Η απόφαση 1039/03-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά της απορριπτικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα τροποποίησης πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2018 του θανόντος πατέρα της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι υπήρχε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, καθώς συγκεκριμένα ακίνητα είχαν μεταβιβαστεί το 2005, και ότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης του Δημοσίου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τους ισχυρισμούς περί πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης ως αβάσιμους και αναπόδεικτους, καθώς δεν προέκυψε πέραν πάσης αμφιβολίας η ταυτότητα των ακινήτων. Επιπλέον, απέρριψε ως απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί παραγραφής του χρέους προς το δημόσιο, διότι αυτός πρέπει να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 65§2 του ν. 4978/2022.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) για τα έτη 2014, 2015, 2016, 2017 και 2018. Ο προσφεύγων υπέβαλε εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 16/10/2024, δηλώνοντας εκ νέου το ακίνητό του, προσθέτοντας στοιχεία οικοπέδου στο κτίσμα, με αποτέλεσμα την αύξηση της φορολογικής του υποχρέωσης (από 85,05€ σε έως 419,59€ ετησίως). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η συμπλήρωση έγινε εκ παραδρομής και ζήτησε την ακύρωση των πράξεων, υποβάλλοντας νέες, ανακλητικές, τροποποιητικές δηλώσεις στις 22/10/2024. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς οι πρώτες εκπρόθεσμες δηλώσεις έγιναν δεκτές νομίμως (ως συμπληρωματικές), επιτρέποντας την παραίτηση του φορολογουμένου από την παραγραφή. Ωστόσο, οι δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις (ως ανακλητικές) δεν έγιναν αποδεκτές από τη Φορολογική Διοίκηση, διότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος διόρθωσης των δηλώσεων προς τα κάτω.

Η απόφαση 630/16-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «..... ΟΕ» κατά πράξεων επιβολής προστίμου και οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έλεγχο της Δ.Ο.Υ. Δράμας, ο οποίος διαπίστωσε τη μη τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος και τη μη έκδοση φορολογικών στοιχείων, εντοπίζοντας διαφορές μεταξύ τραπεζικών πιστώσεων και δηλωθέντων εσόδων (π.χ., 86.914,01€ για 2018). Η εταιρεία ισχυρίστηκε παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και εσφαλμένο προσδιορισμό εισοδήματος, αλλά οι ισχυρισμοί απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι. Τα εκδοθέντα ποσά επικυρώθηκαν, με συνολικές οφειλές (πλην πρόσθετων προστίμων) ύψους 30.490,01€ για Φόρο Εισοδήματος 2018, 9.022,17€ για Φόρο Εισοδήματος 2019, 10.341,87€ για ΦΠΑ 2018, και 15.735,08€ για ΦΠΑ 2019.

Η απόφαση 808/09-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Βέροιας. Οι πράξεις αυτές βασίστηκαν στη λήψη 242 εικονικών τιμολογίων συνολικής καθαρής αξίας €94.480,00 από τον προσφεύγοντα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου, καθώς οι καταλογιστικές πράξεις δεν του κοινοποιήθηκαν νομότυπα έως την 31/12/2024. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τη νομολογία του ΣτΕ (615/2024), έκρινε ότι η κοινοποίηση συντελέστηκε στις 04/01/2025, δηλαδή μετά την 5ετή παραγραφή. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις, μηδενίζοντας τα καταλογιζόμενα ποσά ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος.

«Παροχή διευκρινίσεων αναφορικά με την έκδοση καταλογιστικών πράξεων φόρων ή προστίμων σε βάρος πτωχών για παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας».(ΑΔΑ:66ΞΟ46ΜΠ3Ζ-ΛΜ0)

Η απόφαση 1315 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά δύο πράξεων του προϊσταμένου της ΔΟΥ Δράμας: της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς (αριθμ. ../26-02-2025) και της πράξης επιβολής προστίμου άρθρου 53 ΚΦΔ (αριθμ. ../26-02-2025). Ο προσφεύγων, κληρονόμος από διαθήκη, είχε αρχικά δηλώσει το 1994 την ψιλή κυριότητα για ισόγεια οικία. Μετά τον θάνατο της επικαρπώτριας το 2015, υπέβαλε το 2025 τροποποιητική δήλωση, συμπεριλαμβάνοντας τον πρώτο όροφο της οικίας, με αποτέλεσμα την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων για φόρο ύψους 8.668,60€ επί της πλήρους κυριότητας και πρόστιμο 100,00€. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του περί νομικής πλάνης κατά την υποβολή της τροποποιητικής δήλωσης και παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου, καθώς η φορολογική υποχρέωση για το μη δηλωθέν στοιχείο γεννήθηκε το 2015 με τη συνένωση επικαρπίας.

Εφαρμογή του ελληνικού προτύπου ΕΛΟΤ 1429 «Διαχειριστική επάρκεια οργανισμών για την υλοποίηση έργων δημόσιου χαρακτήρα - απαιτήσεις», των οδηγών εφαρμογής του και της τεχνικής προδιαγραφής ΕΛΟΤ 1432 «Διαχειριστική επάρκεια οργανισμών για την υλοποίηση έργων δημοσίου χαρακτήρα- Απαιτήσεις για διεργασίες αξιολόγησης και αξιολογητές», για την προγραμματική περίοδο 2007 – 2013

Η απόφαση 1013 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α., και επιβολής προστίμων της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την εγκυρότητα των πράξεων, ισχυριζόμενος παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και πλημμελή αιτιολογία, κυρίως λόγω της μη αναγνώρισης δαπανών. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε αμφότερους τους ισχυρισμούς. Διαπίστωσε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν εμπρόθεσμα (έως 31-12-2024), εντός της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής. Επίσης, έκρινε νόμιμη τη μη αναγνώριση δαπανών, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε το μητρώο παγίων και τα παραστατικά αγορών του 2018, τα οποία υποχρεούταν να διαφυλάσσει μέχρι το τέλος του 2024. Συνεπώς, επικυρώθηκαν τα καταλογιζόμενα ποσά φόρου και προστίμων (συνολικά άνω των 25.000€).

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το οικονομικό έτος 2014. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τη φορολόγηση ποσού €52.571,81, το οποίο προήλθε από πρόωρη λήξη επενδυτικού προγράμματος (χρήση 2013) και μεταφέρθηκε στο οικονομικό έτος 2014 κατόπιν προηγούμενης απόφασης της ΔΕΔ. Ο βασικός ισχυρισμός της προσφεύγουσας ήταν η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι το ποσό ήταν σε γνώση της φορολογικής αρχής εντός της προβλεπόμενης πενταετίας (που έληγε 31/12/2019), συνεπώς δεν ίσχυε η δεκαετής παραγραφή για συμπληρωματικά στοιχεία. Ως εκ τούτου, το δικαίωμα επιβολής φόρου είχε υποπέσει σε παραγραφή, και η πράξη ακυρώθηκε.

Η απόφαση 276/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός Ιερού Ναού κατά πράξεων απόρριψης τροποποιητικών δηλώσεων ΕΝ.Φ.Ι.Α. (2014-2017) και κατά ρητής απόρριψης αιτήματος διαγραφής φόρου. Ο Ναός ζητούσε απαλλαγή από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. (€11.477,64), ισχυριζόμενος ότι τα ακίνητα (ο Ναός και το παρεκκλήσιο) ιδιοχρησιμοποιούνται αποκλειστικά για λατρευτικό, θρησκευτικό και κοινωφελή σκοπό. Η ΔΕΔ έκρινε καταρχάς απαράδεκτο το σκέλος της προσφυγής κατά της ρητής απόρριψης. Επιπλέον, επικύρωσε τις πράξεις απόρριψης των τροποποιητικών δηλώσεων του ΚΕ.ΦΟ.Κ. Αττικής, καθώς ο Ναός υπέβαλε τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για τη μείωση του φόρου (άνω των €300) στις 29.08.2024, δηλαδή αφού είχε ήδη συμπληρωθεί η πενταετής παραγραφή του δικαιώματος της Φορολογικής Διοίκησης για έλεγχο και έκδοση διορθωτικού προσδιορισμού φόρου για όλα τα επίμαχα έτη.