Εκτέλεση πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως, η οποία κατέστη εκτελεστή μετά την λήξη της υπηρεσιακής σχέσεως του τιμωρηθέντος υπαλλήλου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Τίθεται πρόωρα από την Υπηρεσία το ερώτημα περί του τρόπου εκτελέσεως πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως, που κατέστη εκτελεστή μετά την λήξη της υπηρεσιακής σχέσεως του τιμωρηθέντος υπαλλήλου, διότι κατά σχετικής πειθαρχικής αποφάσεως, εκκρεμεί προσφυγή του ενδιαφερομένου ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου και ανάλογα με το περιεχόμενο της αποφάσεως, που θα εκδοθεί θα αντιμετωπισθεί το σχετικό ερώτημα. (πλειοψ.)

Εκτέλεση πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως μετά την λήξη της υπαλληλικής σχέσεως.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Μετά την λύση της υπαλληλικής σχέσεως λόγω παραιτήσεως, δεν είναι δυνατή η εκτέλεση της πειθαρχικής ποινής προσωρινής παύσεως, που επιβλήθηκε σε υπάλληλο του ΥΠΕΞ κατά τον χρόνο που η υπαλληλική του σχέση ήταν ενεργός για πειθαρχικό αδίκημα προβλεπόμενο στην παρ.2 του άρθρου 109 Υ.Κ. Η πειθαρχική αυτή ποινή εκτελείται σε περίπτωση τυχόν επανόδου του τιμωρηθέντος υπαλλήλου σε δημόσια υπηρεσία.

Εκτέλεση ποινής οριστικής παύσης υπαλλήλου, εκκρεμούσης προσφυγής κατά της πράξης που επιβάλλει την ποινή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.(...)Η Διοίκηση δεν υποχρεούται ούτε δύναται να εκτελέσει την επιβληθείσα σε βάρος υπαλλήλου ποινή της οριστικής παύσης, στην περίπτωση που από την περιέλευση της προσφυγής του υπαλλήλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με την οποία στρέφεται κατά της πειθαρχικής απόφασης που του επιβάλλει την ποινή (η εκτέλεση της οποίας έχει ανασταλεί σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου α΄ της παρ. 5 του άρθρου 142 του Υ.Κ., όπως το ανωτέρω άρθρο έχει αντικατασταθεί με τις διατάξεις του άρθρου δευτέρου του ν. 4057/2012), έχουν παρέλθει οκτώ μήνες χωρίς αυτή να εκδικασθεί, αλλά οφείλει να αναμένει τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου επί της ασκηθείσας προσφυγής, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 144 του Υ.Κ., ως ισχύει.

Εκτέλεση ποινής οριστικής παύσης και παραίτηση υπαλλήλου, εκκρεμούσης προσφυγής κατά της πράξης που επιβάλλει την ποινή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.(..)α) Η Διοίκηση δεν υποχρεούται ούτε δύναται να εκτελέσει την επιβληθείσα σε βάρος υπαλλήλου ποινή της οριστικής παύσης, στην περίπτωση που από την περιέλευση της προσφυγής του υπαλλήλου στο Συμβούλιο της Επικρατείας, με την οποία στρέφεται κατά της πειθαρχικής απόφασης που του επιβάλλει την ποινή (η εκτέλεση της οποίας έχει ανασταλεί σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου α' της παρ. 5 του άρθρου 142 του Υ.Κ., όπως το ανωτέρω άρθρο έχει αντικατασταθεί με τις διατάξεις του άρθρου δευτέρου του ν. 4057/2012), έχουν παρέλθει οκτώ μήνες χωρίς αυτή να εκδικασθεί. β) Ο υπάλληλος δεν έχει δικαίωμα παραίτησης από εκκρεμούσα προς εκδίκαση, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, προσφυγής, κατά της απόφασης του Δευτεροβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου που επιβάλλει την ποινή της οριστικής παύσης, εφόσον η προσφυγή ασκήθηκε υπό την ισχύ των διατάξεων της περ. β' της παρ. 2 του άρθρου 142 του Υ.Κ., όπως το ανωτέρω άρθρο έχει αντικατασταθεί με τις διατάξεις του άρθρου δευτέρου του ν. 4057/2012 (ομοφ.).

Κρίσιμος χρόνος νέας διοικητικής κρίσεως ύστερα από ακυρωτική δικαστική απόφαση. Λήψη υπ’ όψη μεταγενεστέρων της ακυρωθείσης πράξεως ι) αθωωτικής αποφάσεως Ποινικού Δικαστηρίου, ιι) αποφάσεως περί παύσεως πειθαρχικής διώξεως.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
α) Κρίσιμος χρόνος νέας κρίσεως του Υπηρεσιακού Συμβουλίου κατόπιν ακυρώσεως από το Διοικητικό Εφετείο αποφάσεως περί θέσεως δημοσίου υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας είναι ο χρόνος εκδόσεως της ακυρωθείσης αποφάσεως. β) Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο κατά τη νέα κρίση του οφείλει να λάβει υπ’ όψη και τις μεταγενέστερες της αποφάσεως αργίας ι) σχετική αθωωτική για τον υπάλληλο απόφαση Ποινικού Δικαστηρίου, ιι) απόφαση περί παύσεως της πειθαρχικής του διώξεως.

Αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη εξαιτίας της παράνομης θέσεώς του σε αργία και της στερήσεως, για τον λόγο αυτό, του ημίσεος των αποδοχών του, καθώς και ποσό 15.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.(...)Επειδή, στο άρθρο 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999 Α΄ 19), ορίζεται ότι: «Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής παύσης. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση της πειθαρχικής αποφάσεως και λήγει την τελευταία ημέρα της προθεσμίας άσκησης προσφυγής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ή την ημέρα που δημοσιεύθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας εφόσον έχει ασκηθεί προσφυγή». Όπως έχει κριθεί, η αυτοδίκαια θέση υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας, σε περίπτωση κατά την οποία έχει επιβληθεί σε αυτόν, με απόφαση πειθαρχικού συμβουλίου η ποινή της οριστικής παύσεως, δεν επιφέρει την λύση της υπαλληλικής σχέσεως ούτε την απώλεια της οργανικής θέσεως ή του κατεχομένου από τον υπάλληλο βαθμού ούτε αποτελεί πράξη απολύσεως του υπαλλήλου από την υπηρεσία ή πράξη εκτελέσεως της σχετικής αποφάσεως του πειθαρχικού συμβουλίου, αλλά συνιστά προσωρινό διοικητικό μέτρο, το οποίο συνεπάγεται την, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, διακοπή της ενεργού ασκήσεως των υπηρεσιακών καθηκόντων των υπαλλήλων, κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της πειθαρχικής του υποθέσεως (ΣτΕ 2163/2004 7μ., επίσης πρβλ. ΣτΕ 1990/2014 Ολομ., 3622/2012, 4919/1995, 1241/1993, 140/1992, 1506/1989, 4635/1987). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα, η διάταξη αυτή δεν τροποποιήθηκε, τόσο ως προς τις διαδικαστικές, όσο και ως προς τις ουσιαστικές προϋποθέσεις θέσεως του υπαλλήλου σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας, μετά την πρόβλεψη, με τις προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 2839/2000, οι οποίες τροποποίησαν τις ανωτέρω διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, ενστάσεως κατά των πειθαρχικών αποφάσεων των πρωτοβαθμίων συμβουλίων. Το γεγονός δε αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η αυτοδίκαια αργία υπαλλήλου δεν αποτελεί, κατά τα ήδη εκτεθέντα, πράξη εκτελέσεως της πειθαρχικής αποφάσεως, αλλά διοικητικό μέτρο που αποβλέπει στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, δικαιολογεί την εφαρμογή του μέτρου αυτού, αμέσως μετά την έκδοση της αποφάσεως περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο. Εξάλλου, τυχόν αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, που θα εξαρτούσε την εφαρμογή του διοικητικού αυτού μέτρου από την προηγούμενη έκδοση αποφάσεως του δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου, θα αναιρούσε, λόγω της καθυστερήσεως, τον επιδιωκόμενο με το μέτρο αυτό σκοπό της άμεσης διασφαλίσεως του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο επιβάλλει την άμεση απομάκρυνση του διωκόμενου υπαλλήλου από την ενεργό υπηρεσία. Κατόπιν τούτων πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος ότι το δικάσαν δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τις διατάξεις των άρθρων 103 παρ. 2, 104, 121, 142, 144, 145 του Υπαλληλικού Κώδικα, δεχόμενο ότι για την αυτοδίκαιη αργία αρκεί η έκδοση αποφάσεως του πρωτοβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου, χωρίς να απαιτείται η έκδοση αποφάσεως και από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο.8. Επειδή, κατόπιν τούτων η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.Δια ταύταΑπορρίπτει την αίτηση.

Δημόσιοι υπάλληλοι – Ποινή οριστικής παύσεως – Άσκηση ενστάσεως – Προθεσμία – Αναστολή εκτελέσεως της αποφάσεως του υπηρεσιακού συμβουλίου.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η απόφαση του υπηρεσιακού συμβουλίου, με την οποία επιβλήθηκε σε μόνιμο πολιτικό υπάλληλο η ποινή της οριστικής παύσεως, δεν είναι άμεσα εκτελεστή, αν ο τιμωρηθείς άσκησε κατ αυτής εμπροθέσμως ένσταση ενώπιον του δευτεροβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου, διότι η άσκηση της ενστάσεως συνεπάγεται αναστολή εκτελέσεως της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσεως, η οποία, αν απορριφθεί η ένσταση και επιβληθεί η ίδια ποινή, καθίσταται εκτελεστή με την άπρακτη πάροδο της προθεσμίας για την άσκηση προσφυγής ενώπιον του ΣτΕ και, σε περίπτωση ασκήσεως προσφυγής, από και διά της εκδόσεως της αποφάσεως του ΣτΕ, αν δι αυτής κριθεί επιβλητέα άλλη ποινή, επί απορρίψεως δε της προσφυγής η λύση της υπαλληλικής σχέσεως επέρχεται αυτοδικαίως από τη δημοσίευση της αποφάσεως του ΣτΕ, με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 142 παρ.5 του κυρωθέντος με το Ν 3528/2007 Κώδικα. (πλειοψ.)

Υπάλληλοι του ΥΠΕΞ – Ποινή οριστικής παύσης – Προσφυγή στο ΣτΕ – Εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4057/2012.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Μετά την ψήφιση του ν. 4057/2012 και την δι' αυτού αντικατάσταση της διατάξεως της παρ.5 του άρθρου 142 Υ.Κ., εφαρμοστέες για την εκτέλεση πειθαρχικών αποφάσεων είναι οι διατάξεις του τελευταίου αυτού νόμου και δη επί οιασδήποτε υποθέσεως για την οποία δεν εκδόθηκε απόφαση του ΣτΕ επί ασκηθείσας προσφυγής κατ' αποφάσεως πειθαρχικού συμβουλίου, απαγγείλαντος οριστική παύση υπαλλήλου του ΥΠΕΞ. Η Διοίκηση, δηλαδή, για την εκτέλεση αποφάσεως οριστικής παύσης υπαλλήλου του ΥΠΕΞ, ο οποίος προσέφυγε στο ΣτΕ οφείλει ν' αναμένει τη δημοσίευση της αποφάσεως του ΣτΕ επί της ασκηθείσας προσφυγής, η δε παρ.6 του άρθρου 142 Υ.Κ. ως ήδη ισχύει έχει την έννοια της έντονης προτροπής προς το ΣτΕ, όπως η εκδίκαση της προσφυγής γίνει μέσα σε οκτώ μήνες από την περιέλευση αυτής στο Δικαστήριο και κατ' ουδένα τρόπο καθιδρύει ανατρεπτική προθεσμία, έχουσα ως αυτόθροη συνέπεια την εκτέλεση της πειθαρχικής απόφασης για οριστική παύση του υπαλλήλου. (ομοφ.)

Πειθαρχική ποινή –Προσφυγή – Πάροδος προθεσμίας – Εκτέλεση της ποινής.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η Διοίκηση υποχρεούται να εκτελέσει την απόφαση, με την οποία επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσεως σε υπάλληλο, ενόψει του ότι από την άσκηση της προσφυγής του ενώπιον του ΣτΕ έχει παρέλθει χρονικό διάστημα 6 μηνών, χωρίς αυτή να συζητηθεί.

Ανάκληση πειθαρχικής αποφάσεως με την οποία είχε επιβληθεί η ποινή της οριστικής παύσεως.(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
1) Δεν είναι επιτρεπτή η ανάκληση, κατ’ άρθρο 141 παρ. 5 του Υ.Κ., πειθαρχικής αποφάσεως με την οποία είχε επιβληθεί η ποινή της οριστικής παύσεως, εφ’ όσον η υπαλληλική σχέση έχει λυθεί. Αν εκδοθεί ανακλητική πράξη, αυτή είναι ανυπόστατη, δεν καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητος και δεν υποχρεούται η διοίκηση να την εκτελέσει. (πλειοψ.) 2) Η διοίκηση υποχρεούται να εκτελεί τις αποφάσεις των πειθαρχικών οργάνων που εκδίδονται μετά από επανάληψη της πειθαρχικής διαδικασίας κατ’ άρθρο 143 του Υ.Κ., έστω και αν έχει προηγουμένως εκδοθεί επί υπαλληλικής προσφυγής αντίθετη κατά περιεχόμενο απόφαση του ΣτΕ. (ομοφ.)