Ιδιωτικές Κλινικές. Φορέας παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας εντός ιδιωτικών κλινικών.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η απαγόρευση λειτουργίας αυτοτελούς φορέα παροχής υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας εντός ιδιωτικών κλινικών (άρθρο 18 ΠΔ 235/2000) έχει εφαρμογή και στις περιπτώσεις που ο φορέας της κλινικής κατέχει τουλάχιστον το 51% του μετοχικού κεφαλαίου του φορέα παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ. (πλειοψ.)

Ιδιωτικές Κλινικές. Δυνατότητα ορισμένων νευροψυχιατρικών κλινικών που κατήγγειλαν τις συμβάσεις τους με το ΙΚΑ, να υποχρεώσουν τους νοσηλευόμενους σ αυτές ασθενείς-ασφαλισμένους του Ιδρύματος να εγκαταλείψουν τις κλίνες τους.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Προεδρεύων: Α. Σοφός, Αντιπρόεδρος, Εισηγητής: Χ. Μπρισκόλας, Πάρεδρος. Μετά τη λήξη των συμβάσεων του ΙΚΑ με τις ως άνω 12 Νευροψυχιατρικές ιδιωτικές κλινικές, αυτές δεν μπορούν να προβούν σε απομάκρυνση των ασθενών που είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ και νοσηλεύονται σ' αυτές, αν δεν διαπιστωθεί ιατρικώς, η άρση της ψυχικής διαταραχής τούτων και αν γενικώς δεν εξέλιπαν οι λόγοι εισαγωγής τους σ' αυτές προς θεραπεία, ενώ περαιτέρω επισημαίνεται ότι η βίαιη απομάκρυνση των ανωτέρω ασθενών από τις εγκαταστάσεις των άνω κλινικών, ενδεχομένως να στοιχειοθετεί για τους ιδιοκτήτες των κλινικών αυτών τις ποινικά κολάσιμες πράξεις της έκθεσης, της παράνομης βίας, της αυτοδικίας, της απειλής κ.α.

«ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΑΚΟΥΣΙΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ» ΑΔΑ:6Μ5ΓΟΞ7Μ-ΗΑ3
Σχετ.: 1. Την υπ΄αριθμ.ΕΑΛΕ/Γ.Π. 4091/2025 ΚΥΑ «Τροποποίηση και αντικατάσταση της υπό στοιχεία ΕΑΛΕ/Γ.Π. 80157/1-11-2018 κοινής απόφασης των Αναπληρωτών Υπουργών Οικονομικών και Υγείας «Τροποποίηση και αντικατάσταση της με αριθμ. πρωτ. ΕΑΛΕ/Γ.Π. 46846/19-06-2018 (Β’ 2315) κοινής υπουργικής απόφασης με περιεχόμενο “Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (Ε.Κ.Π.Υ) του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ)”» (Β’ 4898). (ΦΕΚ Β 2106/02.05.2025) 
2. Την υπ΄αριθμ. Γ2δ/Γ.Π.16432/2025 «Έγκριση σχεδίου σύμβασης μεταξύ Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και ιδιωτικών ψυχιατρικών κλινικών» (ΦΕΚ Β/3151/23.06.2025) 
3. Τον υπ΄αριθμ. Ν.2071/1992 Νόμο (ΦΕΚ Α/123/1992) για την ακούσια νοσηλεία (άρθρο 99 – «Διακοπή, Διάρκεια. Λήξη ακούσιας νοσηλείας») 
4. Την υπ΄αριθμ. Γ3α,β/Γ.Π.οικ.65047/2020Υ.Α. «Όροι και προϋποθέσεις ακούσιας νοσηλείας σε ιδιωτικές ψυχιατρικές κλινικές»

Ισχύς της παρ.4 του άρθρου 11 του Ν. 2889/2001, μετά την εφαρμογή του Ν. 4009/2011 – Δυνατότητα ή μη πραγματοποιήσεως ιατρικών πράξεων από ιατρούς, μέλη Δ.Ε.Π., πλήρους και μερικής απασχόλησης, εντός ιδιωτικών κλινικών.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η παράγραφος 4 του άρθρου 11 του Ν. 2889/2001, με την οποία απαγορεύεται στους πανεπιστημιακούς ιατρούς, οι οποίοι εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές, εργαστήρια ή μονάδες, που είναι εγκατεστημένες σε νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. ή των Α.Ε.Ι., να παρέχουν υπηρεσίες, με οποιαδήποτε σχέση, περιλαμβανομένης και αυτής του συμβούλου, σε ιδιωτικές κλινικές ή σε ιδιωτικά διαγνωστικά ή θεραπευτικά εργαστήρια και γενικότερα σε κάθε είδους ιδιωτικές επιχειρήσεις, που παρέχουν ή καλύπτουν ασφαλιστικά υπηρεσίες υγείας, καθώς και να εγκαθιστούν ιδιωτικά ιατρεία ή ιατρικά μηχανήματα εντός των παραπάνω ιδιωτικών φορέων, εξακολουθεί να ισχύει και μετά την έναρξη εφαρμογής του Ν. 4009/2011, για όλους, ανεξαιρέτως τους πανεπιστημιακούς ιατρούς, πλήρους και μερικής απασχόλησης. (ομοφ.)

Ερωτάται ποιες διατάξεις εφαρμόζονται για τη χορήγηση άδειας ίδρυσης ιδιωτικών κλινικών ως προς τη γειτνίασή τους με κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις, οι διατάξεις του ν.4600/2019 ή οι διατάξεις του ν. 4056/2012.(....)Η ερμηνευτική σύγκρουση των εν προκειμένω κρίσιμων διατάξεων και η συσχέτιση αυτών, καταδεικνύει ότι οι διατάξεις του ν.4600/2019 καθίστανται όχι, μόνον, νεότερες, ρυθμίζοντας με νέα βούληση του νομοθετικού οργάνου, το πεδίο τοπικής απόστασης μεταξύ των ιδιωτικών κλινικών και των κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων, αλλά και ειδικότερες εκείνων του ν.4056/2012, καθώς ρυθμίζουν ειδικά και συγκεκριμένα τις προϋποθέσεις για την χορήγηση άδειας λειτουργίας σε μια ιδιωτική κλινική (όπως εν προκειμένω) και, ως τέτοιες, σύμφωνα με τις ισχύουσες θεμελιώδεις αρχές της μεθοδολογίας του δικαίου, υπερισχύουν των προγενεστέρων (ομόφωνα).

Προϋποθέσεις επαναλειτουργίας ιδιωτικών κλινικών του άρθρου 30 του ν. 4316/2014(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Δεν καταργήθηκε με το ν. 4461/2017, αλλά εξακολουθεί να ισχύει το άρθρο 30 του ν. 4316/2014, με το οποίο δόθηκε η δυνατότητα σε ιδιωτικές κλινικές, οι οποίες πριν την έναρξη ισχύος των π.δ. 247/1991 και 517/1991 είχαν συνάψει συμβάσεις με το ΙΚΑ, εντάχθηκαν στο ΕΣΥ και παρείχαν υπηρεσίες δευτεροβάθμιας περίθαλψης, να λάβουν άδεια με τις προϋποθέσεις του π.δ. 235/2000. Για την εφαρμογή του πρέπει να ληφθούν υπόψη οι προϋποθέσεις, που όριζαν οι διατάξεις του π.δ. 235/2000 πριν την τροποποίησή τους με το άρθρο 42 του ν. 4461/2017. (ομόφ.)

ΙΚΑ ΕΤΑΜ – Δικαίωμα ή μη συμμετοχής ιατρών με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου σε ιδιωτική κλινική.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Α. Οι δια συμβάσεως του άρθρου 10 του ν.δ. 1204/1972 συνδεόμενοι μετά του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιατροί επετρέπετο κατά το εν προκειμένω κρίσιμον χρονικόν διάστημα 1) να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες και 2) να μετέχουν σε μη συμβεβλημένες με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιδιωτικές κλινικές ανεξαρτήτως του αν α) τα πρόσωπα επ’ ονόματι των οποίων έχουν συσταθεί/ και λειτουργούν οι κλινικές αυτές είναι έμποροι (κατά το τυπικόν ή ουσιαστικόν κριτήριον) και β) η λειτουργία της εις ην μετέχουν- ή/και παρέχουν τις ιατρικές υπηρεσίες τους- οι εν λόγω ιατροί μη συμβεβλημένης με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ιδιωτικής κλινικής αποτελεί άσκησιν εμπορικής δραστηριότητος. Β. Εν προκειμένω οι ιατροί του ερωτήματος συνήψαν με το (τότε) ΙΚΑ τις κατ’ άρθρον 10 ν.δ. 1204/1972 ειδικές συμβάσεις και προσελήφθησαν στο τότε ΙΚΑ μετά την έναρξη ισχύος του νόμου 2150/1993 (συγκεκριμένως η σύμβαση μεταξύ του ΙΚΑ και του ιατρού Δ.Τ. απεφασίσθη με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Ρ01/1054 από 18-4-1995 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ και η μεταξύ του ΙΚΑ και του ιατρού Ν.Θ. σύμβαση απεφασίσθη με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Ρ01/86 από 8-3-1996 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ και ετροποποιήθη ως προς τον τόπον παροχής των υπηρεσιών αυτού του ιατρού με την υπ’ αριθμ. πρωτ. Φ06 από 5-6-1996 απόφαση διοικητού του ΙΚΑ). Επομένως νομίμως οι ιατροί αυτοί μετείχον κατά το εν προκειμένω κρίσιμον χρονικόν διάστημα εις την εν λόγω ιδιωτικήν κλινικήν.

Ισχύς του άρθρου 32 του Π. Δ/τος 247/1991 ως προς την ένταξη και λειτουργία σε Ιδιωτικές Κλινικές μονάδων παροχής εξειδικευμένων Υγειονομικών Υπηρεσιών θεραπευτικού χαρακτήρα.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Υπό το πρίσμα και των ειδικών απαγορεύσεων του άρθρου 14 παρ.2 περ.στ’ και ζ’ του Π. Δ/τος 84/2001, λαμβάνοντας υπόψη και το σκοπό της αιτούσης την έκδοση αδείας εταιρείας, δεν είναι δυνατή η έκδοση αδείας ιδρύσεως και λειτουργίας φορέα παροχής υπηρεσιών Π.Φ.Υ. στο όνομα αυτής, καθόσον τούτο προσκρούει σαφώς στις απαγορευτικές διατάξεις των άρθρων 18 του Π. Δ/τος 235/2000 και 14 παρ.2 περ.στ’ και ζ’ του Π. Δ/τος 84/2001. Όταν, όμως, πρόκειται για φορέα, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, που δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του Π. Δ/τος 84/2001 και ο οποίος παρέχει εξειδικευμένες υγειονομικές υπηρεσίες θεραπευτικού ή και διαγνωστικού ακόμη χαρακτήρα, που δεν εμπεριέχονται στους ορισμούς του ιδιωτικού ιατρείου και οδοντιατρείου ή πολυϊατρείου και πολυοδοντιατρείου ή ιδιωτικού διαγνωστικού εργαστηρίου των παρ.1, 2 και 3 του άρθρου 2 του ως άνω Π. Δ/τος, μπορεί αυτός να ενταχθεί και να λειτουργήσει σε Ιδιωτική Κλινική, αλλά η άδειά του θα εκδοθεί, κατ’ άρθρο 34 του Π. Δ/τος 247/1991, στο όνομα του φυσικού ή νομικού προσώπου που διαθέτει την άδεια ίδρυσης και λειτουργίας της Ιδιωτικής Κλινικής. Αν, δε, ο φορέας αυτός λειτουργεί υπό μορφή εταιρείας, η εταιρεία θα είναι από αυτές που προβλέπονται στον Εμπορικό Νόμο (Β.Δ. της 19 Απριλίου – 1 Μαϊου 1835, αλλά και Ν 2190/1920 και 3190/55) και θα πρέπει να τηρηθούν οι εκεί προβλεπόμενες προϋποθέσεις και διαδικασία σύστασης, εκτός αν άλλως προβλέπεται στο νόμο για τον συγκεκριμένο φορέα, εν αναφορά, δηλαδή, προς το είδος των παρεχομένων υπηρεσιών και τον τομέα υγείας που αυτές καλύπτουν.

Ζητείται παραδεκτώς η άρση της διαφωνίας της με Περιφερειακό Υποκατάστημα Αθηνών του άνω ασφαλιστικού οργανισμού σχετικά με τη θεώρηση ή μη του 3519, οικονομικού έτους 2011, χρηματικού εντάλματος πληρωμής του άνω Υποκαταστήματος, ποσού 1.966.541,67 ευρώ, το οποίο εκδόθηκε για την πληρωμή στην ιδιωτική κλινική «… ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ» νοσηλίων ασφαλισμένων του Ιδρύματος για τους μήνες Ιούνιο έως και Δεκέμβριο του έτους 2008.(...)Και τούτο διότι η ανωτέρω από 15.6.2006 διετούς διάρκειας σύμβαση κλειστού νοσηλίου, μη καταγγελθείσα πριν από τη λήξη της (14.6.2008) από τα συμβαλλόμενα μέρη, ανανεώθηκε αυτοδικαίως, σύμφωνα με το νόμο, για ακόμη μία διετία, ήτοι από 15.6.2008 έως 15.6.2010, καλύπτουσα ούτως και το επίμαχο χρονικό διάστημα (Ιούνιο έως Δεκέμβριο 2008). Η δε μη έγκαιρη (προηγούμενη της άνω αυτοδίκαιας ανανέωσης της σύμβασης) ανάληψη της σχετικής δημοσιονομικής υποχρέωσης εκ μέρους του αρμοδίου διατάκτη του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. δεν οφείλεται, σε πρόθεση καταστρατήγησης των διατάξεων του δημοσίου λογιστικού, αλλά σε συγγνωστή πλάνη, οφειλόμενη στην αδυναμία επακριβούς προσδιορισμού του αριθμού των ασφαλισμένων που έμελε να νοσηλευτούν και, κατ’ επέκταση, του ύψους των απαιτούμενων νοσηλίων. Για τους λόγους αυτούς Να μη θεωρηθεί το 3519, οικονομικού έτους 2011, χρηματικό ένταλμα πληρωμής του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. (Περιφερειακό Υποκατάστημα Αθηνών), ποσού 1.966.541, 67 ευρώ, κατά τα οριζόμενα στο σκεπτικό. 

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΩΝ σε ιατρικό προσωπικό:..επιδιώκεται η ανάκληση της 46 Συν/ση 6η/29.4.2013 Πράξης του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, ορθώς με την υπό ανάκληση πράξη κρίθηκε μη νόμιμη η διενεργούμενη κράτηση υπέρ του ... Ο ισχυρισμός δε του ανωτέρω ταμείου ότι οι ιατροί του ΕΣΥ που συμμετέχουν στη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων δεν δύναται να αντιμετωπίζονται ως ιδιώτες ούτε ασκούν στο πλαίσιο της λειτουργίας τους ιδιωτικό έργο, αλλά αντιθέτως η αμοιβή που εισπράττουν για τη συμμετοχή τους σε αυτά είναι δημόσια λόγω αφενός του σκοπού του νόμου, ο οποίος με τη θέσπιση των απογευματινών ιατρείων απέβλεψε στην εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού και δη στην αξιοποίηση του εξοπλισμού των δημόσιων νοσοκομείων και στην εξασφάλιση ευκολότερης πρόσβασης των πολιτών στις προσφερόμενες από τα δημόσια νοσοκομεία υπηρεσίες υγείας, αφετέρου της χρήσης από τους ιατρούς των απογευματινών ιατρείων των ιατρικών μηχανημάτων και εν γένει της υποδομής των δημόσιων νοσοκομείων, είναι αβάσιμος και απορριπτέος. Και τούτο, διότι ο νομοθέτης, ενόψει της ισχύουσας απαγόρευσης της παράλληλης άσκησης ελεύθερου ιατρικού επαγγέλματος από τους ιατρούς του ΕΣΥ και των δραστικών περιορισμών της κείμενης νομοθεσίας στη δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού ιατρείου από τους πανεπιστημιακούς ιατρούς που εργάζονται σε πανεπιστημιακές κλινικές, εργαστήρια ή μονάδες των νοσοκομείων του ΕΣΥ, εισήγαγε, στο πλαίσιο της θέσπισης των απογευματινών ιατρείων με το άρθρο 9 του ν. 2889/2001 και της ολοήμερης (εκτός τακτικού ωραρίου) λειτουργίας των νοσηλευτικών ιδρυμάτων του ΕΣΥ με το άρθρο 1 του ν. 3868/2010, στοιχεία και διαδικασίες που προσιδιάζουν στην άσκηση ιδιωτικού ιατρείου, με σκοπό, χάριν της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των δημόσιων νοσοκομείων έναντι των ιδιωτικών και της αύξησης με νόμιμο τρόπο των αποδοχών των ιατρών που επιθυμούν να απασχολούνται στα ιατρεία αυτά, να καταστήσει, υπό τη μορφή κινήτρου, την αμοιβή που εισπράττουν οι ιατροί στο πλαίσιο της ανωτέρω ολοήμερης λειτουργίας ιδιωτική και πάντως εντελώς διακριτή και ανεξάρτητη από τις λοιπές πάσης φύσεως αποδοχές που λαμβάνουν από την εργασία που προσφέρουν υποχρεωτικά κατά το τακτικό ωράριο του νοσοκομείου, λόγω της υπαλληλικής τους σχέσης, χωρίς, όμως, να αποβλέπει και στη μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων που λειτουργούν απογευματινά ιατρεία σε ιδιωτικές κλινικές και εργαστήρια ούτε των ιατρών που συμμετέχουν σε αυτά σε ελεύθερους επαγγελματίες. Τούτο άλλωστε συνάγεται και από το γεγονός ότι παρά τις βελτιώσεις που το άρθρο 1 του ν. 3868/2010 επέφερε κυρίως σε οργανωτικά θέματα της λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων, διατηρήθηκε σε ισχύ η παρ. 5 του άρθρου 13 του ν. 2889/2001, με την οποία ρητά προβλέπεται ότι τα (δυνητικά) εισοδήματα των ιατρών του ΕΣΥ και των πανεπιστημιακών ιατρών από τις ιατρικές επισκέψεις και τις ιατρικές πράξεις στο πλαίσιο της ολοήμερης (απογευματινής) λειτουργίας των νοσοκομείων, θεωρείται ότι προέρχονται από την άσκηση ιδιωτικού έργου, ο δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενος ισχυρισμός του Ταμείου, σύμφωνα με τον οποίο το θεσπιζόμενο με την ανωτέρω διάταξη νομικό πλάσμα δεν επιδιώκει να καταστήσει ιδιωτική την παρεχόμενη εργασία των ιατρών κατά την λειτουργία των ολοήμερων (απογευματινών) ιατρείων, αλλά να εισάγει ως προς την αμοιβή που εισπράττεται για την εργασία αυτή διαφορετικό καθεστώς φορολόγησης, είναι με βάση τα προεκετεθέντα αβάσιμος και απορριπτέος.(...). Ως εκ τούτου, τα ποσά της αμοιβής που εισπράττουν οι ιατροί του ΕΣΥ, λόγω της συμμετοχής τους στην ολοήμερη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων των νοσοκομείων, δεν συνιστούν αποζημίωση, κατά την έννοια που προσδίδει σε αυτή το άρθρο 27 του π.δ. 422/1981, και δεν υπόκεινται στην προβλεπόμενη από τη διάταξη αυτή κράτηση. Κατ’ ακολουθία όσων έγιναν δεκτά, η αίτηση ανάκλησης πρέπει να απορριφθεί.