Τριμελείς επιτροπές άρθρου 73 παρ.11 του Ν 3028/2002. Διατύπωση διαφορετικών απόψεων από τα μέλη τους.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Εάν οι τριμελείς επιτροπές του άρθρου 73 παρ.11 του Ν 3028/2002 καθορίσουν με απόλυτη πλειοψηφία τη χρηματική αξία του κινητού μνημείου, η Διοίκηση/ ΥΠ.ΠΟ. οφείλει να θεωρήσει ως δεδομένη την αξία αυτή. (ομοφ.) β) Στην περίπτωση που στις παραπάνω επιτροπές διατυπωθούν τρεις γνώμες, η Διοίκηση/ ΥΠ.ΠΟ. οφείλει να αναπέμψει την υπόθεση στην αρμόδια επιτροπή, προκειμένου, μετά από ψηφοφορία, να αποκλεισθεί η μία των τριών γνωμών και ο υποστηρίξας την αποκλεισθείσα γνώμη να προσχωρήσει σε μία των δύο άλλων γνωμών. Αν και μετά την ψηφοφορία αυτή δεν καταστεί δυνατόν να σχηματισθεί απόλυτη πλειοψηφία, η Διοίκηση/ ΥΠ.ΠΟ. οφείλει να συγκροτήσει νομίμως νέα αντίστοιχη επιτροπή. (πλειοψ.)

Εταιρείες Ανώνυμες. Περάτωση εκκαθαρίσεως και διαγραφή των από το Μητρώο ΑΕ.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
1. Μετά την παρέλευση πενταετίας ή δεκαετίας, από τον χρόνο ενάρξεως της εκκαθαρίσεως, που θέτει το άρθρο 49 του ΚΝ 2190/1920, αυτή (εκκαθάριση) θεωρείται περατωθείσα. Εκτοτε η Διοίκηση οφείλει, εντός ευλόγου χρόνου, από της ανωτέρω παρόδου της προθεσμίας, να προβαίνει στη διαγραφή της εταιρείας από το Μητρώο ΑΕ και να δημοσιεύει την σχετική ανακοίνωση περί διαγραφής στο ΦΕΚ (ΤΑΕ και ΕΠΕ), οπότε από της ανωτέρω δημοσιεύσεως παύει και η νομική προσωπικότητα της εταιρείας. 2. Η Διοίκηση οφείλει πριν την διαγραφή της εταιρείας από το Μητρώο να την καλεί, προκειμένου η τελευταία να υποβάλλει σχετικό αίτημά της, περί χορηγήσεως ειδικής αδείας του Υπουργείου Εμπορίου, για παράταση του σταδίου εκκαθαρίσεως (άρθρο 49 παρ.6 του ΚΝ 2190/1920). 3. Μετά την παύση της νομικής προσωπικότητας της ΑΕ, οι εταιρικοί της δανειστές και οι μέτοχοι αυτής, δύνανται να προστατευθούν, όσον αφορά τις απαιτήσεις τους, κατά τις γενικές διατάξεις του ΑΚ και ιδία με αυτές των άρθρων 75,76,1913 επ. και 1918 τούτου, περί ευθύνης των εκκαθαριστών και δικαστικής εκκαθαρίσεως κληρονομίας. 4. Η υποβολή αιτήματος από τους εκκαθαριστές της εταιρείας για περάτωση της εκκαθαρίσεως πέραν της πενταετίας, δεν απαιτείται να συνοδεύεται από σχετική απόφαση της Γενικής Συνελεύσεως (άρθρα 49 παρ.7 και 21 ΚΝ 2190/1920).

Δασικές εκτάσεις – Περί της ανακλήσεως ή μη πράξεων χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του ν.998/1979.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η Διοίκηση έχει τη διακριτική ευχέρεια, με ειδικώς αιτιολογημένη κρίση της και σταθμίζοντας κατά περίπτωση τη διαμόρφωση της πραγματικής και νομικής καταστάσεως στην περιοχή, να προβεί στην ανάκληση των μεταγενέστερων παρανόμων πράξεων χαρακτηρισμού του άρθρου 14 του ν. 998/1979, ακόμη και μετά την παρέλευση του ευλόγου χρόνου, εφόσον συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος. (ομοφ.)

Απόλυση εκπαιδευτικού από ισότιμο του δημοσίου ιδιωτικό σχολείο δυνάμει δικαστικής αποφάσεως. Προθεσμία υποβολής της κατ’ άρθρο 62 Ν 1566/85 αιτήσεως περί προσλήψεώς του στη δημόσια εκπαίδευση με δεδομένη την απόφαση του δικαστηρίου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Εκπαιδευτικοί απολυθέντες από ισότιμα των δημοσίων ιδιωτικά σχολεία, δυνάμει αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου, οφείλουν να υποβάλλουν αίτηση περί προσλήψεως στη δημόσια εκπαίδευση κατ’ άρθρο 62 του Ν 1566/85 εντός διετίας από της παρελεύσεως του ευλόγου χρόνου εντός του οποίου η Διοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί με την απόφαση και ασχέτως του χρόνου εν τέλει συμμορφώσεώς της. Πρόσληψη του εκπαιδευτικού κατόπιν υποβολής αιτήσεως μετά την παρέλευση του ως άνω χρόνου δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ.

Ιθαγένεια. Κτήση δια πολιτογραφήσεως. Κώλυμα κατόπιν καταδίκης, με αναστολή, για κατοχή ναρκωτικών ουσιών προς ιδία χρήση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Η ποινική καταδίκη, με αναστολή έκτισης της ποινής, για τα αδικήματα του άρθρου 3 του Ν 1438/1984, παύει να αποτελεί κώλυμα προς απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας, με πολιτογράφηση, εάν παρέλθει ο χρόνος της αναστολής, χωρίς αυτή να αρθεί ή να ανακληθεί. β) Μετά την παρέλευση του χρόνου αναστολής και εφόσον αυτή δεν έχει αρθεί ή ανακληθεί, η Διοίκηση, στο πλαίσιο εξέτασης του ήθους και της εν γένει προσωπικότητας του αλλοδαπού, δεν κωλύεται να συνεκτιμήσει την υφή και το χαρακτήρα του διαπραχθέντος αδικήματος και να μη προέλθει στην πολιτογράφηση.

Ιθαγένεια. Κτήση δια πολιτογραφήσεως. Κώλυμα κατόπιν καταδίκης με αναστολή.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Η ποινική καταδίκη, με αναστολή έκτισης της ποινής, για τα αδικήματα των άρθρων 3 παρ.4 του Ν 1438/1984, 58 παρ.1 περιπτ.γ’ του Ν 2910/2001 και 5 παρ.1 περιπτ.β’ του Ν 3284/2004, παύει να αποτελεί κώλυμα προς απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας, με πολιτογράφηση, εάν παρέλθει ο χρόνος της αναστολής, χωρίς αυτή να αρθεί ή να ανακληθεί. β) Μετά την παρέλευση του χρόνου αναστολής και εφόσον αυτή δεν έχει αρθεί ή ανακληθεί, η Διοίκηση, στο πλαίσιο εξέτασης του ήθους και της εν γένει προσωπικότητας του αλλοδαπού, δεν κωλύεται να συνεκτιμήσει την υφή και το χαρακτήρα του διαπραχθέντος αδικήματος.

Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μη νόμιμη σύνθεση συλλογικού οργάνου επί έγκρισης διδακτορικού διπλώματος, εκλογής διδάκτορα ως μέλος ΔΕΠ, λήψης τίτλου μεταπτυχιακών σπουδών κλπ. Ανάκληση ή μη παράνομων διοικητικών πράξεων.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Δεν έχει νόμιμη σύνθεση η τριμελής συμβουλευτική επιτροπή και η επταμελής εξεταστική επιτροπή υποψηφίου διδάκτορα, στις οποίες μέλος και μάλιστα επιβλέπων Καθηγητής έχει οριστεί συγγενής α΄ βαθμού εξ αίματος (πατέρας) του υποψηφίου, κατά παράβαση του άρθρου 7 του Ν 2690/1999 διότι θίγεται η αρχή της αμεροληψίας. Εν τέλει δε πάσχουν εξαιτίας κακής σύνθεσης των ως άνω συλλογικών οργάνων οι γνώμες / αποφάσεις που έλαβαν ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα και η έγκριση / απονομή του διδακτορικού διπλώματος. Η αρχή αυτή θα πρέπει να τηρείται ακόμη και όταν το συγκεκριμένο μέλος είναι το μόνο που διαθέτει το αντίστοιχο γνωστικό αντικείμενο με το θέμα της διατριβής, διότι τα μέλη της συμβουλευτικής και εξεταστικής επιτροπής αρκεί να έχουν συγγενή επιστημονική ιδιότητα. 2) Η παράλειψη εισήγησης της συντονιστικής επιτροπής του Π.Μ.Σ. για τον ορισμό της τριμελούς συμβουλευτικής επιτροπής συνιστά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. 3) Η Διοίκηση, έχει διακριτική ευχέρεια και όχι, κατ’ αρχήν, υποχρέωση να ανακαλεί τις παράνομες πράξεις της, για τις οποίες έχει παρέλθει η κατά νόμο προθεσμία προσβολής, προς αποκατάσταση της νομιμότητας εντός ευλόγου χρόνου από την έκδοση της ανακαλουμένης πράξεως και υπό τον όρο της αιτιολογήσεως της ενεργείας της αυτής με αναφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά ή στοιχεία. Η Διοίκηση μπορεί να ανακαλέσει την πράξη της και μετά την πάροδο του ευλόγου χρόνου εφόσον υπάρχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος τους οποίους αντιστρατεύεται η διατήρηση σε ισχύ μιας πράξης, όπως ο κλονισμός της εύλογης εμπιστοσύνης των πολιτών ως προς την αξιοπιστία των διαδικασιών απονομής και του περιεχομένου των χορηγουμένων διδακτορικών διπλωμάτων, ως προϋποθέσεων, όπως εν προκειμένω, όχι απλά άσκησης ορισμένου επαγγέλματος αλλά έτι περισσότερο κατάληψης θέσης μέλους ΔΕΠ Α.Ε.Ι. Η ανάκληση των παράνομων διοικητικών πράξεων ενεργεί αναδρομικά. Σε περίπτωση ανάκλησης της διδακτορικής διατριβής μέλους ΔΕΠ, θα πρέπει να ανακληθούν και οι μεταγενέστερες εκλογές του στις βαθμίδες του Επίκουρου Καθηγητή και του Καθηγητή, για τις οποίες προαπαιτούμενο τυπικό προσόν αποτελεί η κατοχή διδακτορικής διατριβής.

Παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών...Επειδή, οι προθεσμίες που προβλέπονται στο άρθρο 2.2.2.2 της διακήρυξης είναι προφανώς ενδεικτικές (άρθρ. 10 παρ. 5 του ν.2690/1999 περί Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας) και εμπεριέχουν υπόδειξη προς τη Διοίκηση για ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας σε σύντομο χρονικό διάστημα (βλ. κατ’ αναλογία ΣΤΕ 4876/2012), ενόψει του γεγονότος ότι δεν χαρακτηρίζονται ρητά ως αποκλειστικές (βλ. μεταξύ άλλων ΔΕΦΑθ 827/2016). Περαιτέρω, στο δεύτερο εδάφιο της ως άνω διάταξης ορίζεται ότι οι προθεσμίες για την έκδοση ατομικών διοικητικών πράξεων δυσμενών για το πρόσωπο το οποίο αφορούν αμέσως είναι αποκλειστικές. Η διάταξη αυτή, κατά την αληθή έννοιά της, αναφέρεται σε προθεσμίες που καθιερώνονται από ειδικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για την έκδοση ατομικών διοικητικών πράξεων, δεν είναι δε δυνατόν να εφαρμοστεί σε συνδυασμό με Αριθμός απόφασης: 99/2020 40 το άρθρο 2 εδάφιο δεύτερο του ίδιου Κώδικα, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 παρ. 1 του ν. 3242/2004 (Α΄ 102), το οποίο επιβάλλει στην Διοίκηση την υποχρέωση να προβαίνει στις εν γένει αυτεπάγγελτες, κατά νόμο, ενέργειές της μέσα σε εύλογο χρόνο, ο οποίος δεν πρέπει να υπερβαίνει το τρίμηνο. Και τούτο, διότι η τελευταία αυτή διάταξη, στοχεύοντας στην επιτάχυνση των διοικητικών ενεργειών και όχι στη ματαίωσή τους σε περίπτωση παρέλευσης του ως άνω εύλογου χρόνου, δεν θεσπίζει γενικώς ισχύουσα αποκλειστική προθεσμία τριών μηνών, η άπρακτη παρέλευση της οποίας (εφόσον δεν προβλέπεται άλλη προθεσμία από ειδικότερη διάταξη) θα οδηγούσε σε απαγόρευση έκδοσης δυσμενών διοικητικών πράξεων από την αρμόδια αρχή, αλλά έντονη υπόδειξη προς την Διοίκηση για την μέσα σε εύλογο χρόνο ολοκλήρωση των αυτεπάγγελτων εν γένει ενεργειών της (ΣτΕ 2579/2015). Αυτό, άλλωστε, προκύπτει και από τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 1 και παρ. 2, εδάφιο τελευταίο, του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, σύμφωνα με τις οποίες οι διοικητικές αρχές υποχρεούνται να λαμβάνουν τα επιβαλλόμενα δυσμενή μέτρα μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την διεξαχθείσα ακρόαση του ενδιαφερομένου και όχι μέσα σε ορισμένη (και μάλιστα αποκλειστική) προθεσμία από αυτήν (Σ.τ.Ε 1967/2011 7μ.). Επομένως, οι σχετικοί ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, ως εκτέθηκαν στην προηγούμενη σκέψη, απορρίπτονται ως αβάσιμοι. Σημειώνεται δε, ότι και βάσιμοι υποτιθέμενοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, θα προβάλλονταν αλυσιτελώς, εν προκειμένω, διότι καίτοι ο ίδιος ρητά αναφέρεται στην οικεία «υποχρέωση» της αναθέτουσας αρχής, ουδόλως στράφηκε εμπροθέσμως, κατά της παράλειψης της αναθέτουσας αρχής να του επιστρέψει την εγγυητική επιστολή συμμετοχής του, σύμφωνα με τα άρθρα 360 και 361 του ν. 4412/2016. Αναφορικά με τον επάλληλο ισχυρισμό του προσφεύγοντος περί λήξεως του χρόνου ισχύος της προσφοράς του και υποχρέωσης της αναθέτουσας αρχής προς επιστροφή της εγγυητικής επιστολής συμμετοχής του κατ’ άρθρο 72 παρ. 1 α του ν. 4412/2016, ομοίως κρίνεται απορριπτέος, προεχόντως ως αλυσιτελώς προσβαλλόμενος, σε συνέχεια των αναφερθέντων στο προηγούμενο εδάφιο της παρούσας. Συνεπώς, οι οικείοι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος είναι απορριπτέοι, ως και το αίτημα του περί ακύρωσης συναφών παραλείψεων της αναθέτουσας αρχής.

Αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ανώνυμης εταιρείας «Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης Α.Ε.».(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της «Ο.Λ.Θ. Α.Ε.» της 22-6-2001 με την οποία εγκρίθηκε η μη διανομή του πρώτου μερίσματος της εταιρικής χρήσης 2000 στον τότε μοναδικό μέτοχο που ήταν το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά η διάθεσή του για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας ήταν αυτοδικαίως άκυρη ως αντικειμένη στις διατάξεις των παρ.1-3 του άρθρου 30 του Ν 2579/1998, 35α παρ.1 του ΚΝ 2190/1920 και 174 ΑΚ. Ίαση της ως άνω ακυρότητας μετά την παρέλευση διετίας από την υποβολή των πρακτικών της Γενικής Συνέλευσης προς έγκριση στη Διοίκηση (άρθρο 35α παρ.2 ΚΝ 2190/1920). Αυτοδίκαιη ακυρότητα της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων της 1-3-2007 για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά το ποσό του μη διανεμηθέντος στο Δημόσιο μερίσματος, αφενός διότι παρήλθε η οριζόμενη στο άρθρο 3 παρ.2 του ΑΝ 148/1967 τετραετής προθεσμία για την κεφαλαιοποίηση του σχηματισθέντος από το μη διανεμηθέν μέρισμα αποθεματικού, ενώ αφετέρου «δικαιούχος» των εκδιδόμενων νέων μετοχών είναι ο δικαιούχος του μερίσματος αντί του οποίου και χορηγούνται, δηλ. το Ελληνικό Δημόσιο, και όχι οι εκάστοτε μέτοχοι της εταιρείας. Δυνατότητα ανάκλησης της απόφασης της 1-3-2007 με νεότερη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των μετόχων. Θεμελίωση αξίωσης του Δημοσίου για την καταβολή του μη διανεμηθέντος μερίσματος εντός του οριζόμενου από τις διατάξεις των άρθρων 250 περ.15 και 253 ΑΚ χρόνου παραγραφής.

ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ:Με δεδομένα τα ανωτέρω πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Δοθέντος ότι έκαστη Δ.Ε.Υ.Α. είναι υποχρεωμένη να συμβληθεί με τους ορκωτούς ελεγκτές λογιστές που ορίζονται ετησίως από την οικεία Αποκεντρωμένη Διοίκηση για τη διενέργεια τακτικού ελέγχου έκαστης διαχειριστικής χρήσης αυτής, επομένως υποχρεούται να διαπραγματευθεί με τους συγκεκριμένους κάθε φορά (ή, κατά το συνήθως συμβαίνον, με την ελεγκτική εταιρεία, της οποίας αυτοί αποτελούν μέλη) την αμοιβή τους, δεν απαιτείται προηγούμενη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου αυτής, στην οποία θα ορίζεται η προϋπολογιζόμενη δαπάνη για την παροχή της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Κατά συνέπεια πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος διαφωνίας του Αναπληρωτή Επιτρόπου. Εξάλλου, ακόμη και αν αυτός ήθελε ερμηνευθεί ως αναφερόμενος στην προαναφερθείσα διαδικασία, η οποία προτάθηκε με το με αρ. πρωτ. οικ.4443/48157/17.3.2015 έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ......., ανεξαρτήτως  του ότι το εν λόγω έγγραφο είναι μεταγενέστερο του διορισμού των ορκωτών ελεγκτών που διενήργησαν εν προκειμένω τον έλεγχο, επιπλέον δεν είναι δεσμευτικό ως προς την ακολουθούμενη διαδικασία διορισμού.(…)Ειδικότερα, δοθέντος ότι ο Οργανισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας της Δ.Ε.Υ.Α. .......  (υπ’ αριθμ. 131860/17.8.1999 εγκριτική αυτού απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας ....... - ΦΕΚ Β΄ .......) δεν διαλαμβάνει σχετικά με την οικονομική διαχείριση αυτής, τυγχάνουν και εν προκειμένω εφαρμογής τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του β.δ. 17.5/15.6.1959. Συμφώνως δε  προς  το τελευταίο συνάγεται ότι μη κανονικώς η διοικητική ανάληψη της σχετικής υποχρέωσης, μέσω της σύναψης της από 2.11.2015 σύμβασης με τη φερόμενη ως δικαιούχο του εντάλματος ελεγκτική εταιρεία, έλαβε χώρα χωρίς να έχει προηγουμένως δεσμευθεί η αντίστοιχη πίστωση στον προϋπολογισμό της εν λόγω Δ.Ε.Υ.Α., ήτοι η δημοσιονομική ανάληψη της συγκεκριμένης δαπάνης που διενεργείται μέσω της απόφασης ανάληψης υποχρέωσης από τον Γενικό Διευθυντή της Δ.Ε.Υ.Α.. Αυτή, όπως εκτέθηκε παραπάνω, πρέπει πάντα να προηγείται της απόφασης του οργάνου δυνάμει της οποίας η Δ.Ε.Υ.Α. αναλαμβάνει οποιαδήποτε υποχρέωση, εν προκειμένω δε, έλαβε χώρα το πρώτον στις 13.11.2015, καθώς η προηγηθείσα από 19.10.2015 απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.Ε.Υ.Α. περί έγκρισης της σχετικής  δαπάνης  και διάθεσης της πίστωσης δεν συνιστά την προβλεπόμενη δημοσιονομική ανάληψη της υποχρέωσης. Μη κανονικώς, άλλωστε, αναλήφθηκε η σχετική υποχρέωση, μεταξύ λοιπών οφειλών προς προμηθευτές, κατά το οικονομικό έτος 2016 χωρίς να προκύπτει ότι προηγήθηκε η ανατροπή αυτής λόγω μη εκτέλεσής της. Τέλος, μη κανονικώς αναρτήθηκε η σύμβαση στο  ΚΗΜΗΔΣ  το πρώτο μετά την εκτέλεση της σύμβασης, ήτοι στις 23.11.2016, δοθέντος  ότι, ως εκ του χρόνου σύναψης αυτής (2.11.2015), είχε ήδη τεθεί σε εφαρμογή το άρθρο 139 του ν.4281/2014, η έναρξη ισχύος του οποίου, όπως εκτέθηκε παραπάνω, ορίστηκε στις 9.8.2015, συνεπώς οι Δ.Ε.Υ.Α. υπάγονταν από τότε στο πεδίο εφαρμογής του ανεξάρτητα από τη νομική φύση αυτών ως Φορέων Γενικής Κυβέρνησης ή μη. Συνεπώς, βασίμως προβάλλει ο Αναπληρωτής Επίτροπος ότι η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα δαπάνη είναι μη κανονική. Συνεκτιμώντας, όμως, το γεγονός ότι η δημοσιονομική ανάληψη της συγκεκριμένης υποχρέωσης έλαβε χώρα λίγες μόνο ημέρες μετά τη διοικητική ανάληψη αυτής, καθώς επίσης ότι η παρέλευση χρονικού διαστήματος σχεδόν τριών μηνών από την έναρξη ισχύος του άρθρου 139 του ν.4281/2014 και την υπαγωγή των Δ.Ε.Υ.Α. άνευ άλλου τινός στους υπόχρεους προς ανάρτηση στο ΚΗΜΗΔΣ φορείς δικαιολογεί ενδεχόμενη παράλειψη τους να το πράξουν, δεδομένου, άλλωστε, ότι μέχρι τότε δεν συμπεριλαμβάνονταν μεταξύ των υποχρέων, εντέλει δε, ανήρτησαν τη σύμβαση,  το Κλιμάκιο άγεται στην κρίση ότι συγγνωστώς τα όργανα της Δ.Ε.Υ.Α. ....... υπέπεσαν στις συγκεκριμένες πλημμέλειες, και συγγνωστώς, ομοίως, υπέλαβαν ότι δεν απαιτείτο προηγούμενη ανατροπή της δεσμευθείσας πίστωσης πριν από την εκ νέου ανάληψη αυτής κατά το επόμενο οικονομικό έτος.