Περί Πειθαρχικών Συμβουλίων Εμπορικού Ναυτικού και της ενώπιον αυτών Διαδικασίας.

Καταχώριση δεδομένων προόδου υποθέσεων ενώπιον των Πειθαρχικών Συμβουλίων.(ΑΔΑ:7Τ6ΒΩ-Α9Ω)

ΔΕΗ. Ελεγκτική και πειθαρχική αρμοδιότητα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) Α.Ε. υπάγεται στις διατάξεις του άρθρου 3 παρ.5 του Ν 3613/2007, με τις οποίες παρέχεται στο Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης αρμοδιότητα ελέγχου, ένορκης διοικητικής εξέτασης (Ε.Δ.Ε.), πειθαρχικής δίωξης ή ένστασης κατά οποιασδήποτε απόφασης πειθαρχικών οργάνων, καθώς και προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια κατά όλων των τελεσίδικων αποφάσεων πειθαρχικών συμβουλίων και μονομελών ή πειθαρχικών οργάνων.

Κατάσχεση απαιτήσεων εις χείρας τρίτου εκ μέρους του Δημοσίου – Θετική δήλωση του τρίτου - Γνωστοποίηση της σύναψης σύμβασης σύστασης ενεχύρου επί των απαιτήσεων από μισθώματα, η οποία προϋπήρχε της υποβολής της θετικής δήλωσης του τρίτου.Αρμοδιότητα ασκήσεως πειθαρχικής διώξεως και επιβολής πειθαρχικών ποινών, για τους υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν μεταταχθεί με βάση τις διατάξεις των άρθρων 256 παρ.1 και 2°, 257 παρ. 1 και 2° και 258 του ν. 3852/2010 στις αιρετές περιφέρειες και τους δήμους, για πειθαρχικά παραπτώματα τα οποία τους αποδίδονται ότι διέπραξαν κατά το χρόνο της υπηρεσίας τους στις καταργημένες κρατικές περιφέρειες και νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις

Αρμοδιότητα ασκήσεως πειθαρχικής διώξεως και επιβολής πειθαρχικών ποινών, για τους υπαλλήλους, οι οποίοι έχουν μεταταχθεί με βάση τις διατάξεις των άρθρων 256 παρ.1 και 2°, 257 παρ. 1 και 2° και 258 του ν. 3852/2010 στις αιρετές περιφέρειες και τους δήμους, για πειθαρχικά παραπτώματα τα οποία τους αποδίδονται ότι διέπραξαν κατά το χρόνο της υπηρεσίας τους στις καταργημένες κρατικές περιφέρειες και νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις(...)Συνέπειες της απόφασης της Ειδικής Επιτροπής του άρθρου 152 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, με την οποία ακυρώθηκε, ως αναιτιολόγητη, απόφαση του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με την οποία διαπιστώθηκε, στο πλαίσιο του υποχρεωτικού ελέγχου νομιμότητας, ότι τεκμαίρεται η νομιμότητα απόφασης δημοτικού συμβουλίου δήμου, λόγω άπρακτης παρόδου της αποκλειστικής προθεσμίας του ελέγχου.

Αναστολή εκτέλεσης επιβληθείσας πειθαρχικής ποινής οριστικής παύσης σε υπάλληλο ΙΔΑΧ Δήμου με απόφαση των πειθαρχικών συμβουλίων του ν. 4057/2012 και θέση του σε κατάσταση αυτοδίκαιης αργίας. Υποχρεωτική η καταγγελία της σύμβασης εργασίας του ανωτέρω υπαλλήλου και του υπαλλήλου που υπηρετεί στο Δημόσιο και ν.π.δ.δ. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου από την αμετάκλητη επιβολή σε αυτούς της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης.(...)A) Προκειμένου να ανασταλεί η εκτέλεση επιβληθείσας με πειθαρχική απόφαση σε υπάλληλο Δήμου, συνδεόμενο με αυτόν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης, απαιτείται, η ευδοκίμηση αιτήματός του ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου για χορήγηση αναστολής εκτελέσεως της απόφασης. Το γεγονός δε, της χορήγησης υπό του Δικαστηρίου αναστολής εκτελέσεως της πειθαρχικής απόφασης, με την οποία επιβλήθηκε η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσης στον ανωτέρω υπάλληλο, δεν εμποδίζει την υπό του αρμοδίου οργάνου έκδοση διοικητικής πράξης περί αυτοδίκαιης θέσης του σε κατάσταση αργίας. Β) Από την αμετάκλητη επιβολή στον υπάλληλο που υπηρετεί στο Δημόσιο και ν.π.δ.δ. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, καθώς και στον ανωτέρω υπάλληλο Δήμου της πειθαρχικής ποινής της οριστικής παύσης, καθίσταται υποχρεωτική για το αρμόδιο όργανο η καταγγελία της σύμβασης εργασίας τους. Στην περίπτωση αυτή, δεν υπάρχει δυνατότητα τήρησης της προβλεπόμενης από τις παρ. 2 του άρθρου 53 του π.δ. 410/1988 και παρ. 3 του άρθρου 202 του ν. 3584/2007 διαδικασίας της προηγούμενης σύμφωνης αιτιολογημένης γνωμοδότησης του οικείου πειθαρχικού συμβουλίου. Η λύση της σύμβασης εργασίας τους επέρχεται από την ανακοίνωση της απόφασης καταγγελίας σε αυτούς, μεταξύ δε του αμετακλήτου της ποινής της οριστικής παύσης και της ανακοίνωσης της απόφασης καταγγελίας, η αυτοδίκαιη αργία τους συνεχίζεται (ομόφωνα).

Κατάργηση ή μη των πειθαρχικών συμβουλίων του Υπουργείου Εξωτερικών μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 4057/2012.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Δεν καταργούνται τα ειδικά πειθαρχικά συμβούλια που προβλέπονται από τον Οργανισμό του Υπουργείου Εξωτερικών, κατά την έννοια του άρθρου 146Β του Ν. 4057/2012, ερμηνευομένης σε συνδυασμό με το άρθρο 8 του ιδίου νόμου, αφού σκοπός του νόμου αυτού ήταν η αναμόρφωση του πειθαρχικού καθεστώτος των δημοσίων υπαλλήλων και των υπαλλήλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου (βλ. και την από 5-2-2012 εισηγητική έκθεση) και όχι η κατάργηση ειδικών πειθαρχικών διατάξεων, που ρυθμίζουν τα της πειθαρχικής ευθύνης υπαλλήλων και λειτουργών του Κράτους ενταγμένων στο Υπουργείο Εξωτερικών και για τους οποίους ίσχυε ανέκαθεν ειδικό πειθαρχικό καθεστώς, ως και ειδικά πειθαρχικά αδικήματα, και δη πέραν εκείνων που ίσχυαν για τους λοιπούς δημοσίους υπαλλήλους. (ομοφ.)

Άσκηση ή μη πειθαρχικής δίωξης κατά μελών της Συγκλήτου της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, κατόπιν της έκδοσης πρωτόδικης καταδικαστικής ποινικής απόφασης.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Α) Είναι υποχρεωτική η έκδοση από την Υπουργό Παιδείας διαπιστωτικής πράξης περί αποχής όλων των πρωτοδίκως, με την υπ’ αριθμ. 2572/14-1-2011 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, καταδικασθέντων μελών της Συγκλήτου της Α.Σ.Κ.Τ. από τα καθήκοντά τους κατ’ άρθρο 331 παρ. 1 του Ν. 5343/1932 (και άρθρο 26 παρ. 1 του Π.Δ. 160/2008), καθόσον η επιβολή του διοικητικού αυτού μέτρου δεν επηρεάζεται ούτε από την ετήσια αναστολή εκτέλεσης της καταγνωσθείσας ποινής, που χορηγήθηκε, κατ’ άρθρο 99 Π.Κ., με την προαναφερόμενη απόφαση, ούτε από το εκ του νόμου ανασταλτικό αποτέλεσμα της έφεσης κατά της απόφασης αυτής (η οποία και ασκήθηκε από όλα τα ως άνω μέλη), μάλιστα δε, η έκδοση της εν λόγω πράξης θα πρέπει να λάβει χώρα οπωσδήποτε όσο διαρκεί η αναστολή εκτέλεσης της ποινής, εφόσον, μετά την επιτυχή παρέλευση του διαστήματος αυτού, η ποινική καταδίκη παύει να υφίσταται, κατ’ άρθρο 102 παρ. 2 Π.Κ. (ομοφ.) Β) Η άσκηση πειθαρχικής δίωξης κατά των μελών της Συγκλήτου από την Υπουργό Παιδείας είναι εκ του νόμου υποχρεωτική και δεν αναστέλλεται από την ασκηθείσα, κατά της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης, έφεση, καθόσον η πειθαρχική διαδικασία είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από την ποινική δίκη και δεν αναστέλλεται υπ’ αυτής, παρά μόνο με απόφαση του πειθαρχικού οργάνου και αυστηρά υπό τις προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 111 του Ν. 3527/2007 (Υπαλληλικού Κώδικα). (ομοφ.)

Με την έφεση αυτή ζητείται η ακύρωση: 1) της Β3γ/Γ.Π.οικ. 65604/29.7.2014 καταλογιστικής απόφασης της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Οικονομικής Διαχείρισης και Υπηρεσιών του Υπουργείου Υγείας 	Με τον πρώτο λόγο έφεσης, η εκκαλούσα προβάλλει απόλυτη ακυρότητα της 924α/16.2.2011 απόφασης του Υπηρεσιακού (Πειθαρχικού) Συμβουλίου περί απόλυσής της από την Υπηρεσία, λόγω παράβασης του ουσιώδους τύπου της προηγούμενης ακρόασης, διότι αν και κλήθηκε να απολογηθεί για το αδίκημα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων της, σύμφωνα με το άρθρο 38 παρ. 1 περίπτωση ιε΄ του π.δ. 410/1988, εν τέλει απολύθηκε λόγω υπηρεσιακής ανεπάρκειας, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 50 παρ. 1 του π.δ. 410/1988, σε συνδυασμό με το άρθρο 46 του ίδιου π.δ/τος, χωρίς να της δοθεί η δυνατότητα να απολογηθεί για το ζήτημα αυτό..Ο λόγος αυτός πρέπει να απορριφθεί προεχόντως ως απαράδεκτος, διότι το παρόν Τμήμα δεν δύναται, επ’ ευκαιρία εκδίκασης της έφεσης κατά της Β3γ/Γ.Π.οικ.65604/29.7.2014 καταλογιστικής απόφασης, να προβεί σε παρεμπίπτουσα κρίση επί του εγειρόμενου από την εκκαλούσα ζητήματος, λαμβανομένης υπόψη της φύσης και της αυτοτέλειας της πειθαρχικής διαδικασίας, σε συνδυασμό με τις ουσιώδεις εγγυήσεις από τις οποίες κατά νόμο διέπεται (βλ. άρθρα 37 επόμ. του π.δ. 410/1988). Και τούτο, διότι δεν μπορεί το παρόν Δικαστήριο να υποκαταστήσει στην κρίση τους τα επιληφθέντα της υπόθεσης πειθαρχικά όργανα του Υπουργείου Υγείας, τα οποία έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα να διαπιστώσουν τη διάπραξη ή μη των φερομένων ως τελεσθέντων από την εκκαλούσα πειθαρχικών παραπτωμάτων και να προβούν σε επιμέτρηση της πειθαρχικής ποινής, η δε εκδίκαση ενδίκων μέσων και βοηθημάτων κατά των πράξεων των ανωτέρω οργάνων, εφόσον πρόκειται για υπαλλήλους του Δημοσίου με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων (πρβλ. Ε.Σ. ΙΙΙ Τμ. 938/2018, σκ. 24). Επιπλέον, ο ως άνω λόγος ερείδεται και επί αναληθούς προϋποθέσεως, καθόσον με βάση τα εκτιθέμενα στη σκέψη 11, η 924α/16.2.2011 απόφαση του Υπηρεσιακού Συμβουλίου έχει επάλληλη αιτιολογία, ήτοι το μεν διαπιστώνει τη συνδρομή των προϋποθέσεων απόλυσης της εκκαλούσας λόγω υπηρεσιακής ανεπάρκειας, το δε την τέλεση συγκεκριμένων πειθαρχικών παραπτωμάτων, στα οποία συγκαταλέγεται και το παράπτωμα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων της (άρθρο 38 παρ. 1 περ. ιε΄ του π.δ. 410/1988), για το οποίο, όπως συνομολογεί και η ίδια, απολογήθηκε ενώπιον του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει η ένδικη έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη

Αποζημίωση για την αποκατάσταση της ζημίας που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη εξαιτίας της παράνομης θέσεώς του σε αργία και της στερήσεως, για τον λόγο αυτό, του ημίσεος των αποδοχών του, καθώς και ποσό 15.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.(...)Επειδή, στο άρθρο 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα (ν. 2683/1999 Α΄ 19), ορίζεται ότι: «Τίθεται αυτοδίκαια σε αργία ο υπάλληλος στον οποίο επιβλήθηκε η ποινή της οριστικής παύσης. Η αργία αρχίζει από την κοινοποίηση της πειθαρχικής αποφάσεως και λήγει την τελευταία ημέρα της προθεσμίας άσκησης προσφυγής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας ή την ημέρα που δημοσιεύθηκε η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας εφόσον έχει ασκηθεί προσφυγή». Όπως έχει κριθεί, η αυτοδίκαια θέση υπαλλήλου σε κατάσταση αργίας, σε περίπτωση κατά την οποία έχει επιβληθεί σε αυτόν, με απόφαση πειθαρχικού συμβουλίου η ποινή της οριστικής παύσεως, δεν επιφέρει την λύση της υπαλληλικής σχέσεως ούτε την απώλεια της οργανικής θέσεως ή του κατεχομένου από τον υπάλληλο βαθμού ούτε αποτελεί πράξη απολύσεως του υπαλλήλου από την υπηρεσία ή πράξη εκτελέσεως της σχετικής αποφάσεως του πειθαρχικού συμβουλίου, αλλά συνιστά προσωρινό διοικητικό μέτρο, το οποίο συνεπάγεται την, για λόγους δημοσίου συμφέροντος, διακοπή της ενεργού ασκήσεως των υπηρεσιακών καθηκόντων των υπαλλήλων, κατά τη διάρκεια της εκκρεμότητας της πειθαρχικής του υποθέσεως (ΣτΕ 2163/2004 7μ., επίσης πρβλ. ΣτΕ 1990/2014 Ολομ., 3622/2012, 4919/1995, 1241/1993, 140/1992, 1506/1989, 4635/1987). Εξάλλου, όπως προκύπτει από την διατύπωση της διατάξεως του άρθρου 103 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα, η διάταξη αυτή δεν τροποποιήθηκε, τόσο ως προς τις διαδικαστικές, όσο και ως προς τις ουσιαστικές προϋποθέσεις θέσεως του υπαλλήλου σε καθεστώς αυτοδίκαιης αργίας, μετά την πρόβλεψη, με τις προαναφερθείσες διατάξεις του άρθρου 15 του ν. 2839/2000, οι οποίες τροποποίησαν τις ανωτέρω διατάξεις του Υπαλληλικού Κώδικα, ενστάσεως κατά των πειθαρχικών αποφάσεων των πρωτοβαθμίων συμβουλίων. Το γεγονός δε αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η αυτοδίκαια αργία υπαλλήλου δεν αποτελεί, κατά τα ήδη εκτεθέντα, πράξη εκτελέσεως της πειθαρχικής αποφάσεως, αλλά διοικητικό μέτρο που αποβλέπει στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος, δικαιολογεί την εφαρμογή του μέτρου αυτού, αμέσως μετά την έκδοση της αποφάσεως περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου από το πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο. Εξάλλου, τυχόν αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, που θα εξαρτούσε την εφαρμογή του διοικητικού αυτού μέτρου από την προηγούμενη έκδοση αποφάσεως του δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου, θα αναιρούσε, λόγω της καθυστερήσεως, τον επιδιωκόμενο με το μέτρο αυτό σκοπό της άμεσης διασφαλίσεως του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο επιβάλλει την άμεση απομάκρυνση του διωκόμενου υπαλλήλου από την ενεργό υπηρεσία. Κατόπιν τούτων πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος ο προβαλλόμενος λόγος ότι το δικάσαν δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένα τις διατάξεις των άρθρων 103 παρ. 2, 104, 121, 142, 144, 145 του Υπαλληλικού Κώδικα, δεχόμενο ότι για την αυτοδίκαιη αργία αρκεί η έκδοση αποφάσεως του πρωτοβαθμίου πειθαρχικού συμβουλίου περί οριστικής παύσεως του υπαλλήλου, χωρίς να απαιτείται η έκδοση αποφάσεως και από το δευτεροβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο.8. Επειδή, κατόπιν τούτων η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της.Δια ταύταΑπορρίπτει την αίτηση.