Ληξιπρόθεσμες οφειλές οικονομικά αδύναμων Ελλήνων πολιτών προς το Δημόσιο.

Απόδοση στο Δημόσιο εισπράξεων των τραπεζών, πιστωτικών ιδρυμάτων και των ΕΛ.ΤΑ. που συμμετέχουν στην εταιρεία Διατραπεζικά Συστήματα Α.Ε. (ΔΙΑΣ Α.Ε.) και αφορούν βεβαιωμένες στις Δ.Ο.Υ. ατομικές οφειλές.

Ενεχύραση απαιτήσεων κατά του Δημοσίου – Χαρακτήρας αυτών ως συμβάσεων εκχώρησης - Αναλογική εφαρμογή άρθρου 145 του ν. 4270/2014, όσον αφορά στις αναγκαίες επιδόσεις - Καταχώρηση αυτών στα Βιβλία Εκχωρήσεων.Η σύμβαση ενεχύρασης απαίτησης δανειστή του Δημοσίου σε Τράπεζα έχει το χαρακτήρα εκχώρησης της απαίτησης, και υπόκειται επί ποινή ακυρότητας της αναγγελίας, στις διατάξεις του άρθρου 145 του ν. 4270/2014, όσον αφορά στην υποχρέωση επίδοσής της σε συγκεκριμένα όργανα του δημοσίου. Η νομίμως επιδοθείσα σύμβαση ενεχύρασης απαίτησης μπορεί να καταχωρισθεί στο Μητρώο Εκχωρήσεων.

Ι.Κύρωση της Συμφωνίας για την Ασιατική Τράπεζα Υποδομών και Επενδύσεων, ΙΙ. Εναρμόνιση του Κώδικα Φ.Π.Α. με την Οδηγία (ΕΕ) 2016/1065, ΙΙΙ. Ενσωμάτωση των σημείων 1, 2, 4 και 5 του άρθρου 2 και των άρθρων 4, 6, 7 και 8 της Οδηγίας 1164/2016, ΙV. Τροποποίηση του ν. 2971/2001 και άλλες διατάξεις. 

Σύμβαση ενεχύρασης κατά το ΝΔ 17.7/13.8.1923 – Σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring) – Εκχώρηση – Κατάσχεση εις χείρας τρίτου. 1) Η σύμβαση ενεχύρασης κατά τα άρθρα 36 και 39 ν.δ. 17.7/13.8.1923 θεωρείται σύμβαση εκχώρησης υπό τις αναλυόμενες στην παρ. ΙΙΙ 2 ειδικότερες προϋποθέσεις. (ομοφ.) 2) Σε περίπτωση επιβολής εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου κατάσχεσης εις χείρας τρίτου κατά τα άρθρα 30 επ. Κ.Ε.Δ.Ε. μετά την επίδοση της ως άνω σύμβασης ενεχύρασης, η κατάσχεση αυτή είναι άκυρη και συνεπώς δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το κατασχόν Ελληνικό Δημόσιο. (ομοφ.) 3) η σύμβαση πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring) θεωρείται σύμβαση εκχώρησης υπό τις αναλυόμενες στην παρ. ΙΙΙ 3 ειδικότερες προϋποθέσεις. (ομοφ.) 4) Σε περίπτωση επιβολής εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου κατάσχεσης εις χείρας τρίτου κατά τα άρθρα 30 επ. Κ.Ε.Δ.Ε. μετά την αναγγελία της σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring), που περιέχει εκχώρηση και ικανοποιεί τις παραπάνω προϋποθέσεις, η κατάσχεση αυτή είναι άκυρη και συνεπώς δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το κατασχόν Ελληνικό Δημόσιο. (ομοφ.) 5) Η αναγγελία (μεταξύ ιδιωτών) μπορεί νομίμως να πραγματοποιηθεί με κάθε πρόσφορο (για να λάβει γνώση ο οφειλέτης) τρόπο και, συνεπώς, και με τα σύγχρονα ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας (τηλεομοιοτυπία – FAX και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) ή με συστημένη επιστολή, πρέπει όμως να αποδεικνύεται παραχρήμα και να προσδιορίζονται σ’ αυτή επαρκώς οι απαιτήσεις, στις οποίες αφορά και η ταυτότητα του πράκτορα. Αντί της αναγγελίας μπορεί επίσης να γνωστοποιηθεί (με fax ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσφορο τρόπο) η ίδια η σύμβαση πρακτορείας. Η μέλλουσα απαίτηση μπορεί νομίμως να εκχωρηθεί, εφόσον μπορεί να προσδιοριστεί κατ’ είδος και οφειλέτη. Η εγκυρότητα δε της σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων δεν εξαρτάται κατά τον Ν. 1905/1990 από την κατάθεση αυτής στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. (ομοφ.)

Βεβαίωση οφειλών. Συμψηφισμός.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Ο συμψηφισμός της κατά του Δημοσίου βεβαίας, εκκαθαρισμένης και αποδεικνυόμενης με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ανταπαιτήσεως της οφειλέτριας εταιρείας, εκ δρχ. 30.592.927, προς οφειλές αυτής προς το Δημόσιο, εκ δρχ. 45.000.000, βεβαιωμένες στη ΔΟΥ ΦΑΕΕ Θεσσαλονίκης, νομότυπα προτάθηκε και επέφερε την απόσβεση της ισόποσης αξιώσεως του Δημοσίου κατ αυτής από το χρόνο συναντήσεως των αμοιβαίων απαιτήσεων.

Περίπτωση υποχρέωσης μερικής άρσης της επιβληθείσας από το Ελληνικό Δημόσιο κατάσχεσης εις χείρας τρίτου (ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας) , για οφειλές που έχουν συμπεριληφθεί σε αίτηση της οφειλέτιδας του Ελληνικού Δημοσίου περί υπαγωγής των οφειλών της στο Ν 3869/2010, και της ως εκ τούτου υποχρέωσης της αρμόδιας Δ.Ο.Υ. να επιστρέφει το αποδοθέν από τον τρίτο ποσό – Ζητήματα που ανακύπτουν.  Η φορολογική διοίκηση, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης των νομικών και πραγματικών καταστάσεων που διαμορφώθηκαν εκ της επιβολής μη νόμιμης κατάσχεσης εις χείρας τραπεζικού ιδρύματος, ως τρίτου, οφείλει να άρει την επιβληθείσα κατάσχεση και, συνακολούθως, να επιστρέψει στην καθής η εκτέλεση οφειλέτιδα το καταβληθέν από την Τράπεζα προς το Δημόσιο, συνεπεία θετικής δήλωσης, κατασχεθέν ποσό, ως αχρεωστήτως καταβληθέν. Ο τρόπος της επιστροφής (ήτοι αν το ποσό θα πιστωθεί στο λογαριασμό της δικαιούχου από τον οποίο εκταμιεύθηκε ή σε άλλον που η ίδια ήθελε υποδείξει), είναι αδιάφορος και ανάγεται στη σφαίρα των επιλογών της οφειλέτιδας. Ζήτημα συμψηφισμού απαιτήσεων του Δημοσίου με τα (μετά την άρση της επιβληθείσης κατάσχεσης) επιστρεφόμενα ποσά, δεν γεννάται, δεδομένου ότι η επιστροφή θα λάβει χώρα στο πλαίσιο αποκατάστασης της νομιμότητας, από την ενέργεια δε αυτή δεν μπορεί να ωφεληθεί το Δημόσιο με το συμψηφισμό αυτών τούτων των μη νομίμως κατασχεθεισών απαιτήσεων (ομόφ.).

Παροχή της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου για χορήγηση δανείου από τράπεζα – Σύμβαση ενεχύρασης – Λόγοι άρσης της παρασχεθείσας εγγύησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η καταρτισθείσα μεταξύ δανειστή (τράπεζας) και οφειλέτη (επιχείρησης) σύμβαση ενεχύρασης προθεσμιακής κατάθεσης, και η σε εφαρμογή αυτής δέσμευση, από την τράπεζα, μετά την εκταμίευση του δανείου σημαντικού ποσού (50% περίπου αυτού) ευρίσκεται, με υπαιτιότητα των συμβαλλομένων μερών, εκτός του νομοθετικού και συμβατικού ρυθμιστικού πλαισίου, με βάση το οποίο το Δημόσιο εγγυήθηκε το 80% του εγκριθέντος για τη χρηματοδότηση της επιχείρησης κεφαλαίου κίνησης και, επομένως, συνιστά λόγο για την ελευθέρωση του Δημοσίου από την εγγυητική του ευθύνη σύμφωνα με την διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 11 του ν. 2322/1995. Άλλως, το Δημόσιο ελευθερώνεται από την εγγύηση, διότι η άσκηση του δικαιώματος της τράπεζας επί του συσταθέντος προς εξασφάλισή της ενεχύρου υπερέβη, στην προκειμένη περίπτωση και με βάση τα προεκτεθέντα περιστατικά, τα όρια της καλής πίστης και του σκοπού για τον οποίο χρηματοδοτήθηκε με το δάνειο η επιχείρηση και παρασχέθηκε η εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. (ομοφ.) ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ 124/2014 Γνωμοδότηση.

Συμμετοχή του ΕΦΚΑ σε συμφωνία εξυγίανσης οφειλέτη, με οφειλές μόνο προς το Ελληνικό Δημόσιο (Δ.Ο.Υ.) και τον ίδιο τον ΕΦΚΑ.α) Ο ΕΦΚΑ δύναται να συνάπτει συμφωνία εξυγιάνσεως, ως κύριος πιστωτής (ήτοι με ποσοστό άνω του 60%) με οφειλέτη, ο οποίος έχει βεβαιωμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές μόνο προς το Δημόσιο και τον Ε.Φ.Κ.Α. και δεν οφείλει προς ιδιώτες (τραπεζικά ιδρύματα, προμηθευτές, εργαζομένους κ.λπ.). β) Δεν κωλύεται ο ΕΦΚΑ να συναινεί σε συμφωνίες εξυγιάνσεως με οφειλέτες που έχουν κυρίως δημόσιο χρέος (προς Δ.Ο.Υ., Ε.Φ.Κ.Α. κ.λπ.). Για την κατηγορία αυτή των οφειλετών ισχύει ο ν. 4152/2013. γ). Δεν περιλαμβάνεται στις αρμοδιότητες του ΝΣΚ, αλλά απόκειται στην εκτίμηση της Υπηρεσίας, βάσει των συνθηκών της εκάστοτε υποθέσεως, η κρίση για το αν η υπαγωγή του οφειλέτη στη ρύθμιση των ν. 4152/2013 και 4321/2015, συνιστά (ή όχι) καταχρηστική συμπεριφορά του, η οποία θα απέκλειε την υπογραφή της συμφωνίας εξυγιάνσεως εκ μέρους του ΕΦΚΑ και επίσης για το αν η συμφωνία εξυγιάνσεως εμποδίζει την υπαγωγή του οφειλέτη στη ρύθμιση των ν. 4152/2013 και 4321/2015.

Εγγυητική ευθύνη του Δημοσίου – Πτώχευση.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η κήρυξη σε πτώχευση εταιρείας, υπέρ της οποίας και για τη ρύθμιση οφειλών της προς πιστωτικά ιδρύματα, έχει εγγυηθεί το Ελληνικό Δημόσιο, δε συνεπάγεται αυτοδικαίως την κατάπτωση της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου. Κατάπτωση της εγγύησης του Δημοσίου θα επέλθει με την πλήρωση των όρων της υπουργικής απόφασης παροχής της. Στο χρονικό διάστημα από την κήρυξη της πτώχευσης και έως την κατάπτωση της εγγύησης του Ελληνικού Δημοσίου, δεδομένης και της αναστολής, λόγω της πτώχευσης, των ατομικών καταδιωκτικών μέτρων, η Τράπεζα οφείλει να αναγγελθεί στην πτωχευτική διαδικασία και ταυτόχρονα να προβεί στη λήψη κάθε δυνατού μέτρου προς εξασφάλιση της απαίτησής της κατά της πτωχεύσασας εταιρείας.