Αναγνώριση με αμετάκλητη δικαστική απόφαση εργασιακής σχέσης ως αορίστου χρόνου και επιβολή στον εργοδότη της υποχρέωσης να απασχολεί τον εργαζόμενο. Ενέργειες στις οποίες πρέπει να προβεί η Διοίκηση, αν ο ως άνω εργαζόμενος στερείται ακόμη και του βασικού τίτλου σπουδών.

Αναγνώριση με αμετάκλητη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου ότι η εργασιακή σχέση μεταξύ Δήμου και εργαζόμενου είναι ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και όχι διαδοχικές συμβάσεις έργου και επιβολή στον Δήμο της υποχρέωσης απασχόλησης του εργαζόμενου σε θέση και ειδικότητα αντίστοιχη της υπηρεσιακής του ένταξης. Η έλλειψη κατοχής από τον εργαζόμενο ακόμη και του βασικού τίτλου σπουδών καθιστά αδύνατη την κατάταξη του υπαλλήλου σε συγκεκριμένη εκπαιδευτική βαθμίδα, βαθμολογικό και μισθολογικό κλιμάκιο και συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας εκ μέρους του Δήμου της σύμβασης εργασίας (ομοφ.).

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με δεδομένα τα ανωτέρω, το Κλιμάκιο κρίνει ότι η αποχή του Δήμου Νέας ..... από τη ρητή καταγγελία της σχέσεως εργασίας, με τις προϋποθέσεις και τους όρους νομιμότητας για την καταγγελία των σχέσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (π.δ. 410/1988, ιδίως άρθρα 46, 54, 55), μετά την αναγνώρισή της ως τέτοιας με την οικεία δικαστική απόφαση, η οποία κατέστη αμετάκλητη -το διατακτικό της οποίας δεν περιείχε καταδίκη του σε υποχρέωση να αποδέχεται εντεύθεν την εργασία της- και η κατάταξη της υπαλλήλου σε συνιστώμενη προσωποπαγή θέση ως προϊόν της αναγνώρισης της σχέσης εργασίας ως ενιαίας, είναι υποστηρίξιμη ως νόμιμη διοικητική ενέργεια κατά την αρχή της χρηστής διοίκησης. Η αντίθετη εκδοχή, ότι δηλαδή το κρίσιμο χρονικό διάστημα δεν πρέπει να συνυπολογιστεί ως ενιαίος χρόνος εργασίας που διανύθηκε στο πλαίσιο της ίδιας έννομης σχέσης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ενέχει την παραδοχή ότι η αρχική σχέση εργασίας λύθηκε, είτε με σιωπηρή καταγγελία από την υπάλληλο (μέσω της σύναψης συμβάσεων εργασίας όχι με το Δήμο αλλά με νομικό του πρόσωπο, με ειδικότητα μουσικού και αντίστοιχα καθήκοντα, προφανώς διαφορετικά από τον κλάδο Διοικητικού στον οποίο προσλήφθηκε, σε συνδυασμό με την αδράνειά της να επιδιώξει την τελεσιδικία της απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου ....., πρβλ. ΑΠ 690/2006) είτε με άλλο νόμιμο τρόπο. Η εκδοχή αυτή, ωστόσο, δεν στοιχειοθετείται πλήρως από τα στοιχεία του φακέλου, ενόψει της εν τέλει σύγκλισης της βούλησης των μερών, Δήμου και εργαζομένης, όπως εκδηλώθηκε οψίμως, να λάβει συνέχεια η σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που αναγνωρίστηκε δικαστικά, σε συμμόρφωση προς την προηγηθείσα αμετάκλητη δικαστική απόφαση.

Εάν στο πλαίσιο συμμόρφωσης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής με αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Αθηνών, με την οποία αναγνωρίστηκε ότι ο Ε.Α. συνδέεται με το τέως Τ.Ε.Ι. Πειραιά με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, είναι δυνατή η κατάρτιση σύμβασης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καθ’ ο χρόνο αυτός έχει συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας του.(....)Δεν συντρέχει περίπτωση πρόσληψης του Ε.Α. με την έκδοση πράξης συστατικής της εργασιακής του σχέσης. Λόγω όμως, αντικειμενικής αδυναμίας της Διοίκησης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑ.Δ.Α.) να συνεχίσει να τον απασχολεί νόμιμα με την ένταξή του στο υπηρεσιακό καθεστώς προσωπικού Ι.Δ.Α.Χ. των ν.π.δ.δ., λόγω συμπληρώσεως του ανώτατου ορίου ηλικίας που προβλέπεται από το άρθρο 49 του π.δ. 410/1988, συντρέχει σπουδαίος λόγος να καταγγείλει η Διοίκηση του ΠΑ.Δ.Α. τη σύμβαση εργασίας του Ε.Α. (ομόφωνα).

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ:..Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη, δεδομένου ότι οι επαναπροσληφθέντες εργαζόμενοι ουδέποτε συνδέθηκαν με την Δ.Ε.Υ.Α. .... με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με δικαστική απόφαση που παράγει δεδικασμένο, είτε με διοικητική πράξη με τεκμήριο νομιμότητας, είτε με απόφαση του Δ.Σ. της Επιχείρησης η οποία να παραμένει ισχυρή. Ειδικότερα, οι ανωτέρω ρητά προσλήφθηκαν με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και η μετατροπή των συμβάσεων αυτών σε αορίστου χρόνου ουδέποτε αναγνωρίστηκε με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντίθετα δε αναγνωρίστηκε η ακυρότητα της εν λόγω μετατροπής από το Διοικητικό Συμβούλιο της Επιχείρησης, με τη 12/2013 απόφασή του, με την οποία αποδέχθηκε την εισήγηση του νομικού συμβούλου της και προέβη στη λύση των συμβάσεων των ανωτέρω. Η παραίτηση δε των ως άνω εργαζομένων από τα ένδικα βοηθήματα της αγωγής και της έφεσης συνεπάγεται την αναβίωση της ανωτέρω προσβληθείσας 12/2013 απόφαση του Δ.Σ. της Επιχείρησης, ήτοι της απόφασης του εργοδότη τους με την οποία αναγνωρίζεται η ακυρότητα των συμβάσεων εργασίας τους ως αορίστου χρόνου, και συνεπώς και τη μη υπαγωγή αυτών στο ρυθμιστικό πεδίο του άρθρου 13 του ν. 4483/2017.

ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.7/3/2019

Αναγνώριση, με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου, της σχέσης εργασίας εργαζομένων σε φορείς του δημόσιου τομέα ως αορίστου χρόνου και επιβολή απασχόλησής τους. Χρόνος σύστασης σχετικών θέσεων, χρόνος βαθμολογικής και μισθολογικής κατάταξης, ληπτέα υπόψη υπηρεσία.Το χρονικό σημείο σύστασης των θέσεων υπαλλήλων, που με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις αναγνωρίστηκε ότι η απασχόλησή τους σε φορείς του Δημοσίου κ.λπ., διανύθηκε με συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και όχι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή μίσθωσης έργου, αναδράμει για κάθε εργαζόμενο στο χρονικό σημείο έναρξης του συμβατικού δεσμού με βάση την πρώτη κατά σειρά οικεία σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου ή σύμβαση έργου. Στο ίδιο χρονικό σημείο θα πρέπει να αναδράμει και η βαθμολογική και μισθολογική κατάταξη των ως άνω υπαλλήλων και να διαμορφωθεί στη συνέχεια δια της εφαρμογής των οικείων διατάξεων που διαδοχικά ίσχυσαν ως και των διατάξεων που σήμερα ισχύουν. Ο χρόνος υπηρεσίας, που λαμβάνεται υπόψη για την κατάταξη των ανωτέρω υπαλλήλων, καθορίζεται από τις διατάξεις που κάθε φορά εφαρμόζονται για την κατάταξη ενός εκάστου υπαλλήλου (πλειοψ.).

Αποδοχές προσωπικού:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις σκέψεις ΙΙΙ και V του παρόντος, μη νομίμως εντέλλεται με το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα η καταβολή διαφοράς αναδρομικών αποδοχών στη φερόμενο ως δικαιούχο για το χρονικό διάστημα από 12.11.2000 μέχρι 10.5.2011, στο πλαίσιο συμμόρφωσης της Διοίκησης προς το δεδικασμένο που απορρέει από την 1476/2009 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου …. Και τούτο διότι(...), αναγνωρίστηκε απλώς η ύπαρξη σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου από τις 12.11.2000, καταληκτική ημερομηνία υποβολής της αίτησής της περί κατάταξης σε τοιαύτη οργανική θέση σύμφωνα με το άρθρο 17 του ν.2839/2000 και δεν καταδικάστηκε το Δημόσιο στην καταβολή σε αυτήν αναδρομικών αποδοχών για το όλο το επίμαχο χρονικό διάστημα...

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:Σύμβαση εργασίας. Διάκριση μεταξύ ορισμένου και αορίστου χρόνου. Η σύναψη συνεχομένων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου καθιστούν αυτή ως αορίστου με τις νόμιμες συνέπειες λύσης της. Συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου με το δημόσιο για την κάλυψη πρόσκαιρων αναγκών. Κρίση ότι υπό το καθεστώς του άρ. 103 Σ οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου με το δημόσιο δεν μετατρέπονται σε αορίστου. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη και με το κοινοτικό δίκαιο. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση που έκρινε ότι οι συνεχείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου καθίστανται αορίστου. Αντίθετη γνώμη μειοψηφίας. (Αναιρεί τη 9518/2005 ΜΠρΑθ - Ασφαλιστικά μέτρα) - (Ομοια η 19/2007 ΑΠ(ΟΛΟΜ)).

Συγχώνευση Δ.Ε.Υ.Α.-Μη νόμιμη κατάταξη υπαλλήλου σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατ’ επίκληση του άρθρου 13 του ν. 4483/2017. Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., … και … στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.... ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα Δ.Ε.Υ.Α...., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης του χαρακτήρα της, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, μετά τη λήξη των συμβάσεών του με την πρώην Δ.Ε.Υ.Α. ... απασχολείτο σε αυτή δυνάμει διαδοχικών προσωρινών διαταγών του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., η τελευταία των οποίων διατηρήθηκε σε ισχύ έως τις 8.12.2010 και, στη συνέχεια, κατά ανοχή και χωρίς εναντίωση αυτής, έως την κρίσιμη ημερομηνία συγχώνευσης στις 19.4.2011, η δε σχετικώς ασκηθείσα αγωγή του εργαζομένου με αίτημα την αναγνώριση της σχέσης εργασίας του ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν είχε κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο τελεσιδικήσει. Ομοίως, αυτός απασχολείτο στην απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α.... κατά ανοχή της Επιχείρησης για το διάστημα από 19.4.2011 έως 31.8.2011, ως ειδικότερα προαναφέρεται. Επιπλέον, με την ανωτέρω 528/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., εκδοθείσα κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, κρίθηκε ότι οι συμβάσεις εργασίας που τον συνέδεαν με τη Δ.Ε.Υ.Α.... σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αορίστου χρόνου είτε με την μετατροπή τους σε τέτοια είτε με τον εξ υπαρχής χαρακτηρισμό τους ως αορίστου χρόνου. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή Επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.     

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ:..Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.Τ. ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα και, εν συνεχεία, την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, απασχολείτο σε αυτές σε θέση προβλεπόμενη σε Ειδικό Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης του Ο.Α.Ε.Δ., με ορισμένο χρόνο διάρκειας της απασχόλησής του. Άλλωστε, σε ουδεμία εκ των κρίσιμων αποφάσεων του Δ.Σ. της επιχείρησης αυτός χαρακτηρίσθηκε ρητώς ως εργαζόμενος αορίστου χρόνου, παρά απλώς ως εργαζόμενος καλύπτων πάγιες και διαρκείς ανάγκες του φορέα. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη με το υπό κρίση χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη είναι μη νόμιμη και αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.

ΔΕΝ ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.7/1/2019

Ζητήματα σχετικά: α) με την ορθή ή μη εφαρμογή από τις Διοικήσεις των Τ.Ε.Ι. αρχικά και στη συνέχεια των Πανεπιστημίων στα οποία αυτά εντάχθηκαν, της διάταξης του άρθρου 20 παρ. 6 του ν. 4452/2017, ανεξάρτητα από το χρόνο κατά τον οποίο κατέστησαν αμετάκλητες οι δικαστικές αποφάσεις περί των οποίων διαλαμβάνει η εν λόγω διάταξη, β) με την τύχη των πράξεων διορισμού των δικαιωθέντων με τις προαναφερόμενες δικαστικές αποφάσεις σε περίπτωση μη ορθής εφαρμογής της ως άνω διάταξης και γ) με την υποχρέωση σε συμμόρφωση προς αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις (εν προκειμένω πολιτικών δικαστηρίων) που δικαιώνουν το έκτακτο προσωπικό αναγνωρίζοντας ότι συνδεόταν με το οικείο Τ.Ε.Ι. με μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου από της αρχικής πρόσληψης και υποχρεώνουν το διάδοχο Πανεπιστήμιο να συνεχίζει να τους απασχολεί στην ίδια θέση, με την ειδικότητα και με τους ίδιους όρους απασχόλησης που είχε έως και την άσκηση των αγωγών.(...)α) Η μεταβατική διάταξη του άρθρου 20 παρ. 6 του ν. 4452/2017, καταλαμβάνει αποκλειστικά τα μέλη του έκτακτου εκπαιδευτικού προσωπικού των Τ.Ε.Ι. (Εργαστηριακούς ή Επιστημονικούς Συνεργάτες ή Ακαδημαϊκούς Υπότροφους), που ήδη κατά το χρόνο έναρξης ισχύος της (στις 15-2-2017) είχαν αμετάκλητη δικαστική κρίση ότι συνδέονταν με το οικείο Τ.Ε.Ι. µε σχέση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και δεν δημιούργησε πάγιο δικαίωμα και υπέρ όσων εκ των μελών αυτών δικαιώθηκαν καθ’ όμοιο τρόπο με δικαστική απόφαση που κατέστη αμετάκλητη οποτεδήποτε μετά από τον ανωτέρω χρόνο (κατά πλειοψηφία). β) Διορισμοί μελών του προσωπικού αυτού κατόπιν δικαστικών αποφάσεων που κατέστησαν αμετάκλητες μετά την 15-2-2017, από το οικείο Τ.Ε.Ι. ή από το Πανεπιστήμιο στο οποίο εντάχθηκε μεταγενέστερα αυτό, σε συσταθείσες προσωποπαγείς θέσεις καθηγητών εφαρμογών (ή λεκτόρων εφαρμογών μετά την ισχύ του ν. 4521/2018) κατ’ εφαρμογή της ως άνω διάταξης, παρίστανται μη νόμιμοι και η Διοίκηση του Πανεπιστημίου δύναται καταρχήν να ανακαλέσει τις σχετικές πράξεις διορισμού εντός διετίας από την έκδοσή τους, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 20 παρ. 2 του ν. 3528/2007 (Υ.Κ.) (κατά πλειοψηφία). γ) Στην περίπτωση ανάκλησης πράξης διορισμού κατά τα ανωτέρω, η Διοίκηση του οικείου Πανεπιστημίου, σε συμμόρφωση προς τη δικαστική απόφαση, και υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα συμμόρφωσης προς αυτήν, θα πρέπει να προβεί στις ενδεδειγμένες ενέργειες για την υλοποίηση των κατά περίπτωση αμετακλήτως κριθέντων με αυτήν. Περαιτέρω στις περιπτώσεις που με την ίδια απόφαση υποχρεώνεται το Πανεπιστήμιο να απασχολεί το μέλος του έκτακτου προσωπικού μεταξύ άλλων και με τους ίδιους όρους που απασχολείτο έως και την άσκηση της αγωγής, εφόσον αυτό απασχολείτο με μειωμένο ωράριο, με το ίδιο ωράριο θα συνεχίσει να απασχολείται και ως συμβασιούχος αορίστου χρόνου (κατά πλειοψηφία).