Αποδοχή της αριθ. 77/2010 γνωμοδότησης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους-ΕΓΚ.10.Υποχρέωση κάθε Εργοληπτικής Επιχείρησης να υποβάλει στις δημοπρασίες των δημοσίων έργων όπου συμμετέχει βεβαιώσεις εξόφλησης ασφαλιστικών εισφορών και φορολογικής ενημερότητας για τα έργα που εκτελεί μόνη της ή σε κοινοπραξία για το χρονικό διάστημα από της υπογραφής της σύμβασης μέχρι εκδόσεως βεβαίωσης περάτωσης των εργασιών.

«Κανονισμός (ΕΚ, Ευρατόμ) 2988/95 – Προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως – Άρθρο 3 – Ανάκτηση επιστροφής κατά την εξαγωγή – Τριακονταετής προθεσμία παραγραφής – Κανόνας περί παραγραφής κατά το γενικό αστικό δίκαιο κράτους μέλους – “Κατ’ αναλογία” εφαρμογή – Αρχή της ασφαλείας δικαίου – Αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης – Αρχή της αναλογικότητας» Στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-201/10 και C-202/10, με αντικείμενο αιτήσεις εκδόσεως προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, τις οποίες υπέβαλε το Finanzgericht Hamburg (Γερμανία) με αποφάσεις της 12ης Φεβρουαρίου 2010, οι οποίες περιήλθαν στο Δικαστήριο στις 26 Απριλίου 2010, στο πλαίσιο των δικών 

ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΟΔΩΝ.(...)Εξάλλου, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να θεωρηθούν ως «συμπληρωματικές εργασίες», οφειλόμενες σε απρόβλεπτα γεγονότα, εκείνες που αφορούν σε επέκταση του τεχνικού αντικειμένου του έργου ή στη βελτίωση της ποιότητάς του με υλικά ή μεθόδους μη προδιαγραφόμενες στα οικεία συμβατικά τεύχη, διότι θεωρείται ανεπίτρεπτη εκ των υστέρων μεταβολή του αντικειμένου του έργου, καθόσον δεν ήταν γνωστή στο σύνολο των διαγωνιζομένων κατά την υποβολή της προσφοράς τους και δεν αποτέλεσε τη βάση της διαδικασίας ανάδειξης αναδόχου (ΕλΣυν Τμ. Μείζ. Επτ. Σύνθ. 343/2019, 1317, 983/2018, 1146, 682/2017, 2229, 410/2016, 6023, 5247/2015, 4001, 3998/2013, 3205, 3030/2011, VI Τμ. 1297/2019, 1884, 1011, 50/2018, 1343, 27/2017, 5002/2013, πρβλ. ΔΕΕ απόφαση της 27.10.2011, C-601/2010, Επιτροπή κατά Ελληνικής Δημοκρατίας). Ωστόσο, δεν συνιστούν ανεπίτρεπτη μεταβολή του φυσικού αντικειμένου του έργου οι τροποποιήσεις που επιβάλλονται από απρόβλεπτες περιστάσεις, εφόσον κρίνονται απολύτως αναγκαίες για την αντιμετώπιση των περιστάσεων αυτών και δεν μεταβάλλουν τον λειτουργικό προορισμό του αρχικού έργου (ΕλΣ Τμ. Μείζ. - Επτ. Συνθ. 1378/2017, 4483/2013).Για τους λόγους αυτούς Κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου της 1ης συμπληρωματικής σύμβασης του έργου «ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΟΔΩΝ ΣΧΕΔΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ..», 

Συμμόρφωση Διοικήσεως. Ακύρωση πράξεων-παραλείψεων μετάταξης δημοσίων υπαλλήλων. Αναπομπή υποθέσεων στη Διοίκηση για νέα κρίση. Προσδιορισμός των υποψηφίων και του αρμοδίου οργάνου για την επανάκριση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Εν όψει εκδόσεως των με αριθμούς 167 και 392/2009 αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, που ακύρωσαν μετατάξεις στον κλάδο των Οικονομικών Επιθεωρητών (η πρώτη) και την παράλειψη μετατάξεως (η δεύτερη) αναπέμποντας τις υποθέσεις στην Διοίκηση για νέα κρίση και προς τον σκοπό συμμορφώσεως της διοικήσεως προς τις αποφάσεις αυτές, η επανάκριση των υποθέσεων αυτών α) Θα γίνει, σε κάθε περίπτωση, μεταξύ όλων των υποψηφίων, κατά κλάδο, που διαθέτουν τα τυπικά προσόντα και β) Θα γίνει από την ήδη, μετά τις ακυρωθείσες, πράξη και παράλειψη της Διοικήσεως, συγκροτηθείσα Επιτροπή του άρθρου 16 παρ. 9 εδ. β΄ του Ν 2873/2000, υπό την ενεστώσα σύνθεσή της.

α) Υποχρέωση ή μη του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει τα ποσά που έχουν επιδικασθεί σε βάρος του, σε εκτέλεση των αμετάκλητων αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με αριθμούς 2550, 2551, 2552 και 2556/2019, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης των είκοσι τεσσάρων τραυματισθέντων εργαζομένων της Τράπεζας «MARFIN» κατά τον εμπρησμό της στα επεισόδια της 05ης -05-2010, με την πρώτη απόφαση και λόγω ψυχικής οδύνης των οικογενειών των τριών θανόντων υπαλλήλων της ίδιας Τράπεζας στα παραπάνω επεισόδια, με τις επόμενες τρεις αποφάσεις, σε περίπτωση που αποδειχθεί ότι για την ίδια αιτία ...(..)
Εισηγητές: Π. Παππάς, Νομικός Σύμβουλος του Κράτους, Α. Αναστοπούλου και Π. Παπαδάκης, Πάρεδροι ΝΣΚ. α) Το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται έναντι των δικαιούχων και δεν υποχρεούται να τους καταβάλει τα ποσά που έχουν επιδικασθεί σε βάρος του, με τις αμετάκλητες αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με αριθμούς 2550, 2551, 2552 και 2556/2019, σε περίπτωση που αποδειχθεί εξόφληση των δικαιούχων, τραυματισθέντων υπαλλήλων και συγγενών θανόντων υπαλλήλων της Τράπεζας «MARFIN», είτε από τη συνοφειλέτρια Τράπεζα «MARFIN», ήδη «CYPRUS POPULAR BANK PUBLIC LTD», είτε από άλλον συνοφειλέτη, για το σύνολο του ποσού που οφείλει για την παραπάνω αιτία. Σε περίπτωση, που αποδειχθεί μερική καταβολή από την Τράπεζα ή τυχόν άλλον συνοφειλέτη της παροχής, το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να καταβάλει τη διαφορά μεταξύ του ποσού που καταβλήθηκε και του ποσού που προσδιορίσθηκε από τα διοικητικά δικαστήρια για καθέναν από τους δικαιούχους, καθώς κατά το μέρος αυτό δεν θα έχει αποσβεσθεί η απαίτηση (ομόφωνα). β) Η έρευνα και διαπίστωση από τη Διοίκηση της, τυχόν, αποζημίωσης των δικαιούχων από την εργοδότρια Τράπεζα ή άλλον συνοφειλέτη για την ίδια αδικοπραξία, μπορεί να γίνει με τους τρόπους, τη διαδικασία και τα μέσα, που περιγράφονται στην παράγραφο 27 της γνωμοδότησης (κατά πλειοψηφία).

Συμμόρφωση Διοικήσεως προς ακυρωτικές αποφάσεις του ΣτΕ, με τις οποίες ακυρώθηκε απόφαση καθορισμού ορίων παλαιού αιγιαλού, λόγω ανεπαρκούς αιτιολογίας και αναπέμφθηκε η υπόθεση στη Διοίκηση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η Διοίκηση συμμορφούμενη προς τις με αριθμούς 2087 και 2089/2007 αποφάσεις του ΣτΕ, βάσει της γενικής αρχής του διοικητικού δικαίου περί οικονομίας της δράσεως της Διοικήσεως και του ότι, εκ των αποφάσεων αυτών και του αντικειμένου των κριθέντων διαφορών, προκύπτει ότι προηγείται ως υποχρέωση χρονικώς η επανάκριση της υποθέσεως από τη Διοίκηση, δεν υποχρεούται να προβεί αμέσως στη σχετική διόρθωση της εγγραφής στο Βιβλίο Δημοσίων Κτημάτων, του εμβαδού του ακινήτου του Δημοσίου που εγγράφηκε ως παλαιός αιγιαλός. Υποχρεούται όμως αμελλητί και απροφασίστως να επισπεύσει την, κατόπιν αναπομπής, επανεξέταση του ζητήματος της χαράξεως γραμμής παλαιού αιγιαλού, κατά το μέρος που ακυρώθηκε απόφαση του Υπουργού των Οικονομικών, και, αναλόγως του αποτελέσματος της διοικητικής διαδικασίας, είτε να τροποποιήσει την εγγραφή στο ανωτέρω Βιβλίο, είτε να διατηρήσει αμείωτο το εμβαδόν του ακινήτου αυτού. (πλειοψ.)

Προμήθεια καυσίμων.Ο προσδιορισμός της ποσότητας αποτελεί ουσιώδες στοιχείο του ελαχίστου περιεχομένου της διακηρύξεως και στοχεύει στην επίτευξη πλήρους διαφάνειας και στην προστασία του ανταγωνισμού, η δε παράλειψη προσδιορισμού του καθιστά ασαφή τη διακήρυξη και συνεπώς μη νόμιμη (Πρακτικά Ολομ.ΕΣ της 27ης Γεν.Συν. της 29.11.2000, και της 32ης Γεν.Συν. της 20.12.2000, Αποφάσεις VI Τμήματος 295/2010, 373/2010, 46/2009, 36/2009, 22/2009, Πράξεις VI Τμήματος 5/2008, 8/2004, 2/2003, ΣτΕ 375/2009, 1808/1987, ΕΑ ΣτΕ 184/1999, Γνμδ ΝΣΚ 588/2008, 338/2001, Απόφαση ΔΕΚ C-241/2009,Lammerzahl). Ωσαύτως, η αναθέτουσα αρχή υποχρεούται να δημοσιεύει περίληψη των ουσιωδών στοιχείων της διακηρύξεως του διαγωνισμού (στα οποία συγκαταλέγονται τα είδη των προς προμήθεια αγαθών και η ακριβής ποσότητα αυτών κατά κατηγορία και είδος) στον ημεδαπό τύπο και στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, η οποία δεν επιτρέπεται να περιέχει πληροφορίες διαφορετικές από τις δημοσιευόμενες στον ελληνικό τύπο (Αποφάσεις VI Τμήματος 2263/2011, 2016/2010). Η παράλειψη ή η πλημμελής τήρηση των διατυπώσεων δημοσιότητας συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας του διαγωνισμού, η οποία πλήττει τις αρχές του ανταγωνισμού, της πρόσβασης στις διαδικασίες ανάθεσης δημοσίων συμβάσεων και της διαφάνειας και καθιστά μη νόμιμη τη διενέργειά του (Αποφάσεις VI Τμήματος 2263/2011, 1780/2011, 1646/2011).(...)από την κείμενη νομοθεσία δεν αποκλείεται μεν η κατακύρωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού στο μοναδικό υποψήφιο ούτε όμως προκύπτει υποχρέωση της αναθέτουσας αρχής να κατακυρώσει την προμήθεια στον μοναδικό προσφέροντα που κρίθηκε ικανός να μετάσχει στο διαγωνισμό, στην περίπτωση που το αποτέλεσμα αυτού, με βάση τα υπάρχοντα συγκριτικά στοιχεία κρίνεται ασύμφορο ή μη ικανοποιητικό (Πρακτικό Ολομ. ΕΣ της 24ης Γεν.Συν. της 23.11.1998, Αποφάσεις VI Τμήματος 2709/2010, 2702/2010, 1285/2010, Πράξεις ΙV Τμήματος 121/2010, 76/2010, 55/2010, 153/2009, ΣτΕ 761/2010, 375/2009, ΕΑ ΣτΕ 33/2009, Γνμδ. ΝΣΚ 369/2009, ΔΕΚ C-138/2008, Hochtief AG, C-27/1998, Fracasso και Leitschutz).

ΙΚΑ ΕΤΑΜ – Υποχρέωση καταβολής Φ.Π.Α. ή μη ως λήπτης παροχής δικηγορικών υπηρεσιών – Προσδιορισμός βάσης επιβολής – Διαδικασία.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Φορολογητεάν με Φ.Π.Α. αξίαν αποτελεί μόνον η αμοιβή του Ε.Κ. για τις παρασχεθείσες δικηγορικές του υπηρεσίες. 2) Στη φορολογητέα αξία δεν περιλαμβάνονται οι νόμιμοι τόκοι, λόγω του ότι οφείλονται ως αποζημίωση για την καθυστέρηση της καταβολής της αμοιβής και δεν αποτελούν αντιπαροχή για την παροχή των δικηγορικών υπηρεσιών. 3) Το ΙΚΑ ΕΤΑΜ, ως τελικός δέκτης των δικηγορικών υπηρεσιών, υποχρεούται να καταβάλει – πλέον του επιδικασθέντος ποσού (εξ ευρώ 71.315,09) – τον Φ.Π.Α., βάση επιβολής του οποίου είναι μόνον η αμοιβή του δικηγόρου Ε.Κ. 4) Το ΙΚΑ ΕΤΑΜ δεν υποχρεούται να τηρήσει α) τη διαδικασία εκδόσεως στοιχείων κατά τις διατάξεις του Κ.Β.Σ. (άρθρο 36 παρ. 4α Κώδικος Φ.Π.Α.) ή β) τη διαδικασία υποβολής – περιοδικής ή εκκαθαριστικής – δηλώσεων Φ.Π.Α. στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. (Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία) κατά τις διατάξεις του άρθρου 38 παρ. 1 (περιπτώσεων α και β) Κώδικος Φ.Π.Α. ή γ) άλλην ειδική διαδικασία πλην της συνήθους, η οποία προβλέπεται από αα) τον ισχύοντα λογιστικό και οικονομικό κανονισμό (λ.ο.κ.) του ΙΚΑ ΕΤΑΜ (ΥΑ Εργασίας 34664/Ι.242 από 13-08-1952, Φ.Ε.Κ. Β΄ 187/1952) και συγκεκριμένως τις διατάξεις των άρθρων 8, 9, 10 και 14 αυτού και ββ) το Π.Δ. 113/2010 (περί αναλήψεως υποχρεώσεων από τους διατάκτες, Φ.Ε.Κ. Α΄ 194/2010). Ως «αιτία εκδόσεως» του εκδοθησομένου για την καταβολή του Φ.Π.Α. στον δικηγόρο Ε.Κ. εντάλματος πληρωμής πρέπει να διατυπωθεί η υποχρέωση καταβολής του Φ.Π.Α. (με συντελεστή 23%). (ομοφ.)

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ: (...)  Από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων συνάγονται τα ακόλουθα: Οι αποφάσεις ή εντολές μετακίνησης αποτελούν ατομικές διοικητικές πράξεις (βλ. Ε.Σ. Ι Τμ. 4/2011, Κλιμ. Ι Τμ. 228/2013), οι οποίες υφίστανται στο νομικό κόσμο από την έκδοσή τους, δηλαδή από την υπογραφή και τη χρονολόγησή τους, δεδομένου ότι δεν προβλέπεται η δημοσίευσή τους από τις διατάξεις του ν. 2685/1999 ή από άλλη διάταξη νόμου. Επομένως, υποχρέωση ανάρτησης των αποφάσεων ή εντολών μετακίνησης στο διαδίκτυο, μέσω του Προγράμματος «Διαύγεια», δεν ανακύπτει ούτε από την περίπτωση 22 της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 3861/2010 ούτε από άλλη περίπτωση της ως άνω διάταξης, στην οποία αναφέρονται οι αναρτητέες στο διαδίκτυο πράξεις (βλ. Ε.Σ. Κλιμ. Ι Τμ. 13/2014).(..) Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν στη προηγούμενη σκέψη της παρούσας, ο προβαλλόμενος λόγος διαφωνίας ότι οι ως άνω αποφάσεις δεν μπορούσαν να εκτελεστούν, επειδή δεν αναρτήθηκαν στο διαδίκτυο, μέσω του Προγράμματος «Διαύγεια», είναι απορριπτέος προεχόντως ως ερειδόμενος στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι υπήρχε υποχρέωση ανάρτησης των εν λόγω αποφάσεων στο διαδίκτυο, ανεξαρτήτως εάν η μη ανάρτηση αποφάσεων, οι οποίες είναι αναρτητέες στο διαδίκτυο, μέσω του Προγράμματος «Διαύγεια» σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 3861/2010, επηρεάζει την εκτελεστότητα αυτών.

Ερωτάται εάν ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. μπορεί να προβεί σε εκτέλεση των με αριθμούς 673/2016, 2392/2017, 1820/2017, 620/2018, 1802/2018 και 1803/2018 αποφάσεων του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με τις οποίες ακυρώθηκαν οι πράξεις αυτοδίκαιης απόλυσης δεκαεπτά συνολικά μόνιμων ιατρών, που δεν είχαν υποβάλει, κατά τη διάταξη του άρθρου 17 παρ. 1 του ν. 4238/2014, εμπρόθεσμη αίτηση – υπεύθυνη δήλωση αποδοχής θέσης στην, αντίστοιχη της Υ.Π.Ε. που υπηρετούσαν, Δ.Υ.Πε. και εάν ο Οργανισμός οφείλει με βάση την με αριθμό 2392/2017 απόφαση να καταβάλει στους ιατρούς Ζ.Κ. και Δ.Μ., οι οποίοι έχουν υποβάλει σχετικές αιτήσεις, αναδρομικές αποδοχές και σε καταφατική περίπτωση, για ποιο χρονικό διάστημα.(....)Μετά την ακύρωση με τις με αριθμούς 673/2016, 2392/2017, 1820/2017, 620/2018, 1802/2018 και 1803/2018 αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, των πράξεων αυτοδίκαιης απόλυσης των αναφερομένων στο ερώτημα ιατρών, δεν αναβίωσε η υπαλληλική σχέση τους με τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ., ούτε ο τελευταίος έχει υποχρέωση να εκδώσει πράξεις επαναπρόσληψής τους με αναδρομική ισχύ, επειδή καταργήθηκαν απευθείας από τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 1 του ν. 4238/2014 οι οργανικές θέσεις τις οποίες κατείχαν στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ.. Επομένως δεν μπορεί εξ αντικειμένου ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. να προβεί σε εκτέλεση των ανωτέρω δικαστικών αποφάσεων. Συνακόλουθα, δεδομένου ότι ο μισθός αποτελεί παρακολούθημα της υπαλληλικής ιδιότητας, ο Οργανισμός δεν οφείλει να καταβάλει αναδρομικές αποδοχές στους ιατρούς που έχουν υποβάλει σχετική αίτηση (ομόφωνα).