Εξέταση αιτήσεων διοικητικής επίλυσης φορολογικών διαφορών ενώπιον της Ε.Δ.Ε.Φ.Δ. του άρθρου 70Α του ν. 2238/1994.(..)Κατάσταση : Μη αποδεκτή 
Αντιμετώπιση ζητημάτων επί των αιτήσεων διοικητικής επίλυσης φορολογικών διαφορών, που υποβλήθηκαν ενώπιον της Επιτροπής Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών Διαφορών (Ε.Δ.Ε.Φ.Δ.) του άρθρου 70Α του ν. 2238/1994 – Ζητήματα σχετιζόμενα με το ανασταλτικό αποτέλεσμα της άσκησης προσφυγής κατά τις διατάξεις του άρθρου 69 του ν. 2717/1999 ή άλλες ειδικές διατάξεις.

Επιτρεπτό ή μη εξωλογιστικού προσδιορισμού σε υποθέσεις αγοραπωλησίας ακινήτων (άρθρο 28 του ν. 2238/1994).(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Σε υποθέσεις αγοραπωλησίας ακινήτων, για τις οποίες, κατά την κρίση της φορολογικής αρχής, προκύπτει εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις του άρθρου 28 του ν. 2238/1994, δεν δύνανται να εφαρμοστούν οι διατάξεις του άρθρου 32 του ν. 2238/1994 περί εξωλογιστικού προσδιορισμού, δεδομένου ότι ο τρόπος προσδιορισμού του εισοδήματος στις περιπτώσεις αυτές ρυθμίζεται ειδικά και εξαντλητικά στις διατάξεις του άρθρου 28 παρ.3 του ν. 2238/1994. Με δεδομένο ότι στις προαναφερθείσες υποθέσεις δεν τίθεται θέμα εφαρμογής εξωλογιστικού προσδιορισμού (άρθρο 32 του ν. 2238/1994), ούτε πρόκειται για εισόδημα τεχνικών επιχειρήσεων (άρθρο 34 του ν. 2238/1994), ούτε για εισόδημα ελευθερίων επαγγελμάτων (άρθρο 49 του ν. 2238/1994), δεν μπορεί να γίνει λόγος περί εφαρμογής της παρ.10 του άρθρου 70 του ν. 2238/1994. (ομοφ.)

Άρση ή μη του θεσπιζομένου με το άρθρο 85 του Ν 2238/1994 φορολογικού απορρήτου δημοσίου υπαλλήλου επί ελέγχου δηλώσεως περιουσιακής καταστάσεως «πόθεν έσχες», κατ’ άρθρο 28 Ν 2683/1999.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή Οι διατάξεις περί φορολογικού απορρήτου του άρθρου 85 Ν 2238/1994, όπως ισχύει σήμερα, δεν κάμπτονται από τις διατάξεις του άρθρου 28 Ν 2683/1999. Κατ’ ακολουθία, δεν χορηγούνται από την οικεία Δ.Ο.Υ., αντίγραφα φορολογικών δηλώσεων και άλλων φορολογικών στοιχείων από το φορολογικό φάκελο υπαλλήλου στην Ν.Α., προκειμένου να καταστεί δυνατή η από την αρμοδία υπηρεσία αυτής πραγματοποίηση ελέγχου της περιουσιακής του καταστάσεως «πόθεν έσχες». (πλειοψ.)

Φορολογική μεταχείριση των οδοιπορικών εξόδων που καταβάλλονται σε μέλη Δ.Σ. και άλλα στελέχη αθλητικών ομοσπονδιών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Οι παρεχόμενες από αθλητικές ομοσπονδίες, οι οποίες συνιστούν ενώσεις των αθλητικών σωματείων, προς τους ερασιτέχνες αθλητές αποζημιώσεις οδοιπορικών εξόδων, μέχρι του ποσού των 1.200.000 δραχμών, ετησίως, δεν θεωρούνται εισόδημα κατά την ρητή διάταξη του άρθρου 4 παρ.4 , περ.ε’ του Ν 2238/1994. β) Οι καταβαλλόμενες από αθλητικές ομοσπονδίες προς μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ως και άλλα στελέχη των εν λόγω ομοσπονδιών, αποζημιώσεις οδοιπορικών εξόδων, του αυτού περίπου ως άνω ποσού ετησίως, δεν παρέχονται ως αντάλλαγμα της προσωπικής εργασίας των ως άνω προσώπων, αλλά μόνον για την αντιμετώπιση των εξόδων κινήσεως, διαμονής και διατροφής αυτών, όταν μετακινούνται σε διάφορους τόπους, ως συνοδοί αθλητικών αποστολών και εκπρόσωποι των ομοσπονδιών, κατά τα κοινώς γνωστά, ούτε αποτελούν καρπούς των περιουσιακών τους στοιχείων, μη θεωρούμενες εισόδημα και μη δυνάμενες, επομένως, να φορολογηθούν κατά την Ζ’ πηγή του άρθρου 4 παρ.2 του Ν 2238/1994.

Με τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 2685/1999, προσδιορίσθηκε, πλην άλλων, το εννοιολογικό περιεχόμενο των ημερών εκτός έδρας μετακίνησης των υπαλλήλων, ο τρόπος καθορισμού του ανώτατου αριθμού των ημερών μετακίνησης σε μηνιαία βάση, το γενικό ανώτατο όριο των κατά μήνα και κατ’ έτος επιτρεπόμενων μετακινήσεων (120 ημέρες) καθώς και οι προϋποθέσεις υπέρβασης του κατά περίπτωση τιθέμενου ορίου. Ειδικότερα, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, επιτρέπεται η υπέρβαση του εν λόγω ορίου με την έκδοση κοινής απόφασης του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμοδίου Υπουργού μόνο για την αντιμετώπιση έκτακτων γεγονότων καθώς και σε ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων (υπαλλήλων του Υπουργείου Ανάπτυξης, μηχανικών του Υπουργείου Περιβάλλοντος, υπαλλήλων του ΣΔΟΕ, γεωτεχνικών υπαλλήλων) για την εξυπηρέτηση ιδιαίτερων υπηρεσιακών αναγκών. Περαιτέρω, με την παράγραφο 1 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, στο πλαίσιο εξορθολογισμού του συστήματος πραγματοποίησης και αποζημίωσης των μετακινήσεων με σκοπό τον περιορισμό των λειτουργικών εξόδων του Δημοσίου (βλ. την επί του εν λόγω άρθρου αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου), περιορίσθηκε το γενικό ανώτατο όριο των κατά μήνα και κατ’ έτος επιτρεπόμενων μετακινήσεων στις εξήντα (60) ημέρες, με δυνατότητα υπέρβασής του κατά είκοσι ημέρες, χωρίς όμως να μεταβάλλονται οι προϋποθέσεις της υπέρβασης αυτής, δηλαδή η υποχρεωτική έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης, η συνδρομή έκτακτων συνθηκών ή η κάλυψη ιδιαίτερων υπηρεσιακών αναγκών για τις ειδικές κατηγορίες υπαλλήλων που μνημονεύονται στις σχετικές διατάξεις. Και τούτο, διότι όπως προκύπτει από τη γραμματική διατύπωση του άρθρου 9 παρ. 1 του ν. 3833/2010 και ειδικότερα από τη ρητή παραπομπή στις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 2685/1999, ως προς το ζήτημα της υπέρβασης, με το νόμο αυτό δεν επήλθε αντικατάσταση του συστήματος των μετακινήσεων που εισήγαγε ο ν. 2685/1999 αλλά τροποποίηση συγκεκριμένων ρυθμίσεων αυτού (βλ. και την σχετική αιτιολογική έκθεση του νόμου), μεταξύ άλλων και ως προς το γενικό ανώτατο όριο των επιτρεπόμενων μετακινήσεων, χωρίς να απαλείφονται οι λοιποί νόμιμοι όροι πραγματοποίησής τους, όπως προβλέπονται από το γενικό νομοθέτημα του ν. 2685/1999. Εξ άλλου, με την ίδια διάταξη του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, όπως αυτή συμπληρώθηκε με το άρθρο 49 παρ. 1 του ν. 3871/2010, δόθηκε μεν η δυνατότητα και περαιτέρω υπέρβασης του ανωτάτου μηνιαίου ορίου μετακινήσεων, δηλαδή και πέραν των είκοσι ημερών, η δυνατότητα όμως αυτή συνοδεύτηκε με την θέσπιση ειδικών προς τούτο προϋποθέσεων, που συνίστανται στην έκδοση και πάλι κοινής υπουργικής απόφασης εφόσον συντρέχουν «έκτακτες υπηρεσιακές ανάγκες και εφόσον το προσωπικό που ασκεί τα συγκεκριμένα υπηρεσιακά καθήκοντα δεν επαρκεί», ενώ στην απόφαση αυτή πρέπει να προσδιορίζονται οι ειδικότητες, τα συγκεκριμένα υπηρεσιακά καθήκοντα στα οποία αφορά η υπέρβαση καθώς και ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός των καθ’ υπέρβαση του ανωτάτου ορίου ημερών μετακίνησης. Επομένως και υπό το καθεστώς του ν. 3833/2010, θεσπίζεται ένα κατ’ αρχήν γενικό ανώτατο όριο επιτρεπόμενων μετακινήσεων σε μηνιαία και ετήσια βάση, η όποια δε υπέρβασή του τελεί υπό τους όρους του άρθρου 2 παρ. 3 του ν. 2685/1999 σε συνδυασμό με αυτούς του άρθρου 9 παρ. 1 του ν. 3833/2010. Σε κάθε δε περίπτωση για την πραγματοποίηση μετακινήσεων καθ’ υπέρβαση του ανωτάτου ορίου απαιτείται η προηγούμενη έκδοση κοινής υπουργικής απόφασης και η συνδρομή των λοιπών ουσιαστικών προϋποθέσεων των εν λόγω διατάξεων. Αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή σύμφωνα με την οποία η υπέρβαση των 60 ημερών μετακίνησης κατά μήνα και κατ’ έτος μέχρι την κάλυψη της αριθμητικής οροφής των είκοσι ημερών, δύναται να πραγματοποιηθεί χωρίς την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης και χωρίς την τήρηση των ως άνω ουσιαστικών προϋποθέσεων, εκτός του ότι θα αντέβαινε το γράμμα της παρ. 1 του άρθρου 9 του ν. 3833/2010, θα αναιρούσε και τον ίδιο τον σκοπό της διάταξης που έγκειται στην περιστολή των δημοσίων δαπανών μέσω της θέσπισης πιο αυστηρών προϋποθέσεων για τις υπηρεσιακές μετακινήσεις.

Σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ. 14 του ν. 3833/2010 «Προστασία της εθνικής οικονομίας – Επείγοντα μέτρα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης» (Φ.Ε.Κ. Α’ 40/15.3.2010), που ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο 20 του νόμου αυτού, από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, «Στην περίπτωση β’ της παρ. 2Α του άρθρου 21 του ν. 2685/1999 διαγράφεται η φράση «επιστροφής». Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 3833/2010, δηλαδή από 15.3.2010, δεν καταβάλλεται πλέον στους υπαλλήλους που μεταβαίνουν στο εξωτερικό ημερήσια αποζημίωση για την ημέρα επιστροφής τους από τη χώρα μετάβασης. Τούτο, όμως, ισχύει μόνο όταν η ημέρα επιστροφής του υπαλλήλου στην έδρα του γίνεται την επόμενη ημέρα από την ημέρα λήξης της εργασίας για την πραγματοποίηση της οποίας μετακινήθηκε στο εξωτερικό και όχι και όταν η ημέρα επιστροφής συμπίπτει με ημέρα εργασίας, περίπτωση στην οποία καταβάλλεται πλήρης ημερήσια αποζημίωση. Και τούτο διότι ο νομοθέτης, με την τροποποίηση της διάταξης του άρθρου 21 παρ. 2Α του ν. 2685/1999, απέβλεψε στην επιτάχυνση της επανόδου του υπαλλήλου που μεταβαίνει το εξωτερικό στην υπηρεσία του και όχι στην αποστέρηση αυτού από την ημερήσια αποζημίωση που του καταβάλλεται για την κάλυψη των εξόδων διατροφής και άλλων έκτακτων έξοδα διαβίωσης, στα οποία υποβάλλεται λόγω της παραμονής του εκτός της έδρας του (ΕΣ, Τμήμα Ι, Πράξη 237/2009). Τέλος, η καταβολή δαπανών διανυκτέρευσης προϋποθέτει διαμονή του υπαλλήλου σε ξενοδοχείο της κατηγορίας στην οποία αυτός ανήκει, με βάση την κατηγοριοποίηση του άρθρου 4 του ν. 2685/1999.

Τύπος και περιεχόμενο των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος οικον. έτους 2014 των νομικών προσώπων του άρθρου 101 του ν. 2238/1994 και καθορισμός δικαιολογητικών που υποβάλλονται μ’ αυτές – Υποβολή με τη χρήση ηλεκτρονικής μεθόδου επικοινωνίας των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος των νομικών προσώπων του άρθρου 101 του ν. 2238/1994.

ΘΕΜΑ: Κατάργηση των υποχρεώσεων του άρθρου 81 του ν. 2238/1994.ΑΔΑ: ΒΙΚ5Η-4ΗΘ

Εφαρμογή της διάταξης της παρ.1 του άρθρου 118 του Ν 2238/1994 στην περίπτωση διπλωματικών υπαλλήλων που υπηρετούν εκτός της Χώρας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Εφ’ όσον οι ως άνω διπλωματικοί υπάλληλοι δεν έχουν πραγματική (corpore) εγκατάσταση στη νήσο Ύδρα, δεν εμπίπτουν στην ευεργετική διάταξη του άρθρου 118 του Ν 2238/1994 (Κ.Φ.Ε.).

Μεταβολή κατοικίας ή διαμονής. Εφαρμογή των διατάξεων του ν.2238/1994 και του ν.4174/2013.(ΑΔΑ 7Π0ΣΗ-ΨΘΑ)