο, παρίστανται ανίσχυρες.

Κατάσχεση. Εξόφληση εργολαβικού ανταλλάγματος και επιβολή κατασχέσεως εις χείρας του Δημοσίου, ως τρίτου. Σχετικώς με τις δυνάμει των από 16-11-1998 και 27-8-1999 κατασχετηρίων του ΙΚΑ και του από 15-1-1999 κατασχετηρίου του ….επιβληθείσες εις χείρας του Δημοσίου, ως τρίτου, κατασχέσεις, εάν μεν δεν ετηρήθησαν οι διατυπώσεις του άρθρου 95 του Ν.2362/1995, αυτές είναι αυτοδικαίως άκυρες. Εξάλλου ακόμη και εάν οι ως άνω κατασχέσεις επεβλήθησαν εγκύρως, εφ όσον όπως συνάγεται από το διδόμενο ιστορικό και τα στοιχεία του φακέλλου, το Δημόσιο παρέλειψε να προβεί σε δήλωση και παρήλθε άπρακτη η προθεσμία προς άσκηση ανακοπής, κατ άρθρο 986 Κ.Πολ.Δικ., οι ως άνω κατασχόντες δεν δύνανται πλέον να αμφισβητήσουν την ειλικρίνεια της παραλείψεως αυτής και να επιδιώξουν την προς αυτούς καταβολή των κατασχεθέντων ποσών και γενικώς να επικαλεσθούν τις συνέπειες εκ των γενόμενων κατασχέσεων, οι δε κατασχέσεις έχουν παύσει ως προς το Δημόσιο και έχουν αρθεί ως προς αυτό οι συνέπειές τους. Περαιτέρω σχετικώς με την δυνάμει του από 20-6-1996 κατασχετηρίου της Ιονικής και Λαϊκής Τράπεζας Ελλάδος επιβληθείσα εις χείρας του Δημοσίου, ως τρίτου, κατάσχεση, εάν μεν δεν ετηρήθησαν οι υπό του άρθρου 95 του περί Δημοσίου Λογιστικού νόμου οριζόμενες διατυπώσεις είναι επίσης αυτοδικαίως άκυρη, λόγω δε της εκ του λόγου τούτου αυτοδικαίας ακυρότητας της ως άνω κατασχέσεως, το Δημόσιο δεν υπεχρεούτο σε δήλωση και ως εκ τούτου η προς την κατασχούσα Τράπεζα δήλωση τρίτου, που έγινε από τον Δ/ντή της 2ης ΔΕΚΕ του Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ/ΓΓΔΕ στις 17-7-1996 ουδεμία συνέπεια έχει για το Δημόσιο. Εξάλλου, και στην περίπτωση κατά την οποία υποβλήθηκε εγκύρως κατάσχεση εις χείρας του Δημοσίου ως τρίτου, από την ως άνω Τράπεζα και το Δημόσιο προέβη σε θετική δήλωση κατά τον υπό του νόμου (άρθρο 985 Κ.Πολ.Δικ.) διαγραφόμενο τρόπο, εφ όσον υφίστανται εκκαθαρισμένες και βεβαιωμένες ανταπαιτήσεις του Δημοσίου κατά του καθ ου η εκτέλεση οφειλέτη…, όπως προκύπτει από το υπ αριθμ.πρωτ. 4719/29-3-2000 έγγραφο της ΔΟΥ ΙΗ Αθηνών και τον συνημμένο σ αυτή πίνακα χρεών του ως άνω οφειλέτη, οι οποίες εγεννήθησαν προ του χρόνου της γενέσεως της κατασχεθείσας απαιτήσεως, προηγούνται της απαιτήσεως της εν λόγω Τράπεζας και ικανοποιούνται δια συμψηφισμού με την κατασχεθείσα απαίτηση, δυναμένου να προταθεί και μετά την κατάσχεση, εφόσον οι ανταπαιτήσεις αυτές ήταν γεγεννημένες κατά τον χρόνο της προς το Δημόσιο κοινοποιήσεως του κατασχετηρίου.

Επειδή, από τις παραπάνω διατάξεις (άρθρο 10 του ν. 1498/1984) συνάγεται σαφώς ότι σκοπός της αναθεωρήσεως είναι η άρση και μόνον των εις βάρος του εργολήπτου συνήθως δυσμενών οικονομικών επιπτώσεων από τις μεταγενέστερες της προσφοράς του και της αναλήψεως του έργου αυξήσεις των τιμών υλικών και ημερομισθίων και μάλιστα η άρση της ζημιάς του από τις αυξημένες τιμές του χρόνου εκτελέσεως του έργου (Α.Π. 582/1971, No Β 20/1988. Π. Ζιάννη, νομικαί ενασχολήσεις σελίς 46 επ., Δ, Εφ. Πατρών 144/1988). Επομένως, παρά το γεγονός ότι από την εφαρμογή του τύπου της αναθεωρήσεως, μπορεί θεωρητικώς να προκύψει και μείωση, και εν όψει του ότι στις παραταθείσες διατάξεις δεν προβλέπεται διαδικασία εισπράξεως τυχόν προκύπτοντος ποσού μειώσεως αναθεωρήσεως από τον κύριο του έργου, παρά μόνον διαδικασία καταβολής του ποσού που δικαιούται από την αύξηση αυτής ο ανάδοχος με τους απ' αυτόν συντασσόμενους λογαριασμούς που εγκρινόμενοι αποτελούν τις πιστοποιήσεις πληρωμής του, πρέπει να γίνει δεκτό ότι στην περίπτωση που από την εφαρμογή του τύπου της αναθεωρήσεως προκύπτει μείωση αυτής, τότε καταβάλλεται ακέραιο στον ανάδοχο του έργου το εργολαβικό αντάλλαγμα και δεν μειώνεται τούτο υπέρ του κυρίου του έργου, ούτε το ποσό της εν λόγω μειώσεως αναζητείται απ' αυτόν.  Επειδή από τα στοιχεία της δικογραφίας