Εταιρεία ανώνυμη, συμμετέχουσα σε κοινοπραξία, οφειλέτρια του Δημοσίου – Συμφωνία του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990 με πιστωτές της – Καταβολή ή μη των, ταμειακώς βεβαιωμένων, οφειλών προς το Δημόσιο – Διαγραφή ή μη των οφειλών αυτών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1) Η οφειλέτρια εταιρεία υποχρεούται στην καταβολή των υπαγομένων στο πεδίο εφαρμογής της συμφωνίας χρεών προς το Δημόσιο των κοινοπραξιών, στις οποίες συμμετέχει, κατόπιν κρίσεως περί υπαγωγής εκάστης οφειλής στο ρυθμιστικό πεδίο της συμφωνίας και, γενικώς, κατόπιν των ενεργειών που αναφέρονται στην με αριθμό 121/2009 γνωμοδότηση του ΣΤ΄ Τμήματος του Ν.Σ.Κ., εκ μέρους κάθε αρμοδίας Δ.Ο.Υ. και, πάντως, τα κύρια αιτήματα της οφειλέτριας ελέγχονται ως αβάσιμα. 2) Εν όψει των προαναφερομένων, παρέλκει η απάντηση επί του δευτέρου υποερωτήματος, περί της υποχρεώσεως αποδόσεως των καταβληθέντων ποσών και της δυνατότητας συμψηφισμού τους με ατομικές οφειλές της οφειλέτριας εταιρείας.

Πλειστηριασμός ακινήτου – Παρακράτηση του πλειστηριάσματος από την υπερθεματίστρια τράπεζα – Μεταρρύθμιση πίνακα κατάταξης – Εκπρόθεσμη καταβολή μέρους του πλειστηριάσματος στον υπερ ού η μεταρρύθμιση – Τόκοι υπερημερίας – Χρόνος έναρξης αυτών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Πλειστηριασμός ακινήτου του διαχειριστή οφειλέτριας του Δημοσίου και υπό πτώχευση τελούσας εταιρείας περιορισμένης ευθύνης και κατακύρωση αυτού στην υπερθεματίστρια και ενυπόθηκη δανείστρια «Τράπεζα Εργασίας Α.Ε.». Παρακράτηση όλου του ποσού του πλειστηριάσματος από την υπερθεματίστρια Τράπεζα, κατ’ άρθρο 1004 παρ.2 Κ.Πολ.Δικ., η οποία στη συνέχεια συμψήφισε την οφειλή της για το παρακρατηθέν πλειστηρίασμα με την καταταγείσα στον πίνακα κατάταξης ενυπόθηκη απαίτησή της. Μεταρρύθμιση του πίνακα κατάταξης, κατ’ αποδοχή ανακοπής της Δ.Ο.Υ. Γ΄ Πατρών, και κατάταξη αυτής σε μέρος του πλειστηριάσματος με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, η οποία τελεσιδίκησε την 2.11.1998. Καταβολή από την υπερθεματίστρια Τράπεζα στη Δ.Ο.Υ. Γ΄ Πατρών, του ποσού, για το οποίο η τελευταία κατατάχθηκε τελεσίδικα, στις 6.11.2009. Οφείλονται από την υπερθεματίστρια τόκοι υπερημερίας στο Δημόσιο, επί του ποσού του πλειστηριάσματος για το οποίο η Δ.Ο.Υ. κατατάχθηκε οριστικά με την υπ’ αριθμ. 263/1998 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών από την επομένη της ημέρας που τελεσιδίκησε η άνω απόφαση έως την ημέρα της καταβολής. Ο υπολογισμός των τόκων θα γίνει με το ισχύον επιτόκιο υπερημερίας κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 293 Α.Κ. Η Δ.Ο.Υ. θα προβεί στην είσπραξή τους βεβαιώνοντας ταμειακά, το ποσό που θα προκύψει μετά από εκκαθάριση, σε βάρος της Τράπεζας, δυνάμει νομίμου τίτλου του εδαφ.γ’ της παρ.2 του άρθρου 2 του ΚΕΔΕ.

Διαδικασία εισπράξεως από το Δημόσιο ποσών που καταβλήθηκαν αχρεώστητα σε εργολάβο.Για την ικανοποίηση χρηματικής απαιτήσεώς του κατά εργολάβου δημοσίων έργων, σε περίπτωση που του κατέβαλε χρήματα περισσότερα από αυτά που όφειλε, το Δημόσιο μπορεί να προβεί σε κατάπτωση των εγγυητικών επιστολών που εκδόθηκαν για το συγκεκριμένο έργο, αλλά όχι και αυτών που εκδόθηκαν από τον ίδιο εργολάβο για άλλο έργο. Αν, μετά την κατάπτωση των εγγυήσεων, απομένει υπόλοιπο οφειλής, το Δημόσιο μπορεί να ασκήσει αγωγή κατά του εργολάβου ή να προβεί στην έκδοση αποφάσεως από την οποία θα προκύπτει η αιτία και το ποσό της οφειλής, την οποία θα στείλει στο αρμόδιο Δημόσιο Ταμείο, για να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες για την είσπραξη της οφειλής. 

Ερώτημα σχετικά με την επίδραση οριστικής δικαστικής απόφασης, η οποία δέχθηκε ασκηθείσα αίτηση περί υπαγωγής οφειλών στο ν. 3869/2010, σε κατάσχεση που επέβαλε το Ελληνικό Δημόσιο εις χείρας τρίτου, η οποία είχε επιβληθεί σε χρόνο προ της ολοκλήρωσης της κατάθεσης της σχετικής αίτησης.

Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή

α) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου που επιβλήθηκε πριν την υποβολή αίτησης υπαγωγής του οφειλέτη στις διατάξεις του ν. 3869/2010 είναι ισχυρή και έγκυρη και αναπτύσσει τις κατά το άρθρο 33 παρ. 3 του ΚΕΔΕ συνέπειες, παρά την ρύθμιση των οφειλών του καθού η κατάσχεση, σύμφωνα με το ν.3869/2010 και, επομένως, ο τρίτος οφείλει ανελλιπώς να καταβάλλει στο Δημόσιο κάθε ποσό της κατασχεθείσας απαίτησης (γεγεννημένης ή μέλλουσας), σύμφωνα με τους όρους του κατασχετηρίου (κατά πλειοψηφία). β) Τα ποσά που καταβλήθηκαν από τον τρίτο στο Δημόσιο μέχρι την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με το ν.3869/2010, και αφορούν κατασχεθείσες και γεγεννημένες, μέχρι την ημερομηνία αυτή, απαιτήσεις, ορθώς καταβλήθηκαν και η δικαστική αυτή ρύθμιση ουδεμία έννομη συνέπεια επάγεται για τις απαιτήσεις αυτές (ομόφωνα). γ) Ποσά που καταβλήθηκαν ή θα καταβληθούν από τον τρίτο στο Δημόσιο και αφορούν κατασχεθείσες μέλλουσες απαιτήσεις, οι οποίες γεννήθηκαν μετά την έναρξη ισχύος της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.3869/2010, εισπράττονται και πιστώνονται από την αρμόδια υπηρεσία, σύμφωνα με τους όρους της δικαστικής ρύθμισης των χρεών του οφειλέτη και υπό την προϋπόθεση ότι στη δικαστική ρύθμιση περιλαμβάνεται η οφειλή για την οποία επιβλήθηκε η κατάσχεση (κατά πλειοψηφία). δ) Αν μετά την κατά τα παραπάνω πίστωση απομένει υπόλοιπο ποσό (πλέον της ρύθμισης), αυτό επιστρέφεται στον οφειλέτη (όχι τον τρίτο που το κατέβαλε) ως αχρεωστήτως εισπραχθέν. Το επιπλέον αυτό ποσό μπορεί να συμψηφισθεί από την αρμόδια υπηρεσία με τυχόν οφειλές του οφειλέτη που δεν έχουν αποτελέσει αντικείμενο της δικαστικής ρύθμισης (κατά πλειοψηφία). ε) Η κατάσχεση του Δημοσίου απαιτήσεων του οφειλέτη στα χέρια τρίτου αίρεται μόνον εφόσον με τις καταβολές από τον τρίτο ή τον οφειλέτη, κατά τα παραπάνω, καλύφθηκε το ύψος της οφειλής προς το Δημόσιο, όπως αυτό διαμορφώθηκε με τη δικαστική ρύθμιση και ο οφειλέτης προσκομίσει στην αρμόδια υπηρεσία τη δικαστική πιστοποίηση του άρθρου 11 παρ. 1 του ν.3869/2010 (κατά πλειοψηφία). Παραπέμφθηκε στην Α΄ Τακτική Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 189/2019 γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος. Γίνεται δεκτή πλην της παρ. 31ε από τον Διοικητή της ΑΑΔΕ.

Όροι, προϋποθέσεις και ειδικά θέματα εφαρμογής της ρύθμισης ληξιπρόθεσμων χρεών της υποπαραγράφου Α1 της παραγράφου Α του άρθρου πρώτου του ν. 4152/2013

Ζητήματα προκύπτοντα εκ της εφαρμογής συμφωνίας του άρθρου 44 του Ν 1892/1990 – Ρύθμιση χρεών – Συμψηφισμός.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η κατά το ως άνω άρθρο 44 του Ν 1892/1990 και κατά το αληθινό νόημα αυτού συμφωνία πιστωτών ρύθμισης χρεών μιας επιχείρησης, που παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, έκδηλη αδυναμία πληρωμής των οφειλών της και ο εντεύθεν προκύπτων ποσοτικός περιορισμός χρεών, αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στα χρέη της επιχείρησης και δεν μπορεί να επεκταθεί ή να αποκλείσει τη δυνατότητα συμψηφισμού ανταπαίτησης της εν λόγω επιχείρησης προς τις οφειλές αυτές. Συνεπώς ελλειπούσης σχετικής απαγορευτικής ρύθμισης στο νόμο και στη συμφωνία, το Δημόσιο νομίμως συμψηφίζει ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις του, μετά των ληξιπροθέσμων ανταπαιτήσεων της ως άνω επιχείρησης και δη παρακρατεί απαιτήσεις αυτής προς εξόφληση των οφειλών της προς το Δημόσιο, καθ’ όλη τους την έκταση, πέραν δηλαδή του συμφωνηθέντος περιορισμού των χρεών της, χαριστικού σε κάθε περίπτωση, ο οποίος επεβλήθη, κατ’ ουσίαν, λόγω της έκδηλης αδυναμίας της πληρωμής, τουλάχιστον στο σύνολό τους, των εν λόγω χρεών. Η ανταπαίτηση της εταιρείας, που συμψηφίσθηκε, με χρέη αυτής έναντι του Δημοσίου, μετά την επικύρωση της συμφωνίας του άρθρου 44, αναγόμενη σε προηγούμενο αυτής χρονικό διάστημα δεν είναι επιστρεπτέα στην ως άνω εταιρεία από το Δημόσιο. Νομίμως το Δημόσιο προέβη σε συμψηφισμό των ληξιπροθέσμων χρεών της οφειλέτιδάς του επιχείρησης με την ανταπαίτηση αυτής κατά του Δημοσίου και μάλιστα ανεξαρτήτως του χρόνου κατά τον οποίον τα χρέη κατέστησαν ταμειακά ληξιπρόθεσμα, δηλαδή πριν ή μετά την επικύρωση από το Εφετείο της συμφωνίας του άρθρου 44. (πλειοψ.)

Κοινοποιήση διατάξεων της πάγιας ρύθμισης ληξιπρόθεσΜων χρεών της υποπαραγράφου Α2 της παρ. Α του πρώτου άρθρου του ν. 4152/2013 (ΦΕΚ-107 Α/9-5-2013)

Απλοποιημένη διαδικασία ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων που «δεν ξεπερνούν συνολικά το ποσό των τριακοσίων χιλιάδων ευρώ (300.000 €)»1 στο πλαίσιο υπαγωγής τους στο ν. 4469/2017 «Εξωδικαστικός Μηχανισμός Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων και άλλες διατάξεις (Α΄ 62)» .

Δημόσια έσοδα. Ρύθμιση χρεών οφειλετών Δημοσίου κλπ, οι οποίοι επλήγησαν από τον σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η γνωμοδότηση αποφαίνεται επί πλείστων όσων ειδικωτέρων ζητημάτων ανακυπτόντων εκ της εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 45 παρ.1 του ν.2778/1999, με τις οποίες, πλην άλλων, ρυθμίσθηκε ο τρόπος καταβολής βεβαιωμένων στις Δ.Ο.Υ. ή στα Τελωνεία χρεών προς το Δημόσιο, καθώς και εισπραττομένων δια των Δ.Ο.Υ. χρεών προς νομικά πρόσωπα και τρίτους, τα οποία κατέστησαν ληξιπρόθεσμα μέχρι και 31-12-1999 και οφείλονται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα που επλήγησαν από το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου 1999 και θεσπίσθηκαν οι προϋποθέσεις υπαγωγής στη ρύθμιση και τα υποβλητέα δικαιολογητικά. Ειδικώτερα, η γνωμοδότηση αντιμετωπίζει ζητήματα υπαγωγής ή μη στη ρύθμιση εξ απόψεως: α) φύσεως των χρεών, β) κατηγοριών οφειλετών (π.χ. πρωτοφειλέτης- εγγυητής, ομόρρυθμη εταιρία-ομόρρυθμα μέλη), και γ) ουσιαστικών προϋποθέσεων (ακαταλληλότητα οικήσεως οικίας ή χρήσεως επαγγελματικής στέγης-έννοια αυτών κλπ).

Τροποποίηση της 130060/27.11.2017 (Β΄ 4158) κοινής υπουργικής απόφασης «Απλοποιημένη Διαδικασία Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων που δεν ξεπερνούν συνολικά το ποσό των πενήντα χιλιάδων ευρώ (50.000,00 €) στο πλαίσιο υπαγωγής τους στο ν. 4469/2017 «Εξωδικαστικός Μηχανισμός Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων και άλλες διατάξεις (Α΄ 62)».