Ξενοδοχεία. Ειδικό σήμα λειτουργίας. Κυρώσεις διοικητικές. Ενδικοφανείς προσφυγές.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Οι αποφάσεις της Επιτροπής της παρ.3 του άρθρου 2 του Ν 642/1977 που εκδίδονται επί ενδικοφανών προσφυγών μετά από επανεξέταση των υποθέσεων κατά νόμο και ουσία είναι εκτελεστές και δεσμεύουν τη διοίκηση. Ειδικότερα, η διοίκηση δεσμεύεται από τις αποφάσεις που περιλαμβάνονται στα πρακτικά των 1/21-5-2004 και 2/1-6-2004 συνεδριάσεων της Επιτροπής Προσφυγών Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου και οφείλει να αναμείνει την εκπνοή των προθεσμιών που αυτές θέτουν προκειμένου να επιβάλλει εκ νέου την κύρωση της σφράγισης σε περίπτωση που οι ενδιαφερόμενοι δεν προσκομίσουν ειδικό σήμα λειτουργίας για τις ξενοδοχειακές μονάδες τις οποίες αφορούν.

Α) Εάν δύναται να επιβληθούν διοικητικές κυρώσεις σε ανήλικα άτομα κάτω των δεκαπέντε (15) ετών, αλλά και ανήλικα άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών, τα οποία είναι υπαίτια για πρόκληση ρύπανσης της θάλασσας, των ακτών, των λιμανιών, των ελληνικών χωρικών υδάτων κ.λπ., κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 743/1977, όπως ισχύει. Β) Εάν είναι δυνατή η επιβολή των ανωτέρω διοικητικών κυρώσεων στους κηδεμόνες των ανήλικων ατόμων.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Α) Δεν είναι νόμιμη η επιβολή σε βάρος ανηλίκων κάτω των δέκα πέντε (15) ετών, οι οποίοι είναι υπαίτιοι για πρόκληση ρύπανσης της θάλασσας, των ακτών κ.λπ., της διοικητικής κύρωσης που προβλέπεται στη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 1 περ. β΄ υποπερ. i) του π.δ. 55/1998 (ομόφ.). Η επιβολή σε βάρος ανηλίκων άνω των δέκα πέντε (15) ετών της ως άνω διοικητικής κύρωσης είναι νόμιμη υπό προϋποθέσεις και αιτιολογημένα, ήτοι εφόσον αξιολογηθεί, με βάση την αρχή της αναλογικότητας, η αντικειμενική βαρύτητα της πράξης που τελέστηκε (η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει και τις περιστάσεις τέλεσής της και τα αίτια που οδήγησαν σ’ αυτήν), σε συνδυασμό με την προσωπικότητα του ανηλίκου (πλειοψ.). Β) Δεν είναι νόμιμη η επιβολή της ανωτέρω κύρωσης στους κηδεμόνες ανηλίκων κάτω των δέκα πέντε (15) ετών, υπαιτίων για πρόκληση ρύπανσης της θάλασσας, των ακτών κ.λπ. (πλειοψ.).

Αν ασκήθηκε παραδεκτά ένσταση του άρθρου 49α του ν. 4036/2012, κατά απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η οποία εκδόθηκε επί αίτησης θεραπείας η οποία είχε ασκηθεί κατά απόφασης επιβολής κύρωσης (προστίμου) του ίδιου Υπουργού, δοθέντος ότι κατά το χρόνο έκδοσης αυτής δεν προβλεπόταν η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής (ένστασης).(...)Με το άρθρο 49α του ν. 4036/2012 προβλέφθηκε η δυνατότητα άσκησης ένστασης κατά των αποφάσεων του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που επιβάλλουν διοικητικές κυρώσεις (πρόστιμα). Επομένως οι αποφάσεις που εκδόθηκαν επί αιτήσεων θεραπείας του άρθρου 24 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, κατά τέτοιων αποφάσεών δεν μπορούν να προσβληθούν, νομίμως, με την ένσταση της ανωτέρω διατάξεως, διότι δεν αποτελούν την απόφαση με την οποία επιβάλλεται το πρώτον η διοικητική κύρωση. (ομόφ.)

Φορολογία ακινήτων. Ειδικός φόρος ακινήτων του άρθρου 15 του Ν. 3019/2002. Εξαίρεση από το φόρο των ακινήτων Εταιρείας εδρεύουσας σε άλλο κράτος της ΕΕ. Η φορολογική αρχή νομίμως στηρίζεται στα στοιχεία περί των μετόχων της εταιρείας που προκύπτουν από το μητρώο εταιρειών του εν λόγω κράτους, τα οποία τεκμαίρονται ως αληθή και ακριβή. Το τεκμήριο μπορεί να ανατραπεί μόνο μέσω πράξης αρμόδιου οργάνου του κράτους της έδρας της εταιρείας, που πρέπει να επικαλεσθεί και να προσκομίσει ο αιτούμενος την εξαίρεση από το φόρο. Το ζήτημα των προϋποθέσεων εξαίρεσης από το φόρο ρυθμίζεται αποκλειστικά από τον Ν. 3091/2002. Για την εφαρμογή του άρθρου 3 περ. ε` εδ. β` του Ν. 3091/2002 απαιτείται το σύνολο των μετοχών της α.ε. με έδρα χώρα της ΕΕ να ανήκει σε μία εταιρεία. Ο νόμος δεν διακρίνει τυπική και ουσιαστική κυριότητα των μετοχών. Εφόσον απαγορεύεται η καταχώριση ανακοίνωσης εμπιστεύματος στο μητρώο εταιρειών, κάτοχος των μετοχών είναι η εταιρεία. Το άρθρο 15 του Ν. 3091/2002, με την οποία επιβάλλεται φόρος σε ποσοστό 15%, δεν προσκρούει στην αρχή της αναλογικότητας και στα άρθρα 4 παρ. 5, 5 και 17 παρ. 1 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Ο επίδικος φόρος αποτελεί φόρο επί της περιουσίας και δεν έχει το χαρακτήρα διοικητικής κύρωσης. Το ύψος του επίδικου φόρου υπολογίζεται επί της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου, χωρίς να τίθενται μειωτικοί συντελεστές σχετικοί με τη μετοχική σύνθεση της υπόχρεης εταιρείας. Επιβολή προσθέτου φόρου κατά τα άρθρα 1 και 2 του Ν. 2523/1997, λόγω παράλειψης υποβολής δήλωσης. Η ενωσιακή αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ελαφρύτερης διοικητικής κύρωσης αφορά και σε διοικητικές κυρώσεις για παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας εφόσον έχουν επαρκή σύνδεσμο με το δίκαιο της ΕΕ. Αν η αρχή δεν δύναται να εφαρμοσθεί, το διοικητικό δικαστήριο εξετάζει το σχετικό λόγο της προσφυγής και με βάση το άρθρο 7 της ΕΣΔΑ. Ο πρόσθετος φόρος συνιστά περιορισμό της ενωσιακής ελευθερίας της κυκλοφορίας κεφαλαίων. Η εφαρμογή του άρθρου 58 παρ. 2 του ΚΦΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 παρ. 7 του Ν. 10 4337/2015, άγει σε ηπιότερη για τον παραβάτη διοικητική κύρωση έναντι της οριζόμενης από το Ν. 2523/1997 και ο πρόσθετος φόρος πρέπει να μειωθεί στο 50% του κυρίου φόρου. Εσφαλμένη αντίθετη κρίση της προσβαλλόμενης απόφασης. Η αναίρεση ασκήθηκε παραδεκτά κατά το άρθρο 12 παρ. 1 του Ν. 3900/2010 ως προς ορισμένους λόγους. Μερικά δεκτές η αναίρεση και η προσφυγή (αναιρεί εν μέρει την αριθμ. 254/2018 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πατρών).