Μεσεγγύηση εχθρικών περιουσιών.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Είναι δυνατόν να αρθεί η μεσεγγύηση των περιουσιών φυσικών προσώπων, που οι ίδιοι ή οι κληρονόμοι τους απέκτησαν μεταγενέστερα την ελληνική ιθαγένεια, εφόσον δεν κέκτηνται και την ιθαγένεια εχθρικού κράτους, καθώς επίσης των ελληνικής καταγωγής προσώπων, που μεταγενέστερα εγκαταστάθηκαν νόμιμα στη χώρα, και β) η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 του ΑΝ 2636/1940 καταλαμβάνει όχι μόνον τα πρόσωπα, τα οποία, κατά τον χρόνο ενάρξεως της ισχύος της (1940), είχαν την ιδιότητα αυτή (Ελληνική καταγωγή και διαμονή στην Ελλάδα ή σε σύμμαχο χώρα), αλλά εφαρμόζεται και επί ελληνικής καταγωγής προσώπων ή κληρονόμων τους, τα οποία απέκτησαν νομίμως διαμονή στην Ελλάδα μεταγενέστερα. (ομοφ.)

Ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 12.2.5 του Ν 2338/95 «Κύρωση Σύμβασης Ανάπτυξης του νέου Διεθνούς Αεροδρομίου της Αθήνας στα Σπάτα, ίδρυση της εταιρείας Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών ΑΕ, έγκριση περιβαλλοντικών όρων και άλλες διατάξεις».(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Η απαλλακτική διάταξη του άρθρου 12.2.5 λειτουργεί μόνον υπέρ του αλλοδαπού προσωπικού, το οποίο προσλαμβάνεται από την Εταιρεία Αεροδρομίου, τα Συγγενή με αυτήν Νομικά Πρόσωπα ή οποιονδήποτε εργολάβο ή υπεργολάβο για τις ανάγκες του Έργου, όπως αυτό προσδιορίζεται στην Σύμβαση, υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι η παροχή εργασίας δεν θα υπερβαίνει τους έξη μήνες, συνεχώς ή διακεκομμένως παρεχομένη, από την ημέρα εισόδου του αλλοδαπού εργαζόμενου στην Ελλάδα. Συνεπώς, λόγω της καθιερούμενης κατά τα άνω αντικειμενικής απαλλαγής η αμοιβή που καταβάλλεται στο αλλοδαπό προσωπικό το οποίο απασχολείται για τις ανάγκες του έργου, απαλλάσσεται από κάθε φόρο στην Ελλάδα για ένα εξάμηνο από την ημέρα που εισήλθε στην Ελλάδα.

Απαλλαγή από Φ.Μ.Α.Π. ακινήτου που ανήκει σε αλλοδαπό Δημόσιο και το οποίο χρησιμοποιείτο ως πρεσβευτική κατοικία.(..)Κατάσταση :  Μη αποδεκτή 
Από τον σκοπό θέσπισης των διατάξεων της διεθνούς συμβάσεως της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις, η οποία μετά την κύρωσή της με το ΝΔ 503/1970 αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού Ελληνικού Δικαίου και υπερισχύει κάθε αντιθέτου διατάξεως νόμου και των διατάξεων του Ν 2459/1997 για την επιβολή Φ.Μ.Α.Π. με τις οποίες πάντως στην προκειμένη περίπτωση συμπορεύονται, συνάγεται ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την απαλλαγή από το Φ.Μ.Α.Π. ακινήτου που ανήκει σε αλλοδαπό Δημόσιο είναι η χρησιμοποίηση αυτού για τους σκοπούς της διπλωματικής αποστολής του ξένου κράτους. Σε περίπτωση δε που το εν λόγω ακίνητο παύσει οριστικώς να χρησιμοποιείται για τους σκοπούς της διπλωματικής αποστολής για οποιοδήποτε λόγο, αίρεται και η φορολογική απαλλαγή του αλλοδαπού Δημοσίου, το οποίο οφείλει πλέον να καταβάλλει τον προβλεπόμενο από τις διατάξεις του Ν 2459/1997 φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Περίληψη της αποφάσεως 1. Προσφυγή λόγω παραβάσεως — Απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία διαπιστώνεται η παράβαση — Μη τήρηση της υποχρεώσεως εκτελέσεως αποφάσεως — Χρηματοοικονομικές κυρώσεις (Άρθρο 228 § 2 EΚ) 2. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διαδικασίες προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων — Οδηγία 89/665 (Άρθρο 226 EΚ και 228 EΚ• οδηγία 89/665 του Συμβουλίου, άρθρο 3) 3. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διαδικασίες προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων — Οδηγία 89/665 (Άρθρο 226 EΚ και 228 EΚ• οδηγία 89/665 του Συμβουλίου, άρθρο 2 § 6, εδ. 2) 4. Προσέγγιση των νομοθεσιών — Διαδικασίες προσφυγής στον τομέα της σύναψης δημοσίων συμβάσεων — Οδηγία 92/50 (Άρθρο 226 EΚ• οδηγία 92/50 του Συμβουλίου) 5. Κράτη μέλη — Υποχρεώσεις — Παράβαση — Δικαιολογητικός λόγος αντλούμενος από την εσωτερική έννομη τάξη — Δεν επιτρέπεται (Άρθρο 226 EΚ) 1. Στο πλαίσιο της διαδικασίας του άρθρου 228, παράγραφος 2, ΕΚ, η προσφυγή δεν είναι απαράδεκτη διότι η Επιτροπή δεν ζητεί πλέον την επιβολή χρηματικής ποινής. Πράγματι, εφόσον το Δικαστήριο είναι αρμόδιο να αποφασίζει την επιβολή χρηματοοικονομικής κυρώσεως, μη προταθείσας από την Επιτροπή, η προσφυγή δεν καθίσταται απαράδεκτη για το γεγονός και μόνον ότι η Επιτροπή θεωρεί, σε κάποιο στάδιο της ενώπιον του Δικαστηρίου διαδικασίας, ότι δεν τίθεται πλέον ζήτημα επιβολής χρηματικής ποινής. (βλ. σκέψεις 21-22) 2. Η ιδιαίτερη διαδικασία του άρθρου 3 της οδηγίας 89/665, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, δυνάμει της οποίας η Επιτροπή μπορεί να παρεμβαίνει σε κράτος μέλος εφόσον θεωρήσει ότι έχει διαπραχθεί σαφής και κατάφωρη παράβαση των κοινοτικών διατάξεων περί συμβάσεων του δημοσίου, αποτελεί προληπτικό μέτρο το οποίο δεν μπορεί ούτε να παρεκκλίνει από τις εκ του άρθρου 226 ΕΚ και 228 ΕΚ αρμοδιότητες της Επιτροπής ούτε να τις υποκαταστήσει. (βλ. σκέψη 23) 3. Μολονότι η διάταξη του άρθρου 2, παράγραφος 6, δεύτερο εδάφιο, της οδηγίας 89/665, για τον συντονισμό των νομοθετικών, κανονιστικών και διοικητικών διατάξεων περί της εφαρμογής των διαδικασιών προσφυγής στον τομέα της σύναψης συμβάσεων κρατικών προμηθειών και δημοσίων έργων, επιτρέπει στα κράτη μέλη να διατηρούν τα αποτελέσματα συμβάσεων συναφθεισών κατά παράβαση οδηγιών στον τομέα της συνάψεως δημοσίων συμβάσεων και προστατεύει, με τον τρόπο αυτό, τη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των αντισυμβαλλομένων, δεν μπορεί όμως να έχει ως αποτέλεσμα να θεωρείται ότι η έναντι τρίτων συμπεριφορά της αναθέτουσας αρχής είναι σύμφωνη προς το κοινοτικό δίκαιο ύστερα από τη σύναψη τέτοιων συμβάσεων. Ωστόσο, μολονότι η διάταξη αυτή δεν επηρεάζει την εφαρμογή του άρθρου 226 ΕΚ, δεν επηρεάζει ούτε την εφαρμογή του άρθρου 228 ΕΚ, ειδάλλως συρρικνώνεται το περιεχόμενο των διατάξεων της Συνθήκης περί δημιουργίας της εσωτερικής αγοράς. Περαιτέρω, η διάταξη αυτή αφορά, όπως προκύπτει από τη διατύπωσή της, την αποκατάσταση την οποία ο θιγείς από παράβαση διαπραχθείσα εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής μπορεί να επιτύχει από την αρχή αυτή. Ωστόσο, λόγω της εξειδίκευσής της, η διάταξη αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διέπει και τη σχέση μεταξύ ενός κράτους μέλους και της Κοινότητας, σχέση η οποία εμπίπτει στο πλαίσιο των άρθρων 226 ΕΚ και 228 ΕΚ. (βλ. σκέψεις 33-35) 4. Ακόμη και αν υποτεθεί ότι, σε περίπτωση λύσης της συναφθείσας κατά παράβαση της οδηγίας 92/50 σύμβασης, οι αρχές της ασφάλειας δικαίου και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, η αρχή pacta sunt servanda καθώς και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας μπορούν να αντιταχθούν στην αναθέτουσα αρχή από τον αντισυμβαλλόμενό της, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να τα επικαλεστεί για να δικαιολογήσει τη μη εκτέλεση αποφάσεως διαπιστώνουσας παράβαση βάσει του άρθρου 226 ΕΚ και, ως εκ τούτου, να απεκδύεται της ευθύνης που υπέχει από το κοινοτικό δίκαιο. (βλ. σκέψη 36) 5. Ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επικαλείται διατάξεις, πρακτικές ή καταστάσεις της εσωτερικής του έννομης τάξης για να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και προθεσμιών που απορρέουν από το κοινοτικό δίκαιο. (βλ. σκέψη 38)