Προϋποθέσεις υπό τις οποίες πλοία που δρομολογήθηκαν με συμβάσεις αναθέσεως δημοσίας υπηρεσίας, κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού, θεωρούνται ως εκτελούντα δρομολόγια αγόνων γραμμών.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Τα πλοία που δρομολογήθηκαν για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένης δρομολογιακής γραμμής με συμβάσεις αναθέσεως δημοσίας υπηρεσίας, οι οποίες έχουν συναφθεί κατά τη διαδικασία της παρ.5 του άρθρου ογδόου του Ν 2932/2001 (μειοδοτικός διαγωνισμός), θα αντιμετωπίζονται ως εκτελούντα δρομολόγια «αγόνων γραμμών», όπου ο όρος αυτός απαντάται στην εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία για θέματα στελεχώσεώς τους, εφόσον στην προκήρυξη, στην κατακύρωση και στις μετέπειτα υπογραφείσες συμβάσεις περιελήφθη και ο συγκεκριμένος όρος.

Πρόστιμο λόγω παραβάσεως όρων απόφασης Αρχής Προστασίας Δεδομένων στην Ελληνική Αστυνομία για την χρησιμοποίηση υπ αυτής συστήματος κλειστού κυκλώματος τηλεοράσεως, εγκατεστημένου στο οδικό δίκτυο του Νομού Αττικής, με σκοπό την διαχείριση της κυκλοφορίας των οχημάτων -. Καθ' ύλην αρμόδιος Υπουργός για την αμφισβήτηση της νομιμότητας διοικητικής κυρώσεως επιβληθείσης εις βάρος του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως είναι ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Μετά δε την έναρξη ισχύος του π.δ/τος 205/2007 (Α' 231/19.9.2007), με το οποίο προβλέφθηκε η συγχώνευση των Υπουργείων Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και Δημοσίας Τάξεως στο Υπουργείο Εσωτερικών, στη σχετική δίκη παρίσταται αρμοδίως ο Υπουργός Εσωτερικών. Εξ άλλου, το, κατά το άρθρο 21 παρ. 2 του ν. 2472/1997 (Α' 50), πρόστιμο, κατά του οποίου δεν προβλέπεται η άσκηση προσφυγής ουσίας ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων, καταλείπει διοικητικής φύσεως συνέπειες και επομένως, η νομιμότητα επιβολής του ελέγχεται ακυρωτικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας και υπό την εκδοχή ότι κατά της πράξεως αυτής θα μπορούσε το Δημόσιο να ασκήσει ανακοπή του άρθρου 217 του ν. 2717/1999 (Α' 97). Περαιτέρω, από τις διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 2472/1997 προκύπτει ότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα αποτελεί ανεξάρτητη διοικητική αρχή, τα μέλη της οποίας απολαύουν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους λειτουργικής και προσωπικής ανεξαρτησίας, έχει δε χαρακτήρα συλλογικού διοικητικού οργάνου, το οποίο δεν υπόκειται μεν σε οποιονδήποτε διοικητικό έλεγχο, αλλά υπάγεται κατά κλάδο στον Υπουργό Δικαιοσύνης. Οι αποφάσεις της Αρχής λαμβάνονται με πλειοψηφία τεσσάρων τουλάχιστον μελών της και με φανερή, κατ' αρχήν, ψηφοφορία, αποτελούν δε διοικητικές πράξεις. Τα σχετικά με τις συνεδριάσεις, τη λειτουργία, τις αποφάσεις της ως άνω Αρχής καθώς με το περιεχόμενο και τον τύπο των πράξεων αυτής ρυθμίζονται από τον ν. 2472/1997, τον κατ' εξουσιοδότηση αυτού εκδοθέντα υπ' αριθ 6/27.11.1997 Κανονισμό Λειτουργίας της Αρχής (Β' 1095) και ελλείψει ειδικών διατάξεων, από τον κυρωθέντα με το άρθρο πρώτο του ν. 2690/1999 (Α' 45) Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Κατά τον Ν. 2472/1997 η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα υποχρεούται να καταχωρεί στα πρακτικά της τις μειοψηφούσες γνώμες και επί φανερών ψηφοφοριών, τα ονόματα των μειοψηφούντων μελών της.

Με την Προδικαστική Προσφυγή, η αιτούσα ζητεί την ακύρωση της υπ’ αριθμ. 1677/08.03.2018 απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου του αναθέτοντος φορέα (ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΕΛΤΑ Α.Ε.), με την οποία εγκρίθηκε το Πρακτικό αξιολόγησης οικονομικών προσφορών και ανάδειξης προσωρινών αναδόχων για τον Διαγωνισμό με αντικείμενο την «Παροχή υπηρεσιών για τη μεταφορά των αποστολών – αντικειμένων της εταιρίας με χρήση φορτηγών δημοσίας χρήσης». Η προσφυγή επικαλείται πλημμέλειες στην αξιολόγηση, ισχυριζόμενη ότι η οικονομική προσφορά της αντιπάλου εταιρείας θα έπρεπε να είχε απορριφθεί λόγω υποβολής σε λάθος γραμμή του ΕΣΗΔΗΣ, παραβιάζοντας αρχές διαφάνειας και ισότητας. Το συνολικό προϋπολογιζόμενο ποσό της σύμβασης ανερχόταν σε 443.000,00€ πλέον ΦΠΑ.

Παροχή υπηρεσιών ταχυμεταφοράς δικαιολογητικών και διαβατηρίων: ..Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η Επιτροπή, μετά στάθμιση των εκατέρωθεν βλάβης και συμφερόντων, κρίνει ότι πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και να απορριφθεί η παρέμβαση, να διαταχθεί δε ως μέτρο για την προστασία των συμφερόντων της αιτούσης εταιρείας, η συνέχιση της διαδικασίας του διαγωνισμού αποκλειομένης, όμως, της κατακύρωσης του αποτελέσματός του στην παρεμβαίνουσα στην περίπτωση που θα ανεδεικνύετο ανάδοχος των επιδίκων υπηρεσιών. Και ναι μεν το Δημόσιο προβάλλει ότι συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν την απόρριψη της υπό κρίση αιτήσεως σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 5 του ν. 2522/1997. Επικαλείται ειδικότερα τη διάταξη του άρθρου 11 παρ. 3 του ν. 3480/2006 (ΦΕΚ Α΄ 161), κατά την οποία η ισχύουσα σύμβαση με τα .... για τη διακίνηση των διαβατηρίων και των σχετικών δικαιολογητικών «λήγει οπωσδήποτε» στις 28.6.2008, ισχυρίζεται δε ότι «ως εκ τούτου, η μη ολοκλήρωση των διαγωνιστικών διαδικασιών και η μη σύναψη της σχετικής σύμβασης μέχρι την ως άνω καταληκτική ημερομηνία θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία σοβαρών προβλημάτων στην έκδοση των διαβατηρίων των Ελλήνων πολιτών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται» ... Οι ισχυρισμοί, όμως, αυτοί, σταθμιζόμενοι με το δικαίωμα παροχής προσωρινής προστασίας της αιτούσης (δικαίωμα κατοχυρωμένο από το Σύνταγμα και το Κοινοτικό Δίκαιο), δεν κρίνεται ότι συνιστούν επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος που θα δικαιολογούσαν την απόρριψη της κρινομένης αιτήσεως. Αφενός διότι το πρόβλημα, που ενδεχομένως προκληθεί μετά τη λήξη της δια νόμου αναθέσεως της παροχής των επιδίκων υπηρεσιών στα ..., ήταν γνωστό στη Διοίκηση και δεν κινήθηκε εγκαίρως η διαδικασία για την αντιμετώπισή του με την προκήρυξη σχετικού διαγωνισμού ... Αφετέρου, με την παρούσα απόφαση δεν διατάσσεται η αναστολή της προόδου της όλης διαδικασίας του διαγωνισμού, αλλά απαγορεύεται μόνον η κατακύρωσή του στην παρεμβαίνουσα εταιρεία εάν τυχόν συντρέξει τέτοια περίπτωση ... Επιβάλλεται, πάντως, να συντμηθεί σε δέκα (10) ημέρες από την κοινοποίηση της παρούσης απόφασης στην αιτούσα η κατά τη διάταξη του άρθρου 3 παρ. 7 του ν.2522/1997 προθεσμία για την άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως κατά της προσβαλλόμενης πράξης, τυχόν δε πάροδος άπρακτης της προθεσμίας αυτής έχει ως αποτέλεσμα την αυτοδίκαιη άρση του διατασσομένου με την παρούσα απόφαση μέτρου προσωρινής προστασίας 

Νομιμότητα σύμβασης ανάθεσης υπηρεσιών συνολικού ποσού 1,8 εκατομμυρίων €, που συνήψε στις αρχές του παρελθόντος έτους η Εταιρία Τουριστικής Ανάπτυξης Α.Ε. (ΕΤΑ ΑΕ) με διεθνή εταιρία με τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων (δηλ. χωρίς διαγωνισμό).(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Από τις διατάξεις του άρθρου 21 του Κανονισμού ανάθεσης και εκτέλεσης προμηθειών, εργασιών και παροχής υπηρεσιών της εταιρίας «Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα Α.Ε.» και του άρθρου 9 του ΠΔ 346/1998 συνάγεται, ότι για λόγους δημοσίου συμφέροντος θεσπίσθηκε ο κανόνας, ότι για κάθε σύμβαση παροχής υπηρεσιών, που συνεπάγεται δαπάνη σε βάρος της Ε.Τ.Α. Α.Ε., επιβάλλεται η διενέργεια διαγωνισμού. Λόγοι επίσης δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν σε ορισμένες περιπτώσεις, η άνω αρχή να μην είναι άκαμπτη, όπως π.χ. σε περιπτώσεις κατεπείγουσας ανάγκης. Συνεπώς, και η ύπαρξη ή όχι λόγων κατεπείγουσας ανάγκης θα πρέπει, να ερευνάται υπό το πρίσμα του δημοσίου συμφέροντος. Εάν διαπιστωθεί από την νέα Διοίκηση, όπως στην προκείμενη περίπτωση ιστορείται, αποδιοργάνωση και μακροχρόνια απραξία της Ε.Τ.Α. Α.Ε. και επιτακτική ανάγκη σε πολύπλευρη αναδιάρθρωση της εταιρίας, εφόσον η ανάγκη αναστροφής του όλου κλίματος και της σωστής λειτουργίας της εταιρίας επιβάλλουν άμεσες λύσεις, δικαιολογείται η κάμψη της αρχής της διενέργειας διαγωνισμού και η απευθείας ανάθεση παροχής υπηρεσιών, δεδομένου ότι το κύριο στοιχείο της κρισιμότητας του βιώσιμου της εταιρίας διαπιστώθηκε από τη νέα διοίκηση και είναι αποτέλεσμα προβλημάτων που συσσωρεύτηκαν σταδιακά σε μακρά διαδρομή του χρόνου υπό διάφορο νομικό καθεστώς λειτουργίας και τρόπο διοικήσεως. (πλειοψ.)

ΝΠΙΔ. Εγκριση Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας ΤΟΕΒ. Τακτοποίηση της πρόσληψης υπηρετούντος προσωπικού.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Είναι δυνατή η τακτοποίηση της πρόσληψης του υπηρετούντος στον ΤΟΕΒ Βαρυπέτρου Χανίων προσωπικού, του οποίου η πρόσληψη έγινε με αποφάσεις του ΔΣ χωρίς τις κατά νόμο εγκρίσεις, και ενώ ο Κανονισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΚΕΥ) δεν εγκρίθηκε νομοτύπως από τα κατά νόμο αρμόδια όργανα με την παροχή νομοτύπου εγκρίσεως, από τα όργανα αυτά, η οποία θα ισχύσει για το μέλλον, από τον χρόνο δηλ. της παροχής της, οι εργατικές όμως συμβάσεις, που έχουν συναφθεί διατηρούν τον χαρακτήρα τέτοιας σύμβασης.

Κατάσχεση εις χείρας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (ως τρίτου), κατά της εταιρίας με την επωνυμία «ΕΥΡΩΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΙΑΤΡΙΚΗ Α.Ε.» παροχής ιατρικών υπηρεσιών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η αρμόδια υπηρεσία του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, ορθά και νόμιμα αρνείται να προβεί στην εκτέλεση του από 15-7-2013 κατασχετηρίου εγγράφου της εταιρείας «PROFIT MEDICAL A.E.», επικαλούμενη τις προϋποθέσεις που θέτει η υπ’ αριθμ. 18579/2013 Κ.Υ.Α., διότι η καταβολή των επιδικασθέντων ποσών θα εκτελεσθεί σε βάρος των πιστώσεων του ΕΟΠΥΥ. (ομοφ.)

Περίληψη 1 Στο πλαίσιο προσφυγής ασκουμένης βάσει του άρθρου 169 της Συνθήκης (νυν άρθρου 226 ΕΚ), η ύπαρξη παραβάσεως πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με την κατάσταση του κράτους μέλους όπως αυτή παρουσιάζεται κατά τη λήξη της προθεσμίας που τάχθηκε με την αιτιολογημένη γνώμη, οι δε μεταβολές που επέρχονται στη συνέχεια δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο. (βλ. σκέψη 22) 2 Ως παρέκκλιση από τον θεμελιώδη κανόνα της ελευθερίας εγκαταστάσεως, η προβλεπόμενη στο άρθρο 55, πρώτο εδάφιο, της Συνθήκης (νυν άρθρο 45, πρώτο εδάφιο, ΕΚ), εξαίρεση, σε συνδυασμό, ενδεχομένως, με το άρθρο 66 της Συνθήκης (νυν άρθρο 55 ΕΚ), πρέπει να περιορίζεται στις δραστηριότητες οι οποίες συνιστούν αυτές καθεαυτές, άμεση και συγκεκριμένη συμμετοχή στην άσκηση της δημόσιας εξουσίας. Τούτο δεν ισχύει στην περίπτωση της δραστηριότητας των επιχειρήσεων φυλάξεως ή ασφαλείας και των εσωτερικών υπηρεσιών φυλάξεως. (βλ. σκέψεις 24-26) 3 Υποχρεώνοντας μια επιχείρηση φυλάξεως να έχει την έδρα εκμεταλλεύσεως στο εθνικό έδαφος, καθιστώντας έτσι αδύνατη την παροχή στο έδαφος αυτό υπηρεσιών από επιχειρήσεις εγκατεστημένες εντός άλλων κρατών μελών, ένα κράτος μέλος παραβαίνει τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 59 της Συνθήκης (νυν, κατόπιν τροποποιήσεως, άρθρο 49 ΕΚ). Μια τέτοια απαίτηση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από λόγους δημοσίας τάξεως και δημοσίας ασφαλείας. Συγκεκριμένα, η ευχέρεια των κρατών μελών να περιορίζουν την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών για τους προαναφερθέντες λόγους δεν αποσκοπεί στον αποκλεισμό οικονομικών τομέων, όπως αυτός της ιδιωτικής ασφαλείας, από την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας, όσον αφορά την πρόσβαση στην απασχόληση, αλλά αποβλέπει στην παροχή της δυνατότητας στα κράτη μέλη να απαγορεύουν την πρόσβαση ή τη διαμονή στο έδαφός τους σε πρόσωπα των οποίων η πρόσβαση ή η διαμονή στα εδάφη αυτά θα συνιστούσε, αυτή καθεαυτή, κίνδυνο για τη δημόσια τάξη, τη δημόσια ασφάλεια ή τη δημόσια υγεία. (βλ. σκέψεις 27-29, 41 και διατακτ.) 4 Συνιστά περιορισμό της ελευθερίας εγκαταστάσεως και της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων ένας κανόνας εθνικού δικαίου βάσει του οποίου τα διευθυντικά στελέχη και το προσωπικό των επιχειρήσεων φυλάξεως και των εσωτερικών υπηρεσιών φυλάξεως, εξαιρουμένου του προσωπικού που ασκεί καθήκοντα διοικητικά και υλικοτεχνικής υποστήριξης, πρέπει να διαμένουν στο έδαφος του κράτους μέλους στο οποίο οι επιχειρήσεις αυτές είναι εγκατεστημένες. Η ως άνω προϋπόθεση περί διαμονής δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από την ανάγκη ελέγχου του παρελθόντος και της συμπεριφοράς των εν λόγω προσώπων. Συγκεκριμένα, η ανάγκη συλλογής των σχετικών στοιχείων μπορεί να ικανοποιηθεί με λιγότερο περιοριστικά της ελεύθερης κυκλοφορίας μέσα, ενδεχομένως με συνεργασία μεταξύ των αρχών των κρατών μελών. Επιπλέον, μπορούν να διενεργούνται έλεγχοι και να επιβάλλονται κυρώσεις κατά κάθε επιχειρήσεως εγκατεστημένης εντός κράτους μέλους, ανεξαρτήτως του τόπου διαμονής των διευθυντικών στελεχών της. (βλ. σκέψεις 31-34, 41 και διατακτ.) 5 Η ελεύθερη παροχή υπηρεσιών, ως θεμελιώδης αρχή της Συνθήκης, μπορεί να περιοριστεί μόνον από ρυθμίσεις δικαιολογούμενες από το γενικό συμφέρον και εφαρμοζόμενες σε κάθε πρόσωπο ή επιχείρηση που ασκεί δραστηριότητα επί του εδάφους του κράτους μέλους που είναι αποδέκτης της παροχής, στον βαθμό που το συμφέρον αυτό δεν διασφαλίζεται από τους κανόνες στους οποίους υπόκειται ο παρέχων τις υπηρεσίες εντός του κράτους μέλους όπου είναι εγκατεστημένος. (βλ. σκέψη 37) 6 Συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής των υπηρεσιών ένας εθνικός κανόνας δικαίου βάσει του οποίου κάθε υπάλληλος επιχειρήσεως φυλάξεως ή εσωτερικής υπηρεσίας φυλάξεως πρέπει να είναι κάτοχος δελτίου ταυτότητας εκδοθέντος σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία. Συγκεκριμένα, οι διατυπώσεις που συνεπάγεται η κατοχή ενός τέτοιου δελτίου ταυτότητας μπορούν να καταστήσουν επαχθέστερη την παροχή διασυνοριακών υπηρεσιών. Περαιτέρω, δεδομένου ότι ο παρέχων υπηρεσίες, ο οποίος μεταβαίνει σε άλλο κράτος μέλος, πρέπει να είναι κάτοχος δελτίου ταυτότητας ή διαβατηρίου, η απαίτηση προσθέτου εγγράφου ταυτότητας είναι δυσανάλογη σε σχέση με την ανάγκη διασφαλίσεως του προσδιορισμού της ταυτότητας των εν λόγω προσώπων. (βλ. σκέψεις 39-41 και διατακτ.)

Περίληψη της αποφάσεως Προσέγγιση των νομοθεσιών – Διαδικασίες συνάψεως δημοσίων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών – Οδηγία 2004/18 – Πεδίο εφαρμογής (Οδηγία 2004/18 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) Η οδηγία 2004/18, περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, έχει την έννοια ότι σε περίπτωση συνάψεως συμβάσεως μεταξύ αναθέτουσας αρχής και ιδιωτικής εταιρίας, ανεξάρτητης από αυτήν, προς σύσταση κοινής εταιρίας υπό τη μορφή ανώνυμης εταιρίας, με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών στον τομέα της υγείας και της ευεξίας στους χώρους εργασίας, η ανάθεση από την εν λόγω αρχή της παροχής των προοριζόμενων για τους υπαλλήλους της υπηρεσιών, αξίας υπερβαίνουσας το προβλεπόμενο από την ως άνω οδηγία κατώτατο όριο, η οποία ανάθεση μπορεί να αποσπασθεί από την ιδρυτική της εταιρίας αυτής σύμβαση, πρέπει να γίνεται τηρουμένων των διατάξεων της συγκεκριμένης οδηγίας που έχουν εφαρμογή στις υπηρεσίες του παραρτήματος II B. Ειδικότερα, καίτοι η σύσταση εκ μέρους αναθέτουσας αρχής και ιδιωτικού οικονομικού φορέα κοινής επιχειρήσεως δεν εμπίπτει αυτή καθεαυτή στην οδηγία 2004/18, εντούτοις, μια πράξη κεφαλαιακής συναλλαγής δεν μπορεί να υποκρύπτει στην πραγματικότητα την ανάθεση σε εταίρο του ιδιωτικού τομέα συμβάσεων που δύνανται να χαρακτηριστούν ως δημόσιες συμβάσεις ή συμβάσεις παραχωρήσεως. Εξάλλου, το γεγονός ότι ένας ιδιωτικός φορέας και μια αναθέτουσα αρχή συνεργάζονται στο πλαίσιο ενός φορέα μικτού κεφαλαίου δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αθέτηση των διατάξεων των σχετικών με τις δημόσιες συμβάσεις και τις συμβάσεις παραχώρησης κατά την ανάθεση δημόσιων συμβάσεων και συμβάσεων παραχώρησης στον εν λόγω ιδιωτικό φορέα ή στον φορέα μικτού κεφαλαίου. Επομένως, σε περίπτωση που δεν αποδεικνύεται αντικειμενικώς η ανάγκη συνάψεως της μικτής συμβάσεως με ένα αποκλειστικώς αντισυμβαλλόμενο και το σκέλος της μικτής συμβάσεως που συνίσταται στη δέσμευση της αναθέτουσας αρχής να απευθύνεται στην κοινή εταιρία για την παροχή υπηρεσιών στον τομέα της υγείας στους υπαλλήλους του είναι αποσπαστό από τη σύμβαση αυτή, οι κρίσιμες διατάξεις της οδηγίας 2004/18 έχουν εφαρμογή επίσης επί της αναθέσεως του σκέλους αυτού. (βλ. σκέψεις 33-34, 45-47 και διατακτ.)

Με τα δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Η εντελλόμενη με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπάνη δεν είναι νόμιμη διότι, η ως άνω από 18.1.2016 σύμβαση, που αποτελεί το νόμιμο έρεισμα αυτής δεν έχει συναφθεί νομίμως με προσφυγή στη διαδικασία της ανάθεσης παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών. Τούτο, διότι αφορά, κατά ορθό νομικό χαρακτηρισμό της, στην πρόσληψη ιατρού για την κάλυψη των αναγκών του …... –που έχουν ανακύψει από την ύπαρξη κενής οργανικής θέσης (καθώς και λόγω της απουσίας, κατ’ ουσίαν, του κατέχοντος την άλλη οργανική θέση ιατρού)– η οποία (πρόσληψη) δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο σύμβασης ανάθεσης υπηρεσιών αλλά θα έπρεπε να γίνει, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 16 του ν.2072/1992, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, μόνο μετά την προκήρυξη της θέσης και τη μη εκδήλωση ενδιαφέροντος για την κάλυψή της και μετά την προηγούμενη, κατά τους ορισμούς του άρθρου ένατου παρ. 20 περ. α΄ του ν.4057/2012, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 41 παρ. 1 του ν.4325/2015, έγκριση της Επιτροπής της ΠΥΣ 33/2006. Κατά συνέπεια, η ως άνω σύμβαση, αφού δεν έχει συναφθεί νομίμως, δεν μπορεί να αποτελέσει νόμιμο έρεισμα για την καταβολή, στο φερόμενο ως δικαιούχο του επίμαχου χρηματικού εντάλματος ιατρό, της συμφωνηθείσας αμοιβής του και, ως εκ τούτου, το χρηματικό αυτό ένταλμα δεν πρέπει να θεωρηθεί.