286/1992 - Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού. Προσωπικό επί σχέσει ιδιωτ. δικαίου. Αποχώρηση λόγω γήρατος. Θέματα : ΕΟΤ,ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ,ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΗΡΑΤΟΣ,ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ,ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ, Διατάξεις : Ν 2112/1920 ΒΔ 16/18-7-1920 Ν 919/1955 ΠΔ 410/1988 ΝΔ 4109/1960Α2 ΑΝ 1624/1951Α1 Η αποζημίωση που θα δοθεί σε εξερχομένη λόγω γήρατος υπάλληλο της υπηρεσίας αυτεπιστασίας του ΕΟΤ (ΑΚΤΗ Αλίμου), θα πρέπει να υπολογισθεί και καταβληθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του Π.Δ/γματος 410/88, δηλαδή με τις διατάξεις του αφορούν το προσωπικό με σχέση ιδιωτικού δικαίου του Δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδίοικησης και των λοιπών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου.

Διαδοχική ασφάλιση των υπαγομένων στο Κεφάλαιο Πλοηγικής Υπηρεσίας (Κ.Π.Υ.) δημοσίων διοικητικών υπαλλήλων.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Υπό το νομοθετικό καθεστώς το οποίο διέπει το Κεφάλαιο Πλοηγικής Υπηρεσίας (ΚΠΥ) και το τακτικό μόνιμο υπαλληλικό προσωπικό (διοικητικούς δημοσίους υπαλλήλους) της Πλοηγικής Υπηρεσίας (ΠΥ) του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ), που υπάγεται στην ασφάλιση του ΚΠΥ για τη χορήγηση επικουρικής συντάξεως, έχουν εφαρμογή επί του εν λόγω προσωπικού οι περί διαδοχικής ασφαλίσεως διατάξεις του ΝΔ 4202/1961, όπως ισχύουν, υπό την προϋπόθεση ότι τα έσοδα του ΚΠΥ από εργοδοτικές εισφορές, κοινωνικούς πόρους ή άλλη επιχορήγηση υπερβαίνουν τα έσοδά του από εισφορές των ασφαλισμένων σε αυτό. Η συνδρομή ή μη της εν λόγω προϋποθέσεως αποτελεί ζήτημα πραγματικό, η δε διαπίστωσή της ανήκει στην αρμοδιότητα του ΚΠΥ.

303/1995 - Δημοσίου Ιδιωτικό Προσωπικό. Αποζημίωση άρθρου 55 Ν 993/1979. Προϋποθέσεις. Θέματα : ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ,ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ,ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ,ΑΠΟΛΥΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ, Διατάξεις : ΠΔ 410/1988Α55 Ν 1966/1991Α7 ΠΔ 1041/1979Α1 Υπάλληλος που δεν συνταξιοδοτήθηκε από το Δημόσιο αλλά από το ΙΚΑ, δικαιούται την αποζημίωση του άρθρου 55 του ΠΔ 410/1988. (Πλειοψ.).

«Ασφαλιστική τακτοποίηση ασφαλισμένων του τ. Ταμείου Συντάξεως και Επικουρικής Ασφαλίσεως Προσωπικού Γεωργικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων ( Τ.Σ.Ε.Α.Π.Γ.Σ.Ο.), κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 61 του Ν.4277/2014»(ΑΔΑ:61Ε04691ΩΓ-2ΨΚ) ΕΓΚ/17/2016

οι διατάξεις του άρθρου 55 του Π.Δ. 410/1988 περί καταβολής αποζημιώσεως για το προσωπικό του Κεφαλαίου Β' του Δ/τος αυτού ισχύουν και για το προσωπικό της παρ. 2 του άρθρου 5 του Ν. 3801/2009.

Λύση της συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου του προσωπικού του Ιδρύματος Τεχνολογίας Έρευνας με απόλυση την 31 Δεκεμβρίου του έτους, που συμπλήρωσε το 65ο έτος της ηλικίας του.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Στο προσωπικό του ν.π.ι.δ. με την επωνυμία «Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας» ΙΤΕ, έχουν κατ’ εφαρμογή του ιδρυτικού του διατάγματος (άρθρο 14 παρ.3 ΠΔ 432/1987) ανάλογη εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 40, 42, 43 του Ν 993/1979 (46, 48, 49 ΠΔ 410/1988) γι’ αυτό και όταν συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας και έχει τις προϋποθέσεις λήψεως συντάξεως γήρατος από το ΙΚΑ, όπου ασφαλίζεται, η σύμβαση εργασίας του λύεται με απόλυση αυτοδίκαια την 31 Δεκεμβρίου του έτους που συμπλήρωσε το 65ο έτος της ηλικίας του.

Επικουρική ασφάλιση. Αναγνώριση προϋπηρεσίας για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Καθορισμός αποδοχών για την αναγνώριση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
1) Οι ανωτέρω διατάξεις των φορέων επικουρικής ασφαλίσεως εμπίπτουν στις εξαιρέσεις της παρ.12 του άρθρου 47 του Ν 2084/92 και η αναγνωριζομένη προϋπηρεσία θα υπολογισθεί μέχρι την θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος. 2) Ο επί πλέον αναγνωρισθείς χρόνος ως έγκυρος και νόμιμος, κατά το εδάφιο γ’ της παρ.12 του ιδίου άρθρου 47, δύναται να χρησιμοποιηθεί και για την προσαύξηση της συντάξεως. 3) Ο καθορισμός των αποδοχών, το ύψος των ασφαλιστικών εισφορών και ο χρόνος καταβολής τους προσδιορίζεται εκάστοτε είτε από γενική διάταξη νόμου είτε από ειδική καταστατική διάταξη ενός συγκεκριμένου ασφαλιστικού φορέα.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ.Λόγω συνταξιοδότησης:Νόμιμη η καταβολή αποζημίωσης απόλυσης λόγω συνταξιοδότησης σύμφωνα με το άρθρο 55 του π.δ. 410/1988 (ΦΕΚ Α' 191/1998) από Νοσοκομείο σε υπάλληλό του, καθόσον: α) μετά τη δημοσίευση του άρθρου 5 παρ. 2 του ν. 3801/2009, ο ανωτέρω υπάλληλος δικαιούται, την προβλεπόμενη στο άρθρο 55 του π.δ. 410/1988 αποζημίωση, παρότι δεν αποτελούσε ειδικό επιστημονικό ή τεχνικό ή βοηθητικό προσωπικό του Δημοσίου με σχέση ι.δ.α.χ., κατά την ημερομηνία δημοσίευσης του ν. 993/1979 και β) νομίμως ελήφθη υπόψη πέραν του χρόνου υπηρεσίας του στο Δημόσιο και ο χρόνος υπηρεσίας του στην ΟΣΕ Α.Ε. και ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. (άρθρο 16 του ν. 3891/2010, ΦΕΚ Α' 188/2010). (Όμοιες οι 96/2015, 98/2015 και 99/2015 πράξεις του ιδίου ως άνω Κλιμακίου.)

Αποζημίωση άρθρου 49 ν.993/79 σε καθαρίστρια λόγω συνραξιοδοτήσεως που υπηρετούσε κατά τη δημοσίευση του ανωτέρω νόμου.

Αστική ευθύνη δημοσίου-καταβολή αποζημίωσης από σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου:..Επειδή, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, υπάλληλος του Δημοσίου, συνδεδεμένος κατά το παρελθόν με αυτό με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και υπαχθείς στις διατάξεις του Ν. 993/1979 όπως κωδικοποιήθηκαν με το Π.Δ. 410/1988, ο οποίος, εν συνεχεία, διορίσθηκε σε θέση μονίμου δημοσίου υπαλλήλου κατ' εφαρμογή του άρθρου 1 Ν. 1476/1984 και διατήρησε τόσο το δικαίωμα συταξιοδοτήσεώς του από το Ι.Κ.Α., κάνοντας χρήση της ευχέρειας που του παρείχε σχετικώς το άρθρο 1 Ν. 1583/1985, όσο και το αντίστοιχο καθεστώς επικουρικής ασφαλίσεως και πρόνοιας, διατηρούμενο υποχρεωτικώς κατά το άρθρο 3 του νόμου αυτού, διατηρεί, εφ' όσον συντρέχει περίπτωση, το δικαίωμα απολήψεως της κατ' άρθρο 49 παρ. 4 Ν. 993/1979 εφ' άπαξ αποζημιώσεως, η οποία συνιστά παροχή προνοιακού χαρακτήρα. 

Επειδή ο πρώτος λόγος αναιρέσεως, κατά τον οποίο τα τακτικά διοικητικά δικαστήρια εστερούντο δικαιοδοσίας για την εκδίκαση της προκείμενης διαφοράς, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, εφ' όσον η αναιρεσίβλητη, στρεφόμενη κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ζήτησε με την ανωτέρω αγωγή της που στηρίζεται στις διατάξεις του άρθρ. 105 Εισ. Ν.Α.Κ. την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από την παράλειψη των οργάνων του να της χορηγήσουν την επίμαχη αποζημίωση.Επειδή, ο λόγος αναιρέσεως περί εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής των προπαρατεθεισών διατάξεων είναι, εν όψει της εννοίας που δόθηκε σ' αυτές στην τρίτη σκέψη της αποφάσεως, απορριπτέος ως αβάσιμος.