Απευθείας εκποίηση ακινήτων Δημοσίου – Καταβολή σε δόσεις ή έκπτωση επί καταβολής ολοκλήρου του τιμήματος.Στις απευθείας εκποιήσεις ακινήτων του Δημοσίου, των άρθρων 95, 96 και 116 του από 11/12 Νοεμβρίου 1929 δ/τος, δεν δικαιούται έκπτωση ο ενδιαφερόμενος, αν καταβάλει ολόκληρο το τίμημα μέσα στην προθεσμία, που ορίζει το άρθρο 93 του πιο πάνω δ/τος (πλειοψ.), απαλλάσσεται όμως των τόκων για το, μετά την καταβολή ολοκλήρου του ποσού, χρονικό διάστημα (ομοφ.).

Ολοσχερής εξόφληση ή τμηματική καταβολή καθορισθέντος τιμήματος και εγγραφή υποθήκης σε απ’ ευθείας εκποιηθέντα ανταλλάξιμα κτήματα, προσκυρούμενα σε όμορες ιδιοκτησίες, βάσει του άρθρου 47 του Ν 1591/1986.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Σε περίπτωση ολοσχερούς εξοφλήσεως καθορισθέντος τιμήματος απ’ ευθείας εκποιηθέντων ανταλλαξίμων κτημάτων, προσκυρουμένων σε όμορες ιδιοκτησίες, σύμφωνα με το άρθρο 47 του Ν 1591/1986, βάσει πράξεως τακτοποιήσεως και αναλογισμού, παρέχεται έκπτωση 30% εις τους εξοφλούντες τοις μετρητοίς, βάσει του άρθρου 9 παρ. 1 του Ν 357/1976. β) Σε περίπτωση τμηματικής καταβολής του ιδίου, ως άνω, τιμήματος: β1) θα καταβληθεί το τίμημα σε 30 εξαμηνιαίες τοκοχρεολυτικές δόσεις με επιτόκιο 4% ετησίως, βάσει του άρθρου 7 παρ. 4 και 5 του Ν 547/1970 σε συνδυασμό με το άρθρο 10 παρ. 1 περ. δ΄ του ΒΔ της 24/31-10-1940 και β2) θα εγγραφεί υποθήκη επί των ακινήτων, στα οποία προσκυρώνονται τα ακίνητα, βάσει του άρθρου 10 παρ. 1 περ. δ΄ του ΒΔ της 24/31-10-1940. (πλειοψ.)

Καταλογισμός σε βάρος υπαλλήλων Δ.Ο.Υ. Εφαρμογή των διατάξεων α) των άρθρων 56 παρ.4α, 22 και 33 του Ν 2362/1995 και των άρθρων 125, 161, 164 του ΠΔ 16/1989 και β) του άρθρου 38 παρ.4 του Ν 2683/1999.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Ι. 1. Εκ των διατάξεων α) των άρθρων 56 παρ.4α, 22 και 33 του Ν 2362/1995, β) των άρθρων 121, 161, 164 του ΠΔ 16/1989, προκύπτει ότι, οι δημόσιοι υπόλογοι και οι προς αυτούς κατά νόμον εξομοιούμενοι (DE FACTO) κατά συνδρομήν των εις τον νόμον προϋποθέσεων υπόκεινται εις καταλογισμόν, παρά των αρμοδίων οργάνων (Οικ. Επιθ/τών, Ε.Σ. - άρθρα 33, 54, 56 Ν 2362/95, άρθρο 46 ΠΔ 774/80). 2. Ομοίως, τα κατά την παρ.4α, άρθρου 56 Ν 2362/95 «υπηρεσιακά όργανα, που «εκ δόλου ή βαρείας αμελείας» εξέδωκαν παράνομες διοικητικές πράξεις ή έχουν συμπράξει στην μη τήρησι των νομίμων διαδικασιών» δια τις περιπτώσεις πληρωμής μη νομίμων δαπανών. Τούτο διότι, καθοριστικής σημασίας δια την ορθήν και νόμιμον του δημοσίου χρήματος διαχείρισι, έχει όχι μόνον αυτή αύτη αλλά, εξ ίσου, η προηγουμένη έκδοσις των σε ουσιώδη συνάφειαν τελουσών προς αυτήν (αναγκαίων) σχετικών διοικητικών πράξεων με την τήρησιν των νομίμων. Άλλως, το τότε ισχύον άρθρον 85 ΠΔ 611/77 περί ΚΔΥ θα ήτο επαρκές και η προκειμένη ρύθμισις θα ήτο, ούτω, περιττή. Εξ άλλου, εκ του αδιαστίκτου της δ/ξεως της παρ.1 άρθρου 33 Ν 2362/95 «με οποιονδήποτε τίτλον πληρωμής, αν επληρώθησαν μη νόμιμες δαπάνες, καταλογίζονται» σαφώς προκύπτει ότι, εις την έννοιαν του νόμου εμπίπτει κάθε τίτλος πληρωμής και κατά λογικήν ακολουθίαν τα εις το ιστορικόν ΑΦΕΚ η δ’ εκταμίευσις δι’ αυτών, των σχετικών ποσών επιστροφής ΦΠΑ συνιστά, αναμφιβόλως δημοσίαν δαπάνην κατά την έννοιαν του νόμου (άρθρα 22, 28 Ν 2362/95). Ο κατά τις διατάξεις των άρθρων 33, 54 και 56 παρ.4 Ν 2362/95 καταλογισμός νοητέος ο αυτός, επιβαλλόμενος δε αρμοδίως και νομίμως, υπόκειται εις την ειδικήν 20ετή παραγραφήν του άρθρου 86 παρ.3 εδ.γ’ και ιδία στ’ και τελευταίων του αυτού νόμου…. από λήξεως του οικον.έτους εν ω η εν στενή εννοία βεβαίωσις. ΙΙ. Οι εις το ιστορικόν υπάλληλοι Δ.Ο.Υ. φέρονται ότι συνετέλεσαν παρά τον νόμον, εκ βαρείας αμελείας κλπ εις την έκδοσιν τίτλων εκπτώσεως (ΑΦΕΚ) ώστε να εκταμιευθούν ποσά, από τις Δ.Ο.Υ. εις μη δικαιούχους, επί ζημία του Δημοσίου. 1. Συνεπώς, οι αυτοί υπέχουν ευθύνην αντίστοιχη-ανάλογη με την των δημοσίων υπολόγων, κατ’ άρθρον 56 παρ.4α Ν 2362/95 και καταλογίζονται κατά νόμον εν συνδυασμώ προς τις δ/ξεις των άρθρων 22 παρ.1, 2 και 33 αυτού (και άρθρα 121, 161 του ΠΔ 16/89). 2. Κατά λογικήν ακολουθίαν και εν εφαρμογή των ειδικών δ/ξεων περί Δημοσίων Υπολόγων και 20ετούς παραγραφής, δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής των δ/ξεων του άρθρου 38 παρ.4 Ν 2683/99.

EΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ. : 77ΘΕΜΑ : «Αναγνώριση στην ασφάλιση του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. πλασματικού χρόνου παιδιών, κατόπιν εξαγοράς, ανεξάρτητα από το χρόνο γέννησής τους ή υιοθεσίας τους, κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν.3996/5-8-2011» ΣΧΕΤ.α) Οι διατάξεις των άρθρων 4 παρ. 7 του Ν.3029/2002, 141 παρ. 1 του Ν.3655/2008 & 39 του Ν.3996/5-8-2011. β) Οι υπ΄ αριθμ. : Φ80000/οικ.22458/1664/2-9-2010 Φ80000/οικ.9240/597/11-8-2011 & Φ80000/21395/1450/6-10-2011 ερμηνευτικές εγκύκλιοι της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων. γ) Οι υπ΄ αριθμ. 114/2004 & 26/2009 εγκύκλιοι της Δ/σης Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. δ) Τα υπ΄ αριθμ. Σ40/34/20-4-2010 & Σ40/56/8-4-2011 Γενικά Έγγραφα της Δ/σης Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.

Περί συμπληρώσεως της υπ΄ αριθ. 45/10-4-1973 Πράξεως του Υπουργικού Συμβουλίου “περί δημιουργίας βιομηχανικών ζωνών εις την περιοχήν Δ΄ και καθορισμού βιομηχανικών κλάδων, δυναμένων να εγκατασταθούν άνευ περιορισμών εντός της περιοχής ταύτης, συμφώνως προς τας διατάξεις του άρθρου 5 του Ν.Δ. 1377/1973.

Οικονομικοί Επιθεωρηταί Υπ.Οικονομικών. Προϋποθέσεις επιλογής υποψηφίων.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Ι. 1) Δια των διατάξεων της 1034921/397/0006Α/30.3.2001 (ΦΕΚ 377/Β/5.4.2001) απόφασης Υπ.Οικ. εκδοθείσης κατ εξουσιοδότησιν εκ της παρ.9 άρθρου 16 Ν 2873/2000, νομίμως, καθορίζονται οι προϋποθέσεις επιλογής υποψηφίων ως Οικονομικών Επιθεωρητών (Γνωμ. ΣτΕ 275/2001) και, μεταξύ άλλων ορίζεται ούτοι, να είναι κατηγορίας ΠΕ και βαθμού Α , ως προσδιορίζεται στις οικείες διατάξεις του Ν 2683/99 περί κυρώσεως του ΥΚ. Η διάταξις είναι σαφής και δεν τίθεται ζήτημα να θεωρηθή ότι, εις την βούλησιν του κανονιστικού νομοθέτου περιλαμβάνεται και ο βαθμός του Δ/ντού, ελλείψει, άλλωστε, οιασδήποτε σχετικής αναφοράς. 2) Εξ άλλου, καθ ερμηνείαν των διατάξεων των άρθρων 69,70,74 του ΥΚ εν συνδυασμώ προς τις των άρθρων 79 παρ.2,82,87 αυτού εκρίθη ότι, ο ΥΚ δεν προβλέπει δυνατότητα απαλλαγής, κατόπιν αιτήσεως από τα καθήκοντα της θέσεως του προϊσταμένου Διευθύνσεως, Υποδιευθύνσεως κλπ. 3) Κατ ακολουθίαν, και με βάσι τις ανωτέρω απόψεις, εις το πρώτον ερώτημα προσήκει απάντησις αρνητική, συνεπεία δε αυτής, παρέλκει απάντησις εις το σκέλος περί της διαδικασίας απαλλαγής του Δ/ντού από τα καθήκοντά του. ΙΙ. Περαιτέρω, εν όψει των διατάξεων 95 παρ.5 του Συντάγματος και της παρ.4 του άρθρου 50 του Π. Δ/τος 18/1989, ως ισχύει, δεν τίθεται ζήτημα μη συνυπολογισμού του εξ αναδρομικού διορισμού προκύπτοντος, χρόνου υπηρεσίας του υπαλλήλου στην υπ όψιν περίπτωσιν. Και, εις το δεύτερον ερώτημα προσήκει επίσης, απάντησις αρνητική, με την επιφύλαξι της εξαιρέσεως την οποίαν καθιερώνει η δεύτερη περίοδος της παρ.1 β της ΚΥΑ κατά την πρώτην εφαρμογήν του νόμου δια τους ήδη ασκούντας καθήκοντα Οικονομικού Επιθεωρητού του Υπ. Οικονομικών.

ΣΤΕ –αίτηση ασφαλιστικών μέτρων -τεχνικές προδιαγραφές.(...) Επειδή εκ των ανωτέρω προβλέψεων του ειδικού όρου 2 της διακηρύξεως και εκ της συμπεριλήψεως του πελατολογίου μεταξύ των βαθμολογουμένων κριτηρίων αξιολογήσεως προκύπτει, ότι, κατά την έννοιαν της επιδίκου διακηρύξεως, απαιτείται επί ποινή αποκλεισμού η υποβολή από τον ενδιαφερόμενον, ειδικώς δια τον προσφερόμενον από αυτόν αναλυτήν, του κατά τον ανωτέρω ειδικόν όρον πελατολογίου –υπό το προεκτεθέν, κατά την διακήρυξιν, περιεχόμενον του, ήτοι της «ξηράς» παραθέσεως καταλόγου των προηγουμένων πελατών του διαγωνιζομένου. Το ανωτέρω δε πελατολόγιον βαθμολογείται κατά το στάδιον αξιολογήσεως των τεχνικών προσφορών, προκειμένου να ευρεθή η συμφερωτέρα προσφορά. Ούτως, όμως, έχων ο ανωτέρω όρος της διακηρύξεως, πιθανολογείται σοβαρώς, ότι αντίκειται προς τας προαναφερθείσας διατάξεις των άρθρων 51 και 53 παρ. 2, 3 και 8 του πδ 60/07, δια των οποίων μετεφέρθησαν εις το εσωτερικόν δίκαιον αντίστοιχοι διατάξεις της Οδηγίας 2004/18, καθώς και προς τας διατάξεις του άρθρου 3 παρ. 2, 3 και 4 του πδ 118/07, ως εκ του ότι αφ’ ενός μεν περιορίζει τον ανταγωνισμόν, αποκλείοντας την συμμετοχήν εις τον διαγωνισμόν διαγωνιζομένων, οι οποίοι προσφέρουν νέον προϊόν, δια το οποίον δεν υπάρχει εισέτι πελατολόγιον (πρβλ ΕΑ 739/08 a contrario), αφ΄ ετέρου δε προβλέπει περαιτέρω, ως κριτήριον αναθέσεως, το ανωτέρω πελατολόγιον, το οποίον, όμως, δεν πιθανολογείται σοβαρώς ότι -υπό το κατά την διακήρυξιν περιεχόμενον του- αποτελεί πρόσφορον κριτήριον δια την αξιολόγησιν της ποιότητος του προσφερομένου αναλυτού, αφού, εφ΄ όσον ζητούμενον δια την αναθέτουσαν αρχήν είναι, ως συνάγεται εκ της ανωτέρω γνώμης των εμπειρογνωμόνων, η αξιοπιστία και σταθερότης του αναλυτού, ηδύνατο αυτή, εν πάση περιπτώσει, να επιτύχη τούτο δια της προβλέψεως αυστηρών προδιαγραφών δια το προς προμήθειαν μηχάνημα και δια της προβλέψεως δια της διακηρύξεως όλων των χαρακτηριστικών εκείνων, τα οποία απαιτούνται, ώστε τούτο να είναι κατάλληλο δια τον σκοπόν, δια τον οποίον προορίζεται. Εν όψει τούτων δε, πιθανολογούνται σοβαρώς ως βάσιμοι οι σχετικοί ισχυρισμοί της αιτούσης.(…) Δια ταύτα  Δέχεται την αίτησιν.  Αναστέλλει: 1) την διακήρυξιν του επιδίκου διαγωνισμού κατά το μέρος που προβλέπει την υποβολήν επί ποινή αποκλεισμού του κατά τον ειδικόν όρον 2 πελατολογίου και 2) την πρόοδον του βάσει της προσβαλλομένης διακηρύξεως διενεργουμένου διαγωνισμού

Λαμβάνοντας υπόψη α) την παράγραφο 7 του άρθρου 19 του ν. 4858/2021, «Κύρωση Κώδικα νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς» (Α΄ 220), β) την παράγραφο 4 της με αριθ. ΥΠΠΟ/ΓΝΟΣ/9130 Κ.Υ.Α. (ΦΕΚ 229/Β/26-2-2003) «Σύσταση επιτροπής του αρ. 19 παρ. 6 του Ν. 3028/2002» και γ) την με αριθ. 86/2019 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ., ερωτάται: α) Σε περίπτωση, που επιλεγεί η απευθείας αγορά ακινήτου, βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, πότε σταματά η υποχρέωση της Διοίκησης να καταβάλει αποζημίωση περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου στον ιδιοκτήτη, όταν η καταβληθείσα ή αναμενόμενη να καταβληθεί αποζημίωση δεν υπερβαίνει την αξία (αγοραία ή αντικειμενική) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς β) Είναι κατά νόμο δυνατή η καταβολή στον ιδιοκτήτη, μετά την ολοκλήρωση της απευθείας αγοράς, αποζημίωσης λόγω περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου του για χρονικό διάστημα προγενέστερο της υπογραφής του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, όταν η αποζημίωση που έχει λάβει για τη στέρηση χρήσης δεν έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς γ) Κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 7 του ν. 4858/2021, το ποσό της αποζημίωσης χρήσης που έχει καταβληθεί στον ιδιοκτήτη του απευθείας εξαγοραζόμενου ακινήτου για το χρονικό διάστημα που στερείτο την κατά προορισμό χρήση του συνυπολογίζεται στο ποσό της αξίας του ακινήτου που αποτελεί το τίμημα της αγοράς, όπως υποστηρίζεται από τον αρμόδιο για την καταβολή Οργανισμό, ή η έννοια της διατάξεως είναι, ότι το καταβληθέν ή αναμενόμενο να καταβληθεί ποσό της αποζημίωσης περιορισμού/στέρησης χρήσης δεν μπορεί να υπερβαίνει την αξία του ακινήτου, αφού τότε επιβάλλεται η απαλλοτρίωσή του Επιπροσθέτως, για την διαπίστωση της μη υπέρβασης της αξίας του ακινήτου, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, λαμβάνεται υπόψη αθροιστικά η αποζημίωση χρήσης, που έχει λάβει ο διοικούμενος μαζί με την αξία εξαγοράς του ακινήτου (...) α) Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 7 του άρθρου 19 του ν. 4858/2021, θεσμοθετείται υποχρέωση της Διοίκησης να απαλλοτριώσει ή να προβεί σε απευθείας εξαγορά ακινήτου, βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, στην περίπτωση κατά την οποία η αποζημίωση για τον περιορισμό ή τη στέρηση της χρήσης του ακινήτου, που έχει καταβληθεί ή προβλέπεται ότι θα καταβληθεί, προσεγγίζει την αξία του ακινήτου, δεν τίθεται όμως, με τη διάταξη αυτή, περιορισμός στο δικαίωμα του ιδιοκτήτη για το σεβασμό της περιουσίας του. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση που έχει επιλεγεί η απευθείας εξαγορά του ακινήτου, όπως στην περίπτωση του ερωτήματος, η Διοίκηση υποχρεούται, κατ’ άρθρο 19 του ν. 4858/2021, στην καταβολή αποζημίωσης λόγω στέρησης ή περιορισμού της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου για το χρονικό διάστημα μέχρι την υπογραφή του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, ανεξαρτήτως αν η αποζημίωση που έχει καταβληθεί για τη στέρηση χρήσης έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς (κατά πλειοψηφία). β) Είναι δυνατή, κατ’ άρθρο 19 του ν. 4858/2021, η καταβολή στον ιδιοκτήτη, μετά την ολοκλήρωση της απευθείας αγοράς, αποζημίωσης λόγω περιορισμού/στέρησης της κατά προορισμό χρήσης του ακινήτου του, για χρονικό διάστημα προγενέστερο της υπογραφής του αγοραπωλητηρίου συμβολαίου, ανεξαρτήτως αν η αποζημίωση που έχει λάβει για τη στέρηση χρήσης έχει υπερβεί την αξία (αντικειμενική ή αγοραία αξία) του ακινήτου, η οποία αποτελεί και το τίμημα της αγοράς (κατά πλειοψηφία). γ) Κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 19 παρ. 7 του ν. 4858/2021, το συνολικό ποσό της αποζημίωσης περιορισμού/στέρησης χρήσης που έχει καταβληθεί στον ιδιοκτήτη ακινήτου βαρυνόμενου με περιορισμούς επιβαλλόμενους για λόγους προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν αθροίζεται/συνυπολογίζεται για τον καθορισμό του καταβλητέου ως τιμήματος της εξαγοράς ποσού (ομόφωνα). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθμ. 84/2024 γνωμοδότησης του Ε΄ Τμήματος του ΝΣΚ.

Εκ του νόμου εγγυοδοσία υπέρ του Δημοσίου κατά την εκτέλεση μη αμετακλήτων αποφάσεων – Υπαγωγή στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4 παρ.1 του Ν. 3068/2002, των αποφάσεων ασφαλιστικών μέτρων, διαταγών πληρωμής και προσωρινών διαταγών – Εξαίρεση δικαστικών αποφάσεων ή εκτελεστών τίτλων από την εφαρμογή της ως άνω διατάξεως – Κρίσιμη ημερομηνία για τον υπολογισμό των τόκων – Απρόθεσμα ένδικα βοηθήματα.Οι αποφάσεις επί αιτήσεων ασφαλιστικών μέτρων, οι διαταγές πληρωμής και οι προσωρινές διαταγές δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παρ.1 του άρθρου 4 του Ν. 3068/2002, όπως συμπληρώθηκε με την παρ.5 του άρθρου 326 του Ν. 4072/2012, για την αναγκαστική εκ του νόμου εγγυοδοσία υπέρ του Δημοσίου κατά την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων. (πλειοψ.) Στο πεδίο εφαρμογής των ως άνω διατάξεων δεν υπάγονται: α) οι καταψηφιστικές αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με εξαίρεση καταψηφιστική απόφαση που δίκασε διαφορά από δημόσιο έργο, β) οι τίτλοι που αναφέρονται στις περιπτώσεις γ’ έως και ζ’ της παρ.2 του άρθρου 904 Κ.Πολ.Δ., με εξαίρεση τις αποφάσεις αλλοδαπών δικαστηρίων που κηρύχθηκαν εκτελεστές, γ) οι αναγνωριστικές και οι διαπλαστικές δικαστικές αποφάσεις και δ) οι καταψηφιστικές αποφάσεις, εφόσον δεν επιδικάζουν χρηματική απαίτηση. (πλειοψ.) Κρίσιμη ημερομηνία για τον υπολογισμό των τόκων θεωρείται: αα) όσον αφορά μεν την έναρξη τοκοφορίας, η ημερομηνία επιδόσεως της αγωγής, εκτός αν από το διατακτικό του εκτελεστού τίτλου προκύπτει διαφορετική ημερομηνία, ββ) όσον αφορά δε τη λήξη, η ημερομηνία εκτελέσεως του τίτλου εκ μέρους του Δημοσίου, δηλαδή η ημερομηνία πληρωμής. (ομοφ.) Σε χρονικό περιορισμό δεν υπάγονται τα ένδικα βοηθήματα των άρθρων 313, 586, 696 παρ.3, 901 Κ.Πολ.Δ. και 205 παρ.5 και 215 παρ.2 Κ.Διοικ.Δικ. (ομοφ.) 

ΓνΝΣΚ(Τμ.Ε)181/2001  Δημόσια έργα. Προσφυγή αναδόχου Κοινοπραξίας. Ανατοκισμός. Τόκοι υπερημερίας. Νομιμότητα αποφάσεων. Εν προκειμένω δεν συνέτρεξε καμία των, ως άνω, προϋποθέσεων ανατοκισμού, ενώ αντιθέτως συνέτρεξε αρνητικός όρος αυτής, όπως η κατάθεση (άσκηση) της προσφυγής της αναδόχου Κ/Ξ (προσφυγής χωρίς ειδικό και συγκεκριμένο, περί ανατοκισμού, αίτημα) πριν από την πάροδο της προαπαιτούμενης ελάχιστης χρονικής περιόδου δεδουλευμένων τόκων υπερημερίας (ημερομηνία καταθέσεως της προσφυγής: 19-4-95, έναρξη τόκων υπερημερίας: 16-6-94). β) Η προσφυγή της αναδόχου Κ/Ξ καθίσταται, δυνάμει ειδικώς θεσμοθετημένου δικαίου, ένδικο βοήθημα (μέσο) που τελεί υπό δικονομική και ουσιαστική ισοδυναμία με την αγωγή, κατά τη δικαιοτελεστική της λειτουργία και τις, εκ της ασκήσεώς της (καταθέσεως), συνέπειες, στο πλαίσιο δίκης σχετικής με διαφορές από σύμβαση εκτελέσεως δημοσίων έργων. γ) Η αριθ. 416/98 δικαστική απόφαση, αποφαίνεται στο εύρος του, και προδικαστικώς (δια της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας) νομιμοποιουμένου αιτήματος της προσφυγής, επί του οποίου δεν διαλαμβάνει καμιά διάταξη περί ανατοκισμού, αλλά μόνο διάταξη περί καταβολής οφειλομένων, από συγκεκριμένη ημερομηνία, τόκων υπερημερίας, προφανώς του Ν 1947/91, σύμφωνα με το αίτημα και τη νόμιμη προδικασία της προσφυγής καθ όσον, άλλως, αν δηλαδή δεν ταυτίζεται το σχετικό, περί τόκων υπερημερίας, αίτημα της προσφυγής προς αυτό της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας, το προβαλλόμενο με την προσφυγή αίτημα κρίνεται απαράδεκτο, ως μη νομιμοποιημένο, κατά τα απαιτούμενα στην ενδικοφανή διαδικασία. δ) Αν ασκηθεί εκ μέρους του φορέα -κυρίου του εκτελουμένου έργου αίτηση θεραπείας, όπως πράγματι ασκήθηκε στην περίπτωση του ζητήματος, τότε αναστέλλεται η εκτελεστότητα της αποφάσεως της Προϊσταμένης Αρχής, μέχρις ότου εκδοθεί η, επί της αιτήσεως θεραπείας, απόφαση του αρμοδίου Υπουργού. Συνεπώς, εξ αυτού του αρκούντος λόγου, η Προϊσταμένη Αρχή δεν δικαιούται να διατάξει την διευθύνουσα Υπηρεσία να προβεί στην εκτέλεση της σχετικής, με τον ανατοκισμό, αποφάσεως, μη υφισταμένης επί τούτου σχετικής υποχρεώσεως της διευθύνουσας Υπηρεσίας. Υπό άλλη εκδοχή, κατά τη συμπληρωματική εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 25 παρ.1,4 του Ν 2683/99 η, ως άνω, Υπηρεσία, αν περί της νομιμότητας των αναγκαίων ενεργειών της είχε επιφύλαξη, θα όφειλε να τη διατυπώσει εγγράφως, προκειμένου να απαλλαγεί των τυχόν ευθυνών της, και να προβεί ακολούθως, στις οφειλόμενες, ως αναγκαίες, ενέργειες της αρμοδιότητάς της. ε) Με την ιστορηθείσα προσφυγή ζητήθηκαν οι τόκοι υπερημερίας, αποκλειστικώς, βάσει του Ν 1947/91, και ότι το ίδιο αίτημα είχε υποβληθεί με τα βοηθήματα της ενδικοφανούς διαδικασίας, που προηγήθηκε της προσφυγής, και επ αυτού του αιτήματος (ευνοούντος προφανώς τον κύριο του έργου) αποφάνθηκε το Δ.Εφ. Πατρών με την αριθ. 416/98 απόφασή του. Ενόψει των ανωτέρω, καταβολή τόκων υπερημερίας βάσει του νομοθετικού καθεστώτος που προηγήθηκε, κατ ισχύ, των Ν 1418/84 και 1947/91, δεν αντιστοιχεί σε αίτημα της προσφυγής και της αιτήσεως θεραπείας ούτε καλύπτεται, περαιτέρω, από τις διατάξεις της, ως άνω, δικαστικής αποφάσεως, μη δυνάμενο συνακολούθως, να ικανοποιηθεί βάσει αυτής της αποφάσεως.