Κρατικές ενισχύσεις. Ανάκληση παρανόμων. Υποχρέωση αποζημίωσης.(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
Όρος σε σύμβαση πώλησης και μεταβίβασης σε ιδιώτη δημόσιας επιχείρησης δυνάμει του οποίου ο πωλητής (Δημόσιο, ή άλλος φορέας του δημόσιου τομέα) οφείλει να αποζημιώσει τον αγοραστή σε περίπτωση που υποχρεωθεί η δημόσια επιχείρηση να επιστρέψει κρατική ενίσχυση που είχε λάβει πριν τη μεταβίβασή της και η οποία κρίθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως παράνομη, δεν αντίκειται στο κοινοτικό δίκαιο και ειδικότερα στα άρθρα 87 και 88 (πρώην 92 και 93) της Συνθ. Ευρ. Κοιν., ούτε συνιστά καταστρατήγηση αυτών.

Προβληματικές επιχειρήσεις - ΟΑΕ. Ειδική εκκαθάριση βάσει άρθρου 46α ν.1892/1990. Πιστωτές-μέτοχοι. Εφαρμογή διατάξεων άρθρου 49 του ίδιου νόμου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις του άρθρου 49 του ν.1892/1990 για τις επιχειρήσεις που έχουν τεθεί στο καθεστώς της ειδικής εκκαθάρισης με βάση τις διατάξεις του άρθρου 46α του ίδιου νόμου και οι πιστωτές των οποίων είναι ταυτόχρονα και μέτοχοι αυτών. Στην προκειμένη περίπτωση, οι πωλητές της επιχείρησης ικανοποιούνται από το προϊόν του πλειστηριασμού της περιουσίας της επιχείρησης με την ιδιότητα του πιστωτή και όχι του μετόχου και ως εκ τούτου είναι αμφίβολο κατά πόσο θα πρέπει να επιβαρυνθούν με τα φορολογικά βάρη της εταιρίας, δεδομένου ότι δεν έχουν εισπράξει κανένα τίμημα από την πώληση (μεταβίβαση) του συνόλου του ενεργητικού της εταιρίας. Ο προβληματισμός της ερωτώσας υπηρεσίας, περί της εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 49 του ν.1892/1990, δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο καθόσον ως προελέχθη κρίσιμο στοιχείο για τον καθορισμό του ύψους του βεβαιωθησομένου ποσού είναι το συνομολογηθέν προς είσπραξη ποσό εκ μέρους του πωλητού του δημόσιου τομέα και δεν ερευνώνται άλλα στοιχεία ως τα υπό της υπηρεσίας προβαλλόμενα, ήτοι το ότι ουδέν ποσόν έλαβαν τελικώς οι μέτοχοι υπό την ιδιότητά των ως μετόχων και εκ του συνομολογηθέντος τιμήματος.

Επαναπρόσληψη υπαλλήλου δυνάμει αθωωτικής δικαστικής  απόφασης. (ΑΝΑΛΗΨΗ ΔΑΠΑΝΗΣ ΑΝΑΡΜΟΔΙΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ). Από τις προεκτεθείσες διατάξεις προκύπτει ότι στην περίπτωση κατά την οποία η σύμβαση εργασίας είχε καταγγελθεί από τον εργοδότη χωρίς την καταβολή αποζημίωσης απολύσεως, διότι είχε υποβληθεί εναντίον του εργαζομένου μήνυση ή είχε κατ’ αυτού απαγγελθεί κατηγορία για ποινικό αδίκημα που φέρει χαρακτήρα τουλάχιστον πλημμελήματος, τότε, μετά την απαλλαγή του τελευταίου αναβιώνει η υποχρέωση του εργοδότη προς καταβολή της αποζημίωσης, ώστε η (χωρίς αποζημίωση) καταγγελία να καταστεί έγκυρη. Η υποχρέωση αυτή του εργοδότη δεν ενεργοποιείται αυτοδικαίως, αλλά απαιτείται προηγούμενη όχληση από τον εργαζόμενο, η οποία συντελείται με κοινοποίηση στον εργοδότη του απαλλακτικού βουλεύματος ή της αθωωτικής απόφασης και την ταυτόχρονη δήλωσή του ότι επιθυμεί να εισπράξει την αποζημίωση απολύσεως. Για να διατηρήσει το κύρος της καταγγελίας και να αποτρέψει την περιέλευσή του σε υπερημερία, ο εργοδότης πρέπει να καταβάλει τη νόμιμη αποζημίωση αμέσως ή, πάντως, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα από τη λήψη της όχλησης, εκτός αν επιθυμεί τη συνέχιση της εργασιακής σύμβασης, με επαναπρόσληψη του απολυθέντος. Είναι ισοδύναμη με δήλωση επιθυμίας για είσπραξη της οφειλομένης αποζημίωσης η δήλωση του απολυμένου εργαζομένου προς τον εργοδότη, με την οποία ζητά την επαναπρόσληψή του στη θέση από την οποία είχε απολυθεί, εφόσον και η δήλωση αυτή συνιστά όχληση του εργοδότη, προκειμένου να αρθεί η εκκρεμότητα από την προηγούμενη άτακτη καταγγελία και να εκδηλωθεί η βούλησή του, είτε για αναβίωση της εργασιακής σύμβασης με την επαναπρόσληψη είτε για την οριστικοποίηση της λύσης της με την καταβολή της αποζημίωσης.(..) Με τα δεδομένα αυτά, ο λόγος διαφωνίας περί μη τήρησης των άρθρων 14 έως 19 του ν. 2190/1994 περί πρόσληψης προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ερείδεται επί εσφαλμένης προϋπόθεσης, καθόσον στην ελεγχόμενη περίπτωση δεν πρόκειται περί πρόσληψης το πρώτον αλλά περί επαναπρόσληψης του ..., στις 15.5.2017, ύστερα από πολύχρονη διαδικασία ενώπιον διοικητικών και δικαστικών αρχών...(..) Με τα δεδομένα αυτά η έκδοση της 54/2017 απόφασης ανάληψης υποχρέωσης είναι μη κανονική, διότι δεν υπογράφεται από τον Γενικό Διευθυντή της Δ.Ε.Υ.Α. ... και από τον Προϊστάμενο των Οικονομικών Υπηρεσιών αυτής, αλλά από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. της Επιχείρησης και τον ταμία. Όπως προκύπτει από το κείμενο της απόφασης ανάληψης υποχρέωσης, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. άντλησε την αρμοδιότητα υπογραφής από τη 41/8.11.2016 απόφαση του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α. .... Ωστόσο, σύμφωνα με την απόφαση αυτή, δεν δίνεται τέτοια εξουσία στον Πρόεδρο του Δ.Σ. ..., αλλά ούτε μπορεί να συναχθεί τέτοια εξουσία από την απονεμόμενη σ’ αυτόν αρμοδιότητα «για κάθε γενικά ενέργεια ή πράξη της επιχείρησης», διότι τούτο θα αντέβαινε στο άρθρο 6 του ν. 1069/1980, το οποίο ορίζει ότι μέχρι τον διορισμό του Γενικού Διευθυντή τα καθήκοντα αυτού ασκεί, με απόφαση του Δ.Σ., ο οριζόμενος υπάλληλος αυτής, ο κατά βαθμός ανώτερος και επί ισόβαθμων ο αρχαιότερος. Επίσης, ο ταμίας της επιχείρησης δεν μπορεί να υπογράφει σε καμία περίπτωση την απόφαση ανάληψης υποχρέωσης, διότι, βάσει του άρθρου 151 του ν. 4270/2014, τα καθήκοντά του είναι ασυμβίβαστα με αυτά του διατάκτη και του εκκαθαριστή αποδοχών..... Εξάλλου, η μεταγενέστερη χειρόγραφη, με διορθωτικό (μπλάνκο), διόρθωση των ονομάτων που είχαν τεθεί κάτω από τις ιδιότητες «Ο Πρόεδρος Δ.Σ.» και «Ο Αρμόδιος Υπάλληλος», χωρίς αλλαγή των ιδιοτήτων, καθώς και η θέση, αντιστοίχως, κάτω από αυτά των χειρόγραφων υπογραφών των … και …, δεν καθιστούν ισχυρή τη μη κανονικώς εκδοθείσα απόφαση ανάληψης υποχρέωσης, έστω και αν έγιναν σε εκτέλεση της 115/4.10.2017 απόφασης του Δ.Σ. της Επιχείρησης, διότι η απόφαση ανάληψης της υποχρέωσης αποκτά ισχύ μόνον από τη δημοσίευσή της στο Πρόγραμμα ΔΙΑΥΓΕΙΑ, ανεξαρτήτως ότι και η ανωτέρω απόφαση του Δ.Σ. αντιβαίνει στο προμνησθέν άρθρο 6 του ν. 1069/1980 που ορίζει τον τρόπο αναπλήρωσης του Γενικού Διευθυντή, λαμβάνοντας υπόψη ότι η ύπαρξη και πλήρωση θέσης Γενικού Διευθυντή δεν αποτελεί διακριτική ευχέρεια της Επιχείρησης αλλά υποχρέωση αυτής και, ομοίως, η αναπλήρωση του Προϊστάμενου των Οικονομικών Υπηρεσιών δεν καταλείπεται στην ελεύθερη επιλογή του Δ.Σ. της Επιχείρησης, αλλά αυτή πρέπει να είναι σύμφωνη με τα ειδικότερα οριζόμενα στο άρθρο 37 του Ο.Ε.Υ. της Δ.Ε.Υ.Α. ..Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη είναι μη νόμιμη και κανονική και αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.